Filosofieforum.nl

Terugkeren?

Als je het leven opvat als een boogje, dan botst het op een gegeven moment ergens tegen en ontstaat in een split second een nieuw boogje.

Dat iets waar tegen het zou botsen is eigenaardig, alsof er zowel onder als boven twee horizontale lijnen zijn waar men niet voorbij kan.

Het kan misschien ook zijn dat men zich tussen de lijnen ophoudt en dan gaat het boogje over in een cirkel, een soort ommekeer dus, leven dat gecontinueerd wordt in de anti-tijd, en zich blijft herhalen.

Uiteindelijk denk ik dat er ook vertikaal een lijn is waar men niet voorbij kan, en dan botst dat boogje op willekeurig punt ook in een ommekeer.

In ieder geval is de horiontale beweging voor ons, de beweging die we als tijd begrijpen, maar de vertikale beweging dat is iets geestelijks.

Nu geldt dus dat feitelijk de hoogte of vertikale richting niet uitmaakt, omdat die uiteindelijk ook weer gespiegeld wordt, en elk streven naar hoger of beter iets dubbels heeft, je kan het alleen maar weer kwijtraken.

Ik denk dat dood niet bestaat, alleen resoluut van richting veranderen in horizontale of vertikale zin.

Volgens mij is het leven en de dood verbonden. Zowel op aarde als in de hemel. Dat je doen en laten bepaalt hoe je belevenis hierna is. Sartre zegt: vrijheid is wat we doen met wat ons aangedaan wordt. Je bent vrij in je reacties, je reacties echoën door naar de eeuwigheid. Die vibratie ervan gaat over naar de “andere kant” via statische ladingen. Hoe meer goed je doet, te beter je hiernamaals. Dit ligt niet aan een of andere God die dat bepaalt, maar jij zelf. In het hiernamaals zijn wij niet langer beperkt aan een menselijk denken en beleven wij dat neutraal. Vanuit dat neutrale standpunt kan je dan beter je leven ontleden. In dat "alwetend" bewustzijn van puur zijn kan je wel eens de hel voor jezelf scheppen wanneer je terug reflecteert.
De dood is dus voor mij een terugkomst naar je authenticiteit en een reflectie op je leven. Omdat je niet alles kan beleven in één leven geloof ik ook sterk in reïncarnatie. De wil om te zijn is te groot en is embedded in onze levensenergie.
Via regressies zag ik mensen naar hun vorige leven gaan. Ik geloof niet dat je in zo’n status van zijn kan liegen. Of dat er een fantasie fragment wordt opgeroepen. Neen die mensen worden echt gevraagd terug te reizen en bij sommigen lukt het, bij sommigen niet. Er zijn veel charlatans, maar ik geloof enkele mensen graag op hun woord.

Dat goede daden beloond en slechte daden bestraft zouden kunnen worden, is een mooie droom. Dat slechte daden en goede daden mogelijk zijn, is realiteit.

Maar wat is een slechte daad als het gecompenseerd wordt met een goede daad en andersom? Niets meer dat pieken en dalen in een golfbeweging.

Zou de golfbeweging ineens ophouden aan het einde van een individueel leven?

Mogelijk is iemand juist teveel het instrument van de toppen of de dalen, en mag dan niet langer een rol spelen. Als we zouden kunnen wisselen van rol, konden we misschien eindeloos mee.

Bwa een droom. Zoals het leven een archetype van ons denken is, zal onze dood een archetype van ons leven zijn.
Lijden vanuit 100% bewustzijn ontleden is anders dan vanuit je beperkte 15%. Als we wel zoveel gebruiken.
Ik dacht gemiddeld 6%. Met dat beetje moeten wij de chaos ordenen, en je neemt dat mee naar het hiernamaals.
De dood is geen verlossing, maar een volgende stap.

Alles draag je mee en goede daden maken slechte daden niet ongedaan.
Natuurlijk wordt je niet eeuwig gestraft voor een slechte daad, tenzij je jezelf het aandoet.

Er valt geen rol te wisselen, jij bent jij en ik ben ik. Samen voeren wij het leven en worden wij ons bewust(er).

Het wordt welles-nietes. ik hoop dat in ieder geval duidelijk is dat een andere kijk dan die van jou mogelijk is, en wat mij betreft gelijkwaardig, tenzij je argumenten zou hebben waarom jouw visie meer waard zou zijn.

Dat is zo met mij Leon. Ik kan er niets aan doen, dat is mijn gestoordheid.
Hoe kan ik argumenten over het hiernamaals leveren? Ik kan alleen maar zeggen hoe het beleefd wordt door mij.

ach laat maar

Je begint met een vraag, en als ik dan iets vertel over hoe ik het zie, reageer je alleen maar hoe jij het ziet. Dat is niet echt over het onderwerp praten toch?

Maar inderdaad er valt niets te bewijzen, dus sofisterij en zinloos.

Ik reageerde toch op jou?

Je hoeft het niet als straf te zien, maar als bewustzijn.
"Wat heb ik gedaan?" In die wetenschap vanuit een andere realiteit waar alles instant op je af komt, kan je wel eens de hel voor jezelf gecreëerd hebben.
Al het leed en geluk dat jij veroorzaakt hebt wordt dan ontleed vanuit het volle bewustzijn.

De golfbeweging eindigt niet, je krijgt de volle klap dan.

Ik hanteer zeer zeker ook het beeld van God's rechtspraak.

Wat God weet is met welke mogelijkheden ik begon, met welke intentie ik dingen gedaan heb, hoe ik juist ook de fouten wilde als noodzakelijk voor een besef. De hel bestaat niet, slechts de opvatting dat iets een hel is.
Het leven leen je slechts, en ik ben bereid het ieder moment terug te geven, al probeer ik er ook harmonie mee te verkrijgen als ik het nog heb.

Ik krijg klappen, verticale energie omlaag gericht, van lieden die denken met een dergelijk oordeel door te terugslag juist zichzelf te kunnen verheffen. Ik kom op de bodem en stuit met een boogje naar rechts, precies de verkeerde kant op om het ondermaanse leven te kunnen waarderen. Ooit komt mijn boogje weer hoger en pikt het energie op om weer naar het bovenmaanse te gaan, en daar boogjes te gaan maken, misschien ook de verkeerde kant op.

Ooit wordt alles weer volkomen gespiegeld en ben ik op een bepaalde manier in het voordeel in plaats van het nadeel. Als je de spiegeloptie als onrealistisch beschouwt zal je juist nog het een en ander moeten meemaken om dit te leren.

Voor mij is er geen noodzaak meer, en de energie doet me niet. Ik geef ook geen energie meer om iets te bewerkstelligen.

De oudheid liet zien dat mensen volkomen verslaafd waren aan hun levensplan, en de uiterste consequenties namen. Ik heb drie levenslijnen, de berg de golf en het dal, al heel lang, en elke vorm van kennis komt uit de afwisseling van de drie posities. Alleen maar rechte lijnen of cirkels zien, is misschien menselijk, dan ben ik geen mens meer.

Dat vind ik een mooie verwoording Leon.

Liede. Als het leven stopt wat gebeurt er dan met liefde? Ik denk dat liefde doorgaat en de dood niet kent. Angst voor hemel of hel gaat tegen de liefde in. Als men liefde heeft (bijvoorbeeld voor God) dan is dat niet goed *voor* iets maar in zichzelf iets.

Voor haat kan men echter iets vergelijkbaars zeggen.

Volgens mij stopt de liefde niet op aarde.
Maar wat is liefde en haat in het hiernamaals?
Moeilijk in te schatten, ben je wel in staat liefde in het hiernamaals te kennen als je leven een mechanisme van haat was?
Stel je jut jezelf je hele leven op, sta je dan niet in de zak in het hiernamaals? Jutten zak filosofie.
Ik denk dat we het zelf ontwerpen.

Zou de angst voor het sterven veel invloed op de ervaring hebben? Of zal het zoals een geboorte zijn, waar je later niets meer van weet maar langzamerhand tot het besef komt? In bv een nieuw leven door reïncarnatie.
Ik geloof daar heel sterk in.

Heb je ook Rick Strassman zijn theorie daarover gehoord?

Dat we het zelf ontwerpen lijkt me ook.

Wie is die Strassman?

Iemand die bijna doodservaringen heeft onderzocht.
Volgens hem pompen wij een speciale stof uit in ons brein tijdens onze dromen, maar ook tijdens het sterven. Die stof zou overal in de natuur terug te vinden zijn, en hij noemt het "the spirit molecule".

BDE verhalen zijn er genoeg. Ik ga zelf uit van een empathieruimte waar je dan in komt, de zelf zit het meestal in de weg dat je daar zit, en als die zelf bijna echt weg is, is de empathieruimte volledig zichtbaar.

Interessant is misschien het volgende: als je zegt God bestaat, of het hiernamaals bestaat, of de gevolgen van je daden tijdens het leven komen na de dood, doe je dan een waarheidsclaim?

Ik zie een mogelijke waarheid, maar voor veel mensen zal het misschien eerder een taalspel zijn. En mijn mogelijke waarheid is logisch gezien ook. Maar weer een taalspel tussen alle andere taalspelen.

Dus hoe dan ook is er een taalspel, waarbij de inzet van sommige taalspelen een diepere waarheid zou zijn.

De volgende vraag dan is of je die mogelijke waarheid zonder verdere argumentatie kan aanvaarden of dat je er argumenten voor nodig hebt.

Dus je voelt gewoon de waarheid, of je onderzoekt of bevraagt de mogelijkheden en kiest dan.

Leon schreef:BDE verhalen zijn er genoeg. Ik ga zelf uit van een empathieruimte waar je dan in komt, de zelf zit het meestal in de weg dat je daar zit, en als die zelf bijna echt weg is, is de empathieruimte volledig zichtbaar.

Door de tunnel heen naar het licht van de empathieruimte?

Leon schreef:Interessant is misschien het volgende: als je zegt God bestaat, of het hiernamaals bestaat, of de gevolgen van je daden tijdens het leven komen na de dood, doe je dan een waarheidsclaim?

Ik zie een mogelijke waarheid, maar voor veel mensen zal het misschien eerder een taalspel zijn. En mijn mogelijke waarheid is logisch gezien ook. Maar weer een taalspel tussen alle andere taalspelen.

Wel het is mijn waarheid. Het is geen absolute claim.
Ik voel me nauw verbonden met die gedachten.
Ik weerleg dat hier en ontvang daarbij graag andere meningen.

Ik weet niet hoe de filosofie op de dood aankijkt. Louter interesse.

Leon schreef:Dus hoe dan ook is er een taalspel, waarbij de inzet van sommige taalspelen een diepere waarheid zou zijn.

De volgende vraag dan is of je die mogelijke waarheid zonder verdere argumentatie kan aanvaarden of dat je er argumenten voor nodig hebt.

Dus je voelt gewoon de waarheid, of je onderzoekt of bevraagt de mogelijkheden en kiest dan.

Dood is dood, hoe je het ook went of keert.
Vaak helpt dood wel, door het mee te maken.

In de vorm van een Oma of Opa bijvoorbeeld.
Leert je het verdriet van het heengaan van je eigen ouders alvast begrijpen.
Ook al zijn ze nog niet dood
(Tip: Vertel ze dat nooit! Of juist wel, als je in bent voor verhalen)

Dood is dood...
Ja, maar gaat je ziel ergens heen?
Gaat het door of eindigt het?

Wat is onze levensenergie eigenlijk? Wat stuwt het?
Komt het ergens vandaan en keren we er naar terug?

En omdat zulke antwoorden zich niet zullen openbaren, is God dan zo'n slechte keuze?

Het is moeilijk te begrijpen dat je naar iets kunt verlangen vanuit doodsdrift, waar je eigenlijk niets van af weet (dood). Levensdrift en doodsdrift horen bij de ziel, of bezieling.

Ik stel me niet voor dat bezieling er nog is als de dood er is.

Je zou bezieling als een soort verslaving kunnen zien. Je bent verslaafd tijdens het leven en verlost van de verslaving tijdend de dood.

Eeuwige ziel of eeuwige bezieling geldt eerder voor de levenden, die hebben daar mee te maken.

Uitgesloten worden van de levenden is mogelijk voor een individu, maar wat hier weg gaat komt er daar weer bij.

Het is jouw eigen evenwicht. Levensdrift-doodsdrift

Ik heb bij ver geen doodsdrift.
Maar ben wel benieuwd naar wat het ultieme noodlot voor me in petto heeft.
Het is moeilijk aannemen dat het hierna zou eindigen. Wij zijn geboren uit een energie die verder komt uit achtergrond straling die ver voor ons bestaan al manifesteerde.
Volgens mij gaat het doelgericht te werk en is de dobbelsteen geworpen.
Wat het leven stuwt weet ik niet, maar ik denk een "goddelijke" daad.
Wij zijn daarin geboren en wij keren daar naar terug.

De dood is onvermijdelijk, ons ultiem lot, het laatste hoofdstuk.
Gruwelijk akelig en onbekend, evenals een geboorte waarschijnlijk.

Ondersteboven schreef:Ik heb bij ver geen doodsdrift.
Maar ben wel benieuwd naar wat het ultieme noodlot voor me in petto heeft.
Het is moeilijk aannemen dat het hierna zou eindigen. Wij zijn geboren uit een energie die verder komt uit achtergrond straling die ver voor ons bestaan al manifesteerde.
Volgens mij gaat het doelgericht te werk en is de dobbelsteen geworpen.
Wat het leven stuwt weet ik niet, maar ik denk een "goddelijke" daad.
Wij zijn daarin geboren en wij keren daar naar terug.

De dood is onvermijdelijk, ons ultiem lot, het laatste hoofdstuk.
Gruwelijk akelig en onbekend, evenals een geboorte waarschijnlijk.

het klopt de dood is onvermijdelijk maar het einde van het leven is het begin van nieuwe levens. Ook is het vragen of we ooit te weten zullen komen of er iets naar de dood is of onze laatste energie in enkel wat straling veranderd

"Onze laatste energie"...
Maar was die energie niet altijd? Iets veroorzaakt altijd het ander.
Leven wordt veroorzaakt door leven. Voor je een spermacel was, was je energie in een andere vorm.
Als je erbij stil staat hoe dat allemaal zou manifesteren, kan ik de kunstenaar Alex Grey wel plaatsen. Hij heeft dat mooi gevisualiseerd naar mijn inzien.

Volgens mij zijn wij energie en bevindt die zich niet enkel in ons brein, maar is die alom aanwezig. Wanneer die energie zich lostrekt van het organische keren wij terug naar die "eenheid". Onze zuivere energievorm zoals we altijd geweest zijn, zullen zijn.
Ik vind het geen toeval dat ik me nu bewust ben. Ik word nu geconfronteerd met keuzes in dit leven en volgens mij zijn deze ook geen toeval.
Eerder, komen ze synchronisch op me af en bepalen mijn keuzes hoe zij zich uitevolueren in "mijn hiernamaals".

Maar ik heb daar een zeer aparte kijk in ontwikkeld.

filosoofje schreef:het klopt de dood is onvermijdelijk maar het einde van het leven is het begin van nieuwe levens. Ook is het vragen of we ooit te weten zullen komen of er iets naar de dood is of onze laatste energie in enkel wat straling veranderd

Vanwaar die zekerheid? Of is het een theorietje, dat je opeens overkwam gezien de onsamenhangenheid van je woorden.

Wat mij opvalt is dat in al die miljoenen jaren de dood niet is geëvolueerd. Dat zou kunnen betekenen dat deze gemoedstoestand niets met het leven te maken heeft en er dus los van staat. Het absolute einde dus, zonder een vervolg.

sniper schreef:Wat mij opvalt is dat in al die miljoenen jaren de dood niet is geëvolueerd. Dat zou kunnen betekenen dat deze gemoedstoestand niets met het leven te maken heeft en er dus los van staat. Het absolute einde dus, zonder een vervolg.

Ik wil reageren op je onderschrift...
Je dochter zegt het mooi!

Haha ja dank! Ik had er destijds eigenlijk geen antwoord op inderdaad.

sniper schreef:Haha ja dank! Ik had er destijds eigenlijk geen antwoord op inderdaad.

Logisch .

sniper schreef:Haha ja dank! Ik had er destijds eigenlijk geen antwoord op inderdaad.

Heel lastig...een dochter die slimmer is dan je zelf bent...

nx schreef:

sniper schreef:Haha ja dank! Ik had er destijds eigenlijk geen antwoord op inderdaad.

Heel lastig...een dochter die slimmer is dan je zelf bent...

Ik heb er 2. Superirritant .