Zonder remmingen

[neus]

Veel mensen communiceren op Internet zonder remmingen. Mijn ervaringen daarmee zijn overduidelijk. Dit, zonder remmingen en zonder vaste identiteit zijn, zal zelfs door een aantal mensen als bevrijdend gezien worden. Communicatie krijgt voor hen een ander doel. Het gaat zeker niet om inhoud, maar meer om krachtsuitoefening. Zeg maar agressie. De mogelijkheid bestaat dat Internet daardoor een soort van strijdtoneel wordt.

Men kan dit nadelig vinden. Internet verliest dan misschien de grote belofte op het delen van informatie en samenwerken van mensen. Men kan dit ook voordelig vinden. Internet sublimeert misschien de strijd in de buitenwereld naar een strijd op het web.

Het lijkt me duidelijk dat de economische strijd, het verkopen van goederen, het winnen van kiezers, het vormen van belangengroepen, voor een groot deel op Internet te vinden is.

Daniel Goleman beschrijft in het boek “Gevaarlijke ideeënâ€￾(red. John Brockman) in zijn bijdrage “Digitale ongeremdheidâ€￾ dat onder normale omstandigheden de mens niet zo zonder remmingen zou zijn. Het is echter de mens zelf, met een bepaalde vrijheidsdrang, die deze ongeremde communicatie opzoekt. Blijkbaar worden door sommigen de omstandigheden op Internet als beter gezien dan de omstandigheden in de gewone wereld.

Wat men dan echter aan “vrijheidâ€￾ wint komt terug als noodzaak tot strijd aan de andere kant terug. Men zal de reacties op de vrije meningsuitingen voor lief moeten nemen, en die zijn niet mals. Men kan voor alles worden uitgemaakt wat goed en slecht is, vooral slecht, belachelijk gemaakt worden, genegeerd (killfile) en in ieder geval niet serieus genomen worden.

Normale omgangsvormen, beleefdheid, toegeven, erkennen, elkaar ruimte geven, verdwijnen op korte termijn uit de communicatie op fora en nieuwsgroepen. Bij sociale media, blogs en persoonlijke pagina’s, heerst nu nog vaak een overdreven positivisme van elkaar leuk vinden, maar er gaan al stemmen op voor de functie om dingen niet leuk te vinden (zoals bij Youtube) voor blogs en persoonlijke berichten, zodat men daar ook de opgedrongen positiviteit kan laten verdwijnen en meer ongeremd kan worden.

In ieder geval bouwt iedere functie (blog, persoonlijke pagina’s) een mogelijkheid in om reacties te verwijderen en aan censuur te doen. Mijn persoonlijke ervaringen daarmee zijn negatief. Ik weet dat er mensen zijn die totaal ongeremd in hun negativiteit willen zijn, en als de mogelijkheid bestaat deze mensen uit te bannen, hun reacties te verwijderen, hun accounts te blokkeren en ze aan het zicht te onttrekken, dan is die mogelijkheid er niet voor niets. Maar toen ik mijzelf, als beheerder van een website, genoodzaakt zag mensen te blokkeren ervoer ik dat juist weer als ongeremde reactie van mijn kant, die ik in een gewone wereld niet zo gauw zou toepassen.

Ik ervoer toen pas, en niet eerder in communicatie op fora en nieuwsgroepen, dat ik bepaalde remmingen moest gaan opgeven om op het Internet actief te blijven. Internet lijkt nu, met de soms afgedwongen positiviteit, een bron voor erkenning, waardering en vriendschap, maar kan niet verbergen een strijdtoneel in essentie te zijn.

Het opgeven van remmingen, het jezelf definitief verbinden met het web, gevangen worden in het web, het zal voor velen geen bewuste keuze zijn. Het gaat ongemerkt. Misschien dat velen tot op het laatst het idee zullen hebben dat de positiviteit bewaard kan blijven.

Maar het gaat niet. Internet is het nieuwe strijdtoneel, en dat is in vele opzichten ook wel toe te juichen, als daarmee het strijdtoneel van bommen en granaten verdwijnt, maar het maakt ons buitenmenselijk. Misschien is het een toneel van Nietzscheaanse Ãœbermenschen als de mensen zonder remmingen, tegenover de laatste mensen die op Facebook alles een “likeâ€￾-beoordeling geven, maar die vervolgens uiteindelijk net zo hard de strijd moeten aangaan met ongewenste reacties.

Ik ben dan misschien niet trouw aan Nietzsche, geen Bejahung van het leven, als dat een leven is in verbondenheid met Internet.

Toch zie ik dat ik me weer op het strijdtoneel begeven heb door een abonnement op Spotify te nemen, waar de muziek van allerlei artiesten de ultieme strijd aangaat.

Zonder remmingen muziek luisteren, dat is toch het mooiste wat er is?

[yopi]

[neus]

Zo'n loplop stel ik me er inderdaad bij voor.

[yopi]

Tjee .. Ik wist niet dat dat een loplop was ..
(Als je onbewuste dingen een naam geeft worden ze direct ongevaarlijk)

[neus]

Ik wist het ook pas toen ik met de afbeelding zocht en van Max Ernst wat informatie las. Ik denk dat de remmingsloosheid waar de mens zich aan overgeeft heel gevaarlijk kan zijn. Er is als het ware geen weg terug meer. Dan rest op een gegeven moment eigenlijk alleen nog maar een leven in virtualiteit.

[yopi]

.. met verbindingen naar de real world: Haren, Face-book moord, kindermisbruik etcetera.

Maar ik moet zeggen dat ik er niet echt kijk op heb, behalve dat ik ook de berichten in de media opvang en mijn eigen ervaringen heb.
Wat je schrijft is in ieder geval wel herkenbaar, maar ik heb geen doemgevoel er over ..

[neus]

Inderdaad, in doemdenken opgaan is je ongeremd overgeven aan angsten.

[Mtheman]

Het klopt dat je op het internet een andere kant kan laten zien schuilgaande achter een schuilnaam. Maar juist dat is ook het verschil, mensen die extreem negatieve reacties geven of kwetsend laten daarmee misschien juist meer eerlijkheid van hun denken weer. Terwijl je dat normaal niet zo snel tegen iemand zou zeggen, die onbekendheid maakt het juist ook aantrekkelijker om zo te reageren.

Maar ik zeg gelukkig kan je extreem negatieve, kwetsende of anderszins niet acceptabele uitlatingen verwijderen. In de normale wereld kan dat niet en toch ook gebeurd dat. Mensen worden om niks verrot gescholden, agressie op straat het zijn allemaal weerspiegelingen van de samenleving waarin we leven. Gelukkig is dat niet het toonbeeld, maar het gebeurd, dus dat onbeschofte reacties en vormen van agressie ook op het internet voorkomt lijkt mij niet meer dan onvermijdelijk als je zulke dingen terug ziet in de maatschappij.

[neus]

Ik ben het zeker eens dat de mens onder alle omstandigheden zonder remmingen kan zijn. De vraag is hoe we aankijken tegen remmingen. Zijn ze nuttig? Moeten ze behouden worden? Op het Internet kan men makkelijker zonder remmingen zijn en er mee weg komen, dus met minder consequenties. Uiteindelijk zorgt dat voor meer mensen zonder remmingen.
Sommige mensen zien de ultieme vrijheid in het zonder remmingen zijn. Als je dat niet wilt dan heet dat ineens angst voor vrijheid.
Maar echte vrijheid is misschien dat je ook kunt kiezen om met remmingen te zijn.

[Mtheman]

je zou kunnen zeggen dat remmingen de vrijheid inperken idd, vraag is dan of dit wenselijk is. Mijn antwoord zal zijn van wel. Dus om jouw vragen te beantwoorden ik vind ze wel nuttig en dat we ze moeten behouden.

Ik zie dat niet als angst voor vrijheid. Het is als met andere regels, zonder die regels zal er complete chaos en wanorde zijn, dat lijkt me allerminst wenselijk.

Plus het is een keuze (dus vrijheid) om gehoor te geven aan die regels lijkt mij. Ongeacht wat je kiest, en bewust of onbewust, het kwalificeren van wat wenselijk is is nogal subjectief, maar de vrijheid die er aan ten grondslag is dat niet.

[neus]

Aan de andere kant zijn er waarschijnlijk ook wel veel ongezonde remmingen. Bijvoorbeeld bij anorexia, maar misschien ook bij celibaat.
Dat zou je natuurlijk ook vrije keuzes kunnen noemen, maar een vrije keus kenmerkt zich doordat je gemakkelijk wat anders kunt doen denk ik.
Misschien is dat wat we uiteindelijk willen, alleen nog maar keuzes die gemakkelijk anders kunnen zijn.

[Mtheman]

Sommige stoornissen veroorzaken die remmingen, bij celibaat kies je heel bewust voor een bepaalde remming om zo dichter tot god te komen en of juist vrijer te voelen. Sommige keuzes ben je soms niet eens bewust van, omdat je ze zo vaak hetzelfde kiest dat het een patroon is geworden. Hierdoor wordt juist de keuze mogelijkheid beperkt omdat je er niet eens meer over nadenkt. Anderzijds vrijheid is niet onbeperkt, maar mogelijkheden zien en blijven zien is denk ik een voorwaarde om onbeperkte vrijheid te benaderen.

Wat we willen? Is denk ik gelukkig zijn?

[neus]

Het gelukkig willen zijn is verbonden met het kunnen weten wat geluk is, en daarvan dan wat beleven. Als je een verwrongen of onmogelijk beeld hebt van geluk, kan je wel gelukkig willen zijn, maar wil je iets onmogelijks.

[Cosmic]

Het internet geeft ons meer vrijheid in dat mensen o.a. hun angst voor fysieke agressie kunnen neutraliseren of agressie in het algemeen.

Wat het verwijderen van negatieve informatie betreft; ik denk dat het internet een soort van tijdloze dimensie is waarin alles mogelijk is. In het dagdagelijkse leven kun je niet zomaar "undo'en". Het internet is een soort RAM geheugen, een produkt van het aquarius-tijdperk. Het is een hogere bewustzijnstaat waarin de mens terecht zal komen. Politieke leiders zien het als een bedreiging want het zijn de hackers en computergeeks die de hogere hand hebben. Men kan gelijk China alle ongewenstheden eruit filteren om zo de massa onder controle te houden, maar de strijd voor informatievrijheid wordt in cyberspace onophoudelijk doorgevoerd. Het is een strijd die bestaat tussen de overheid en kleine tribes van hackers.

[neus]

Persoonlijk denk ik niet dat de vrijheid die internet biedt datgene is wat men zou moeten nastreven. Ik ben zelf erg onder de indruk van de filosofie van Epictetus (50 na jaartelling) die aangeeft dat de vrijheid die er werkelijk toe doet de vrijheid van morele keuze is. Misschien onder dictatoriale regimes dat je wel als enige podium voor de morele keuzes het internet hebt natuurlijk, maar ik denk dat juist ook de keuze om niet zulke morele keuzes te maken door het aanbod op internet gevoed wordt.

[Cosmic]

...maar ik denk dat juist ook de keuze om niet zulke morele keuzes te maken door het aanbod op internet gevoed wordt.

Die indruk krijg je juist omdat er meer vrijheid aan te pas komt, maar morele keuzes worden toch gemaakt. Ik denk dat het de speelruimte van keuzevrijheid juist vergroot omdat de kloof nog altijd bestaat tussen een gebruiker en een niet-gebruiker.

[neus]

Misschien.

Internet was voor mij een manier om in contact met gelijkgestemden te komen, die zo moeilijk te vinden zijn in real life. Niet een manier om meer "vrijheid" te vinden.

[Cosmic]

Misschien.

Internet was voor mij een manier om in contact met gelijkgestemden te komen, die zo moeilijk te vinden zijn in real life.

Ze zijn moeilijk te vinden door de multiculturaliteit van vandaag denk ik, en door de omvang van de wereld vooral. Het blijft dan ook een uitdaging om gelijkgestemden te vinden in real life. Maar wat voor zin heeft zo een uitdaging? Ik denk dat het "wil" kan opbouwen om naderhand bij vondst de "emotionele" communicatie kwalitatiever te maken terwijl het op internet anders is. Op internet heb je meer communisme. Het is dictatorialer. Je vindt makkelijker mensen om ze dan te kunnen controleren. Ik bedoel dat het makkelijker is om ten prooi te vallen aan deze machtswellust omdat men er minder voor moet doen. Het is de "kwade wil" omdat het niet zo geladen is met effort. Het is als werken voor je geld. Je hebt de neiging om voorzichtiger om te gaan met zuurverdiend geld omdat je ervoor gewerkt hebt en hier komt moraliteit bij kijken.

[neus]

Op uitzonderingen na zijn groepen op internet een soort commerciële eenheden geworden.

[Al-kimia]

Misschien.

Internet was voor mij een manier om in contact met gelijkgestemden te komen, die zo moeilijk te vinden zijn in real life. Niet een manier om meer "vrijheid" te vinden.

Dat is heel moeilijk. Na een jaar of 10 op internet heb ik er 1 gevonden.
En nog wat andere goede contacten. Het lijkt verdorie real life wel.
Maar doordat er idd minder remmingen zijn op internet is het wel gemakkelijker om gelijkgestemden te vinden. En dan bedoel ik ook echt gelijkgestemd Meer dan in real life.

Al met al vind ik internet op het relationele vlak een welkome aanvulling.

[neus]

Ja, denk je dat het zonder remmingen zijn je een beter beeld geeft van een persoon?

[Al-kimia]

Ik denk idd dat mensen op internet zich beter laten zien.
Dat kan zowel positief als negatief zijn.
Iemand met een sterk ego-beleving zal dat ook etaleren.

Denk ik.

[neus]

Ik vermoed dat mensen zich anders laten zien op internet. Maar misschien is daaraan weer wat af te lezen.