Filosofieforum.nl

Stel dat een duivel naar je toe komt. Eerst schrik je, maar als goed filosoof besluit je toch te luisteren.

Hij noemt wat onhebbelijkheden van je op, en de problemen die dit geeft bij het bereiken van doelen. Je moet toegeven dat de duivel de waarheid spreekt.

Hij zegt dat hij dat kan oplossen. Jouw ziel hoeft niet opgegeven te worden, zo stelt hij gerust, maar goed als filosoof wist je toch al niet zo goed wat je met het begrip “ziel” aanmoest. Hoogstens, zo geeft de duivel aan, moet jouw ziel zich inpassen in een groter geheel, een hoger doel.

Maar dan ben je dus voortaan succesvol, en zit je in een groter geheel en dien je een hoger doel.

Het contract dat hij je geeft geeft duidelijk aan “groter geheel” en “hoger doel”, er zijn totaal geen kleine lettertjes.

Wat doe je?

Als eerste valt het me op dat het een soort strikvraag lijkt.
God bied namelijk hetzelfde contract aan. Met als verschil dat het een doe het zelf plan is.

Ik zou niet tekenen.
Het grote geheel zie ik als verbreding, dat is prima.
Hoger doel is tegelijkertijd ook een soort van zinloos.
Dus stel dat het echt bestaat. Als men dit niet kan ervaren en weten heeft het geen betekenis. En tegelijkertijd lijkt dit weer de zoektocht in de filosofie. Een noodzakelijke paradox, in mij dus.

Ik klungel wel verder. En realistisch gezien doen we dit ook allemaal, vanwege het niet beschikbaar zijn, van z’n contract, dat mensen kan aanpassen.

Ik kies voor de natuurlijke route.

dombo schreef: ↑

27 jul 2024, 15:19

Als eerste valt het me op dat het een soort strikvraag lijkt.
God bied namelijk hetzelfde contract aan. Met als verschil dat het een doe het zelf plan is.

Ik zou niet tekenen.
Het grote geheel zie ik als verbreding, dat is prima.
Hoger doel is tegelijkertijd ook een soort van zinloos.
Dus stel dat het echt bestaat. Als men dit niet kan ervaren en weten heeft het geen betekenis. En tegelijkertijd lijkt dit weer de zoektocht in de filosofie. Een noodzakelijke paradox, in mij dus.

Ik klungel wel verder. En realistisch gezien doen we dit ook allemaal, vanwege het niet beschikbaar zijn, van z’n contract, dat mensen kan aanpassen.

Ik kies voor de natuurlijke route.

Het verschil tussen God en Duivel is dat je erover na kunt denken bij de duivel.

Het blijft een soort 'offer you cannot refuse'

maar je vertrouwt het uiteindelijk niet? Of het is een ongewenste vorm, een contract?

Ik vertrouw het niet.

Het contract is irrelevant voor mij, omdat er geen behoefte is om te tekenen.

En.

Een contract is niets anders als conformeren. Te primitief, als einddoel.

Een contract kan behoorlijk nuttig zijn, zeker als daarin precies wordt vermeld wat verlangd wordt en wat geboden wordt.