Passies voor het reële passie voor de schijn

[ziznl]

Oei oei....ik ben sterk bevooroordeeld als het over Zizek gaat. Kan maar beter mij mond houden.

Gruwelijke kantjes die mensen in zichzelf niet willen erkennen of herkennen worden nogal fanatiek vermeden. Terwijl dit vermijdingsgedrag en zeker ook het fanatisme waarmee het vergeten is/wordt tegelijk een bewijs is voor de preoccupatie ermee.
HEt verSCHIJNt inderdaad als struisvogelgedrag in de passie voor de schijn en als zelfverminking als passie voor het reeele (als het vreemde gevoel van schijn te groot wordt zoek je een soort bewijs voor iets echts---> pijn en lichamelijk gevoel (jezelf knijpen kan ook!) zijn dan het bewijs om je te laten voelen dat je gevoel en je lichaam ECHT zijn. ECHTER en REELER dan de wereld van de verschijningen in je binnenwereld (fantasie evt. stemmen) en zelfs ook echter en reeler dan de wereld der verschijnselen in de buitenwereld (dat wat we de empirische fenomenen noemen).

Daarmee is het LICHAMELIJK GEVOEL (pijn, angst, maar ook blijdschap) feitelijk het REELE, maar we vluchten in de empirie of in de fantasie als dit reeele te pijnlijk wordt vaak. Nou en als je in deze basale spelregels nog 1 of misschien 2 lagen dieper gaat volgens hetzelfde principe dan kom je ergens in de buurt bij wat Zizek probeert duidelijk te maken volgens mij.

(met een laag dieper bedoel ik dan dat je het over de schijn van het reele en het reele van de schijn kan hebben enzo)


hmm.. de diepste symmetriscshe laag is voor mij de verbeelding, die naar binnen projecteert met fantasie en van binnenuit ontvang met gevoel en naar buiten projecteert met werkelijke beelden en van buitenaf ontvangt met taal. Zoiets mijn verbeeldig maakt dus een splitsing in een echte en een verbeeldde wereld. En in een inwendige en uitwendige wereld. Inwendig echt is gevoel en fantasie, uitwendig echt is empirie en taal...tsjonge jonge...niet te volgen ben ik hier zeker...

Maar goed...het voordeel om jezelf te identificeren met je verbeelding, die zich verbeeldt een binnen- en buitenwereld te hebben. En die zijn binnenwereld ECHT=DIRECT voelt en zijn binnenwereld VREEMD=INDIRECT ziet of fantaseert of bespreekt. En die tegelijk zijn buitenwererld ECHT=DIRECT ziet en beschrijft en bespreekt maar slechts INDIRECT = VREEMD inleeft, inbeeldt of invoelt in anderen (in die buitenwereld). Door identificatie met je gevoel blijf je te geisoleerd als een soort nobele wilde (die volgens mij echt monsterlijk is). Door identificatie met je buitenwereld met je inleving in anderen door middel van de spookachtige taalgeest ben je te rationeel en te mentaal of cognitief bezig. En met identificatie met je fantasie weet je in ieder geval altijd dat er een fantasiebeeld en een echt beeld bestaat. En op die manier zowel contact houdt met de ene gevoelige binnenkant als met de rationale buitenkant zonder zich met een van beiden vast te verbinden. Wat dat geeft alleen maar verwarring en vreemdheid en inwendige of uitwendige psychotische gedragingen.


Nou ik stop maar even hier...je heb me wel mijn bek opengebroken hier..pff..

[Jeroen]

Het reeële is schijn.

[ziznl]

We moeten hier inderdaad wel erg oppassen met verwarring door het toekennen van verschillende betekenissen.

Voor Zizek is het inderdaad zo dat: schijn = realiteit. Wij als mensen leven in de wereld der verschijnselen. Dat is de wereld van de realiteit en actualiteit. (ik denk dat ik daarom de opmerking van Jeroen wel kan plaatsen---> maar dat moet Jeroen natuurlijk zelf beamen).

Het reele zoals zizek dat bedoelt (afkomstig van zijn freudiaanse en lacaniaanse 'lezing' is dat het reeele overeenkomt met de vaak angstaanjagende ondergrond of achtergrond waaruit de realiteit verschijnt. Niet ingewikkeld maar wel weer nogal verwarrend als de begrippen door verschillende mensen ook daadwerkelijk verschillend begrepen worden.

Je spreekt een zeer grote waarheid philotuut over het vergeten. Maar ik denk dat mensen je hier heel gemakkelijk verkeerd kunnen en waarschijnlijk ook zullen begrijpen.

Dus; Hoe bedoel je dit?

[Eva Lilith]

Ik vraag me altijd af wat er onecht is aan schijn...
Of is 'reëel' in dit verband iets anders dan 'echt'?

Hoewel ik dit voorbeeld wel goed ken, overigens:

(als het vreemde gevoel van schijn te groot wordt zoek je een soort bewijs voor iets echts---> pijn en lichamelijk gevoel (jezelf knijpen kan ook!) zijn dan het bewijs om je te laten voelen dat je gevoel en je lichaam

[Jeroen]

Alles is schijn, maar dat wil niet zeggen dat men het niet als realiteit kan ervaren. In tegendeel. Men heeft juist enorme moeite om schijn te ervaren. Ze doen het vaak af als onbelangrijk, onbeduidend, nutteloos, omdat ze er "niets mee kunnen". Ze lopen er voor weg, trekken hun neus op, keren hun rug toe of negeren het gewoon.

Ik ben een groot liefhebber van fictie (sci-fi), fantasie en animatie films. Ze laten een alledaagse werkelijkheid zien, maar dan in een ander licht, vanuit een ander perspectief. Vanuit het 'onmogelijke' ...

[ziznl]

Imaginatie of verbeelding is je centrale lichaam van de schijn.
Draai je naar binnen (het reeele: gevoel, instincten, intuities, emoties) dan wordt het gevoelige fantasie.
Draai je naar buiten (het symbolische en het empirische ofwel taal en buitenwereld) dan wordt het rationele realiteit.
Makkie toch!

[Eva Lilith]

Appeltje eitje!

[yopi]

Ik weet niet of het in dit verband past, maar ik vind het engelse woord 'virtual' wel interessant.
Het betekent zowel schijnbaar als blijkbaar en ook zo iets als:
Of het nu schijnbaar is of blijkbaar, dat maakt niets uit:
"It's virtual the same thing".

[ziznl]

Het nederlandse woordje feitelijk heeft bij mij hetzelfde effect!

[yopi]

Pinggg; lampje !!