Fibonacci ontluisterd
Fibonacci ontluisterd
Wie kent Spinoza?
-
Leon
-
Leon
Met deze 'Last Post' heb ik moeite.
Dat lijkt me voldoende om aan te geven dat ik zonder nadere uitleg op mijn eigen fantasie moet vertrouwen om te snappen waar dit over gaat.
Het is vast niet voor mij bedoelt. Maar wel openbaar.
Druk het onder water met pm's naar de geadresseerde waar je het over heb.
Of bericht mij in pm waar het over gaat.
Of zeg het in het openbaar.
Dat lijkt me voldoende om aan te geven dat ik zonder nadere uitleg op mijn eigen fantasie moet vertrouwen om te snappen waar dit over gaat.
Het is vast niet voor mij bedoelt. Maar wel openbaar.
Druk het onder water met pm's naar de geadresseerde waar je het over heb.
Of bericht mij in pm waar het over gaat.
Of zeg het in het openbaar.
-
Leon
-
Leon
-
Leon
-
Leon
omdat ik denk dat Blin in haar hoog-sensitiviteit en hoog-begaafdheid er wel wijs uit kan worden
het gaat soms meer op gevoelsvlak en dan zijn woorden slechts een soort kleur, het is onzinnig om altijd maar rationeel dingen te blijven benaderen.
toon me Uw gezicht van voor Uw geboorte, denk je dat de haiku rationeel op te lossen is?
die gehechtheid aan rationele uitleg, daar gaat het om.
er zijn echt wel andere verhalen dan die van jou persoonlijk waarin de wereld wordt geleefd. Zo ken ik verhalen van goden die weddenschappen afsluiten, van verschuivende universa, van toekomstige uitvindingen waarmee het mogelijk is om naar het verleden te kijken, wat dan weer in het heden voelbaar kan zijn (denk aan de film Deja Vu). Als die "realiteiten" is iets om mee rekening te houden, als je niet te "self-absorbed" bent.
Voor de buitenwereld ben je dan krankzinnig, maar in werkelijkheid beleef je meer van het leven. Probeer het wakende leven te dromen en in dromen te ontwaken.
Maar goed dit lijkt weer een soort recept, terwijl het gaat om receptief zijn, dan heb je geen recept nodig.
het gaat soms meer op gevoelsvlak en dan zijn woorden slechts een soort kleur, het is onzinnig om altijd maar rationeel dingen te blijven benaderen.
toon me Uw gezicht van voor Uw geboorte, denk je dat de haiku rationeel op te lossen is?
die gehechtheid aan rationele uitleg, daar gaat het om.
er zijn echt wel andere verhalen dan die van jou persoonlijk waarin de wereld wordt geleefd. Zo ken ik verhalen van goden die weddenschappen afsluiten, van verschuivende universa, van toekomstige uitvindingen waarmee het mogelijk is om naar het verleden te kijken, wat dan weer in het heden voelbaar kan zijn (denk aan de film Deja Vu). Als die "realiteiten" is iets om mee rekening te houden, als je niet te "self-absorbed" bent.
Voor de buitenwereld ben je dan krankzinnig, maar in werkelijkheid beleef je meer van het leven. Probeer het wakende leven te dromen en in dromen te ontwaken.
Maar goed dit lijkt weer een soort recept, terwijl het gaat om receptief zijn, dan heb je geen recept nodig.
-
Leon
-
Leon
Ja, zelfs als haiku:Leon schreef:toon me Uw gezicht van voor Uw geboorte, denk je dat de haiku rationeel op te lossen is?
Mijn gezicht komt van
het gezicht van mijn ouders
en van hun ouders.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Au fond vind ik Jan Mulder wel een watje met zijn vijf ergernissen in de maand, ik heb er zelf wel 10 op een dag, en sommige doen beslist niet onder voor die van Jan.
10 km file voor de Keukenhof, je zal er maar inzitten.
Zelf moest ik gister vloeibare stikstof halen voor de persoonlijke cryo van mijn man. Zit ik eerst langdurig op zo'n kut b-wggetje achter een vrachtjoekel van vervoersbedrijf Cordewener uit Voerendaal, een traktor was er niets mij, alsof die idioot mij expres zo zat te tarten maar wat had ik de man in hemelsnaam gedaan anders dan dat ik hem alleen maar in wilde halen.
Komik eindelijk bij het KI station, zet mijn auto op het parkeerterrein, wil ik oversteken, lopen er haast drie van die sukkels tegen me aan met van die skistokken, ken je dat die skistokken, dat is voor de meer geoefende wandelaar, ziende blind, enkel nog zicht op hun pas. Mijn licht was op groen maar ze denderden gewoon door, zo'n oen met een heel verkeerd sjekkie en dan twee van die lesbo's erachter, waakschijnlijk zijn zusters.
Kom ik in het KI station, staat net Willem op de bok, de superstier. Het is dat ik Willem al goed ken anders zou je nog van hem schrikken. Zijn kaakje blijkt vruchtbaarder dan ooit, ik laat ze maar een beetje, wat kan ik anders en dan eindelijk bij Tine, die me verteld dat al hun vloeibare stikstof op is.
En was het nou meer net die ene dag, nee het is alle dage feest, ik weet niet waaraan ik het verdiend heb maar de ergernissen worden me uitgedeeld in een dagelijkse portie confetti, elk rondje papier, een pannenkoek.
10 km file voor de Keukenhof, je zal er maar inzitten.
Zelf moest ik gister vloeibare stikstof halen voor de persoonlijke cryo van mijn man. Zit ik eerst langdurig op zo'n kut b-wggetje achter een vrachtjoekel van vervoersbedrijf Cordewener uit Voerendaal, een traktor was er niets mij, alsof die idioot mij expres zo zat te tarten maar wat had ik de man in hemelsnaam gedaan anders dan dat ik hem alleen maar in wilde halen.
Komik eindelijk bij het KI station, zet mijn auto op het parkeerterrein, wil ik oversteken, lopen er haast drie van die sukkels tegen me aan met van die skistokken, ken je dat die skistokken, dat is voor de meer geoefende wandelaar, ziende blind, enkel nog zicht op hun pas. Mijn licht was op groen maar ze denderden gewoon door, zo'n oen met een heel verkeerd sjekkie en dan twee van die lesbo's erachter, waakschijnlijk zijn zusters.
Kom ik in het KI station, staat net Willem op de bok, de superstier. Het is dat ik Willem al goed ken anders zou je nog van hem schrikken. Zijn kaakje blijkt vruchtbaarder dan ooit, ik laat ze maar een beetje, wat kan ik anders en dan eindelijk bij Tine, die me verteld dat al hun vloeibare stikstof op is.
En was het nou meer net die ene dag, nee het is alle dage feest, ik weet niet waaraan ik het verdiend heb maar de ergernissen worden me uitgedeeld in een dagelijkse portie confetti, elk rondje papier, een pannenkoek.
-
Leon
Zen-meester schudt nee over deze oplossing, nog even verder mediteren...Lees "De lege spiegel" van Janwillem de Wetering.memeticae schreef:Ja, zelfs als haiku:Leon schreef:toon me Uw gezicht van voor Uw geboorte, denk je dat de haiku rationeel op te lossen is?
Mijn gezicht komt van
het gezicht van mijn ouders
en van hun ouders.
was geen haiku maar een...naam kwijt, begin van de...
Koan.Zen-meester schudt nee over deze oplossing, nog even verder mediteren...Lees "De lege spiegel" van Janwillem de Wetering.Mijn gezicht komt van
het gezicht van mijn ouders
en van hun ouders.
was geen haiku maar een...naam kwijt, begin van de...
Jammer dat de Zen-meester de eenvoudige monnik niet begrijpt en hem verwijst naar andermans interpretatie.
Je kan het zelfs niet achter een masker verstoppen, want daarmee verraad je je ware gezicht. (Als "ware gezicht" een beetje redelijke vertaling is van "original face" en als dat op zijn beurt weer een redelijke vertaling van "Gen no kao" is.)Een andere interpretatie schreef:What face did you have before your parents were born? The question isn’t hard. It’s like asking a sunflower what it was before it was a sunflower, or the wind before it was wind? A true Zen master never asks to see something that isn’t already there.
That’s one way of saying it. Another is this.
Millions of years ago, a snub-nosed fish roamed the watery shelf below the continents wearing a face that had been passed down to it by countless species through deep time. That fish passed its face to amphibians, and amphibians passed it to reptiles. Reptiles passed it to mammals, and mammals passed it down in exact accordance with the dharma—from the great apes to Australopithecus, and from Australopithecus to Homo habilis, and from Homo habilis to Homo erectus, and from Homo erectus to Homo sapiens, and from Homo sapiens to Homo sapiens sapiens, who became so sapient (or “wise”) that they discarded it—or tried to. Because really, how can you throw away your face?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Toen mijn luiken enet weer open gingen gebeurde er iets wonderbaarlijks, hier eerst het resultaat, een pparminuten later , een enorme rotklap hard wind en tromgeroffel en het plenst in grauwe bakken neer.
en dan terug naar het moment dat ik mijn luiken opende, ik herinnerde me eerst nee soort droom, er stond iemand naast me , neem man, en die was gericht tegen de muur een vrouw, ik kende haar soort van vaag, ze was nukkig, ik zei iets misschien wel onaardigs, de man begint haar wang te aaien kijki haar liefdevol aan en zegt nogal bozig tegen mij, ze heeft haar periode,
Oh gut, denk ik ,ik heb weer eens iets helemaal verkeerd gedaan en dan na even zeg ik tegen hem die naast me staat maar ...klabam fier, de donder rolt,,,en dan zeg ik als een soort eureka maar toch een die ik met hen delen wil, ik weet het gewoon ook niet, ik ken die ervaring niet, van dat hevige bloeden, van de pijn, altijd wel een beetje, ,,, de regen schuurt tegen mijn raam, ik zit met mijn neus zo ongeveer schuin tegen het toetsenbord aan om me niet af te laten leiden,
, Dan is het weven weg, de regen en de droom..nu heftig regen
ik kom overeind en bednek dat het ligt aan die zee, dat terras daar in dat duin, ik zag je daar toch echt weer de zee in drijven en af en toe als het zo uitkwam terug bij mij in de grens dat saaie terras dat,
regen is stil, er komt wel een soort van druoppie uit mijn ooghoek.
ik denk altijd, tot een paar munten geleden dan dat er nog iets hogers, anders is, de schittering, want ik ken dat niet, dqwz , ik ken dat niet als een soort hogere wiskunde=ige figuren, dat abstracte, dat objectieve waar ik steeds weer tegenaan loop,
stil, regen stil, ik stil , ik blaas de adem uit door mijn handen voor mijn mond, doodse stilte,
hier blijf ik wonen denk ik even maar ik hoor alweer gerommel zacht, ik wacht welf.
sirene, tadatada. de stem van de lat van de buurvrouw vd tupperware, benden, de vlaggen om de masten gedraaid van dit plotselinge weer. Ik loop naar het raam, kijk naar benden wie ik nu eigenlijk hoor praten, twee knullen op de fiets schuin naast elkaar in een punt, dan twee meisjes, het buurmeisje en een vriendin, ze gaan de stad in natuurlijk want daar is het feest. dat wordt zoenen denk ik, ik zie haar alleen maar met vriendinnen,
terug naar vlak na de droom, ik kan jouw pool niet of ik ken hem niet, weet ik veel en jij misschien de mijne niet maar het is het vel, de membraan, er is veel te doen in de bol maar uiteindelijk is het een vel rond een lege bol, doe dat maar even voor in abstracten graag.
en dan terug naar het moment dat ik mijn luiken opende, ik herinnerde me eerst nee soort droom, er stond iemand naast me , neem man, en die was gericht tegen de muur een vrouw, ik kende haar soort van vaag, ze was nukkig, ik zei iets misschien wel onaardigs, de man begint haar wang te aaien kijki haar liefdevol aan en zegt nogal bozig tegen mij, ze heeft haar periode,
Oh gut, denk ik ,ik heb weer eens iets helemaal verkeerd gedaan en dan na even zeg ik tegen hem die naast me staat maar ...klabam fier, de donder rolt,,,en dan zeg ik als een soort eureka maar toch een die ik met hen delen wil, ik weet het gewoon ook niet, ik ken die ervaring niet, van dat hevige bloeden, van de pijn, altijd wel een beetje, ,,, de regen schuurt tegen mijn raam, ik zit met mijn neus zo ongeveer schuin tegen het toetsenbord aan om me niet af te laten leiden,
, Dan is het weven weg, de regen en de droom..nu heftig regen
ik kom overeind en bednek dat het ligt aan die zee, dat terras daar in dat duin, ik zag je daar toch echt weer de zee in drijven en af en toe als het zo uitkwam terug bij mij in de grens dat saaie terras dat,
regen is stil, er komt wel een soort van druoppie uit mijn ooghoek.
ik denk altijd, tot een paar munten geleden dan dat er nog iets hogers, anders is, de schittering, want ik ken dat niet, dqwz , ik ken dat niet als een soort hogere wiskunde=ige figuren, dat abstracte, dat objectieve waar ik steeds weer tegenaan loop,
stil, regen stil, ik stil , ik blaas de adem uit door mijn handen voor mijn mond, doodse stilte,
hier blijf ik wonen denk ik even maar ik hoor alweer gerommel zacht, ik wacht welf.
sirene, tadatada. de stem van de lat van de buurvrouw vd tupperware, benden, de vlaggen om de masten gedraaid van dit plotselinge weer. Ik loop naar het raam, kijk naar benden wie ik nu eigenlijk hoor praten, twee knullen op de fiets schuin naast elkaar in een punt, dan twee meisjes, het buurmeisje en een vriendin, ze gaan de stad in natuurlijk want daar is het feest. dat wordt zoenen denk ik, ik zie haar alleen maar met vriendinnen,
terug naar vlak na de droom, ik kan jouw pool niet of ik ken hem niet, weet ik veel en jij misschien de mijne niet maar het is het vel, de membraan, er is veel te doen in de bol maar uiteindelijk is het een vel rond een lege bol, doe dat maar even voor in abstracten graag.
dik gerol nu in de verte
en ik denk aan de vorige keer dat het zo regende ineens, het was bij de palmexpert. De olijfbomen waren uitgezocht, de lange en de dikke kleine vol olijven, de levens boom dat ben ik
jij bent die lange, die waar ik niet van eten maf, mag.
de vrouw heeft plakkertjes in haar hand om te bomen te labelellen als zijn de van ons. eerst gaan we naar de yucca, ze geeft mij de labels, ze zijn verschillend zie ik nu een van de drie heeft 4 laagjes, ze doet er eentje om de yuca , ik geef de labels terug en een waait er onder de yuca op de grond zij raapt hem op. Binnen komen dan de 4 zakken aarde, de 2 met bolletjes voor de doorwatering. dan weer naar buiten voor de lavendel waar de 10 , acht werd, ik reken af jij lult met haar en dan is het ineens grijs, heel erg grijs, het komt in bakken naar beneden, nog een geluk dat we alleen de 8 lavendel mee hoeven te nemen, de olijven en de prikkels worden gebracht.
We heeben het gered, de bomen zijn geregeld, de bui doorstaan, de zondvloed , nou ja, eenvan de vele. en dan terug naar huis, corneille rijdt en een eindje verder schijnt de zon, ik zag het niet, jij zei, kijk daar schijnt de zon weer en ik zag het.
en ik denk aan de vorige keer dat het zo regende ineens, het was bij de palmexpert. De olijfbomen waren uitgezocht, de lange en de dikke kleine vol olijven, de levens boom dat ben ik
jij bent die lange, die waar ik niet van eten maf, mag.
de vrouw heeft plakkertjes in haar hand om te bomen te labelellen als zijn de van ons. eerst gaan we naar de yucca, ze geeft mij de labels, ze zijn verschillend zie ik nu een van de drie heeft 4 laagjes, ze doet er eentje om de yuca , ik geef de labels terug en een waait er onder de yuca op de grond zij raapt hem op. Binnen komen dan de 4 zakken aarde, de 2 met bolletjes voor de doorwatering. dan weer naar buiten voor de lavendel waar de 10 , acht werd, ik reken af jij lult met haar en dan is het ineens grijs, heel erg grijs, het komt in bakken naar beneden, nog een geluk dat we alleen de 8 lavendel mee hoeven te nemen, de olijven en de prikkels worden gebracht.
We heeben het gered, de bomen zijn geregeld, de bui doorstaan, de zondvloed , nou ja, eenvan de vele. en dan terug naar huis, corneille rijdt en een eindje verder schijnt de zon, ik zag het niet, jij zei, kijk daar schijnt de zon weer en ik zag het.
Ik ontving een brief van de gemeente, of ik een enquête wilde invullen over zondagsopenstelling van de winkels in mijn dorp.Blin schreef: er is veel te doen in de bol maar uiteindelijk is het een vel rond een lege bol, doe dat maar even voor in abstracten graag.
De brief was ondertekend met:
"Mevrouw Drs. P.J.H.M. Hol
Hoofd afdeling Ruimte"
Abstract genoeg voor je?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ik heb even schoon genoeg van die huizen, dat geschuif en toch moet ik even. Vanuit mijn gezichtspunt zie ik het in van alles in mijn huis maar nu heel duidelijk ook in mijn tuin door die bomen, het tuinhuisje, spinoza, noem maar op.
Toch zie ik ook de lijnen bij jou. veel minder druk dan bij mij maar ik heb me ooit behoorlijk vastgedraaid in de lijnen van jouw huis omdat ik nu eenmaal concreter denk.
de twee roze balletjes maar dat is dan ook duidelijk weer niet mijn taal en niet mijn beeld
ik zie het als een lege bol met aan beide kanten een krul en dat het zodoende een vuurbal wordt die er vandoor kan razen. en dan komt het woord motel in me op maar ik heb gezocht en kon niets bijzonders vinden, ik doe het nog een keer. Ik krijg weer mooi beeld maar niet het beeld bedoel, vaag denk ik aan het vk blog, een blog dat ik nooit las, wat leeg van binnen was voor mij maar wel dit beeld gaf als een avatar waarschijnlijk, maar dit is het beeld voor mij.
Toch zie ik ook de lijnen bij jou. veel minder druk dan bij mij maar ik heb me ooit behoorlijk vastgedraaid in de lijnen van jouw huis omdat ik nu eenmaal concreter denk.
de twee roze balletjes maar dat is dan ook duidelijk weer niet mijn taal en niet mijn beeld
ik zie het als een lege bol met aan beide kanten een krul en dat het zodoende een vuurbal wordt die er vandoor kan razen. en dan komt het woord motel in me op maar ik heb gezocht en kon niets bijzonders vinden, ik doe het nog een keer. Ik krijg weer mooi beeld maar niet het beeld bedoel, vaag denk ik aan het vk blog, een blog dat ik nooit las, wat leeg van binnen was voor mij maar wel dit beeld gaf als een avatar waarschijnlijk, maar dit is het beeld voor mij.
van Denis kreeg ik monsieur lelouche en dat is hij.
googlede natuurlijk motek volkrant blog en daar stond hij als eerste op de rij maar natrrijk nu weer anders meer als abovo.
wonderbaarlijk pluimage dat ik zag van twee, de meeste weer veel te laat natuurlijk maar hezij lelouche vergeten, ik ben ook de rotste niet.
googlede natuurlijk motek volkrant blog en daar stond hij als eerste op de rij maar natrrijk nu weer anders meer als abovo.
wonderbaarlijk pluimage dat ik zag van twee, de meeste weer veel te laat natuurlijk maar hezij lelouche vergeten, ik ben ook de rotste niet.
this must be heaven!
hij rolt en rolt maar door
geef mij eens snel even iets,,o nee dat kan ook al niet ,,, geef n[mij eens even iets neur=trsal s om op te knabbelen.
heb je niet een mooie formule over,
of een brokkie einstein,
ergens moet toch nog wel iets zitten,
ik ga wel ff naar een neutralere sit
het is de kleur hier ook die mijn ogen dioet verblinden
en dat gerold hier boven mij.
hij rolt en rolt maar door
geef mij eens snel even iets,,o nee dat kan ook al niet ,,, geef n[mij eens even iets neur=trsal s om op te knabbelen.
heb je niet een mooie formule over,
of een brokkie einstein,
ergens moet toch nog wel iets zitten,
ik ga wel ff naar een neutralere sit
het is de kleur hier ook die mijn ogen dioet verblinden
en dat gerold hier boven mij.
tja, hier is hij natuurlijk weer nog minder en ik heb ook geen zin alles opnieuw te schrijven van dat sterke ruiken.
en dat geluid..
http://imageshack.com/a/img913/8302/zPC9lD.jpg
http://imageshack.com/a/img661/5305/9AWn8V.jpg
http://imageshack.com/a/img673/895/a9waDD.jpg
http://imageshack.com/a/img911/9297/Uqqqsn.jpg
http://imageshack.com/a/img661/4504/7tztph.jpg
http://imageshack.com/a/img540/2398/C1mhgk.jpg
http://imageshack.com/a/img910/2322/CGM1so.jpg
en dat geluid..
http://imageshack.com/a/img913/8302/zPC9lD.jpg
http://imageshack.com/a/img661/5305/9AWn8V.jpg
http://imageshack.com/a/img673/895/a9waDD.jpg
http://imageshack.com/a/img911/9297/Uqqqsn.jpg
http://imageshack.com/a/img661/4504/7tztph.jpg
http://imageshack.com/a/img540/2398/C1mhgk.jpg
http://imageshack.com/a/img910/2322/CGM1so.jpg
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qkoUk-xtNik" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
[/url]
[/url]
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qkoUk-xtNik" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
[/url]
[/url]
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/MBcoJS1uDRg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Ncve7BxJECY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
gelukkig het begint weer een beetje leerzaam te worden, heerlijk
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5oAqD8E8Sc8" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Ncve7BxJECY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
gelukkig het begint weer een beetje leerzaam te worden, heerlijk
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5oAqD8E8Sc8" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Qf17m-esFqw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
http://imageshack.com/a/img633/8381/IMxWns.jpg
http://imageshack.com/a/img661/7274/bq0P6o.jpg
http://imageshack.com/a/img633/8381/IMxWns.jpg
http://imageshack.com/a/img661/7274/bq0P6o.jpg
roemeen:Vanmiddag bij het opruimen van de gangkast vond ik een oud essay uit 2004, het zat klem tussen een microscoop en een verhuisdoos vol schoenen. Ik glimlach om het kinderlijke handschrift, ga op de grond zitten met mijn rug tegen de kast en begin te lezen. De titel is “de oostkust van utopia”.
Aangezien het verleden er altijd is en het tegelijkertijd er niet eens besloot ik een voorzichtig ommetje te maken in vergetelheid. Niet in mijn eigen vergetelheid want die is mij genoegzaam bekend maar de obscure vergetelheid. Hiervoor is het noodzakelijk dat ik uit mijn uitgebreidheid klauter, uit het aanslibben, aankoeken van beelden, teksten, de televisie, gesprekken en internet naar mij toestroomt en wat zich in mij vastzet. Ik moet het konijnenhol van Alice zien te vinden, het membraan, het slakkenhuis. Omdat het buiten regende en mijn celwanden een siësta verkozen, koos ik voor de nul. Nullen zijn nu eenmaal mooi, niets aan te doen. Ik zocht een mooie lege uit en drukte me op aan haar rand op om er aan de andere kant in te kunnen duiken. Zwevend als een Andre Kuipers had ik mij van deze toestand goed een voorstelling kunnen maken en was dus nog niet in de obscure vergetelheid aanbeland.Met een zachte plof land ik op stoffige aarde. De plof werd mede veroorzaakt door de paddenstoel waar ik op viel en die net klaarkwam van datgene waarvoor paddestoelen nu eenmaal gemaakt zijn om te doen. Ik klop het stuif van me af en ga nieuwsgierig op pad. Na een tijdje vind ik een restaurantje dat gerund wordt door een stelletje pinguïns. Bestellen is er niet bij, je krijgt hier alleen maar. Een rijtje pinguïns komt door de klapdeur op mijn tafeltje af. De eerste zet een etagere van zeevruchten op mijn tafel, de tweede inktvis en de derde komt met blauwe schimmelkaas. Voorzichtig pak ik de krab van de bovenste verdieping van de etagere, het pronkstuk en begin een poot te kraken. Achter een scherm zie ik de pinguinkoppies loeren en tegen elkaar fluisteren, dan besef ik dat de krab het decoratiestuk is, het is eeuwenoud en niet om te eten. De inktvis smaakt zoals inktvis smaakt, altijd hetzelfde, de schimmel peuter ik uit de gaatjes kaas, ze is heerlijk luchtig. Als ik opsta om te vertrekken komt de gastvrouw aangelopen, een jong ding met blond zweephaar, ze geeft een signaal af naar de hoofdpinguin om geen rekening te brengen. Ik vraag de weg naar Armageddon en vertrek. Als ik bij zeven miljoen jaar ben, kom ik Immanuel Kant tegen aan de rand van het zandpad. Hij kijkt me verbaast aan, hij had hier niemand verwacht, hij zit immers aan het einde van zijn wereld, zijn oostkust van utopia. Ik laat de man in zijn empirische Anschauung en loop fluitend door.
Nog geen tien minuten later passer ik Johannes, geheel verstrikt geraakt in zijn openbaring. Ik biedt geen hulp want ik zie de rook al en ruik het vuur. Armageddon valt vies tegen. Mijn oosterpoort van utopia, gelukkig ze kan ook open. In twee minuten drijven zes oorlogen voorbij, de amelekieten tegen de stalactieten, de hedonieten tegen de kannietnieten. Als teken van vrede zie ik Ezechiel voorbij komen varen in zijn ruimteschip voorzien van vurende wielen. En ineens, toch nog onverwacht, staat hij daar voor zijn tent, Abraham. Hij heet mij welkom en brult tegen zijn Saartje dat ze een geit moet slachten omdat ze een gast hebben. Is dit het nu, Utopia? vraag ik me in stilte af. Ik sla de geit af en loop het hoekje om en daar staat Noach. Zijn woeste haren zijn nog nat en hij heeft een scheurbuik, het offerblok heeft net goed vlam gevat. Ik ruk mijn kleren van het lijf en spring op de brandende takken. Eindelijk:
Aangezien het verleden er altijd is en het tegelijkertijd er niet eens besloot ik een voorzichtig ommetje te maken in vergetelheid. Niet in mijn eigen vergetelheid want die is mij genoegzaam bekend maar de obscure vergetelheid. Hiervoor is het noodzakelijk dat ik uit mijn uitgebreidheid klauter, uit het aanslibben, aankoeken van beelden, teksten, de televisie, gesprekken en internet naar mij toestroomt en wat zich in mij vastzet. Ik moet het konijnenhol van Alice zien te vinden, het membraan, het slakkenhuis. Omdat het buiten regende en mijn celwanden een siësta verkozen, koos ik voor de nul. Nullen zijn nu eenmaal mooi, niets aan te doen. Ik zocht een mooie lege uit en drukte me op aan haar rand op om er aan de andere kant in te kunnen duiken. Zwevend als een Andre Kuipers had ik mij van deze toestand goed een voorstelling kunnen maken en was dus nog niet in de obscure vergetelheid aanbeland.Met een zachte plof land ik op stoffige aarde. De plof werd mede veroorzaakt door de paddenstoel waar ik op viel en die net klaarkwam van datgene waarvoor paddestoelen nu eenmaal gemaakt zijn om te doen. Ik klop het stuif van me af en ga nieuwsgierig op pad. Na een tijdje vind ik een restaurantje dat gerund wordt door een stelletje pinguïns. Bestellen is er niet bij, je krijgt hier alleen maar. Een rijtje pinguïns komt door de klapdeur op mijn tafeltje af. De eerste zet een etagere van zeevruchten op mijn tafel, de tweede inktvis en de derde komt met blauwe schimmelkaas. Voorzichtig pak ik de krab van de bovenste verdieping van de etagere, het pronkstuk en begin een poot te kraken. Achter een scherm zie ik de pinguinkoppies loeren en tegen elkaar fluisteren, dan besef ik dat de krab het decoratiestuk is, het is eeuwenoud en niet om te eten. De inktvis smaakt zoals inktvis smaakt, altijd hetzelfde, de schimmel peuter ik uit de gaatjes kaas, ze is heerlijk luchtig. Als ik opsta om te vertrekken komt de gastvrouw aangelopen, een jong ding met blond zweephaar, ze geeft een signaal af naar de hoofdpinguin om geen rekening te brengen. Ik vraag de weg naar Armageddon en vertrek. Als ik bij zeven miljoen jaar ben, kom ik Immanuel Kant tegen aan de rand van het zandpad. Hij kijkt me verbaast aan, hij had hier niemand verwacht, hij zit immers aan het einde van zijn wereld, zijn oostkust van utopia. Ik laat de man in zijn empirische Anschauung en loop fluitend door.
Nog geen tien minuten later passer ik Johannes, geheel verstrikt geraakt in zijn openbaring. Ik biedt geen hulp want ik zie de rook al en ruik het vuur. Armageddon valt vies tegen. Mijn oosterpoort van utopia, gelukkig ze kan ook open. In twee minuten drijven zes oorlogen voorbij, de amelekieten tegen de stalactieten, de hedonieten tegen de kannietnieten. Als teken van vrede zie ik Ezechiel voorbij komen varen in zijn ruimteschip voorzien van vurende wielen. En ineens, toch nog onverwacht, staat hij daar voor zijn tent, Abraham. Hij heet mij welkom en brult tegen zijn Saartje dat ze een geit moet slachten omdat ze een gast hebben. Is dit het nu, Utopia? vraag ik me in stilte af. Ik sla de geit af en loop het hoekje om en daar staat Noach. Zijn woeste haren zijn nog nat en hij heeft een scheurbuik, het offerblok heeft net goed vlam gevat. Ik ruk mijn kleren van het lijf en spring op de brandende takken. Eindelijk:
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/6khZk6LCDUw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/yu-TgXAiykI" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
ik vind dit toch nog wel steeds de mooiste,
het is we de achtste keer dat ik hem draai
en dat is vast niet de laatste keer.
ik vind dit toch nog wel steeds de mooiste,
het is we de achtste keer dat ik hem draai
en dat is vast niet de laatste keer.
en denk maar niet dat het genesis is want hij kwam anders bij me binnen,
dat vind ik dan even niet , ik vind deze en begrijp dat er ook nog andere, meer objectievere gezichtspunten konden zijn dan dat ik hem uiteindelijk ontving
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/TqaPTaB6ovE" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
via deze, die ik echt schitterend vind.
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XUO9UUW_Bnc" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
dat vind ik dan even niet , ik vind deze en begrijp dat er ook nog andere, meer objectievere gezichtspunten konden zijn dan dat ik hem uiteindelijk ontving
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/TqaPTaB6ovE" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
via deze, die ik echt schitterend vind.
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XUO9UUW_Bnc" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten