Filosofieforum.nl

als je vastloopt in ratio is emotie een uitkomst, als je vastloopt in emotie is ratio een uitkomst.
Ik heb wel het idee dat emoties intensiever zijn, dus dat vastlopen in ratio wel opgelost kan worden, maar vastlopen in emotie wat moeilijker.

Een emotie is een uiting van een gevoel. Je bent bijv. woedend, je verliest jezelf en uit je woede. De man in Steenbergen bijvoorbeeld. Witheet van woede schold hij met draaiende ogen en schuimvlokken een 'mede- discussiant' uit voor landverrader c.q. nazi. Hier regeerde duidelijk de emotie. Ik denk dat emotie een oerdrift is, die heel sterk is. Maar uiteindelijk zal de ratio overwinnen.

Bij vastlopen in een emotie, is het vaak de ander die met behulp van de ratio de rust laat wederkeren.

Als de emotie overwint van de ratio, zijn klappen je deel.
Als de ratio overwint van de emotie, loop je weg.

Maar dan heb ik het enkel over mijzelf.

Niemand anders dan ikzelf kan mij dan helpen mijn ratio te bevatten.
Ik ben op dat moment redeloos.

Wat je ook zegt, ik luister toch niet.
Gôh, ik lijk wel mens.

Eens de rust is weergekeerd, en mensen weer gewoon normaal doen, weet ik, dat ik me voor mijn uitbarsting tenminste, niet hoef te schamen.

Het zijn maar woorden, het is maar taal.

Fysieke taal is ook een taal.
Met zijn eigen woorden.

Begrip echter, is een knieval of vuistslag van je vandaan.
Zo schijnt riet, al duizenden jaren te bestaan.

Mooi geschreven Memeticae!
Ik kan mij er wel in vinden - zeker in de eerste twee regels.

Hij vergat haar te kussen

is zoietes nou ratio of emotie

de daad bij het woord en dan vergeten

roeag in een kistje

vergeten is zo ratio nog niet.

Ik zou hier overdag eens moeten komen
er komen 's nachts maar rare zinnen uit
de ratio slaapt in zijn vuistje
gevoel onvindbaar in het donker
hè, net was hier toch een kistje?
weg