De hemel

[Eva Lilith]

De hemel is héél dichtbij. De hemel is zó ontzettend, schrikbarend dichtbij, dat ik er eindeloos lang en ontelbaar vaak overheen of langs heb gekeken; op zoek ernaar. Ik keek juist naar het vagevuur. Ik dacht dat het dáár was; in de verte, in de verte van het meedoen en het je schikken en je plooien. Mis! De hemel is héél dichtbij. Héél klein aan de buitenkant en overweldigend groot aan de binnenkant, alle natuurwetten ten spijt. De vrees, dat de nabije, zo idioot nabije hemel, een ongewenste en onrealistische illusie is, verandert langzamerhand, schoorvoetend nog, in het besef dat de ‘realiteit’ juist de illusie is, en de ‘onrealiteit’ de werkelijkheid; de hemel. Bijna platgetrapt onder mijn voeten tijdens pogingen om maar boven het onbeduidende uit te kunnen stijgen. Terwijl de eventuele verheffing juist schuilt in de terugkeer naar het onbeduidende. Omdat het onbeduidende beduidend is, en datgene dat benoemd wordt als beduidend, eerder steeds meer aan beduidendheid inboet en onbeduidender wordt; opgeblazen, grootsprakige nietsen. Als de man uit de stad, met de grote bek, van "Ha! Wij regelen dat wel even!" en andere overpotente, blaaskakerige, overmoedige drukdoenerij, die plots in de woestijn geplaatst, helemaal NIETS meer voorstelt. Niets, een stofje. Een onbetaalbaar beeld! De hemel betreden – en dat is de ‘rem’ die ik vaak voel, die aan me trekt door alle twijfel en conditionering – betekent steeds meer desocialisatie en misschien wel asocialisatie. Omdat socialisatie een vergiftigde en gedwongen-aangepaste betekenis heeft gekregen en elke authenticiteit heeft verloren. De hemel is een kristallen, facetgeslepen slakkenhuis, met een spiraalgang die ontelbare kleurenlawines en lichtvallen laat zien en mijn magische tover-ik reëel maakt in miljoenen vergezichten. Slakkenhuizen zijn verontrustend broos.

[ziznl]

@ Eva

pfff...zoals jij hier in 1 alinea dingen weet te benaderen.....daar heb ik soms jaren voor nodig...

(ik ken je inmiddels redelijk goed....en daarom vind ik dit stukje echt super! ....als ik je niet bekend met je was geweest had ik er waarschijnlijk weinig van gesnapt!
Hoe dan ook. Ik ben hier blij met je want ik WEET gewoon wat en hoe je dit bedoelt. )

[Eva Lilith]

Ziz schreef:

(ik ken je inmiddels redelijk goed....en daarom vind ik dit stukje echt super! ....als ik je niet bekend met je was geweest had ik er waarschijnlijk weinig van gesnapt!

Ja, je hebt inderdaad een interpretatie-voorsprong, om het zo maar even te noemen...
Maarre, ik maak me verder geen zorgen hoor, wat betreft de eventuele overige lezertjes. Wie teksten kan verstouwen zoals ze hier vaak gepresenteerd worden, zoals bijv. Sloterdijk, om maar eens een pittige te noemen, en een heleboel andere, die zou hier toch geen enkele moeite mee hebben, en vormt mijn bescheiden tekstje slechts een peuleschil.

Bovendien, wat mij betreft geldt hier hetzelfde als voor bijvoorbeeld poëzie... Je ziet er iets in of niet, of iets daar tussenin. En dat kan een heel eigen iets zijn. Daarbij staat vragen ook nog vrij.

Dus geen reden voor het sippe gezichtje!

[Jeroen]

Ik denk wanneer je werkelijk 'in de hemel' bent, dat je hen dan ook kan vergeven, dus de-socialisatie is echt het omgekeerde (nog steeds vanuit een conditionering gedacht )

Ik herken dit, ik heb me zelf ook buiten de samenleving geplaatst. Maar daardoor ben ik juist de kracht er van in gaan zien. De kracht van het samen-leven.

[yopi]

Hardstikke mooi! En dat antwoord van Jeroen ook ..
Wordt ik wel een beetje warm van ...



(Het heeft wel iets van: "Het koninkrijk der hemelen is in u ...)

[yopi]

Mijn kritische reflex:

Kan de expansie nu weer es beginnen ??

(het mooiste vond ik: klein van buiten en ruim van binnen; daar kan nog iemand in. Toch?)

[Eva Lilith]

@ Yopi,
Dat van "Koninkrijk der hemelen......" vind ik wel een heel mooie vergelijking.

"Expansie"...weet ik niet zo goed wat je bedoelt in dit verband.

(het mooiste vond ik: klein van buiten en ruim van binnen; daar kan nog iemand in. Toch?)

Jazeker kan daar nog iemand in! Gelukkig wel.


Jeroen schreef:

Ik denk wanneer je werkelijk 'in de hemel' bent, dat je hen dan ook kan vergeven, dus de-socialisatie is echt het omgekeerde (nog steeds vanuit een conditionering gedacht )

Ik herken dit, ik heb me zelf ook buiten de samenleving geplaatst. Maar daardoor ben ik juist de kracht er van in gaan zien. De kracht van het samen-leven

Weet je hoe het werkt? (bij mij tenminste hoor...): Als ik mijn 'kristallen facetgeslepen slakkenhuis' maar bij me weet...is er een heleboel mogelijk!

[yopi]

Met expansie bedoel ik zoiets als wat Jeroen zegt dat de-socialisatie het omgekeerde is. Dus na de-conditionering wordt je wereld weer groter. Zoiets ...

[Intangible Radjanamadjo]

Helemaal ondersteboven van deze mooie tekst

Het onbenoembare benoembaar maken, zorgt ervoor dat het benoembare onbenoembaar wordt. En zo blijken wij in alle uithoeken steeds weer op zoek te zijn naar de hemel, of wellich naar de hel. Maar wat is de hemel?
Ik kan me dan ook goed vinden in de nuancering die Jeroen aanbrengt, aangezien ik nogal neig naar de gulden middenweg. Niets geen extreem, geen niets of alles; gewoon alles én niets!

Al vond je de hemel en de hel, de tijd gaat te snel.
Al stopte je de tijd voor heel even, waar is dan je leven?
Laag na laag die ik pel, hemel en hel.. ik weet het nu wel
Doe mij maar gewoon de rust die elk brandje blust!

[Eva Lilith]

Met expansie bedoel ik zoiets als wat Jeroen zegt dat de-socialisatie het omgekeerde is. Dus na de-conditionering wordt je wereld weer groter. Zoiets ...

Ja, dat is zo.
Vandaar ook mijn antwoord daarover aan Jeroen.
'k Wil m'n slakkenhuisje wél graag bij me hebben.


Radja schreef:

Al vond je de hemel en de hel, de tijd gaat te snel.
Al stopte je de tijd voor heel even, waar is dan je leven?
Laag na laag die ik pel, hemel en hel.. ik weet het nu wel
Doe mij maar gewoon de rust die elk brandje blust!

Mooi! Vooral regel 3.

En: Rust die elk brandje blust... Ja, maar soms ook wel flink vlammen hoor!
Misschien dat ik daarom regelmatig switch van de hemel naar de hel; ik vind het eigenlijk allebei wel heel mooi.

[solist]

Eva :

De hemel is een kristallen, facetgeslepen slakkenhuis.........

een cocon waaruit je als een vlinder ( engel ) tevoorschijn komt ?