Filosofieforum.nl

Ik begrijp meer van het dagelijks leven en van de kosmos, als van de politiek. Heb ik daar medestanders?
Ik vraag het maar.

Dank je wel. Maar valt er dan wel iets zinnigs over te zeggen?

Hoewel je kan denken dat politiek bedrijven de voorwaarde is voor een samenleving, lijkt het politieke doel toch nog altijd macht te zijn, en dan vanuit de gedachte dat de wereld maakbaar is, of zoals Rob al uitdrukte, in beperkte mate.

Als ik denk aan macht denk ik eerder aan strijd dan aan mensen die verantwoordelijkheid nemen. Politiek is nu om de ander te laten denken dat je de verantwoordelijkheid neemt, terwijl het je eigenlijk alleen om eigen belang te doen is.

philotuut schreef:Simpel gesteld. Politiek heeft invloed op het dagelijks leven. De kosmos ook. Elk op zijn gebied.

Dat is zo. Maar dan bekijk je het vanuit het dagelijks leven.

Ik zoek meer zo iets van: Hoe is politiek als politiek te begrijpen.

@Léon en RobW:
Ik denk dat het negatieve en de machts-sleutel meer het heftige van politiek betreft: Dat wat het meest naar buiten komt in de media bijvoorbeeld.

Consolidatie van posities is al een meer verborgen onderdeel van politiek, die breder speelt. Heeft ook wel met macht te maken, maar ook puur met behoud van positie. Meer verdedigend.

Is er dan veiligheid kan het ook zo iets zijn van 'gewoon je werk doen'.
Bijvoorbeeld in het ambtenaren-apparaat.
Deskundigheid, reflectie, plannen maken.

Dan is er ook nog idealisme.

Misschien kun je om de scope van politiek te definieren zeggen dat het 'Handelen in de openbare ruimte' is.

Dan komen ook zaken als solidariteit, fatsoen, cultuur, mores en rituelen in beeld.

Hoe zou een maximale vrijheid er uit zien denk je?
Zo iets als liberalisme, of iets anders?

Dat onvrijheid over de hele wereld genomen in de openbare ruimtes erg beperkt is of vaak afwezig is inderdaad wel uitgangspunt om zo iets als bovenstaande vraag te beantwoorden.

Laat ik het cru stellen:
Anarchisme vind ik het meest belachelijke idee ooit uitgevonden.
Liberalisme ook, hoewel dat zijn betekenis gehad heeft met de doorbraak tegenover feodale toestanden.
Allebei kunnen ze alleen gedijen binnen een kring van gelijkgestemde mensen. En dat is tegen de feiten.

Alles gaat in zijn tegendeel over. Zo ook: democratie.
Democratie leidt in allerlei landen tot een onverzoenlijke strijd.
Ook in Amerika (de VS bedoel ik)

Een reden te meer om te herhalen dat ik er geen reet van snap en er geen vat op kan krijgen.

(vervolg)
Ondertussen schijnt het toch zo te zijn dat in mijn tijd twee derde van de wereldbevolking honger leed, en dat nu één derde is.
Dat scheelt toch weer een aantal miljarden.

Hoe zou dat met andere organismen zijn? Planten tellen niet mee op de één of andere manier. Wat is daar het quotum?

De natuur is wreed. Is er een statistische rechtvaardigheid te ontdekken?

Straks is de honger de wereld uit, maar zit tweederde aan de dieetpillen.

Als het niet zo cynisch was, kon het leuk zijn.

Als de natuur wreed is, zijn wij misschien watjes.

Als je er perfecte mensen in flikkert ... immers geschapen naar Zijn evenbeeld, dan is het systeem een perfect systeem.

yopi schreef:Laat ik het cru stellen:
Anarchisme vind ik het meest belachelijke idee ooit uitgevonden.

Dat vind ik inderdaad nogal cru, temeer omdat ik onlangs dit tegenkwam:

sociaal-anarchisme schreef:Het spreekt namelijk vanzelf," aldus Malatesta, "dat anarchisten socialisten zijn. Die twee woorden betekenen hetzelfde", volgens Malatesta. Hoe kan dat? Wel, zegt Malatesta: "economische emancipatie (afschaffing van het eigendom) is onmogelijk zonder politieke emancipatie (afschaffing van de regering) en omgekeerd."

Valt geen speld tussen te krijgen, socialisme is anarchie.
Vind je socialisme dan ook het meest belachelijke idee?

Wat blijft er over dan? A-socialisme en dus anti-anarchie?

RobW schreef:Als agnost laat ik de vraag maar passeren :-)

Dan pas je niet in hun perfecte systeem en is conflict geboren.
Dan krijg je een tweeledige strijd, die om je weer in het perfecte systeem te krijgen, en die om eruit te blijven.

Waarom zou je uit een perfect systeem blijven? Als je niet imperfect bent.

Gevaarlijke gedachten hoor. Die van het systeem zouden kunnen zeggen: door de duivel geïnspireerd. (Maar ja, die kennen hem dan ook het best.)

Ik had een begrip voor niet in het perfecte systeem toegelaten worden: onverkoren. Ik behoor tot de onverkorenen.

En dàn een volwassen houding zoeken, daar is pas filosofie voor nodig...

Precies: Volwassen.

Is dat niet hoe een Socratisch gesprek in extremo zou moeten horen te kunnen verlopen?
Twee volwassenen die met elkaar kunnen praten, zonder oorlog, zonder twist en toch van mening durven verschillen.
Jammer dat je vaak enkel kinds gedrag tegenkomt.

Of is dat een te hard vooroordeel?
Ook, als ik mezelf slechts als "kind" zie, als "vorser" of misschien zelfs doorvorser?

Ja natuurlijk, ik weet wel iets, maar ik weet niet alles. Hoe meer ik weet hoe meer ik weet dat ik niet weet.
Om dualistisch gek van te worden. Mal-a-testa.

Dat is ook de reden dat ik het dualisme vaarwel heb gezegd, ik ben niet gek.
Net zo min als de mensen om mij heen.

Er valt buiten ja/nee, nog veel meer te zien.

"Is dat niet"...begging the question

maar goed wel wat ik deel.

Ik had een heel oude herinnering vandaag aan een pestjoch op mijn middelbare school. Een volwassen houding is daarop niet emotioneel te reageren, en wat denk je...onmogelijk.

'Tuurlijk je was nog kind.

"Is dat niet"...begging the question

Touché. Daarom had ik ook die stroom van werkwoorken erachter staan.
Als een mislukte Nietzsche misschien: gelukkig maar.

[quote="memeticae"]'Tuurlijk je was nog kind.

Nee ook nu nog.

Gelukkig maar.

memeticae schreef:

yopi schreef:Laat ik het cru stellen:
Anarchisme vind ik het meest belachelijke idee ooit uitgevonden.

Dat vind ik inderdaad nogal cru, temeer omdat ik onlangs dit tegenkwam:

sociaal-anarchisme schreef:Het spreekt namelijk vanzelf," aldus Malatesta, "dat anarchisten socialisten zijn. Die twee woorden betekenen hetzelfde", volgens Malatesta. Hoe kan dat? Wel, zegt Malatesta: "economische emancipatie (afschaffing van het eigendom) is onmogelijk zonder politieke emancipatie (afschaffing van de regering) en omgekeerd."

Valt geen speld tussen te krijgen, socialisme is anarchie.
Vind je socialisme dan ook het meest belachelijke idee?

Wat blijft er over dan? A-socialisme en dus anti-anarchie?

En mijn argument?:

Allebei kunnen ze alleen gedijen binnen een kring van gelijkgestemde mensen. En dat is tegen de feiten.

Ja, daar heb je wel een punt.
Hoe vertel je een socialist dat hij eigenlijk anarchist is, en vice versa?

Dan blijven er socialisten die geen anarchist zijn en anarchisten die geen socialist zijn over.
Tegenfeitelijk? Waarschijnlijk wel. Sociaal-anarchisten zullen dan inderdaad alleen door zichzelf zo genoemd kunnen worden, feitelijk gezien.

Best cru.
Grand cru?

Nou ja. Mijn argument ging over liberalisme en anarchisme. Dus we praten blijkbaar langs elkaar heen.

Wat er in ieder geval voor mij over blijft los van die twee is niet veel bijzonders. Zoals ik in het begin al zei:

Ik begrijp meer van het dagelijks leven en van de kosmos, als van de politiek. Heb ik daar medestanders?
Ik vraag het maar.

Maar goed. Ik zou er wel meer van willen snappen.

yopi schreef:

Ik begrijp meer van het dagelijks leven en van de kosmos, als van de politiek. Heb ik daar medestanders?
Ik vraag het maar.

Maar goed. Ik zou er wel meer van willen snappen.

Snappen.

HM

Bedoel je dan begrijpen of inzien?
Ja, ik vraag het maar ...

Ik snap er niks van!
(Maar vindt [sic] het best mooi: dat het gaat hoe het gaat dat het gegaan zou hebben kunnen gegaan zijn, als het zo gegaan zou hebben kunnen zijn, als het gegaan was geweest zoals het ging.)

Maar nu klink ik als: "Steunt het kankerfonds".
Wie doet dat nu niet?

Of bedrijf ik nu teveel politiek?

Liberalen en anarchisten geloven allemaal in 'leven en laten leven'.
Maar dat laten lukt bij allebei de soorten niet zo erg.
Ze geloven ook allemaal in het 'vrije' individu.

Toch treden ze op als groep (of beter in groepen).
De liberalen om meer macht voor hun groep te krijgen of te consolideren.
De anarchisten om die af te pakken of te saboteren.

Een coalitie zit er dus niet in.

Alle 'ware' ideologieen hebben de tendens in zich iedereen aan hun gelijk te maken, en de hele wereld te veroveren.

Zo gaat dat met waarheid 'in de praktijk gebracht'.

Allen tegen allen.
............
Democratie dan? Als doel op zich.
Is dat wat? (Ik hou me nog even in ...)

Nou "verdeel en heers" werkt nog steeds goed, daar moet je alleen een rechtvaardiging in vinden met een of andere noemer.

Dat is bijna een definitie van ideologie.

Als mem dan wel te verstaan.
En dan van het type: de geest is sterk, maar het vlees is zwak.

als geest en lichaam een eenheid zijn, net zoiets als inhoud en vorm, dan kan je helaas niet zeggen dat geesten sterk zijn en lichamen zwak, dan is het al bij voorbaat niets.

Bewustzijn bestaat bij de gratie van de ontkenning van eenheid.

Ideologie als mem zie ik eerst als een éénheid, maar dat is een brij die wel indrukken achterlaat maar niet geanalyseerd is.
Door nu die éénheid te verbreken zie ik onderscheidingen:
- Dat de vlag de lading niet dekt
- Dat er verborgen en onbewuste processen meespelen
- en zo meer ...

Zo zie ik de vermenigvuldiging van memen ook.
Ze nestelen zich in je gedachten op grond van zaken die niet direct met de inhoud te maken hebben: Dat noem ik de lichaamskant van het mem.
De hoofdkant van het mem is de inhoud die voor het bewustzijn overblijft als het bewustzijn het mem, maar nu bewust terug ziet komen via de herinnering. Zomaar of doelgericht.

Leon schreef:als geest en lichaam een eenheid zijn, net zoiets als inhoud en vorm, dan kan je helaas niet zeggen dat geesten sterk zijn en lichamen zwak, dan is het al bij voorbaat niets.

Met de post hier vlak boven, snap je dan de overdrachtelijke zin van mijn opmerking?

RobW schreef:Onmogelijk. Om het te ontkennen moet je het eerst zien. Niet als concept, maar echt zien.

Ik hoop dat je mijn antwoord begrepen hebt.

Dus ik ben het met je eens, maar leg de nadruk wat betreft bewustzijn op de ervaring en de analyse samen. In principe is gewaarwording van iets onbewust. Pas na het leggen van relaties of gevoelsreacties er op begint het echte bewustzijn te ontstaan.

Niettemin ben ik benieuwd of jij hier nog een reactie op hebt:
Of ik iets niet zie of begrijp van jouw reactie, bedoel ik. ...

De spijker op de kop wat mij betreft:

En beiden, zonder elkaar, zijn betekenisloos, denk ik.

En dus ook die combinatie.

Heel fijn.

Heeft dit ook iets te maken met Krishnamurti?

Ik heb hem niet zo gevolgd, maar ik weet uit welk nest hij komt:
De theosofie.

Uit die wortels ken ik de antroposofie, waardoor ik me nog steeds laat inspireren. Hoewel het jaren en jaren geleden is dat ik daar iets over gelezen heb. Het tekent in ieder geval voor een deel mijn leven.

Hoe is dat met jou?

Democratie noemde ik als laatste.

Met de nabijheid van verkiezingen hoor je de meest rare berichten in de media, bijvoorbeeld:

In Afrika (Tanzania geloof ik?):
Het aantal albino's wat afgeslacht wordt neemt erg toe. Omdat machthebbers daar iets van verwachten om hun geluk af te dwingen.

In het algemeen: Aanslagen nemen toe als verkiezingen naderen.
Ook een aanleiding tot oorlogen.

De vooruitblikken op de amerikaanse verkiezingen laten ook weer zien dat de idiotie weer zijn kans krijgt.

Grieks: De weg via de democratie naar tirannie: Hitler. Turkije.

.............

Aan de andere kant:
Ik hoorde vandaag op buitenhof een historicus (een belg) over Waterloo.
Die deed een verhaal over de geschiedenis in heel grote trekken.
Net als sommigen over Hitler, deed hij een verhaal over Napoleon als pion van de geschiedenis, terwijl hij zich keizer achte. En velen met hem.

Wat mij daar van bij gebleven is is dat het ook niet zo best geweest zou zijn als de Pruisen of Engeland de wereld verovert zouden hebben.

Doe mij maar de sociaal-democratie van de PvdA en de EU.
Op afstand dan.

Op afstand , qua stemgedrag en denken ben ik vooral voor anarchisten en liberalen van het 'midden- en kleinbedrijf'.
Wat betreft de anarchisten voor hun schreeuw voor rechtvaardigheid.
Wat betreft de ouderwetse liberalen voor een leven van leven en laten leven met een realistische inslag op lokaal niveau.

Maar dat levert nog steeds geen inzicht of begrip op voor mij.
Ik doe maar wat.

De enigste spreuk waar ik in geloof is:

Think global, act local

Voelt iemand dáár iets voor?

(vervolg)
Als tweede keuze ben ik erg voor Léon's idee van 'niet ingrijpen'.
Ik neem aan dat dat is omdat je steeds weer ziet 'actie geeft reactie'.
Vaak een spiraal van geweld bijvoorbeeld.
Maar of dan de woede aan zichzelf ten onder gaat betwijfel ik.

Ik herinner aan de woede-banken van het communisme en de balkan-mentaliteit van wraak en vergelding.

Ik denk dat de theïstische religies vooral over de schreef gaan omdat het leven kort is, en de haast groot daardoor.

De andere religies zoals het Budhisme blijken ook al niet zo prettig te zijn.

Maar om nou over te gaan naar DNA-profeten, Sociaal-Psychologen, technocraten, Pop-Idolen vind ik ook niet zo wat.
............

Terugtrekken dan maar?

Een open vraag.

Wie heeft daar iets over te zeggen?

(vervolg 2)
Moet ik even opmerken dat zo iets als de katholieke kerk een behoorlijk denken hebben die over eeuwen gaat. Net als rijke familie's als de Clintons en de Bushes. En het bankierswezen. En de KGB.

Denk ik aan het plan van Léon.

Voor het individualisme zou het goed zijn om de onsterfelijkheid uit te vinden.
Voor de alledaagse familie-fantasieën blijft het tobben.
Voor de DNA-adepten ...
Ach ja. Díe.
Dat is een compromis tussen de eeuwigheid van de stof/energie in het heelal en dichters.

Tot stof vergaan is eeuwigheid.

Hoe denken we daar persoonlijk over?
Iemand?

yopi schreef: Tot stof vergaan is eeuwigheid.

Hoe denken we daar persoonlijk over?
Iemand?

Ja, hier.

Moet er eerst wel stof zijn.

RobW schreef: Ik hoop dat ik nu dingen om me heen beter kan begrijpen..

Als je die hoop nu eens liet varen.
Meer begrip zal je deelgenoot zijn.

Varen impliceert nog een richting. Ik denk dat het meer om laten dobberen gaat...