Filosofieforum.nl

"Wat is de zin van het bestaan?"

Lijkt een eenvoudige vraag, net zo een als: "hoeveel priemgetallen zijn er?"
De moeilijkheid schuilt zich in de termen "zin" en "bestaan".

Soms is het makkelijker omgekeerd te vragen.

Dus bij deze: "Wat is de onzin van niet bestaan?"

Eerst maar eens de vraag beantwoorden wat bestaan is...

Hoe kan je bestaan en niet bestaan contrasteren als er geen niet bestaande is om mee te contrasteren...

Indien bestaan zich niet laat contrasteren.
Is het dan wel werkelijk?

Is het dan niet als licht en donker, heet en koud, zoet en bitter, geluid en stilte, pijn en plezierig?

Is bestaan niets anders dan enigmatisch, een non sequitur, niet pragmatisch?

Heeft het geen zin er zin aan te geven?

Is het onzin niet te bestaan?

Bestaat de schaar zonder stof, de hamer zonder spijker?

Bestaat bestaan zonder bestaan?

Niet bestaan is onzin, er is alleen bestaan. Bestaan is absoluut en kan niet gecontrasteerd worden. De zin van iets absoluuts is niet aan te geven, want zingeving is niet absoluut. Waarde is subjectief.

neus schreef:Bestaan is absoluut

In absoluut zit alles, zelfs niet-absoluut.

Zit in bestaan dan ook niet niet-bestaan?

Wat voor waarde heeft het dan nog de (on)zin te achterhalen.

voor mij geldt dat bezig zijn met vragen zin heeft

Voor mij ook, maar is dat het antwoord op de onzin van niet bestaan?

Staat er dan impliciet dat bestaan zin heeft?

Een vraag als antwoord, dat is voor veel mensen een beproefde manier van antwoorden. Waarom eigenlijk?

Het is de gelijktijdige toetsing van het antwoord?

Men drukt de onzekerheid uit of men het wel begrepen heeft?

Sommige uitlatingen zijn bedoeld om niet te begrijpen. De wederkerigheid van intenties is niet gegarandeerd in de vraagstelling. Afstemming is bestemming.

neus schreef:Men drukt de onzekerheid uit of men het wel begrepen heeft?

Neen, de onzekerheid schuilt erin of men begrepen wordt.

Bij ontkenning kan je op zoek naar andere manieren van uitleg.
Bij instemming is de dialoog zonder zin.

Ontkenning leidt tot wijsheid, net zoals instemming dat doet.

De zin van het bestaan bestaat niet.

Alles is compleet nutteloos en doelloos. Elke zin die wij aan het bestaan geven is een illussie gecreëerd door onszelf.

Een interessante wedervraag zou kunnen zijn: waarom moet er zo nodig een 'zin van het bestaan' zijn?

Voor jezelf zag je wel enige zin in de reactie, waarom schreef je deze anders?

DisQ schreef:De zin van het bestaan bestaat niet.

Alles is compleet nutteloos en doelloos. Elke zin die wij aan het bestaan geven is een illussie gecreëerd door onszelf.

Een interessante wedervraag zou kunnen zijn: waarom moet er zo nodig een 'zin van het bestaan' zijn?

Daarom vroeg ik ook: "Wat is de onzin van niet bestaan?"

Volgens jouw antwoord is dat dan dat niets incompleet zinvol en doelgericht is. Elke onzin die wij het niet bestaan ontnemen is een werkelijkheid vernietigd door anderen.

En tegelijk is de wedervraag dan eigenlijk oninteressant geworden.
Bestaat er dan geen noodzaak de zin niet te duiden?

Stel je de vraag "wat is de onzin van het niet bestaan" (eerste post) om te toetsen of het bestaan "wel werkelijk" is (of bedoel je: of er wel werkelijk een bestaan is) (tweede post)?
Ik vraag dit trouwens om te toetsen of ik jouw vraag goed heb begrepen, dan kan ik een zinnige bijdrage leveren.

TheGreatOldOne schreef: (...) dan kan ik een zinnige bijdrage leveren.

Het onderwerp is: "De zin van het bestaan"

Vervolgens vroeg ik me af: Wat is de onzin van niet bestaan?

(niet, overigens van het niet bestaan.)

Ik heb expres het zelfstandig naamwoord verwisseld met het bijvoegelijk naamwoord.
En kon geen conclusie bereiken.

Maar alle bijdragen zijn welkom, zelfs (of wellicht juist) die, die door de bijdrager onzinnig gevonden worden.
Daar kunnen we wel wat mee ...

:)


In een poging aan te duiden hoe arm onze taal eigenlijk is (ge/verworden).

Het schijnt dat je in latijn precies kunt zeggen wat je bedoeling is. Maar dan wel alleen voor mensen die latijn begrijpen. Ijslands schijnt nog meer hulpmiddelen te hebben om precies te zeggen wat je bedoelt.

Misschien is filosofie wel datgene dat ons in staat stelt onduidelijke begrippen in taal om te zetten en taal in onduidelijke begrippen.

Zoveel talen, zoveel begrippen.

Eskimos schijnen duizend woorden te hebben voor sneeuw.
Ik kan je 22 woorden geven voor liefde:

compassie, empathie, meelevendheid, loyaliteit, overgave, trouw, gezindheid, genegenheid, neiging, minne, aandacht, bezieling, devotie, vurigheid, onstuimigheid, ingenomenheid, passie, opwinding, koorts, zelfopoffering, piëteit, ijver inzet en zorg.
(dat zijn er zelfs 23)
Allen zijn sneeuw, allen betekenen liefde.
Maar niet op het moment dat jij het ziet vallen. Dan geef jij je eigen woord eraan.

"Ik droomde dat ik wakker was", schreef Wilmink als eens. En van hem is ook "duizend woorden voor sneeuw".
Haast elke klas heeft een napoleon

Dus kijk: Met je volgens jou onduidelijk zinnige bijdrage, draag je toch iets bij. Anders had ik dit niet kunnen schrijven, uit eigen vrije wil.

Het onderwerp is: "De zin van het bestaan"

Vervolgens vroeg ik me af: Wat is de onzin van niet bestaan?

Laat ik mijn vraag anders formuleren: wat hoop je met het behandelen van deze vraag te bereiken? De zin van het bestaan te verklaren? Want ik vraag me af of je je vraag dan op een negatieve manier mag herformuleren ("wat is de zin van lopen" / "wat is de onzin van niet lopen").

TheGreatOldOne schreef:Want ik vraag me af of je je vraag dan op een negatieve manier mag herformuleren ("wat is de zin van lopen" / "wat is de onzin van niet lopen").

Wat is de zin van het lopen.
En hoe verhoudt die zich tot niet lopen.

Is denk ik wat ik dan vraag.

Waarom zou je lopen? Überhaupt?

memeticae schreef:

TheGreatOldOne schreef:Want ik vraag me af of je je vraag dan op een negatieve manier mag herformuleren ("wat is de zin van lopen" / "wat is de onzin van niet lopen").

Wat is de zin van het lopen.
En hoe verhoudt die zich tot niet lopen.

Is denk ik wat ik dan vraag.

Waarom zou je lopen? Überhaupt?

Zou je het niet zo moeten formuleren:
I
- wat is de zin van bestaan
- wat is de zin van niet bestaan

of
II
- wat is de zin van het bestaan
- wat is de zin van het niet bestaan

Een lidwoord weglaten bij het herformuleren leidt tot een andere vraag.

Heideggers "Dasein" komt nu bij mij op. Zoek je het in die richting?

De zin of onzin van het bestaan of niet bestaan zijn allemaal concepten, bedacht door mensen.

Wij geven zin aan ons bestaan en aan alles om ons heen. Wij geven zelfs zin aan dingen die niet bestaan.
Ik ben bijvoorbeeld best blij dat de dinosaurus is uitgestorven.

Dit is echter allemaal van onderaf bekeken. Als je kijkt naar het bestaan in haar compleetheid dan zou dat zin hebben als iemand die daar buiten valt er iets aan heeft. Sommige mensen zullen dit God noemen.

Aangezien ik niet in een schepper geloof (in welke vorm dan ook) is 'het bestaan' zinloos en daarmee is 'niet bestaan' net zo zinloos.

TheGreatOldOne schreef:

memeticae schreef:

TheGreatOldOne schreef:Want ik vraag me af of je je vraag dan op een negatieve manier mag herformuleren ("wat is de zin van lopen" / "wat is de onzin van niet lopen").

Wat is de zin van het lopen.
En hoe verhoudt die zich tot niet lopen.

Is denk ik wat ik dan vraag.

Waarom zou je lopen? Überhaupt?

Zou je het niet zo moeten formuleren:
I
- wat is de zin van bestaan
- wat is de zin van niet bestaan

of
II
- wat is de zin van het bestaan
- wat is de zin van het niet bestaan

Een lidwoord weglaten bij het herformuleren leidt tot een andere vraag.

Heideggers "Dasein" komt nu bij mij op. Zoek je het in die richting?

Nee. Ik zie geen verschil tussen alle vier de vragen en kan daarom vragen: Wat is de zin van niet het bestaan?

Lidwoorden doen er niet toe. Ze maken de vraag in ieder geval niet meer duidelijk. En door ze te mixen, toon ik hun er-niet-toe-doendheid aan.

Ik kan zelfs alle lidwoorden weghalen: Is er zin, aan bestaan?

De vraag blijft namelijk hetzelfde.

Niet dat ik het antwoord weet, of überhaupt zou willen weten overigens.

Het schijnt me enkel een onzinnige vraag.