Wat vind jij nou belangrijk?

Zit je ergens mee, ben je nieuwsgierig hoe anderen hier over denken, hoe pakken wij dit aan? Stel hier al je vragen.
Gesloten
Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Wat vind jij nou belangrijk?

Bericht door yopi » 03 nov 2014, 16:43

ff korter als Neus ..
Wat vind jij nou belangrijk?

Ik zeg ff van te voren dat ik hier niets wil horen over de nuancering van die vraag. Een antwoord graag!
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

neus

Bericht door neus » 03 nov 2014, 19:24

Mijn geest en lichaam vinden verschillende dingen. Mijn lichaam wil vooral eten en drinken (en cafeïne). Mijn geest wil eerder seks (mijn lichaam toch minder). En soms lijkt met filosoferen iets belangrijks gevonden, wat een soort sublimering is van seksuele bevrediging. En catharsis in dromenland, verlost zijn van de eet- en drinkbehoeften, levert weer een lichamelijke bevrediging.

Behoeftebevrediging dus, is belangrijk, wat je er verder ook van vindt...

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 04 nov 2014, 14:14

Ik zelf vind het belangrijk om uit te maken (voor mezelf) wat belangrijk is.
Ik vind steeds meer dingen minder belangrijk. Wat blijft er over voor mezelf als kernpunten? Daarom ben ik benieuwd of de mensen hier wel duidelijk belangrijke zaken voor zichzelf voor ogen hebben. Of voor anderen of de samenleving of zo ..

neus

Bericht door neus » 04 nov 2014, 16:23

Bedoel je dan dat je behoeften steeds groter worden?

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 04 nov 2014, 17:18

Ik bedoel dat mijn manische geestelijke behoeftes altijd streden om de eerste plaats en dat ik er nu naar moet zoeken.

Ff kernachtig uitgedrukt.

Dat was al veel minder, maar werd onderdrukt door mijn drukke baan.
Maar na mijn pensionering vijf jaar terug wordt het manifester en dus explicieter. Of eigenlijk andersom.

Ondertussen heb ik weer es gelezen in Peter Sloterdijk's boek: Je moet je leven veranderen.
Aangekomen ergens midden in gaat het over 'Verstiegenheit'.
Een niet zo goed vertaalbare term voor mensen die vast komen te zitten tijdens een bergbeklimming. Ze kunnen niet meer omhoog en niet meer omlaag (zoals die artiest in het verhaal van Kafka die bovenin de circustent wenste te bivakkeren, al was dat vrijwillig door zelfopgelegde normen).

De therapie die de schrijver die die term gemunt heeft voorstelde was zo'n reiziger terug brengen naar het basiskamp en hem dan aan te raden om vooral het horizontale eens goed te verkennen voordat hij zich weer waagt aan de beklimming van Mount Improbable.

Kortom: Waar ik me nu bevindt in mijn basiskamp heeft een nieuwe verkenning nodig.

Maar het zou ook kunnen dat ik me moet beraden of ik niet een mooie dood moet voorbereiden, zoals de oude mensen deden in bepaalde culturen die het bos in gingen om te sterven.
Of vooral die mooie dood bij de Eskimo's die de ijsvlaktes op gingen om daar onder mooie dromen te bevriezen. Waarbij je dan hoopt dat de uitdrukking op hun gezicht als ze gevonden worden er hoopgevend uitziet voor hun nabestaanden.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

neus

Bericht door neus » 04 nov 2014, 17:33

Ik bedacht me recentelijk hoe een keuze kan zijn om de oudevandagen te laten gaan of ze juist te overstelpen met vragen over vroeger. Ik hoop nu zelf juist een oudje te worden vol met toekomstvisies, misschien dwing je daar nog iets mee af, wat je anders onthouden wordt.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 04 nov 2014, 17:49

Het seizoen is er naar om ijselijke gedachten er op na te houden.
Die kunnen je verwarmen.

Het ijselijke zit er in dat je je eenzaamheid kan koesteren en als een winterse maan op jezelf kan neerkijken.
Die maan heb ik vaak gezien als het product van meditatie: Zelfverlossing in een vergeten verachting van andere mensen.
Wat mij betreft helpt daarbij: Pillen met veel whiskey.
Maar dat is niet serieus. Net als schrijvers van romans blijf ik in het onbesliste. Waar filosofen misschien een beslissing kunnen forceren.
Maar sociologisch sta ik aan de kant, gezien mijn groep.

Dat was pas een eerste verkenning in wat iedereen te wachten staat.
'What goes up, must come down, spinning wheel ..'

Wat zal de lente weer brengen?

neus

Bericht door neus » 04 nov 2014, 17:54

Mijn krankzinnigheid heeft me nu een deadline gesteld, volgende week donderdag. Het is alsof je elke keer weer moet geloven in het einde der tijden en dan specifiek jouw einde. Niet dat ik direct zelf iets doe om het einde te bespoedigen, alleen indirect met vet eten en veel koffie en cola.

Ik leg dat soort "informatie" maar telkens naast me neer, wat kan je ermee? Laat maar lekker gebeuren wat er gebeuren moet. Ik heb natuurlijk wel het passende gemoed erbij, maar toch nog wat overzicht...

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 04 nov 2014, 18:03

Heb je al gehoor in de actualiteit van die schrijver die weer opteert voor de overgave aan het buiten in plaats van aan het innerlijke. Zijn boek heet 'Empathie'. Eigen rechter zijn is beroerd. En het is ook beroerd overgegeven te zijn aan anderen. Misschien is een tussenin oplossing zo iets van begrip voor het menselijke. Maar dan wel met inbegrip van het verschrikkelijke van mensen. Ik denk wel es dat het van je stemming afhangt hoe je oordeelt.

Daarom heb ik wel veel met de analyse van Heidegger over stemmingen.

neus

Bericht door neus » 04 nov 2014, 18:18

Lijkt me wel interessant.

Belangrijk is dat iedereen steeds weer voorbij de ander wil. Dat je nog zo'n mooi boek met wijsheden kan hebben, maar dat de ander dan zich afzet daar tegen puur om het afzetten. Zo zal de ultieme filosofie in een boek de reactie krijgen van radicale anti-filosofie. Als je dat van te voren weet, dan schrijf je dat boek met ultieme filosofie niet.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 05 nov 2014, 14:53

Misschien is stijl of vorm wel het belangrijkste waarop je je moet concentreren als je wilt schrijven. Filosofie of andere dingen die je de moeite waard vindt om te vertellen worden er dan automatisch wel in verweven.

Voor iemand die goed kan schrijven zal dat anders zijn.
Doorslaggevend is wat je al kan. Dan kun je gerust vertrouwen op die kunde.

neus

Bericht door neus » 05 nov 2014, 19:20

Ik vind het cynisch dat schrijfstijl belangrijker zou moeten zijn dan inhoud, maar misschien kunnen we inderdaad niet hopen dat de progressie op inhoudelijke zaken plaatsvindt, maar alleen op formele zaken.
Laatst gewijzigd door neus op 07 nov 2014, 11:27, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 06 nov 2014, 22:10

Helemaal oneens met jou Neus.
Wat mij betreft is daar niks cynisch aan.
Je kunt inhoud niet los maken van de vorm. Niet dat vorm voorrang heeft.

Ik zal er één ding uitlichten.
Bij nader inzien twee:

De eerste praktisch. Mensen laten zich niets zeggen uit een soort zelfbehoud.
Dus verpakt in een gedicht of een prettig essay of column gaat de dwang er van af. Dat is tweeslachtig. Maar geldt ook voor mij.
Het heeft iets met de tijdgeest te maken dat het vrijwillig moet zijn en buiten die strijd wat jij het over had. En dat is tóch geen truc. (Uitgaande van het beste in mensen)

Twee (eigenlijk ben ik het al weer kwijt, dus dit is een tweede tweede):
Met de vorm neem je het lichaam mee. De hele mens (Je hele zelf).
Empathie is mogelijk omdat je dat meeneemt. Het wordt een vorm van overdracht. Het is niet zo dat waarheid voor zichzelf kan zorgen. De verpakking is mede de boodschap. En het kan rekenen (hoop je dan) op een eerlijke reactie, die dan misschien ook weer gebaseerd is op ervaringen die die waarheid nuanceren of zo iets.

.. Of zo iets.

neus

Bericht door neus » 07 nov 2014, 11:29

ja ok, maar het vormelijke krijgt natuurlijk ook een reactie in het onvormelijke, en of je daar nu zo blij mee moet zijn...

Maar ik bedenk me dat het onvormelijke gewoonweg geen succes kan hebben omdat het niemand kan aanspreken.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 07 nov 2014, 14:32

Nou Geen Stijl is ook een stijl. En het kort en bot opschrijven van je waarheid ook. Ik bedenk trouwens nu opeens dat wat ik elders citeerde van Epictetus hier ook wel van toepassing is. Dat was zoiets van: 'Leg je filosofie niet uit, belichaam hem'.

Stijl is best te zien als een belichaming van een filosofie, of zo ..

neus

Bericht door neus » 07 nov 2014, 14:38

hmmm, ik zou het toch niet willen zien als "maniertjes" de belichaming van de filosofie. Het is sowieso wat elitair om bepaalde manieren te hebben en deze boven andere te stellen.

Toch zal denk ik iedereen wel uitkomen op een "manier" om met het leven om te gaan. Op zich dacht ik dat de manier van altijd maar voorbij willen streven aan de orde gesteld kon worden, maar blijkbaar is het geen stijl om manieren aan de orde te stellen. Dat beaam ik zelf ook wel in die zin van leven en laten leven, leve de variatie.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 07 nov 2014, 14:45

Op zich dacht ik dat de manier van altijd maar voorbij willen streven aan de orde gesteld kon worden, maar blijkbaar is het geen stijl om manieren aan de orde te stellen.

Omdat ik je een beetje ken dacht ik die boodschap wel te begrijpen, maar ik dacht dat er ook iets in doorklonk van: "Ik begin er maar niet nog es aan om ultieme filosofie op te schrijven, het is toch parels voor de zwijnen werpen".
Maar gewoon als filosofie genomen is het een voortzetting van de symmetrie gedachten en dat een hoge limiet dus een nulpunt als tegenwaarde heeft.
Of een diepte-limiet in negatieve zin ..

neus

Bericht door neus » 07 nov 2014, 14:55

Het is nog erger met mijn pretentieuze aard: ik denk de ultieme filosofie al gescheven te hebben en nu dus een kapitale fout gemaakt te hebben:-) Zal wel weer horen in de rubriek zelfkwelling, wat ik ook logisch vind gezien de pretenties dan....

Inderdaad weer de symmetrie gedachte, wat prettig dat je dat inziet, ook wel lekker om met iemand te praten die het allemaal niet zo hoeft te geloven...maar wel kan volgen

Ik moet toch wel toegeven dat ik gelovige ben...

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 07 nov 2014, 16:39

Inderdaad weer de symmetrie gedachte, wat prettig dat je dat inziet, ook wel lekker om met iemand te praten die het allemaal niet zo hoeft te geloven...maar wel kan volgen
Prettig om te horen dat ik raak geschoten heb. Maar dat is van voorbijgaande aard. Ik geloof ook in die symmetrie-gedachte. Wat ik dacht wel duidelijk gemaakt te hebben. Het verschil zit er in - wat je tussendoor ook wel duidelijk gemaakt hebt, maar naar mijn idee teveel emotioneel bij betrokken bent - is .. dat ik de dimensies daarvan zie als de ene keer dicht bij elkaar liggend, en aan de andere kant ver uitéén.

Om het es even in een beeld te vatten:
De duivel belooft dingen op korte termijn, terwijl hij later je ziel komt halen.
Alle behoeftes op korte termijn en op lange termijn zijn hier aan onder hevig.

Het gaat natuurlijk om het omgekeerde: Als je dat grote besef hebt omdat je streeft naar ultieme filosofie maakt je al druk over tijden die in eonen te meten zijn. De bescheidenheid ... volgt uit het feit dat je het niet echt kan overzien en dat denken -- nou ja ik doe het maar in hoofdletters om het te benadrukken: ALTIJD OVER HET VERLEDEN GAAT.

Zoals vaak gezegd: Voorspellen is moeilijk, vooral als het over de toekomst gaat ..
Maar ik bewonder je moed - al is dat maar in zo'n intiem forum dat echt niet onderhevig is aan privacy-schendingen - om je uit te spreken.

....

(Wat ik meer bescheiden erg leuk vond van je laatste posts - is dat je de mening van je vrouw weergaf. Ik doe ook met mijn vrouw een hoop gesprekken die een beetje in de buurt komen van mijn eenzame gedachten. Zo iets van: Je leeft nu eenmaal samen. En het onbewuste begrip tussen mensen die nauw samenleven is behoorlijk groot.

Hier zou ik nog veel over kunnen zeggen. Misschien komt dat nog ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 07 nov 2014, 16:55

(vervolg)
Paradox?

Als duistere boodschap zeg ik: De leraar is afhankelijk van zijn leerlingen.

En nog paradoxaler: Geen idee waar ik me in de verticalteit bevindt:
Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat mensen waarvan ik dacht dat die niet nadachten me dingen vertelden die voor mij (ff overdreven) mind-blowing waren.

Soms vertelt de natuur ook zulke dingen. Of nog trivialer 'het weer' of de seizoenen. Dat is als een basis te zien (waar ik het met míjn vrouw ook vaker over gehad heb). Misschien kan dat de onrust beteugelen. Bijvoorbeeld met het vage idee dat vrouwen een mysterieuze eigenschap hebben die mannen aanvult. Maar nu ga ik misschien al weer te ver.

Het reduceren op een gereformeerde manier om 'eerlijk' te worden smoort alle romantiek over 'grote dingen'.
Maar geloof maar niet dat ik daar in geloof. Andere mensen iets wijs maken helpt je eigen geloof. Dat denk ik altijd van allerlei sektes en waanwijze groepen.

Hoe je daar mee klaar moet komen? Ff lekker makkelijk is om te zeggen dat dat niet kan. Maar zo'n kans zou je jezelf ook niet willen ontnemen .

(Dit is een tijdelijke uitbarsting)

Enzovoort ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

neus

Bericht door neus » 07 nov 2014, 17:42

Een ding is duidelijk, dat de partner belangrijk is in het leven, en dat moet dan natuurlijk ook blijken. Dat neemt niet weg dat ik wel kan denken dat ik los sta van mijn vrouw, wat waarschijnlijk onjuist is want de eenheid is altijd twee en nooit een. Ieder zal wel een andere twee hebben dat moge duidelijk zijn.

Ik voel me vaak wel een Faust figuur, en de duivel heeft mijn ziel al aangetast, dat gebeurt echt niet achteraf. Alleen duivelse logica is ook gewoon logica en te begrijpen, en alles wat te begrijpen is, is onschadelijk. Althans voor het verleden, nu de toekomst nog. ik weet niet of ik zelf bij zal zijn...

Ik luisterde naar het nieuwe en waarschijnlijk laatste album "The endless river" van Pink Floyd (was vroeger al een fan) en dat is een hele rit. In een van de weinige teksten heeft David Gilmour het over dat de enige zin de rit zelf is. Dat sloot goed aan bij mijn recentelijk denken. Wat dat betreft is dat bewustzijn toch collectief en ergens denk ik dat er geen verdienste is voor wie dan ook, qua denken, maar een soort energie die zich gewoonweg wil manifesteren. In de prullenbak dus met pretenties van grootsheid.

Maar een rol spelen in de manifestatie van energie, dat is natuurlijk wel mogelijk, en als je zoiets mag beleven tijdens de rit, dan vind ik dat wel bijzonder. De vraag is natuurlijk wanneer dat niet zo is...

Ik las vroeger graag verhalen over zwaardvechtmeesters en hoe die pas geslaagd waren als ze verslagen werden door hun leerlingen. Ik weet nog hoe ik vroeger bij judo in mijn gewichtsklasse onverslaagbaar was, en buiten het sepl om te maken kreeg met ernstige vormen van jaloezie. Dat levert mij zelfs een fysieke aanval op in de kleedkamers. Toen bedacht ik me dat werkelijke overheersing niet het onverslaagbaar zijn is, of wachten totdat de leerling je kan verslaan, maar zelf terugtreden.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 07 nov 2014, 18:19

Ik ben blij dat ik je weer tot een enthousiaste wederpost verleidt heb. ...
Nu ben ik erg moe en was nog even kijken of je een reactie had gegeven.
Het is immers mijn slaaptijd (zoals ik aanneem dat je dat allemaal al weet).

Toch maar even een tussenwerpsel:

Een scene uit een film waarin de held geconfronteerd wordt met zo een martiale kampioen. Veel vertoon van snelle bewegingen en langdurige trainingen van die kampioen. Helaas heeft de held weinig tijd om de held te spelen. Dus hij schiet met zijn pistool die man eenvoudig door zijn hoofd.

De naam van de film en de regisseur schiet mij niet te binnen vanwege die vermoeidheid. Maar je weest vast op welke scene ik doel.

Wat is dat toch shit als je niet bedient wordt door je geheugen. Ik denk wel es dat ik het geheugen moet bedienen met dankbaarheid elke keer als hij me dat laat invallen wat ik wil. Normaal was het een bediende waar ik geen notitie van nam. Altijd beschikbaar, nooit falend, nooit waargenomen.

Pas achteraf komt de dankbaarheid voor zulke functionele mechanismen of misschien wel wezens die je bedienen.

Een tussenwerpsel Neus, zoals ik al zei. Morgen meer ...

neus

Bericht door neus » 07 nov 2014, 18:32

Ik herken de scene. http://www.youtube.com/watch?v=4DzcOCyHDqc
Als mijn geheugen mij in de steek laat (ook steeds vaker) denk ik wat mijn vrouw altijd zegt: "Dan is het vast ook niet belangrijk" en dan komen we bij de originele vraag wat belangrijk is: dat wat je jezelf weet te herinneren.

Valt je ook gelijk op dat het dan om verleden gaat?

Eigenlijk wil ik dat niet, belangrijk is dat wat je nog gaat beleven, of niet soms? Of wisselt dat perspectief ergens magisch als je ouder wordt?

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 08 nov 2014, 14:35

Het mooie van het ideaal van Judo vind ik dat ongewapende en eventueel verticaal uitgedaagde mensen gewapende en grotere tegenstanders kan ontmoedigen zonder ze al te veel pijn te bezorgen. Ik heb dat alleen informeel beoefent met mijn vriendjes vroeger.
Vooral eigenlijk om angst te overwinnen met zo'n waan van iedereen en alles aan te kunnen. Of tenminste gewoon je overal te kunnen bewegen zonder gevaar te duchten.

Helaas was ik zelf nogal driftig aangelegd. D.w.z. ik liet me eerst tot het uiterste tergen en dan stormde ik er op los en probeerde dan niet te slaan, maar vooral iemand's kop van zijn romp te draaien. Dat heeft me met zo'n aanval tegen iemand die bedreven was in Jui Juitsi (of hoe dat dan ook heet) een gebroken pink en diverse harde landingen op de straat opgeleverd.
Aan die pink liet ik niks doen uit schaamte. Als ik naar mijn linkerhand kijk zie ik nog steeds de gevolgen in een kromme verkeerd aangegroeide pink.

Latere verdedigingen tegen angst voor geweld zocht ik in 'de andere wang toekeren'. Maar vond dat al gauw nogal smadelijk. In ieder geval in de ogen van anderen.
En in het idee van kunnen verdragen, incasseren.
Fantasieën over op wat voor manier wraak te kunnen nemen en fantasieen hoe ik geestelijk iemand plat kon praten en manipuleren zijn ook nog al es door mijn hoofd gegaan.

Ik heb in het sociaal-cultureel werk wel wat confrontaties achter de rug waarbij gelukkig toch wel het een en ander bruikbaar was. Maar ik had toch liever het echte respect gekregen van die jochies en grotere jongens, doordat ik ook zou hebben kunnen laten zien dat ik een krachtmeting op hun terrein kon doorstaan of beter nog gewonnen zou hebben.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 08 nov 2014, 14:50

Het perspectief van de oudere wordt wel goed uitgedrukt met: 'Steeds meer verleden, en steeds minder toekomst'.
Mijn verwachtingen zijn op een laag pitje, net als mijn interesses. Dat laatste niet in de laatste plaats om dat verwachting van deelname aan ook zo laag zijn.

Het leukste wat ik de laatste tijd meegemaakt heb is dat het contact met mijn oudste zus zomaar op gang gekomen is. We doen samen stamboomonderzoek, praten over van alles waaronder jeugdherinneringen en last but not least we kunnen heel goed samen bridgen. En doen dat dan ook elke week op een club in Zoetermeer waar we lid van geworden zijn.

Het tweede aangename, maar dan geleidelijk, is dat het contact met mijn vrouw steeds beter wordt en dieper. Maar dat is maar een stukje van onze dagelijkse activiteiten.
We hebben beide wel de overtuiging dat we in een soort laatste levensfase zijn. Gezien ook ziekte en dood in familie en vrienden/kennissen.
Mijn zus is qua gezondheid sowieso in zo'n fase, wat het contact met haar ook bijzonder maakt. Gelukkig heeft ze nog steeds een lenige en dappere geest.

neus

Bericht door neus » 08 nov 2014, 15:22

Hallo Yopi, mooie persoonlijke ontboezemingen. Ik ben zelf nog in de fase dat er weinig aan de hand is, zal het maar koesteren...

Vandaag sinds heel lang weer eens driftig geweest.Lullige aanleiding, de switch voor internet deed het niet en mijn zoon deed een beetje alsof dat mijn schuld was. Dan gaan er altijd dingen kapot. Een schop tegen de deur, die nu een plek heeft om mij constant te herinneren aan mijngebrek aan zelfbeheersing en toen ik teleurgesteld terug fietse van de computerwinkel mijn ketting die van mijn fiets liep en vast kwam te zitten zodat ik nog stomend verder moest gaan lopen.

Uiteindelijk was het dan software voor een Virtual Private Server waar mijn zoon dingetjes mee doet die de boosdoener was. Om het goed te maken heeft mijn zoon een zakje honingdrop voor me gehaald, waarbij dan weer een ander gebrek aan zelfbeheersing opspeelt, maar dat kan hij niet weten.

Littekens op de ziel, van dat soort stomme dingen, moment van gebrek aan zelfbeheersing, of welk ander gebrek dan ook, je kan het nooit voor zijn, alleen achteraf voornemens hebben het anders te gaan doen.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 08 nov 2014, 16:58

Nou .. dikke smile ..
Toch wel leuk om eindelijk es een keer dagelijks leven te laten gelden ..

Heeft ook wel iets met belichaming te maken ..

Die oudste zus is één van de familie die haar genen doorgeeft, net als jij doet. Wij hebben geen kinderen. Verder is er nog een jongere zus die dat doet en één broer. De laatste jongste broer heeft ook geen kinderen.

Iemand die zo oud is als mijn oudste zus, heeft inmiddels al kleinkinderen.
Dat maakt de situatie toch al behoorlijk verschillend.
Mensen met kinderen hebben toch een andere manier om in het leven te staan als kinderlozen. Dat ben ik pas laat gaan beseffen.

Zijn voors en zijn tegens ..

neus

Bericht door neus » 08 nov 2014, 17:06

Mijn vader zei altijd tegen ons (mijn zus en ik) dat ouders er onverantwoordelijk aan deden om kinderen op de wereld te zetten. Dat is misschien niet helemaal tactisch om tegen jouw kinderen te zeggen. Ik heb het wel gedacht, maar nooit gezegd.

Vandaag was ik bij het graf van mijn vader, wat me sowieso kwetsbaarder maakte, het was zijn geboortedag 79 jaar geleden en hij is al 7 jaar uit de tijd nu. Ik denk dat ik probeerde in het reine te komen met de erfelijke belasting die ik van hem heb (en mijn moeder natuurlijk). Ik kwam tot erkenning dat hij het zwaar gehad moet hebben, wat toch wel geldt als een soort vergeving, alleen jammer dat zoiets het dan weer goed moet maken.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 1
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 08 nov 2014, 20:42

yopi schreef:Wat vind jij nou belangrijk?

Ik zeg ff van te voren dat ik hier niets wil horen over de nuancering van die vraag. Een antwoord graag!
Hoe kan ik antwoorden zonder te nuanceren?

Ik wil antwoord geven op de vraag: "Wat vind jij nou interessant?"
(En wil daarmee aangeven dat dat, blijkbaar, voor mij belangrijk is)

Zonder taalspelletjes te spelen wil ik antwoorden:
Niets, vind ik belangrijk, maar het intrigeert me des te meer.

Interessant?
Niets: als oorsprong en ondergang van Alles?

Alles begrijpen lijkt onmogelijk. Echter, als je Niets begrijpt, begrijp je Alles is mijn idee.
(Vandaar mijn fascinatie voor tekst 11 uit de Tao Te Tjing)

Ik kan Niets begrijpen, denk ik.
Edoch, Niets proberen uit te leggen ... leidt vaak tot niets.

De omgekeerde vraag: "Kan je niets schelen dan?" Is minstens zo interessant.
Mijn antwoord is: "Alles." Want Alles is triviaal, onbegrijpelijk.

Begrijpen hoe Niets doet wat het doet is voor mij erg belangrijk.

Misschien zoek ik wel het antwoord op de paradoxale vraag of Niets wel bestaat zonder Iets?

Mijn gevoel, intuïtie, ideeën en gedachten leiden mij op het pad van Niets, want Niets lijkt mij eenvoudiger te begrijpen dan Alles.

Hoe herken je Niets echter?
Volgens neus' symmetrie-leer is Alles gelijk aan Niets.

Desalniettenmin vind ik Niets makkelijker te behappen, het geeft voor mij een functie aan zowel dood als levend zijn.

::

Doet me deugd trouwens jullie heen-en-weer in deze draad te lezen. Het komt me voor dat jullie (neus en yopi) elkaar opeens beter begrijpen. Zomaar, uit het Niets.

:peace:

Dit alles geschreven hebbende, luidt het antwoord op je vraag dan ook:
Niets, vind ik belangrijk.

Het grappige is dan wel, dat uit de botsing tussen niets en alles frictie ontstaat. Iets dat zich kan vertalen in een uitspraak van Sauwelios: "Ik ben niet op zoek naar nullen."
Ik wel, ik zoek de grootste Nul.
Hij zal wellicht vinden dat ik me op een oneindig pad bevind, en ik denk zo over hem. Onze overeenkomst is dat hij weet of meent zijn pad als belangrijk te vinden en ik het mijne. Frictie geeft warmte, energie.

Kan een vacuüm bestaan als er materie omheen is?
Kan materie bestaan als er een vacuüm omheen heerst?

Het filosofische antwoord op deze vragen moet nog gegeven worden. Dat geeft dan wel het antwoord op wat energie "is".

Denk ik.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 09 nov 2014, 13:38

Er valt veel over niets te zeggen, maar dat doe ik nu maar niet. Het zou je alles ontnemen ..

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 09 nov 2014, 14:27

neus schreef:Mijn vader zei altijd tegen ons (mijn zus en ik) dat ouders er onverantwoordelijk aan deden om kinderen op de wereld te zetten. Dat is misschien niet helemaal tactisch om tegen jouw kinderen te zeggen. Ik heb het wel gedacht, maar nooit gezegd.

Vandaag was ik bij het graf van mijn vader, wat me sowieso kwetsbaarder maakte, het was zijn geboortedag 79 jaar geleden en hij is al 7 jaar uit de tijd nu. Ik denk dat ik probeerde in het reine te komen met de erfelijke belasting die ik van hem heb (en mijn moeder natuurlijk). Ik kwam tot erkenning dat hij het zwaar gehad moet hebben, wat toch wel geldt als een soort vergeving, alleen jammer dat zoiets het dan weer goed moet maken.
Mijn vrouw is ook erfelijk belast (psychisch), waarschijnlijk van haar moeder - Als het waar is. Daar ben ik nog niet over uit -.

Eén van de redenen waarom we geen kinderen hebben, althans voor mijn vrouw. Ikzelf ben toch bang dat het evenwicht in de wereld erg verstoord zou raken als teveel mensen gaan twijfelen of ze kinderen willen 'nemen'.
Dat is nu al aan de hand. Misschien moeten we dat soort denken exporteren naar landen, die te kampen hebben met bevolkingsexplosies.

(Droevig trouwens dat idee dat vergeven iets jammerlijks heeft)

neus

Bericht door neus » 09 nov 2014, 16:59

Ik had vandaag een inzicht dat mijn jeugdpsychoses (al weer dertig jaar geleden) veel te maken hadden met een geestelijk willen weglopen. Ik denk dat het willen weglopen misschien erfelijk is, maar hoe dat uitwerkt kan verschillen. Als bijvoorbeeld een vriendin van mij geen kanker had gekregen, was de neiging bij haar moeder (die nu psychotisch is) misschien niet geactiveerd. Als mijn ouders niet zo'n prestratiedruk op mij hadden gelegd, had ik ook niet hoeven weglopen in drugsgebruik en apathie. Dan mag je misschien wel een overdreven zelfbescherming hebben (wegloop neiging/vluchtgedrag) maar de omstandigheden bepalen de uitkomst.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 18
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 10 nov 2014, 13:48

De aanleg lijkt mij ook neutraal.
Misschien heeft het te maken met het verkeerd begrijpen van aanleg dat mensen een soort kopie-gedrag verwachten. Of dat ze de aanleg als verklaring aangrijpen op eigen lijkend gedrag of dat van anderen te verklaren en zo de zaak simpel voor te stellen.

Wat dat weglopen betreft. In ieder geval denk ik dat zwerfneigingen met aanleg te maken (kunnen) hebben. Laatst waren mijn vrouw en ik het eens dat die wel es in het DSM boek opgenomen kan worden.
Dat heeft te maken met vooral de ervaringen van mijn vrouw in het maatschappelijk werk en met haar ontmoetingen met zwervers (waar ze altijd een soort zwak voor gehad heeft, misschien omdat ze zelf nogal es fantasieën had over in de goot terechtkomen.

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten