Een theologisch argument van Alan Turing was dat machines nooit zouden kunnen denken omdat ze geen ziel hebben.
In welk opzicht denk je dat Turing hier een punt heeft?
In alle.
Machines worden de-facto geprogrammeerd geboren, immers: zonder programma doen ze niets.
(Bij ontwerp)
Er bestaan zielloze mensen: gehersenspoelde bijvoorbeeld, die van het programma van een ander (eveneens zielloos mens) zijn voorzien. (Of "zielloos": meedogenloos, eerder.)
Deze mensen zou je kunnen scharen onder de Homo habilatus. (Vergeef mijn gebruik van Latijn)
"De mens die handig kan zijn."
Als een robot programmeerbarbaar en geacht al reeds 1 miljoen jaar uitgestorven.
Een mens kan zichzelf programmeren en, behalve Kryten, ken ik geen andere vormen van "AI" die dat ook zouden kunnen bereiken.
Case-in-point:
Kryten kon het, maar niet uitvoeren. ( "Oh forget it!")
(Maar probeerde Lister nou een ziel in de machine te programmeren?)
Kryten is een Turing-machine, Turing-machines houden zich voornamelijk bezig met de HALT-situatie.
Een ziel kan alleen op zielen overgebracht worden.
Hoe metafysisch dat ook moge klinken.
Maar goed, metafysisch gezien zie je machines die machines aan het verbeteren zijn. Alsof ze door een ziel gedreven worden.
Turing heeft hier in zoverre gelijk, dat dit gedachte(n)loos lijkt te gebeuren.
(Ik schrijf: "lijkt", omdat ik er geen ander woord voor ken.)