Filosofieforum.nl

Stelling:

Mannen kunnen denken en voelen niet tegelijk; maar wel na elkaar en desnoods ook snel na elkaar. Maar in principe zijn gedachtes en gevoelens van elkaar gescheiden en te onderscheiden.
Zo is er in het algemeen voor mannen een overzichtelijk en simpel gevoel en een overzichtelijk en simpele gedachtewereld.

Vrouwen kunnen denken en voelen niet los van elkaar ervaren. Het is dus altijd vermengd en het vormt tesamen een soort eenheid. Elk gevoel moet daarom ook gekoppeld zijn aan een eigen woord of zelfs zin of in ieder geval denkbaar zijn. En elke zin of woord moet daarom ook worden gevoeld of voelbaar zijn.
Zo ontstaat er een veel complexer en ingewikkelder gevoel en idemdito gedachtenwereld dan bij mannen, maar is er ook relatief gemakkelijker en misschien ook noodzakelijker iets over te zeggen als het om gevoelens gaat.

Als je het met kleuren zou vergelijken:

Mannen zien blauw (gedachtes) en rood (gevoelens) als afzonderlijke blokjes die tesamen een patroon aan grotere en kleinere blauwe en rode vlakjes geven op een scherm die j relatief scherp van elkaar zijn afgegrensd.

Vrouwen kunnen noch het rood noch het blauw zien maar zien continue een subtiele afwisseling van roodachtig paars naar blauwachtig paars zonder scherpe randen en overgangen...
nou ja zoiets...

Ik stel het een beetje zwart-wit of blauw-rood maar ik geloof wezenlijk dat het in de kern zoiets is...zie ik iets over het hoofd of praat ik onzin (ja natuurlijk maar waarom nu dan weer?) of wat vinden jullie hiervan?

VROUW:



MAN:

Mannen kunnen denken en voelen niet tegelijk; maar wel na elkaar en desnoods ook snel na elkaar. Maar in principe zijn gedachtes en gevoelens van elkaar gescheiden en te onderscheiden.
Zo is er in het algemeen voor mannen een overzichtelijk en simpel gevoel en een overzichtelijk en simpele gedachtewereld.

Ik ben dus geen man. Maar observeer ze weleens. En heb er ook zo geregeld weleens mee te maken gedurende het leven.
Even zwart-wit / blauw-rood gesteld gaat dit in veel gevallen wel op. Er zijn er ook bij er wat meer 'vermenging' is, zeg maar. Maar veel mannelijke exemplaren hebben - naar mijn vrouwelijke zienswijze - niet zo'n vloeiend gedachte- en gevoelsleven maar switchen (tot grote verbazing van mij en andere vrouwen) zomaar opeens van het één naar het ander. Zónder dat het één dan nog met ander te maken heeft of lijkt te hebben. Het maakt het geheel wel minder gecompliceerd, denk ik. Terwijl dat switchen voor veel vrouwen dan weer als volkomen ombegrijpelijk kan overkomen.

(kijk, dan kom je bijvoorbeeld thuis van een fantastische weekje op vakantie met je man, ofzo....Helemaal leuk en knus geweest en alles...dan ga je - als vrouw (deze tenminste) - thuis eerst eens even een beetje fijn zuchtend nagenieten, glimlacht voldaan naar hem, lieve blik enzo...nog even lekker samen zijn...want dat fijne gevoel is er gewoon nog volop dus je droomt nog lekker een poosje weg......Gaat 'ie dus gewoon aan z'n bureau met frons op voorhoofd de post (rekeningen!) zitten doornemen...a la minute!)

Vrouwen kunnen denken en voelen niet los van elkaar ervaren. Het is dus altijd vermengd en het vormt tesamen een soort eenheid. Elk gevoel moet daarom ook gekoppeld zijn aan een eigen woord of zelfs zin of in ieder geval denkbaar zijn. En elke zin of woord moet daarom ook worden gevoeld of voelbaar zijn.
Zo ontstaat er een veel complexer en ingewikkelder gevoel en idemdito gedachtenwereld dan bij mannen, maar is er ook relatief gemakkelijker en misschien ook noodzakelijker iets over te zeggen als het om gevoelens gaat.

Ook hier geldt dat sommige vrouwen dat wel kúnnen. Maar als we het dus even algemeen houden denk ik ook dat het vaak werkt zoals je hier omschrijft. Vrouwen 'zitten' vaak overal tegelijk 'in'. Vrouwen nemen een gevoel van een bepaalde situatie mee naar een volgende situatie. Alles kleurt elkaar. Dat 'loskoppelen' wordt als vervreemdend ervaren. Een woord geeft een gevoel. Een gevoel geeft een woord. Een woord geeft een gedachte áán een gevoel. Roept weer een woord met een gevoel op. Het volgende heeft met het vorige ta maken.
Hier op het forum gebeurt het ook vaak. Nu zijn hier heel erg weinig vrouwen dus ik hou het maar even bij mezelf. Als bijvoorbeeld Yopi en Ziz met elkaar in gesprek raken (???) zoals bijv. nu bij 'identiteit' en bij 'Peter Sloterdijk', dan ben ik dus het spoor acuut bijster. Ik raak de connecties (het paarse) kwijt. Ik raak 'het gevoel' erbij kwijt. Het (de discussie) wordt in mijn beleving dan ook 'koud' (= blauw).
Ik denk dat dat een illustratie is.

Mannen zien blauw (gedachtes) en rood (gevoelens) als afzonderlijke blokjes die tesamen een patroon aan grotere en kleinere blauwe en rode vlakjes geven op een scherm die j relatief scherp van elkaar zijn afgegrensd.

Chakra-theoretisch gezien: Blauw: De voorhoofdschakra (het denken, het weten, het zien, de kennis). Rood: De stuitchakra (het oer-voelen, de emoties etc.).
Wat dat betreft verkeren mannen dus vaak óf in hun kop, óf in hun onderlichaam. Dan lijken het wel twee verschillende personen, waar je mee te maken hebt.

Vrouwen kunnen noch het rood noch het blauw zien maar zien continue een subtiele afwisseling van roodachtig paars naar blauwachtig paars zonder scherpe randen en overgangen...
nou ja zoiets...

Paars dus. Eigenlijk: de kruinchakra (waar ALLES heen stroomt, wijsheid, samenkomst, stroming).
Het één kan dan niet zonder het ander bestaan of ervaren worden.

Ik stel het een beetje zwart-wit of blauw-rood maar ik geloof wezenlijk dat het in de kern zoiets is...zie ik iets over het hoofd of praat ik onzin (ja natuurlijk maar waarom nu dan weer?) of wat vinden jullie hiervan?

Volgens mij praat je dus geen onzin.
Ik ben wel benieuwd wat nu uiteindelijk de functie van dit alles is. Dat zal wel iets oers zijn... Iets met overleven...

Zal ik nog eens even beter over nadenken/voelen.
(en nu niet alleen maar in blauwe en rode compartimenten gaan reageren hè?)

Tsonge jonge, ha ha ..
Mooie post Eva!
"Ben ik wel paars genoeg?"
Ik zou er rood van aanlopen

Ik blijf het moeilijk vinden om te denken in mannelijk / vrouwelijk, omdat dit zo gekleurd is door onze conditionering. Pas wanneer vele generaties mannen en vrouwen als gelijken zijn opgevoed en opgegroeid, zullen we de wezenlijke verschillen gaan zien.

Op fysiek nivo is dit verschil wel duidelijk, net zoals aziaten vaak kleiner zijn dan europeanen, en negroïden makkelijker zinken dan kaukasiers, zijn vrouwen anders gebouwd dan mannen (zie sex, sport, enz).

Maar op emotioneel en mentaal nivo vind ik dit verschil veel minder evident. Wat ik vooral zie zijn de verschillen in opvoeding, waarden en normen, hoe ga je er mee om, en hoe behoor je er mee om te gaan. Er is wel een verandering gaande, van "boys dont cry" naar de metrosexuele man, maar het verschil blijft te groot om echt te kunnen spreken van rood/blauwe mannen en paarse vrouwen. Ik ken behoorlijk wat paarse mannen en rood/blauwe vrouwen. Te veel vertroebeling om helder te kunnen onderscheiden.

Jeroen schreef:

Te veel vertroebeling om helder te kunnen onderscheiden.

Ik denk dat je het terecht 'vertroebeling' noemt.

Ik weet nog steeds niet wat metrosexueel is en ben te beroerd om te googelen. Kan iemand mij hier over inlichten?

Metrosexueel heeft weinig te maken met sex in de metro. Ze bedoelen hiermee dat mannen tegenwoordig zich steeds meer met dingen bezig houden waar vroeger vooral vrouwen zich mee bezig hielden: hoe zit mn haar, staat die broek wel leuk bij dit shirt, kleurt het wel bij mn schoenen. En niet alleen op uiterlijk gebied, z'n auto is keurig opgeruimd en ruikt lekker, zn huis is prachtig ingericht, nog wel praktisch maar met meer prulletjes en alles in design, en hij mag eindelijk zn gevoelige kanten laten zien.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Metroseksueel

Ik vind het allemaal een beetje te ver doorgeslagen. De media en commercie spelen er handig op in. Voor mij hoeft het allemaal niet zo overdreven. Ik ben altijd al een gevoelige jongen geweest en steek dit niet onder stoelen of banken. Ik ben vrij direct, ook als het op emoties aankomt. Ook ben ik nooit zo macho geweest, vond ik ook allemaal maar wat overdreven. Zoals mn oma altijd zei: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.

thnx Jeroen ...
Ik had hier wilde gedachtes over, maar ik zie dat het nogal meevalt.

@ Yopi,
Ik heb nu juist géén wilde gedachten bij dat metrosexuele, omdat ik 't nogal TEGEN vind vallen...

Maar ik ben eigenlijk ook wel benieuwd wat jij van de stelling(en) van Ziz vindt.

Dat geloof ik van jou Eva, dat dat je tegenvalt, dat metro ..haha
Maar ik kende dat woord wel, maar wist echt niet waar het over ging.
Ik kan me er eigenlijk nog steeds geen voorstelling van vormen, terwijl ik het gevoel heb dat anderen precies weten waar ze het over hebben.
Ik lijk ze niet te kennen en zou wel es wat voorbeelden willen horen.
En hoe die dan in, of juist niet in de theorie van ziznl passen.

Ik had wel een kleine ervaring/inzichtje, die ziznl's idee bevestigd.
Ik moest daar nl. aan denken toe ik vanmiddag met mijn vrouw zat te borrelpraten.
Dat ging lekker totdat het even wat stil viel (wat prima is en wel vaker gebeurd) en ik vroeg waar ze eigenlijk aan zat te denken.
Ze zei dat ze eigenlijk met inpakken bezig was (we gaan binnenkort een paar dagen weg naar Sintmaartensdijk).
Toen viel me de multitasking van ziznl in en bracht dat ter sprake.
En inderdaad bleek weer es dat ze vol aandacht in het gesprek zat, maar toch aan het inpakken was in gedachen tegelijkertijd (tenminste met alle dingetjes, die rond een vertrek spelen).
Wat me ook inviel was jouw opmerking over de thuiskomst na de vakantie en dat post doornemen. Jij interpreteerde dat als switchen.
We kletsten hier verder over, o.a. dat psychologisch onderzoek het verschil a la ziznl een tijdje in het nieuws gebracht had en zo..
Wat me ook inviel was me vooral vroeger aan vrouwen irriteerde; dat ze makkelijk switchen met gevoelens te uiten. Dat heeft me wel es verleidt tot de uitspraak dat mannen gevoelens hebben, en dat vrouwen ze gebruiken. Maar in het licht van met meer dingen tegelijk bezig zijn leek ik dat nu opeens beter te begrijpen.
Nou, een heel lulverhaal, dit.
Ergo conclusio:
Misschien is het bij vrouwen zo dat de ene keer dit aan de oppervlakte komt en dan weer dat, maar dat de aandacht meervoudig is;
en bij mannen dat er eenduidige aandacht is, maar daarmee wel het andere niet echt weg is, maar geen aandacht heeft.
Is dit begrijpelijk?

Maar verder heb ik echt weinig kijk op vrouwen, maar ik hou wel van ze.
En ik hoop dat er es wat meer mensen in dit verhaal springen en niet weggejaagd worden door een tweegesprek van bijvoorbeeld ziznl en mij, zoals bij dat Sloterdijk topic(: jij dus, ..veel te snel ook daar).

Verder denk ik dat je de verschillen tussen man en vrouw (met alle nuanceringen en 'mengvormen') zoals jij zegt: ook behoorlijk langs die ruggegraat moet zoeken. Zeker in het man-vrouw contact.

@ Eva

Ongelooflijk hoeveel beter en concreter jij iets wat ik op onhandige en mistig-abstracte wijze wil zeggen daadwerkelijk uitlegd en met voorbeelden in zowel beeld als tekst weet te illustreren! Zo bedoelde ik het precies.

@ Ziz,


Yopi schreef:

Dat geloof ik van jou Eva, dat dat je tegenvalt, dat metro ..haha
Maar ik kende dat woord wel, maar wist echt niet waar het over ging.
Ik kan me er eigenlijk nog steeds geen voorstelling van vormen, terwijl ik het gevoel heb dat anderen precies weten waar ze het over hebben.
Ik lijk ze niet te kennen en zou wel es wat voorbeelden willen horen.
En hoe die dan in, of juist niet in de theorie van ziznl passen.

Ik kwam er ook pas onlangs achter dat men dat 'metromannen' noemt hoor, ha ha... Ik kende er wel een paar maar wist niet dat dat een naam had.
Wouter Bos noemt men ook wel een metroman. Nou, ik weet niet hoor. Ken ik de man niet goed genoeg voor.

En op zich past het verschijnsel van de metroman dus niet in de stelling van Ziz. Omdat een metroman als het ware dan dus onder de afdeling 'paars' valt, grofweg genomen. Maar naar mijn idee is dat slechts schijn, en zou de metroman JUIST eens flink in deze stelling moeten duiken. Kijk, er zullen heus wel van nature metromannen bestaan, maar voor het overgrote deel heeft het natuurlijk te maken met de algehele verwarring rond mannelijk / vrouwelijk. Wat er naar mijn idee vooral mis gaat bij het emanciperen, is dat vrouwen denken dat ze daarbij mannen na moeten gaan doen, en dat mannen denken (en ook vaak bijna wordt opgelegd) om vrouwen na te gaan doen. Foute boel!

Ik moest daar nl. aan denken toe ik vanmiddag met mijn vrouw zat te borrelpraten.
Dat ging lekker totdat het even wat stil viel (wat prima is en wel vaker gebeurd) en ik vroeg waar ze eigenlijk aan zat te denken.
Ze zei dat ze eigenlijk met inpakken bezig was (we gaan binnenkort een paar dagen weg naar Sintmaartensdijk).
Toen viel me de multitasking van ziznl in en bracht dat ter sprake.
En inderdaad bleek weer es dat ze vol aandacht in het gesprek zat, maar toch aan het inpakken was in gedachen tegelijkertijd (tenminste met alle dingetjes, die rond een vertrek spelen).

Dat multitasken...daar ben ik dan zelf dus heel slecht in... Maar dat ligt waarschijnlijk gewoon aan mij (aard van het beestje ofzo). Eigenlijk kan ik vrij slecht allerlei dingen tegelijk. Vroeger deed ik het wel. En me maar afvragen waarom ik toch zo'n warrig hoofd had etc...
Ik bedoelde, in mijn eerdere post, eigenlijk ook wat anders. Namelijk dat de ene gebeurtenis of situatie, bij vrouwen vaak automatisch gekleurd is door de gebeurtenis of situatie (met bijbehorende gevoelens, sfeer, stemming etc.) van daarvóór. Dat duidt het paarse plaatje ook wel mooi aan. Mannen lijken wat dat betreft echt een soort knop te kunnen omzetten, ofzo. Zoals bij het voorbeeld van de vakantie en de post. Dus dat past dan weer goed bij het blauw-rode plaatje van de puzzelstukken, want op de één of andere manier past het dan toch wel weer in elkaar ofzo (vinden mannen).
Ik vind het wel een interessant fenomeen.
En ook aanleiding tot veel misverstanden tussen mannen en vrouwen, want dat zie en hoor je heel vaak gebeuren.

Wat me ook inviel was me vooral vroeger aan vrouwen irriteerde; dat ze makkelijk switchen met gevoelens te uiten. Dat heeft me wel es verleidt tot de uitspraak dat mannen gevoelens hebben, en dat vrouwen ze gebruiken.

Ik snap geloof ik wel wat je bedoelt met dat 'switchen' in het uiten van gevoelens. Dat heeft (kijk ik weer even naar mezelf hoor...en een paar zussen en vriendinnen) weer met dat kleuren van situaties te maken, volgens mij. En dat is ook nauwelijks uit de doeken te doen, met woorden. Een gevoel komt tot uiting, gepaard gaande mét dat gevoel. Dan kan een woord, een blik, een gebaar, een klein iets, een gedachte...weet ik veel...dat opeens heel makkelijk veranderen, een andere richting opsturen, doen stagneren, doen inslikken... Ik snap dat dus helemaal. Of zeg ik nu onduidelijke dingen?
Kan me jouw onbegrip van vroeger eigenlijk ook best voorstellen.

Ergo conclusio:
Misschien is het bij vrouwen zo dat de ene keer dit aan de oppervlakte komt en dan weer dat, maar dat de aandacht meervoudig is;
en bij mannen dat er eenduidige aandacht is, maar daarmee wel het andere niet echt weg is, maar geen aandacht heeft.
Is dit begrijpelijk?

Ja, ik denk dat je de spijker wel op z'n kop slaat hier.

Maar verder heb ik echt weinig kijk op vrouwen, maar ik hou wel van ze.
En ik hoop dat er es wat meer mensen in dit verhaal springen en niet weggejaagd worden door een tweegesprek van bijvoorbeeld ziznl en mij, zoals bij dat Sloterdijk topic(: jij dus, ..veel te snel ook daar).

O, gelukkig (dat eerste).
Hoop ik ook (dat volgende)
En verder: Persoonlijk voel ik me bij zo'n gesprek dan niet weggejaagd hoor, maar volg het gewoon even vanaf de zijlijn. Ik kom heus wel terug als ik iets te melden heb daar. Beetje in de luwte van de storm misschien...

Verder denk ik dat je de verschillen tussen man en vrouw (met alle nuanceringen en 'mengvormen') zoals jij zegt: ook behoorlijk langs die ruggegraat moet zoeken. Zeker in het man-vrouw contact.

Hoe bedoel je 'langs de ruggengraat'?