Filosofieforum.nl

kan je jezelf ooit helemaal kennen?

ooit met zekerheid bijna voorspellen hoe je zou reageren in extreme situaties?(denk aan angst,stress,trauma,pijn,....)

of blijft er altijd ergens een vraagteken steken bij je eigen handelen/denken in extreme momenten?

Jezelf kennen = weten hoe je in elke situatie reageert?

Ik denk dat niemand dat kan.

Dat vind ik ook. En ik denk dat jij (Tengeltje) dat ook wel weet.

Dus heb de vraag: Waar denk je aan als je die vraag stelt?

het is mss een utopie,maar het lijkt me,mocht je dat punt kunnen bereiken,een heel mooi en 'zalig' moment om zo te sterven als je oud bent....zo oud zijn en plots op het moment komen dat je zoiets hebt van 'nu valt er aan mezelf niets mee te ontdekken'

De wereld lijkt er toch bekaaid af te komen bij jou.
Maar misschien mis ik iets.

Iig denk ik dat de wereld kennen jezelf kennen is en andersom.
Op den duur (mocht je tijd genoeg krijgen) zou het best kunnen dat je toch tevreden dood kunt gaan.

In het algemeen gesproken denk ik dat mensen die vooral voor de wereld kiezen meer tevreden sterven, als mensen die vooral met zichtzelf bezig zijn.

Maar meestal is het bij die laatste groep de teleurstelling over de wereld, die er voor zorgt dat ze zich vooral op zichzelf richten.

Kortom: Ik weet het ook niet, maar mik op de wisselwerking.
Ik wed als het ware op twee paarden. Dan hoop ik altijd te winnen.

Gezien het aantal te bedenken situaties oneindig is lijkt het me sterk dat je voor elke situatie kan voorspellen hoe je reageert.

En dan hebben we het nog niet eens over alle overige invloeden die kunnen spelen.

Dus nee, onmogelijk als mens.

Het is onmogelijk voor een meetinstrument om zichzelf te meten. Middels spiegeling kan het wel een (vertekend) beeld krijgen. Hoe beter de vertekening begrepen en berekend is, des te accurater het zelfbeeld.

Dat was een slimme opmerking op een hele oude discussie. Ik hoop dat er nog wat oud gedienden mee gaan doen.