Ik mix je post een beetje, maar al het gequote is quote="yopi"
(Of ben ik onder invloed?)
Misschien zijn wij het wel?
filosofisch consistente redeneringen die aporieën blijvend blijken te bevatten
Dat is wat ik bedoel met om de hete brij heendraaien: Je kan logisch filosofisch redeneren, altijd komt er iemand (jijzelf of een ander) die de logica onderuit weet te halen.
Iemand die slimmer is dan jij bent misschien, of juist dommer. Maar wel iemand die de fout in jouw logica weet aan te wijzen.
Of, anders gezegd: Iemand die de brake plekken van jouw logica weet aan te wijzen. Zo'n iemand heet, volgens mij, filosoof.
De ware filosoof herkent dit, en geeft zijn eigen brake plekken bloot.
Vul me! Zegt hij ... als het ware.
De filosoof die enkel predict is een predikant. (geen didacticus)
pre- dicantum ... voor- zegger, -zeggende, -gezegde. Klikspaan, boterspaan ... je mag niet .. &c.
De filosoof met brake plekken is een ignorant, een nietsweet, een minkukel.
En daarom durf je je logica niet te vertellen.
(Je niet als "jou", maar "je" als in "men")
Vingerwijzen is makkelijk. Filosofie niet.
Als men dat nu maar eens inzag!
(Maar ik snap dan ook niet hoe iemand een beroepsfilosoof kan zijn)
(...) een voorstander van het besef dat de menselijke symbolen- en spiegelwereld een werkelijkheid bevatten die recht doet aan onze menselijkheid. We blijven bewoners van twee werelden.
Bravo!
Maar welke twee werelden? Daar schuilt de eeuwige paradox.
De wereld geregeerd door de seconde of die van de meter?
Bewegen we in een kubus door de tijd? Bewerkt tijd de vorm van onze kubus?
Of is de grootte van onze kubus afhankelijk van de tijd? Bepaalt onze verandering van grootte, de tijd.
c=m/s
m=c/s
s=c/m
Volgens het
SI-stelsel zijn tijd en lengte uitwisselbaar.
Dus zeg het maar: In welke fase van de 3d ruimte ben jij .. nu .. ?
Of, waar ben je nu in de tijd-fase?
(die laatste is makkelijker hè)
Waar ben je over honderd tijd-cyclussen?
Zie je er dan nog hetzelfde uit?
Weet je wat eigenlijk het moeilijkste is van de hele filosofie?
Een filosofie weten te samenstellen die antwoord geeft op alle vragen die maar verzonnen kunnen worden.
De M-Filosofie.
Helaas is deze filosofie waarschijnlijk een paradox.
Want ik zou maar zo een filosofie kunnen verzinnen die vragen stelt over alle mogelijke antwoorden. Ik zou bijvoorbeeld kunnen vragen of er een filosofie zou kunnen bestaan die niet bij hun filosofieën behoort?
En zo ben je gevangene van aesopus, de slang die met pi werkt.
Ik heb 'm eruit geschopt, pi is een waanzinnig idee, weg ermee.
Ik denk rechtlijnig, dat is al moeilijk genoeg. Maar loop tenminste (bijna) nooit meer vast in mijn gedachten. (de slang ligt op de loer)
Nee. Of ja.
De ware filosoof is de filosoferende filosoof, die zelfs over wat hij waarneemt weet te filosoferen.
In zichzelf, de paradox.
Of beter aporie.
Maar wat gebeurt er, filosofisch gezien, met de aporie?
Bestaat ze dan nog? (Het is niet eens een Nederlands woord)
Is aporie paradox of oxymoron?
Wat betekent het voor jou eigenlijk?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
