Pagina 1 van 2

raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 14:44
door Feroe
Wat ik me altijd afvraag en daarbij krijg ik altijd een raar onderbuikgevoel van is: even hypothetisch gezien we leren eindelijk wat zich buiten het uitdijende heelal of singulariteit bevind, dan roept dat toch gelijk weer een nieuwe vraag op namelijk waar komt dat dan vandaan, en als we daar dan weer en antwoord op hebben zijn weer terug bij die ene hamvraag, dus zoals ik erover denk is dat er nooit een definitief antwoord zal zijn op de vraag waarom alles bestaat ieder antwoord levert namelijk weer een nieuwe vraag op als een eindeloze streep van vraag en antwoord. ik vergelijk het altijd een beetje met een camera aangesloten op de tv terwijl je het beeld filmt en zo een eindeloze streep van tv's en jezelf ziet. Hoe langer ik hier over nadenk des te meer besef ik hoe raar het eigenlijk is dat we bestaan dit gevoel heb ik van kinds af aan en vroeg me dan ook af hoe dat nu bij andere zoals jullie zit?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 15:04
door Verwijderde gebruiker
Feroe schreef:
14 sep 2019, 14:44
Wat ik me altijd afvraag en daarbij krijg ik altijd een raar onderbuikgevoel van is: even hypothetisch gezien we leren eindelijk wat zich buiten het uitdijende heelal of singulariteit bevind, dan roept dat toch gelijk weer een nieuwe vraag op namelijk waar komt dat dan vandaan, en als we daar dan weer en antwoord op hebben zijn weer terug bij die ene hamvraag, dus zoals ik erover denk is dat er nooit een definitief antwoord zal zijn op de vraag waarom alles bestaat ieder antwoord levert namelijk weer een nieuwe vraag op als een eindeloze streep van vraag en antwoord. ik vergelijk het altijd een beetje met een camera aangesloten op de tv terwijl je het beeld filmt en zo een eindeloze streep van tv's en jezelf ziet. Hoe langer ik hier over nadenk des te meer besef ik hoe raar het eigenlijk is dat we bestaan dit gevoel heb ik van kinds af aan en vroeg me dan ook af hoe dat nu bij andere zoals jullie zit?
Welkom op dit rustige forum.

Het Zijn (met hoofdletter) moet misschien eerst een plaats in het begrip hebben voordat je iets met ‘bestaan’ kunt.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 17:05
door Eddie Coppens
Leon schreef:
14 sep 2019, 15:04
Het Zijn (met hoofdletter) moet misschien eerst een plaats in het begrip hebben voordat je iets met ‘bestaan’ kunt.
Waarmee die/dat mens waarschijnlijk niet geholpen is...
Zo blijft het natuurlijk rustig...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 17:35
door Verwijderde gebruiker
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 17:05
Leon schreef:
14 sep 2019, 15:04
Het Zijn (met hoofdletter) moet misschien eerst een plaats in het begrip hebben voordat je iets met ‘bestaan’ kunt.
Waarmee die/dat mens waarschijnlijk niet geholpen is...
Zo blijft het natuurlijk rustig...
Wie zal het zeggen... geef gerust een reactie waar wel een antwoord op te verwachten is.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 17:43
door Eddie Coppens
Leon schreef:
14 sep 2019, 17:35
geef gerust een reactie waar wel een antwoord op te verwachten is
Ik kan niet anders dan altijd hetzelfde liedje zingen, luistert er ooit iemand?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 18:05
door Verwijderde gebruiker
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 17:43
Leon schreef:
14 sep 2019, 17:35
geef gerust een reactie waar wel een antwoord op te verwachten is
Ik kan niet anders dan altijd hetzelfde liedje zingen, luistert er ooit iemand?
Alles is ijdelheid en kwelling des geestes, omdat dat zo afgedwongen wordt door God.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 18:07
door Verwijderde gebruiker
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:05
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 17:43
Leon schreef:
14 sep 2019, 17:35
geef gerust een reactie waar wel een antwoord op te verwachten is
Ik kan niet anders dan altijd hetzelfde liedje zingen, luistert er ooit iemand?
Alles is ijdelheid en kwelling des geestes, omdat dat zo afgedwongen wordt door God.
Ik ga een aanvang maken mijn duivelse bezwaren te formuleren.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 18:16
door Eddie Coppens
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:05
Alles is ijdelheid en kwelling des geestes, omdat dat zo afgedwongen wordt door God.
Wat is dàt allemaal?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 18:45
door Verwijderde gebruiker
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 18:16
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:05
Alles is ijdelheid en kwelling des geestes, omdat dat zo afgedwongen wordt door God.
Wat is dàt allemaal?
bij jou ijdelheid, bij mij kwelling des geestes, of had je het allemaal anders bedoelt?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 18:47
door Verwijderde gebruiker
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 17:05
Leon schreef:
14 sep 2019, 15:04
Het Zijn (met hoofdletter) moet misschien eerst een plaats in het begrip hebben voordat je iets met ‘bestaan’ kunt.
Waarmee die/dat mens waarschijnlijk niet geholpen is...
Zo blijft het natuurlijk rustig...
is dus kwellend voor mij zo’n opmerking...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 19:52
door Eddie Coppens
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:47
is dus kwellend voor mij zo’n opmerking...
Ik wil niet kwetsend zijn, maar ik heb al eerder geschreven dat het toekennen van een hoofdletter aan een vanzelfsprekend werkwoord als 'zijn' of 'bestaan', het slechts schijnbaar tot metafysische hoogten verheft.
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:45
bij jou ijdelheid
Ik ijdel? Ik ben de vleesgeworden bescheidenheid! (zei hij snoevend).

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 19:59
door Verwijderde gebruiker
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 19:52
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:47
is dus kwellend voor mij zo’n opmerking...
Ik wil niet kwetsend zijn, maar ik heb al eerder geschreven dat het toekennen van een hoofdletter aan een vanzelfsprekend werkwoord als 'zijn' of 'bestaan', het slechts schijnbaar tot metafysische hoogten verheft.
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:45
bij jou ijdelheid
Ik ijdel? Ik ben de vleesgeworden bescheidenheid! (zei hij snoevend).
Je zal in het filosofische taalspel de nadruk op zijn als iets voor het begrip met hoofdletter kunnen aanduiden.

Je bent trouwens wel kwetsend, en niet vanuit bescheidenheid want die is daarmee gelijk vals.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:06
door Verwijderde gebruiker
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:03
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 19:52
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:47
is dus kwellend voor mij zo’n opmerking...
Ik wil niet kwetsend zijn, maar ik heb al eerder geschreven dat het toekennen van een hoofdletter aan een vanzelfsprekend werkwoord als 'zijn' of 'bestaan', het slechts schijnbaar tot metafysische hoogten verheft.
Leon schreef:
14 sep 2019, 18:45
bij jou ijdelheid
Ik ijdel? Ik ben de vleesgeworden bescheidenheid! (zei hij snoevend).
Als er iemand niet "kwetsend" is ben jij het wel.

IJdel ben je al helemaal niet, wel bewust. Bescheiden, doch met vaste grond onder de voeten.
Wel degelijk kwetsend maar niet naar diegenen die de ijdelheid bevestigen

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:09
door Eddie Coppens
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:03
IJdel ben je al helemaal niet
Een beetje wel, ik heb een piercing in mijn linkeroor (misschien nooit gedacht van mij hé) en ,ik laat mijn haar 'doen' bij een gerenommeerde kapper.
Voor de rest vind ik niet veel redenen tot ijdelheid...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:12
door Feroe
Leuk te zien hoe mijn vraag niet beantwoord word, ik ben zeker geen taal virtuoos, maar daar ging mijn vraag eigenlijk ook helemaal niet over, ik dacht op het filosofie forum kun je vragen stellen waar de moderne wetenschaper zich de vingers niet aan brand, wel jammer dit.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:14
door Eddie Coppens
En Feroe blijft maar op zijn/haar honger zitten...
Feroe, wil je voor het comfort, wat over jezelf schrijven? Werkt gemakkelijker...
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:09
moet je je na laten kijken hoor
Een beetje respect asjeblief, Leon is wel de baas hier, hé...
Zou ik nu toch smilies moeten gaan gebruiken?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:17
door Eddie Coppens
Feroe schreef:
14 sep 2019, 20:12
ik dacht op het filosofie forum kun je vragen stellen waar de moderne wetenschapper zich de vingers niet aan brand,
Wordt aan gewerkt...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:21
door Verwijderde gebruiker
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:09
Leon schreef:
14 sep 2019, 20:06
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:03


Als er iemand niet "kwetsend" is ben jij het wel.

IJdel ben je al helemaal niet, wel bewust. Bescheiden, doch met vaste grond onder de voeten.
Wel degelijk kwetsend maar niet naar diegenen die de ijdelheid bevestigen
Nou sorry, maar als je Eddie "kwetsend" vind moet je je na laten kijken hoor. Je hoort toch niet tot de brigade van de lange tenen he. Echt van de zotte, ik ben gekweeeeetst, helemaal in de mode lijkt wel tegenwoordig. Kom op zeg.
Wat je nu doet is ook kwetsend.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:30
door Verwijderde gebruiker
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:25
Leon schreef:
14 sep 2019, 20:21
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:09


Nou sorry, maar als je Eddie "kwetsend" vind moet je je na laten kijken hoor. Je hoort toch niet tot de brigade van de lange tenen he. Echt van de zotte, ik ben gekweeeeetst, helemaal in de mode lijkt wel tegenwoordig. Kom op zeg.
Wat je nu doet is ook kwetsend.
Tsja, dat schijnt te bestaan maar of het ook wat is....
Dom of verachtelijk.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:33
door Eddie Coppens
Feroe schreef:
14 sep 2019, 20:12
Leuk te zien hoe mijn vraag niet beantwoord word
Aanschouwelijk onderricht: dit is een staaltje van conventionele filosofie.
Een academisch filosoof beantwoordt geen vragen maar stelt ze, en dat op zo'n manier dat het diepzinnig schijnt.
Ik hoop dus dat je het probleem, dat je hebt aangekaart, niet die weg wil zien opgaan.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:36
door Eddie Coppens
Niet schelden asjeblief, wat moet Feroe niet van ons denken?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:37
door Eddie Coppens
Ik denk dat hij/zij het voor bekeken houdt, jammer...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:46
door Verwijderde gebruiker
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:33
Leon schreef:
14 sep 2019, 20:30
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 20:25


Tsja, dat schijnt te bestaan maar of het ook wat is....
Dom of verachtelijk.
Och, ik ben het allebei. Dat is mij echter geen krenking. "Gekwetst zijn" is een keuze. En die keuze kun je wat van vinden. Intelligent of wijs. Of dom of verachtelijk. En daarop kun je vervolgens weer kiezen wat je ermee doet.

Maar wellicht heeft de heer Coppens een mooi stukje filosofie te delen hierover. Zelf ben ik destijds de weg van de radicale zelfconfrontatie gegaan. De synchroniciteit helpt je dan een handje. Gevolg is dat wat gekwetst kon worden, dood is. (wel zo aangenaam). Behalve dan de fysiek.
Ik denk dat ‘verlosten’ voor wie hun kwetsbaarheid dood is, in hun lichaam een ijdelheid vinden die zorgt dat hun krenkingen alsmaar doorgaan. Omdat anders dat ijdele gevoel niet in stand kan blijven. Het lichaam zal je het mee moeten doen natuurlijk, maar die praktijk vind ik verachtelijk.

Wat mij betreft is er een verantwoordelijkheid ook/juist als je verlost bent.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:49
door Verwijderde gebruiker
Eddie Coppens schreef:
14 sep 2019, 20:37
Ik denk dat hij/zij het voor bekeken houdt, jammer...
Niks jammer, het beste wat iemand kan hebben is het hier direct weer voor gezien houden :cool:

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 20:54
door Eddie Coppens
Rare reactie van de administrator!

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 21:07
door Verwijderde gebruiker
Je hoeft niet mij op mijn verantwoordelijkheid te wijzen, want die neem ik wel.

Mijn antwoord aan Feroe was adequaat en kan opgepakt worden of niet. Feroe kan een aanvang maken over ‘Zijn’ na te denken los van bestaan, dan begint de filosofie, en waar die eventueel eindigt is verder nog van geen belang.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 21:37
door Verwijderde gebruiker
Bärbel schreef:
14 sep 2019, 21:29
Leon schreef:
14 sep 2019, 21:07
Mijn antwoord aan Feroe was adequaat
Dat is aan Feroe om voor zichzelf te bepalen natuurlijk.

adequaatBETEKENIS & DEFINITIE
adequaat - bijvoeglijk naamwoord
uitspraak: a-de-quaat

1. precies zoals nodig is
♢ zijn aanpak was heel adequaat

Maar zo te lezen is Feroe het niet met je eens. LOL
Eddie was het niet eens, dat is wat anders. Feroe heeft verder de absolute vrijheid om wel of niet aandachtig te lezen. Hij noemde zichzelf geen taalvirtuoos en dan houdt het wel snel op denk ik... op een forum dat veel tekst is

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 21:56
door Verwijderde gebruiker
wie zal zeggen wat nodig is, als je jezelf andere doelen stelt is er wat anders nodig.

mijn doel, naast absolute vrijheid voor de ander, is hier een mogelijkheid tot filosoferen geven. Als die mogelijkheid niet opgepakt wordt is mij om het even. Wel denk ik dat er andere manieren zijn om mogelijkheden tot filosoferen te geven die beter kunnen werken in de zin van dat ze dan opgepakt worden.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 22:19
door Feroe
Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat de inhoud van Leon's antwoord mij voorbijgaat, mij vraag was eigenlijk simpel en tweeledig namelijk:

wat vinden jullie ervan dat we waarschijnlijk nooit de waarom alles bestaat vraag krijgen beantwoord?
en,
Als je lang nadenkt over hoe het toch komt dat we bestaan er dan zo raar (vergelijkbaar met vlinders in de buik) gevoel optreedt?

dit puur om eens te peilen als dat ook zo bij andere is om daar dan over te kunnen discussiëren, maar helaas raakt hier het spoor bijster in gevoelens en emoties.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 22:24
door Feroe
O excuses voor het niet voorstellen,

Ik ben een 36 jarige man uit het zuiden van het land,
van beroep ben ik chauffeur en heb dus veel tijd om na te denken, mijn hobby's zijn fotografie en mijn twee zoontjes. Bij het veel nadenken schieten mij geregeld vragen binnen waar helaas nog geen antwoord op te vinden zijn, maar als een vraag niet ter discussie wordt gesteld zal dat ook nooit zijn,
vandaar mijn intresse in dit forum helaas had ik er iets anders van verwacht.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 22:29
door Verwijderde gebruiker
Feroe schreef:
14 sep 2019, 22:19
Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat de inhoud van Leon's antwoord mij voorbijgaat, mij vraag was eigenlijk simpel en tweeledig namelijk:

wat vinden jullie ervan dat we waarschijnlijk nooit de waarom alles bestaat vraag krijgen beantwoord?
en,
Als je lang nadenkt over hoe het toch komt dat we bestaan er dan zo raar (vergelijkbaar met vlinders in de buik) gevoel optreedt?

dit puur om eens te peilen als dat ook zo bij andere is om daar dan over te kunnen discussiëren, maar helaas raakt hier het spoor bijster in gevoelens en emoties.
“Waarom bestaat alles?”

Ja die vraag kan wel heel veel losmaken.

Zou je niet kunnen beginnen met iets eenvoudigers?

Zoals Kierkegaard die aangaf dat ‘de zin van het bestaan’ zo’n raar soort of onmogelijke opgave is, maar dat je wel iets zou kunnen met ‘de zin van mijn bestaan’.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 14 sep 2019, 22:46
door Eddie Coppens
Gaan beseffen dat er geen absolute zin is, alleen die welke je zelf aan je leven geeft, aan de zin die je aan anderen geeft en de zin die je van anderen krijgt; dat te beseffen geeft mij soms een raar onderbuikgevoel. Deze waarheid 'toont' zich aan ons lichaam...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 15 sep 2019, 00:03
door Feroe
waarom alles bestaat en de zin van het leven link ik onbewust aan geloof en een god, en daar twijfel ik zeer aan immers wie of wat heeft god dan gemaakt? evenals waar kwam het singulariteit vandaan waarin wij en alles in ons universum zich bevinden? De moderne wetenschap beschrijft alles betreffend het allerkleinste en het allergrootste binnen ons universum maar het stopt erbuiten, juist die onwetendheid over ons bestaan roept dat raar gevoel bij mij op

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 15 sep 2019, 08:45
door Verwijderde gebruiker
Feroe schreef:
15 sep 2019, 00:03
waarom alles bestaat en de zin van het leven link ik onbewust aan geloof en een god, en daar twijfel ik zeer aan immers wie of wat heeft god dan gemaakt? evenals waar kwam het singulariteit vandaan waarin wij en alles in ons universum zich bevinden? De moderne wetenschap beschrijft alles betreffend het allerkleinste en het allergrootste binnen ons universum maar het stopt erbuiten, juist die onwetendheid over ons bestaan roept dat raar gevoel bij mij op
Ik beschouw jouw tekst meer als mededeling dan als vraagstelling.

Met logica kom je een eind, maar ik denk dat er meer is dan logica. Een logische conclusie kan dat niet zijn.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 15 sep 2019, 17:40
door Eddie Coppens
@Feroe
Mag ik mijn visie zo beknopt en eenvoudig mogelijk neerschrijven, zodat niet alleen een chauffeur, maar zelfs een intellectueel het kan begrijpen?

De wiskundige en filosoof Leibniz (1646 – 1716) vroeg het al: 'Waarom is er iets en niet veeleer niets?'
Er zou dus een wetenschappelijk en een filosofisch antwoord denkbaar geweest zijn, maar Leibiz was een godsdienstig mens en een antwoord vanuit de religie was dus ook mogelijk.

Het gezond verstand zegt ons: 'Alles wat is, moet ontstaan zijn', de filosofie is steeds op zoek naar fundamentele, onveranderlijke en universele zekerheden en de religie kan die bieden: God!

Wetenschap neemt hier echter geen genoegen mee en zoekt vanaf de allerkleinste deeltjes tot de verst verwijderde sterrenstelsels naar het bestaan en ontstaan en, wie weet, ook het doel van de wereld, de werkelijkheid, het Zijn.

Over dit alles is er, denk ik, een vrij algemene consensus.
Het volgende is mijn persoonlijk wereldbeeld, maar wel gebaseerd op wat de wetenschap èn de filosofie me nu kan bijbrengen.

Om verschillende redenen wil, en kan ik niet uitgaan van een door een opperwezen 'geschapen' wereld. De argumenten hiervoor zouden ons hier te ver voeren.

Het mythische woord 'singulariteit' werd een paar keer gebruikt. Een singulariteit is in het algemeen een ongewoonheid, iets waar de normale regels of wetten niet meer geldig zijn of niet meer toegepast kunnen worden. In de fysica en zoals jij het bedoelde: een plaats waar de kromming van de ruimtetijd oneindig wordt en de zwaartekracht oneindig sterk wordt (deze twee effecten hangen samen, zwaartekracht kromt namelijk de ruimtetijd).

Hier hebben we al een probleem: de twee betekenissen van het woord, de semantische èn de natuurkundige, zijn geldig. We kunnen alleen 'van buitenaf' gissen naar wat er gebeurd door de beperkte informatie, zelfs met de tovenaarskunsten van de hogere wiskunde.
Door wiskunde en waarnemingen weten we ook dat het heelal uitdijt, en we baseren ons op het voor ons waarneembaar gedeelte ervan om het overige
te beschrijven. Strekt het universum zich oneindig uit? Zo ja: hoe kan het dan nòg uitdijen? Zo niet, en je stelt de vraag terecht: 'Als het heelal begrenst is, wat is er dan 'erbuiten'?

Een mogelijk concept is het 'multiversum'. Naast en rondom het onze zijn er nog andere, misschien oneindig vele, universa. We kunnen dan het woord 'heelal' niet meer gebruiken, ons zogenaamd universum is dan één van de vele.
Het idee multiversum is niet nieuw: de hierboven geciteerde Leibniz gebruikte het om het kwaad in de wereld te verzoenen met de gedachte aan een almachtige en algoede God: Die heeft inderdaad een volmaakte wereld geschapen, en veel onvolmaakte, waaronder de onze.

Ikzelf heb een nogal gedurfde speculatie. Ik ben geen natuur-, noch wiskundige maar ik baseer me een beetje op wat ik hieromtrent uit allerlei bronnen heb geput.
Stel dat, wat ik voor het gemak de grens van het heelal noem, eigenlijk een gebied is dat zich naar een singulariteit toe beweegt, een singulariteit tegenovergesteld aan die van de oerknal, en waar de kromming van de ruimtetijd naar nul gaat.
Een gebied waar de steeds schaarser wordende deeltjes en antideeltjes elkaar tenslotte volledig annihileren, waar dus geen waarschijnlijkheidsvelden meer zijn, geen lege ruimte meer... De ruimtetijd had geen kromming meer, en zou zich oneindig ver kunnen uitstrekken, maar de ruimtetijd zelf bestaat niet meer...
En hier houdt het voor mij dan op.

Een tweede, voor mij meer comfortabele, speculatie is dat de wijdverbreide aanname dat de mens, als enig uitverkoren wezen, in staat is door zijn verstand de geheimen der natuur volledig te doorgronden, onjuist is.
Naarmate we ons verder verwijderen van de ons vertrouwde macrokosmos vergroten zich de onzekerheden aangaande fysische processen, de wiskundige onzekerheden en de onzekerheden omtrent het vermogen, zich voorstellingen te kunnen maken die buiten onze leefwereld liggen : het abstraheervermogen.

Zoals het menselijke brein niet op de gehele kosmos is toegesneden, zo bezit de kosmos niet de 'goddelijke harmonie' die hem eeuwenlang werd toegedicht. Dit te beseffen verzacht voor mij het duidelijke onvermogen om een definitief antwoord te kunnen geven op de 'Grote Vragen', want daar moet -en kan- ik het mee doen.

Over doelmatigheid en zingeving misschien hierna, als het interessant gevonden wordt...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 15 sep 2019, 18:52
door Feroe
Eddie ten eerste bedank voor je compleet antwoord, van veel wat je zegt op je persoonlijke visie na ben ik me volledig bewust door mijn eigen intresse in wetenschap en ons universum, maar juist het onbekende dat we niet weten hoe het een singulariteit of een multiversum in de eerste plaats ontstaat en het idee dat we nooit een definitief antwoord zullen krijgen boezemt mij een vreemd gevoel in, iets waar ik me moeilijk bij kan neerleggen.
Probeer maar eens voor het slapen gaan er eens goed over na te denken hoe vreemd het eigenlijk allemaal is en mischien bekruipt jouw hetzelfde gevoel, zo werkt het bij mij meestal.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 15 sep 2019, 20:20
door Eddie Coppens
Feroe schreef:
15 sep 2019, 18:52
op je persoonlijke visie na
Heb je soms zin om te formuleren wat je hierin tegenstaat?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 15 sep 2019, 21:39
door Feroe
Ik bedoelde vooral aan te geven dat het meeste dat je schreef ik ook al eens gelezen heb in boeken, publicaties en werkstukken of gezien in documentaires, daarentegen jouw visie over wat zich bevind op de grens en daarbuiten van ons heelal ben ik nog niet eerder tegengekomen en vind het een heel interessante gedachtengang die mij morgen achter het stuur van de nodige hersenkronkels voorziet.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 15 sep 2019, 22:12
door Eddie Coppens
Feroe schreef:
15 sep 2019, 21:39
morgen achter het stuur
Toch maar aandacht houden op de baan!
Goeie ritten toegewenst!

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 16 sep 2019, 19:53
door Verwijderde gebruiker
Een singulariteit niet als punt zien maar als buitenruimte?

Niet als begin van uitdijing, maar als waarnaar uitgedijt wordt?

Sowieso snap ik niet hoe ‘a view from the outside’ mogelijk is bij dit alles.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 16 sep 2019, 21:17
door Verwijderde gebruiker
Bärbel schreef:
16 sep 2019, 20:47
Leon schreef:
16 sep 2019, 19:53
Een singulariteit niet als punt zien maar als buitenruimte?
Waarom niet beiden? Ik denk dat beiden mogelijk is.
Ja je zou bewustzijn als in een uitzoomen op een singulariteit kunnen zien.

Maar het wonderlijke is steeds dat we dan zoiets voor ons kunnen zien als ‘daar een ding’ dat we singulariteit noemen en dan bewegen we er naar toe of vanaf. Een view from the outside, van buitenaf bekeken. Zoals we ook aan de aarde kunnen denken alsof we ergens op de plek van de maan ernaar kijken. We kunnen dan zelfs een rondje doen.

Of we denken aan het melkwegstelsel dat als een soort spiegelei in onze denkpan ligt. Hoe kan dat?

Het voorstellingsvermogen is totaal los van tijd-ruimtelijke beperkingen.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 16 sep 2019, 22:47
door arkhétupos
Feroe schreef:
15 sep 2019, 21:39
Ik bedoelde vooral aan te geven dat het meeste dat je schreef ik ook al eens gelezen heb in boeken, publicaties en werkstukken of gezien in documentaires, daarentegen jouw visie over wat zich bevind op de grens en daarbuiten van ons heelal ben ik nog niet eerder tegengekomen en vind het een heel interessante gedachtengang die mij morgen achter het stuur van de nodige hersenkronkels voorziet.
Waarom kronkel je je hersens niet om hoe jij het zelf ziet?
Of heb je dan een (filosofisch) vertaler nodig?

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 16 sep 2019, 22:48
door arkhétupos
(Probeer de bomen links en rechts eens in de gaten te houden, werkt heel therapeutisch!

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 17 sep 2019, 20:58
door Verwijderde gebruiker
en dat was het weer....

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 17 sep 2019, 22:30
door Eddie Coppens
Leon schreef:
17 sep 2019, 20:58
en dat was het weer....
Niet zo somber, ik heb de indruk dat je dit forum als een opgave ziet...

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 18 sep 2019, 00:03
door Gast
Filosofie is best wel aanwezig in Nederland. Op tv zo af en toe (filosofisch kwintet, stine jensen, serie met michael sandel etc) , brainwash festival, denker des vaderland, opleidingen, boeken worden verkocht, filosofisch café op low lands, socratische café’s en vast nog wel meer. En toch maar 3 mensen die toetsten indrukken. Hoe kan dat dan ?














Nou, als ik forum admin zou zijn en tevens van mening zou zijn dat moderatie ‘not done’ is, dan zou ik zeker somber zijn.



.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 18 sep 2019, 08:13
door Verwijderde gebruiker
Gast schreef:
18 sep 2019, 00:03
Filosofie is best wel aanwezig in Nederland. Op tv zo af en toe (filosofisch kwintet, stine jensen, serie met michael sandel etc) , brainwash festival, denker des vaderland, opleidingen, boeken worden verkocht, filosofisch café op low lands, socratische café’s en vast nog wel meer. En toch maar 3 mensen die toetsten indrukken. Hoe kan dat dan ?
...
Nou, als ik forum admin zou zijn en tevens van mening zou zijn dat moderatie ‘not done’ is, dan zou ik zeker somber zijn.
.
Klopt helemaal, scherpe analyse.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 18 sep 2019, 10:05
door Eddie Coppens
Misschien een verborgen agenda:
'Mits alle waarheid uit Het Boek komt, is vrij denken des duivels...'

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 18 sep 2019, 13:02
door Verwijderde gebruiker
Eddie Coppens schreef:
18 sep 2019, 10:05
Misschien een verborgen agenda:
'Mits alle waarheid uit Het Boek komt, is vrij denken des duivels...'
??? niet bij mij, gewoon geen tijd/zin in moderatie. Ik ben ooit in ernstige gewetensnood gekomen door een scheldende forumgebruiker uit te sluiten. Weet je wel hoe ernstig dat is als je anderen uitsluit van deelname? Geestelijke moord...ik geloof dan wel in een hel daarna.

Re: raar onderbuikgevoel bij denken aan het bestaan.

Geplaatst: 18 sep 2019, 13:49
door Eddie Coppens
Leon schreef:
18 sep 2019, 13:02
ernstige gewetensnood door een scheldende forumgebruiker uit te sluiten
Nu, ik vind persoonlijk dat wanneer iemand hardnekkig onwellevend is, je die zonder pardon van het forum mag zwieren.
De geestelijke gezondheid van de andere forumleden heeft ook zijn rechten...
Wat ik echt bedoelde is dat, als je niet echt geïnteresseerd bent in de grillige en onvoorspelbare wegen die een filosofie-forum soms kan bewandelen, je dat soms wel duidelijk laat merken.
Bedoel je met 'modereren', de bemiddelingsfunctie zoals bij een debat? Ik vind dat dit inderdaad niet echt zo hoeft.