Filosofieforum.nl

Wat zijn jouw goede doelen?

Ik heb 'anders' gestemd.
Weet ik veel ..

Benepen stemmetje:
Nepal?
De slachtoffers in Groningen?

(schraaap):
Het overbodig maken van mezelf, met voorrang voor al die anderen mensen?

(Of waren we al zover?)

Ik ga 15 mei klussen op de Noordpool http://www.speeldernis.nl/index.php/page/2/

Ik zie geen plaatje, maar mijn berichten vanuit de NoordPool maken me wel nieuwsgierig er naar.

moest een link zijn, is vrijwilligerswerk/liefdadigheidswerk vanuit mijn werkgever

Lijkt me een goed doel. En nog leuk ook (hoop ik). ..

ja het schijnt dat je van werken daar vies wordt, ik ben er niet bang voor

Ik doe niks meer met goede doelen, behalve financieel.
In mijn leven heb ik er veel mee gedaan, maar de vermoeidheid heeft toegeslagen.

Dezelfde ongelijksoortigheden als in de Poll spelen daarbij hun rol.

Opsomming:
Het Zuid-Hollands Landschap.
Natuurmonumenten.
De consumentenbond.
Investeren in Fair-Trade.
Crowd-Funding van de Correspondent.
Artsen zonder grenzen.
Incidenteel 555.
De StaatsLoterij.
De Triodos-Bank.
Amnesty-International.
Een testament in wording.
De Volkskrant.
De VPRO.
De Markt.
De kleine winkeliers.
De mensen aan de deur met hun akties.
De dikke fooi voor de bezorgers van de krant.
De kinderen aan de deur die bedelen.
De kinderpostzegels.
De gunning van opdrachten aan schilders, hoveniersbedrijven en kleine bedrijfjes in de omgeving.
Kleine muea bezoeken met mijn museumkaart.

Zo is het wel even genoeg. Maar er is meer.
Ik ben nog steeds niet overbodig. En God zal mij belonen.
En anders maar niet.

Nog ff: Ik betaal graag belasting.

ter overtroeving. Met mijn vrouw heb ik een onafhankelijke boekhouding.
Daarbinnen hebben we grappige dingen:
Wie iets het lekkerst vindt mag het meeste eten.
.... en zo meer ...
..........

Gunnen is de basis van de economie.
Ik zie veel gelukkige gebeurtenissen in mijn kleine wereldje tegenwoordig.
Dat heeft vast te maken met dat ik iets deel met mensen, die voor de grote wereld overbodig zijn.

Maar ongeluk is ook wel mijn deel, ivm wat er hier voor was.
Ik moet mezelf opnieuw uitvinden.
Een gelukkig verhaal is ook wel weer wat dit betreft dat ik ervaring heb met veranderingen.

....

Nou ja. Dat zit tussen wanhoop en enig besef van een late levensfase.

Van de week overkwam me iets grappigs.
Wij doen hier niets maar aan die goede doelen,
moet de overheid eerst maar eens zijn eigen zaakjes regelen. kankeronderzoek dat moet toch kunnen van de miljarden die wij fourneren, haal eerst maar eens de bezem door het eigen huis. Ik erg je eerlijk, ik heb het moeten leren om nee te zeggen maar mijn vriend doet het me keurig voor en bovendien kreeg ik op mijn verjaardag een alleraardigst boekje 'hoe word ik een rat' . ik sta mijn mannetje dus wel zo langzamerhand.

Ven de week wordt er gebeld, ik zie een mevrouw staan voor de deur vanuit mijn ooghoek. ik loop snel via de keuken, potdomme in de keukenla , de gang weer door naar de deur
ik geef nooit voor een doel, altijd alleen maar voor de trouwe hondenogen van de collectant. ik stop mijn bijdrage in de bus, en loop weer naar binnen, dat is 1 rondje. dan zeg mijn vriend waar was dat voor, ik noem de kankersoort, verrek zegt hij die zelfde vrouw had ik van de week voor het oranjefonds, hij weigerde uiteraard, de gas t zei, haha, dat gaat natuurlijk allemaal in eigen zak, ik vrees dat hij gelijk heeft.

Ik doe ook niet aan dingen:

Mondschilders.
Cliniclowns.
Kika.

En ik doe ook niet aan goede doelen, maar aan mensen die met goed doelen bezigzijn die dat goed doen en ook misschien wel goede doelen hebben.

Ik heb moeite met Unicef die zo kortichtig hulp bieden dat ze zichzelf niet overbodig maken.

Het is helaas zo dat organisaties de neiging hebben om zichzelf in stand te houden, routineus te worden en willen concureren.

Ook marketingneigingen die op automatismen berusten irriteren me.
Wat dat betreft vond ik Amnesty wel origineel. Daar kon ik kiezen voor een absoluut minimum aan post en spam ..

Het had allemaal zo mooi kunnen zijn....of is er iets mis met onze verwachtingen?

Als er alleen spontaan gehandeld zou worden zou er nog veel minder terecht komen van 'goede doelen' (vanaf nu blijf ik die doelen tussen aanhalingstekens zetten).

Zolang 'goede doelen'-organisaties middel blijven gaat het wel goed denk ik.
Zodra ze zelf doel worden ... Tsja.

Carriere maken bij een goede-doelen-organisatie; bonussen voor bestuurders; declaraties van taxi-ritten of helicoptervluchten, een kans om de wereld te zien.

Ik ben uitgekeken, maar voor de vorm doneer ik nog wel wat hier en daar.

Ik hanteer ook wel de stelregel dat niemand verplicht is geld te geven aan organisaties die eigenlijk alleen maar bestaan omdat ze zo slecht de zaken regelen. Mensen in leven houden die dan vervolgens een uitzichtloos leven hebben...pffff.

Ik zie enkel mezelf als goed doel.
Door anderen behulpzaam te zijn en/of in hun waarde te laten hoop ik dat ze mij ook als goed doel zullen zien.

Nu giro 555 nog weten te overtuigen geld naar mij te storten, ik ben er namelijk nog lang niet. Om al mijn doelen te verwezenlijken heb ik geld nodig, véél geld, zoveel dat dat bijna een doel op zich wordt. Dat lijkt me weer geen goed doel. Dus stort maar niet, ik probeer het wel zonder.

Ach was maar iedereen zo als jij: gewoon alle hulp weigeren.

Paradoxaal niet? Die goede doelen.

Om je goed te kunnen voelen moet er leed bestaan, waarvan je dan het idee hebt dat je het minder gemaakt hebt...

Leon schreef:Ach was maar iedereen zo als jij

Alsjeblieft niet zeg. Op deze wereld is slechts voor één van mij plek, samen met mijn anti-mij. Anders duurde het leven veel te kort, zou de kans voor mij mijn anti-mij tegen te komen veel te groot worden.

Ik bedoelde het juist positief dat mensen de eer aan henzelf houden en hulp weigeren. Liever sterven dan hulpsubject worden.

Zoal ik het niet kan begrijpen dat iemand die een leven lang probeert duurzaam te doen zich wel zeer milieubelastend laat behandelen tegen kanker.

En die anti-jou dat ben je gewoon zelf hoor, juist de ruimte geven is mijn advies.

Leon schreef:Ik bedoelde het juist positief dat mensen de eer aan henzelf houden en hulp weigeren. Liever sterven dan hulpsubject worden.

Ah, op die manier. Dat rijmt dan alleen weer niet met mijn goede doel: behulpzaam te zijn. Als iedereen dat weigert, dan zit ik hier maar met mijn behulpzaamheid. Nu ja, rest me in ieder geval het iedereen in zijn eigenwaarde laten nog, dat zouden er inderdaad meer kunnen doen. Ikzelf incluis, maar ja het is een streven.

Zoal ik het niet kan begrijpen dat iemand die een leven lang probeert duurzaam te doen zich wel zeer milieubelastend laat behandelen tegen kanker.

Misschien vinden ze wel dat ze dat verdiend hebben, doordat ze denken zo spaarzaam te hebben geleefd? Waarbij dan de fout wordt gemaakt te denken dat duurzaam ook spaarzaam is.

En die anti-jou dat ben je gewoon zelf hoor, juist de ruimte geven is mijn advies.

Dat zou je kunnen denken ja, daar zit wel iets in ...

De "echte" behulpzaamheid is de ander het zelf op te laten knappen, al het andere is machtsuitoefening.

Maar goed zou een "true scottsman" kunnen zijn, waarbij ikzelf dan ook geen schot ben.

Nou ...
Dat is dan wel fijn, hoef ik me nog maar op één doel te richten.


(Viel er nou een woord weg? Of bedoelde je inderdaad: "Goed" zou een true-scotsman kunnen zijn.)

Bedankt voor het heen-en-weer weer, tot nu toe.
Ik ga boodschappen doen en op visite bij m'n moeder.

Léon:

De "echte" behulpzaamheid is de ander het zelf op te laten knappen, al het andere is machtsuitoefening.

Dat geldt voor 'onder gelijken'.
Filosofisch uitgedrukt: Het laten zijn van anderen.

Onder ongelijken (relatief gesproken); asymmetrische verhoudingen; nood; geldt iets anders.

Dan is de filosoof die in zijn baard krabbelt terwijl er iemand verzuipt niet zo'n goed voorbeeld van hogere ethiek.

Het bombardement op Dresden roept ook wel wat vragen op.

Achteraf-vragen.

Ik zit nou in de sfeer van Rome in de tijd rond het jaar nul.
In de verzonnen brieven van de biografische roman over Augustus van John Williams kwam in een passage voor, geschreven in de hectiek van die tijd, waarin iemand iemand anders verweet een moralist dreigen te worden.
Moralisme is een makkelijk oordeel, waarin je altijd gelijk hebt.
In de hectiek van de politiek is het belangrijker om kennis te hebben daarvan.

Gesteld dat de personen in de die roman 'goede doelen' hebben, kan ik me daar iets bij voorstellen. Ook een stoïcijnse levensopvatting.

Zelfmoord was een bijna gewone uitweg uit de problemen als die filosofie niet meer voldeed.

Verder was er een romantische opvatting over het 'eenvoudige leven' van slaven en 'gewone burgers'.

Blijkbaar is context wel belangrijk.
Tegenwoordig zijn gamers, serie-kijkers, en Bildungs-adepten gelijkgeschakeld: Wat je ook doet, je zit in het SYSTEEM.

Het systeem is voor denkers vaak de vervanging van onze lieve heer.
Het doolhof zonder uitgangen.
Welke Held - uit Hollywood of van sektariërs - gaat ons hieruit bevrijden?

Ondertussen de schaduwen uit het verleden. Van filosofen, Wetenschappers, Politici, etcetera.

In nood, hoorde ik iemand zeggen in Buitenhof vandaag: Ik kan me wanhoop niet veroorloven. Wanhoop is een luxe.

Wanhoop is een zonde, zei Sartre.
........

Grappig om te zien dat de lente altijd weer zijn gang gaat. Dat is wel anders dan met de mensen, ondanks de wreedheid van de natuur ...

Léon:

De "echte" behulpzaamheid is de ander het zelf op te laten knappen, al het andere is machtsuitoefening.

Dat geldt voor 'onder gelijken'.
Filosofisch uitgedrukt: Het laten zijn van anderen.

Onder ongelijken (relatief gesproken); asymmetrische verhoudingen; nood; geldt iets anders.

Dan is de filosoof die in zijn baard krabbelt terwijl er iemand verzuipt niet zo'n goed voorbeeld van hogere ethiek.

Het bombardement op Dresden roept ook wel wat vragen op.

Achteraf-vragen.

Ik zit nou in de sfeer van Rome in de tijd rond het jaar nul.
In de verzonnen brieven van de biografische roman over Augustus van John Williams kwam in een passage voor, geschreven in de hectiek van die tijd, waarin iemand iemand anders verweet een moralist dreigen te worden.
Moralisme is een makkelijk oordeel, waarin je altijd gelijk hebt.
In de hectiek van de politiek is het belangrijker om kennis te hebben daarvan.

Gesteld dat de personen in de die roman 'goede doelen' hebben, kan ik me daar iets bij voorstellen. Ook een stoïcijnse levensopvatting.

Zelfmoord was een bijna gewone uitweg uit de problemen als die filosofie niet meer voldeed.

Verder was er een romantische opvatting over het 'eenvoudige leven' van slaven en 'gewone burgers'.

Blijkbaar is context wel belangrijk.
Tegenwoordig zijn gamers, serie-kijkers, en Bildungs-adepten gelijkgeschakeld: Wat je ook doet, je zit in het SYSTEEM.

Het systeem is voor denkers vaak de vervanging van onze lieve heer.
Het doolhof zonder uitgangen.
Welke Held - uit Hollywood of van sektariërs - gaat ons hieruit bevrijden?

Ondertussen de schaduwen uit het verleden. Van filosofen, Wetenschappers, Politici, etcetera.

In nood, hoorde ik iemand zeggen in Buitenhof vandaag: Ik kan me wanhoop niet veroorloven. Wanhoop is een luxe.

Wanhoop is een zonde, zei Sartre.
........

Grappig om te zien dat de lente altijd weer zijn gang gaat. Dat is wel anders dan met de mensen, ondanks de wreedheid van de natuur ...

(vervolg) ... vergat ik helemaal mezelf: Ik breng er ook niks van terecht ...

Er is niets mis met machtsuitoefening, maar het is geen hulp...de pretentie dat het hulp is, die is onjuist. Geld geven aan bepaalde vormen van machtsuitoefening is ook prima. Je brengt er onderscheid mee aan.

Met het feit dat er mensen zijn die anderen willen helpen bij noodsituaties of wie zich daar toe geroepen voelt of in de situatie verkeert om directe hulp te bieden aan mensen in nood, daar lijkt mij niks mis mee. Het feit dat het georganiseerd is, kan je op verschillende manieren bekijken enerzijds positief nl.: er kan gerichter te werk gegaan worden, er is kennis en kunde die er anders niet zou zijn geweest bij noodsituaties, negatief: het feit dat het georganiseerd is betekend dat organisaties gefinancierd moeten blijven worden ook al zijn er geen rampen, mensen die leiding geven aan zulke organisaties krijgen al snel te veel geld in de publieke opinie, Strijkstok, bureaucratie, het leidt af van de eventuele ramp.

Een alternatief zou m.i. zijn VN-troepen inschakelen om hulp te bieden bij nood. Onderzoek naar ziekten? al die verschillende fondsen? Weg ermee!, ziekenhuizen en universitaire MC's, laat die de relevante onderzoeken doen en het geld krijgen wat anders naar die fondsen zou gaan.

Hearhear! Ik ben het volledig met je eens.

Dollars kun je niet eten, en zijn ook geen medicijn. (Volgens South Park wel, maar da's een ander verhaal.)

Met het feit dat er mensen zijn die anderen willen helpen bij noodsituaties of wie zich daar toe geroepen voelt of in de situatie verkeert om directe hulp te bieden aan mensen in nood, daar lijkt mij niks mis mee.

Jawel: wie is die, voelt is voelen en verkeert is verkeren. Zijn we gelijk van de d/t-discussie af.

Maar daar blijkt al uit dat sommige mensen zich in een verkeerde situatie wanen, namelijk die: dat geld geven, zorg geven is.

"Ik heb toch gestort? Dat zij niet weten met mijn geld om te gaan ... Jaaaa, daar kan ik niks aan doen, behalve klagen." Alsof het een soort aflaat betreft.

(yopiaans vervolg)

Rest nog, of die mensen daar daadwerkelijk hulp willen.
Misschien zijn ze wel achterdochtig: "Wat verwacht je van mij, als ik die hulp accepteer?"

"Ja nee kijk: je hebt nu water en brood en medicijnen, maar dan verwachten we wel dat je op die cacaoplantage gaat werken ... voor geen geld, dat heb je al gekregen. In de vorm van bed, brood en bad."

Dat zouden ze zomaar kunnen denken.

Altruïsme is volgens mij een van de moeilijkst uit te leggen begrippen, zowel met als zonder communicatie. Zelfs in muziek lukt het niet, althans ...

Daarom heeft "mijn narcist" het zo moeilijk.
Ik heb mijn idee van narcisme al eens uitgelegd op dit forum, misschien heb je het al wel eens gelezen in een van mijn vorige "rants":

memeticae schreef:Met het nodige egoïsme voor onderhoud van lijf en leden en genoeg altruïsme om sociaal te kunnen functioneren. Zoals ik elders al eens opmerkte, volgens mij de übernarcist: De narcist die zichzelf wegcijfert juist omdat hij geen meerdere duldt.

Het precieze hangen tussen ego- en altruïsme.
Maar ja, wie is altruïst?

Kan een altruïst ook hulp aanvaarden, of enkel geven?
Arme, arme, arme narcist.

Je zou hem haast gaan helpen.

Ik heb overigens voor het fonds van de weggelopen katjes gestemd.

Hoe krijg je die terug? Met geld?
Zelfdestructief fonds, dat mag ik wel.

Geen cent krijgen ze!

Heb ik nu gedoneerd?

Ik heb overigens voor het fonds van de weggelopen katjes gestemd.

Dat lijkt het veiligste misschien.
Maar dat heeft wel een aanzuigende werking.
Bovendien loop je het gevaar dat de opgevangen katjes zich gaan vermenigvuldigen en dan ben je nog verder van huis.
We kunnen toch niet alle problemen van de wereld op ons nek nemen?
Misschien beter om een fonds te steunen dat katjes verzuipt.

Mijn vader begreep dat al. Met liefde verzoop hij de jongen van onze poes.
Op een paar na dan, die hij schonk aan opvangadressen.
Steriliseren vond hij inhumaan tegenover 'onze eigen poes'.
Bovendien deed hij het uit het zicht van zijn kinderen, waaronder ik.
Zo zie je hoe je het grote Goed kunt combineren met het kleine Goed.

En misschien ook wel het altruïsme met het egoïsme.

(vervolg)
Ik hoorde gister op de radio, op het nieuws nota bene:

Zwerfkatten worden een steeds groter probleem in Nederland.
Er worden er nu al 67000 per jaar opgepakt.
In sommige provincies mogen ze inmiddels afgeschoten worden.
Ze schijnen veel schade aan de 'Fauna' (Tjesus wat zouden ze daarmee bedoelen) toe te brengen.

Ik zal een brief naar alle kranten en de tweede kamerfracties sturen met een pleidooi om met onmiddellijke ingang het fonds voor weggelopen katjes te verbieden en eventuele subsidies in te trekken!

De komende verkiezingen zal dit een belangrijk item worden.
Let op mijn woorden!

Yopi, ja heerlijk al die namen op fora.

Het fonds voor weggelopen katjes is natuurlijk opgericht om ervoor te zorgen dat katjes weglopen.
Anders had het wel het fonds tegen weggelopen katjes geheten.

Maar dat krijgt van mij ook geen cent.

(memeticaans vervolg) <--- tussen haakjes
((Kijk eens, ik heb me de stijl eigen gemaakt)) <--- tussen haakjesiger

Maar ja, ik snap dan ook niet dat ik me verplicht moet verzekeren voor of tegen iets: schade, ziektekosten. Mij bekruipt altijd de idee dat ik dan verzekerd ben van ...

Daar kan ik me wel eens aan ergeren.
Is daar een fonds voor/tegen, dat ergeren?

Dat geef ik alles wat ik heb, dat lijkt me een goed doel.

((memeticaans vervolg))

HM
Had ik toch anders moeten stemmen. Ergerlijk. Ik wil mijn eventuele donatie terug, die mag in het hierboven genoemde fonds: het fonds voor/tegen ergeren.

Als het maar niet het effect heeft dat ik me ga ergeren ...

Stomme fondsen ook, net aflaten.

Misschien een fonds voor/tegen fondsen beginnen?

Een fonds voor/tegen ergernissen zou moeten uitkeren als je je ergert en dat hard kunt maken. Ik denk je dan altijd je punt kunt maken als je het slim aanpakt .. Na wat brieven heen en weer dien je opnieuw een claim in, maar dan tegen de ergernis die je opgedaan hebt tijdens die briefwisseling.
Kan ik ff vangen?

Dat doet me denken aan Godfried Bomans, die tegen iemand in het publiek zei: "Voor honderd gulden mag u mij twee vragen stellen".
"Is dat niet erg duur?" zei de man.
Godfried: "ja ..En wat is uw tweede vraag?"