http://www.demorgen.be/dm/nl/992/Wetens ... -uit.dhtmlHet klinkt vooral als sciencefiction, maar voor fysici van Fermilab bij Chicago is er geen woord fantasie bij. Sinds een week doen ze een experiment met lasers om na te gaan of onze driedimensionale wereld wellicht een illusie is, die oprijst vanuit een tweedimensionaal hologram.
Voor het dagelijks leven maakt het inderdaad niets uit.DisQ schreef:Een betere vraag is: wat maakt het uit?
Veranderd jouw of mijn leven als het universum en 3D hologram of een punt is?
Ok. Pak het wikipedia lemma van het Holographic principle er eens bij. De laatse zin van de eerste alinea luidt:yopi schreef:MemeticaeDat vind ik interessant ..Het universum als hologram: een oud concept, reeds in de jaren 80 van de vorige eeuw beschreven.
Vertel daar es meer over als je wilt.
"a lower-dimensional description (...) what would now be called", de term was echter al eerder gemunt, en wel in een boek van Michael Talbot: "The Holographic Universe" uitgegeven 1991. ISBN13 9780060922580Wikipedia schreef:Thorn observed in 1978 that string theory admits a lower-dimensional description in which gravity emerges from it [gravitational boundery] in what would now be called a holographic way.
Ha! Da's een goeie! Die ga ik proberen te onthouden en gebruiken als er weer eens nonsens om me heen verkocht wordt.yopi schreef:Die aan grotere inflatie onderhevig is dan het universum zelf door de maalstroom van de actualiteit ..
Ah, dan wordt je verwarring misschien al minder.yopi schreef:@Memeticae
Omdat ik er nog steeds niet aan gewend ben om in de 21ste eeuw te leven dacht ik dat je het over de 19de eeuw had toen je zei dat dat idee al in de vorige eeuw bedacht was .. Dus, om mezelf wat voor jou te verduidelijken, zeg ik dat maar even.
Ik denk, dat niet wordt ingezien, dat het experiment niet uniek is: (Hé! Blijkbaar is schijnbaar hè!)yopi schreef:We hebben dus blijkbaar nog steeds met stringtheorieen te maken, maar het bijzondere in dit geval is wel dat het om een experiment gaat. En dat was natuurlijk de strijd tussen de theoretici en de empiristen in de natuurwetenschap. Dus nu denk ik dat het eigenlijk toch wel een beetje nieuw is .. Wat denk jij?
Klinkt mij in de oren als dat de huidige wetenschappers hun verleden niet kennen.het artikel schreef:subtiele fluctuaties in de ruimte, die worden gemeten in een dubbele laseropstelling met spiegels aan het uiteinde van 40 meter lange armen.
Je geeft me teveel eer, ik ben ook maar slechts een amateur cryptoquantumvogelmemaelisofotoprotonanoelektrogenopschonomischfilosoofmem. (whatever)yopi schreef:Ik beschouw je maar als de voorlichter van de natuurwetenschap, die ik in een dialoog zaken kan vragen over de stand van de wetenschap nu. Dat voorkomt maag- en hoofdpijnklachten en ook depressie bij mij.
Ja, waarom doen ze zo moeilijk tegenwoordig, valt er geld mee te verdienen soms? Heeft de nieuwsgierigheid moeten wijken? Hallelujah, het Higgs-/God-deeltje is gevonden, waar zoeken ze nu dan nog verder naar?yopi schreef:Ik heb dat 'mislukte experiment' gelezen. En toen schoot het 1e popi boekje over relativiteitstheorie me in gedachten dat ik ooit gelezen heb.
Wat was er toen nog duidelijke taal mogelijk, met relatief eenvoudige experimenten.
Ik deel je mening. En de ether werd weer in de kast gezet. Ondertussen zijn er toch weer theorieën die de ether weer uit kast halen. Die van Higgs is er zo een. *)Dat golven normaliter een medium nodig hebben. En dat toen die ether uit de kast gehaald is die ook al weer van heel lang geleden stamt.
Maar het blijft een gruwel, die constante lichtsnelheid (in 'vacuüm').
Vandaar mijn schrijven.Ik kan me zo voorstellen dat een foton dat vertrekt vanuit een ding, zich niks aantrekt van de relatieve beweging ten opzichte van de waarnemer wiens oog dan later door dat foton bereikt wordt. Dat dus de wet van optellen en aftrekken van snelheden niet geldt. En dat dus die oude ethertheorie weer uit de kast gehaald kan worden. Die ether bestaat dan gewoon buiten of naast de ruimte waarin de lichamen met massa bestaan. Dat licht dan toch een effect kan hebben op een oog komt dan door het deeltjeskarakter die het foton ook heeft.
Alles is gezwam in de ruimte, het hangt er vanaf welke waarde men eraan hecht: Zowel aan dit gezwam als andermans gezwam.Of is dit gezwam in de ruimte?
In zoverre dat ik, bij het nadenken over dit antwoord, de ideeën die over mijn hersenlobben liepen heb weten aan te scherpen. Zodat ze dieper in mijn lobben konden ... eehhh ... zinken, en de hellingen scherper leken.yopi schreef:Klopt het dat onder invloed van licht de lobben van een blad dieper worden? (de inkepingen) En de vormen scherper?
<- wel weer typisch dat :shhh: met een dollarteken is.HMyopi schreef:Het blijft eigenaardig spul: Licht.
Ik ben benieuwd naar je antwoord ..
Ja natuurlijk. Licht, of het foton, is het fenomeem, in het elektromagnetisch veld, dat elektriciteit en magnetisme verbindt. Net zoals het higgs-boson dat voor materie is.yopi schreef: Klopt het dat licht druk kan uitoefenen?
Nou ja, pak het voorbeeld van het rubberen biljartlaken: In het midden ligt een rode bal, die een deuk maakt. Hoe schiet jij de witte bal (met eigen deuk) in de pocket?yopi schreef:Dat is toch de snelste?
En de verklaring? Of is dit zo algemeen dat het geen verklaring behoeft in het specifieke geval van licht?
memeticae schreef:In zoverre dat ik, bij het nadenken over dit antwoord, de ideeën die over mijn hersenlobben liepen heb weten aan te scherpen. Zodat ze dieper in mijn lobben konden ... eehhh ... zinken, en de hellingen scherper leken.yopi schreef:Klopt het dat onder invloed van licht de lobben van een blad dieper worden? (de inkepingen) En de vormen scherper?
Heb ik het Licht gezien? Ben ik een Blad?
Die halo boven het emoticon doet vermoeden dat er in ieder geval van een opmerkelijk verschijnsel sprake is.
Nee. Jouw opmerking heeft jouw idee van licht aan mijn idee ervan gekoppeld, en zwerft zo als nieuw mem rond in mijn grijze massa. Scherper is het wel, maar dat betekent enkel dat het oppervlak van de snijkant vergroot is, en dus meer ideeën kan ontmoeten. (Als je dan ook nog eens scheef snijdt, heb je er nog meer!)
Maar waar wilde je heen, met die vraag?
De rol van licht ivm organismen. Bij planten is dat groei en vorm.
Bij dieren is er al sprake van dat men ontdekt heeft dat electriciteit een rol speelt. En er zijn ook ontwikkelingen die wijzen op een rol van licht. Biofotonen, verschijnselen van lichtuitstraling bij celdelingen. de geleidbaarheid van bepaald cellen die vergelijkbaar zijn met glasvezel.
Parallel weten we nu ondertussen dat licht een sterke en snelle informatiedrager kan zijn. Enzovoort.
HMyopi schreef:Het blijft eigenaardig spul: Licht.
Ik ben benieuwd naar je antwoord ..
(Vandaag kostte me nadenken over een antwoord, en dat ging ten koste van mijn werk. Maar ik word gelukkig per uur betaald, dus ik maak het wel weer goed, door eens helemaal niet te denken terwijl ik werk.)
Komtie ...
Laat me eens proberen jouw lichtidee bij te memen:
Als ik een spleet neerzet met een tussenruimte korter dan de wijzers, komen alleen de klokken wiens wijzers op bijvoorbeeld, 12 of 6 uur staan, erdoorheen. En heb ik verticaal gepolariseerd licht. (van alle frequenties, en kleuren, als mijn spleet smal genoeg is)
Ik vroeg me dus af of er zulke smalle spleten gemaakt kunnen worden door instrumentmakers..
Dus licht dat zowel door een prisma als een spleet is gekomen is genormaliseerd, monochromatisch licht. Alle wijzers zijn even lang en wijzen of omhoog of omlaag.
Optisch actieve stoffen weten de wijzer van de klok te verdraaien en daarbij zijn lengte in stand te houden. Dus als gepolariseerd monochromatisch licht erop valt, kun je een draaiing waarnemen.
Maar waarom zijn die stoffen optisch actief? En heeft de draaiing met de minste weerstand te maken?
Ja natuurlijk. Licht, of het foton, is het fenomeem, in het elektromagnetisch veld, dat elektriciteit en magnetisme verbindt. Net zoals het higgs-boson dat voor materie is.yopi schreef: Klopt het dat licht druk kan uitoefenen?
Een elektromagnetische straling (licht), heeft energie en daarom impuls, die in staat is omgezet te worden. Je straalkachel zendt infrarood uit, dat je waarneemt als warmte door het versnellen van de molekulen in je hand bijvoorbeeld.. Hoe denk je dat je (ouderwetse) TV werkt? Elektronen in je oog? Nee, door elektronen gemaakte fotonen in je oog. Over druk gesproken ...
Dat lijkt mij meer chemisch en niet zo bruikbaar voor een lichtzeil.
**) Eerst de rest lezen, anders begrijp je het volgende helemaal niet.
Zware lichamen, zoals "onze" Zon, zijn wellicht in staat stukjes van de wijzer af te breken. Nu ben ik een klokje, dat vrolijk voortgaat met de mijn geboden lichtsnelheid, mijn ... ehhhh ... wijzer lekker rond laat draaien, en plots komt er iemand en haalt een stuk van mijn wijzer af; wat gebeurt er dan? Gaat mijn wijzer sneller draaien of ga ik sneller bewegen zodat de lengte van mijn wijzer weer klopt? Dat kan ik niet, ik beweeg als foton reeds met de lichtsnelheid. Rest mij één ding, de lengte van mijn wijzer te verlengen, gaat wel ten koste van mijn energie, mijn frequentie, mijn golflengte. Maar ja, denk ik dan, met mijn stukje wijzer, houd ik tenminste de kernfusie in de zon op gang, ik bedoel, die energie, die wijzertjes moeten toch ergens uit gevormd worden, ik offer me op, met liefde.
Tss, wees dan liever het donkere foton, dat zijn wijzer heeft afgegeven. En hoopt op een nieuwe. Daar zijn er veel meer van, schijnt. Het lijkt wel net alsof iedereen een rol mag spelen.
Het donkere foton. Daar heb ik nog nooit van gehoord. Wat is dat?
Al die stukjes wijzers, versnellen jouw lichtzeil.
Maar weet je wat nou zo lullig is ... afremmen van licht- naar normale snelheid kost net zoveel energie, soms lijkt het wel of het meer kost ...
Hier snap ik niet veel van ..
Er zijn een aantal manieren, sterker nog, oneindig veel: Natuur weet die ene te vinden, want gebruikt, of liever test, ze allemaal; weet zo de zuinigste:snelste en kortste weg. Maar dat wil nog niet zeggen dat er maar één van is.yopi schreef:Dat is toch de snelste?
En de verklaring? Of is dit zo algemeen dat het geen verklaring behoeft in het specifieke geval van licht?
Dat lijkt me een erg goede beschrijving. Geld zelfs voor water dat zich een weg zoekt.
Waar ik dan wel weer moeite mee heb is het begrip fermion.
Of eigenlijk Pauli vs. Planck.
Wat staat een elektron, want fermion, te doen? Hij mag niet zijn waar hij is, maar heeft zich binnen "begrijpelijke tijd" (één Planckseconde), zich verplicht, want lichtsnelheid, over de afstand van één Planckmeter te verplaatsen ... hoe kan hij dan ooit in zijn uitgangspunt uitkomen?
Een halve Planck heen en een halve weer terug? Mag niet, dan is hij niet verder dan een halve Planck van zich af geweest. Het elektron heeft blijkbaar arbeid verricht, want door niet op zijn eigen plek terug te komen, heeft hij zijn elektrisch veld aangepast, ik zie het nu al golven.
Sommigen noemen dat nulpuntsenergie, of Zitterbewegung. Cherenkov-straling, Zeeman-effect ... &c.
Eigenlijk is het maar goed dat er protonen bestaan, hebben we in ieder geval niet met al die relativistische elektronen van doen.
"Kom maar hier, ik ben een stuk zwaarder, vlieg weliswaar naar je toe maar dan ben je alweer achter me. Zo neutraliseren we onze verrichte arbeid, zijn: Boson." (ook wel elementair waterstof genoemd)
Nou ja niks, ik kan je alleen niet uitleggen waarom dat ook in jou voordeel zou moeten kunnen zijn.yopi schreef:memeticae schreef:In zoverre dat ik, bij het nadenken over dit antwoord, de ideeën die over mijn hersenlobben liepen heb weten aan te scherpen. Zodat ze dieper in mijn lobben konden ... eehhh ... zinken, en de hellingen scherper leken.yopi schreef:Klopt het dat onder invloed van licht de lobben van een blad dieper worden? (de inkepingen) En de vormen scherper?
Heb ik het Licht gezien? Ben ik een Blad? O:)
Die halo boven het emoticon doet vermoeden dat er in ieder geval van een opmerkelijk verschijnsel sprake is.
Nu dat valt wel mee, ik wilde me niet als heilig boontje voordoen. Zeg jij het maar, na lezing, of de aureool past of niet. Of absoluut bestaat.
Nee. Jouw opmerking heeft jouw idee van licht aan mijn idee ervan gekoppeld, en zwerft zo als nieuw mem rond in mijn grijze massa. Scherper is het wel, maar dat betekent enkel dat het oppervlak van de snijkant vergroot is, en dus meer ideeën kan ontmoeten. (Als je dan ook nog eens scheef snijdt, heb je er nog meer!)
Maar waar wilde je heen, met die vraag?
De rol van licht ivm organismen. Bij planten is dat groei en vorm.
Bij dieren is er al sprake van dat men ontdekt heeft dat electriciteit een rol speelt. En er zijn ook ontwikkelingen die wijzen op een rol van licht. Biofotonen, verschijnselen van lichtuitstraling bij celdelingen. de geleidbaarheid van bepaald cellen die vergelijkbaar zijn met glasvezel.
Parallel weten we nu ondertussen dat licht een sterke en snelle informatiedrager kan zijn. Enzovoort.
Het kan ook te maken hebben met waar de vorming van groeihormoon zich voordoet. De vorming van auxine bijvoorbeeld zou gestimuleerd kunnen worden door licht. Dus: waar licht is, is auxine. Een opmerkelijke eigenschap is, dat oudere cellen minder reageren op auxine. Jonge cellen gaan dus voor auxine, Ze leven erop, om maar uit de schaduw van hun oudere soortgenoten te geraken.
Waardoor planten, bloemen en vruchten de nog opmerkelijkere eigenschap kunnen hebben spiralen te vertonen in hun bladgroei,altijd volgens een fibonacci(-achtige) reeks. (De Lucasreeks is er ook een, maar ze hebben gemeen dat beide reeksen de "gulden verhouding" naderen.)
(Dit geldt overigens niet per se voor de planten in je vensterbank, als je ze niet netjes iedere dag, volgens een fibonacci reeks draait. Ze willen gewoon naar buiten, praktisch alle blaadjes aan dezelfde kant.)
(als je er nog wat langer over nadenkt, kom je tot de conclusie dat die spiralen enkel te maken hebben met hoe de aarde rond de zon draait. En toch, in kunstmatige omstandigheden, staat er altijd minimaal een blad de andere kant op, het lijkt wel genetisch bepaald, alsof het programma van de plant toch niet overweg kan met een continue plaats van de lichtbron. Herprogrammeren die plant! Dat is wel zo ethisch.
(Daarom is lampenwiet ook niet hetzelfde als zonnewiet, maar da's een ander verhaal, tenzij de binnenplantjes hetzelfde zouden kunnen meemaken als in de buitenwereld, gesimuleerd dus ... ehm ... "matrixwiet")
Ik wil het hier wel even duidelijk hebben: ik rook geen wiet.
Tenzij, ze door de zon gevormd is, maar dat kun je geen wiet noemen.
Zonnewiet, of zo dan.
Nou ja, dat is lastig, daarom rook ik meestal maar gewoon een hash, een hashiesh van pollen en trichomen.
Ik ben wel zo'n lul dat ik onder de microscoop ga kijken wat ik koop.
En ik ga ervan uit, dat mijn microscopisch zicht me niet bedriegt.
Als ik trichomen zie en mooie lichte bolletjes, nog net niet amber gekleurd, weet ik mijn avontuur.
Als ik stro zie, of andere ondefinieerbare producten, zet ik het opzij.
Het stomste van het verhaal is nu, dat soms de bolletjes en trichomen goed verkopen, en soms de paardeshit en klei.
Het placeboverhaal.
Houdt echter in je achterhoofd dat ik niet de verkoper ben, ik ben slechts de consument.
(Nu, zelfs die nog niet eens, ik vind het alleen frappant dat er iets als "witte heroïne" bestaat, terwijl "iedereen" toch weet dat heroïne een bruine kleverige substantie moet zijn)
Nou ja, QED dan maar, mensen sterven eraan,
Omdat ze niet weten welke drugs ze nemen.
Doe mij dan die kamerplant maar, waar "het" genoom "gewoon"van bekend is en ook niet valt te patenteren.
Ik heb het over koffie natuurlijk, mochten de lezers iets crimineels in mij denken.
Biofotonen lijken mij niets anders dan elektronen. Die zijn m.i. een nog sterkere en snellere informatiedrager, ga maar na: als een elektron van een geëxciteerde toestand naar de rusttoestand terugvalt, doe het dat instantaan. Tezelfdertijd verbreekt het zijn elektrisch veld, natuur lost dit op (deze plotselinge verandering in het elektromagnetisch veld) door het uitzenden van een foton. Balans hersteld: E^2=(m0c^2)^2 + (pc)^2.
(een foton is massaloos dus kun je het reduceren tot: E^2= (pc)^2 en dat tot E = pc EN E = -pc. Wat je overhoudt is dat licht dus impuls heeft, ook wel lichtdruk genoemd. Die kreeg ze door het elektron te verplaatsen. Als je massa verplaatst, krijg je energie, of het kost het. Moeilijk? Geheimzinnig? Nee, ik dacht het niet. Dus geldt lichtzuiging net zo goed, volgens de formule. Helaas wordt dat nog wel eens vergeten ... Als je het niet vergeet kun je zelfs tot een begrip als negatieve temperatuur komen. Of iets als darksuckers.
Misschien verschijnt het wel niet in de media, omdat het niet geaccepteerd zou worden, net als Galileo ooit beweerde dat het wereldbeeld er anders uit ziet als je geleerd hebt. Moeten we de formule dan maar afschaffen? Of wordt het tijd de volledige formule uit te leggen? Heeft dat al plaats?
HMyopi schreef:Het blijft eigenaardig spul: Licht.
Ik ben benieuwd naar je antwoord ..
(Vandaag kostte me nadenken over een antwoord, en dat ging ten koste van mijn werk. Maar ik word gelukkig per uur betaald, dus ik maak het wel weer goed, door eens helemaal niet te denken terwijl ik werk.)
Komtie ... ;)
Laat me eens proberen jouw lichtidee bij te memen:
Als ik een spleet neerzet met een tussenruimte korter dan de wijzers, komen alleen de klokken wiens wijzers op bijvoorbeeld, 12 of 6 uur staan, erdoorheen. En heb ik verticaal gepolariseerd licht. (van alle frequenties, en kleuren, als mijn spleet smal genoeg is)
Ik vroeg me dus af of er zulke smalle spleten gemaakt kunnen worden door instrumentmakers..
Dat is geen probleem, als ik twee scheermesjes op elkaar zet en slechts een kant open ("schuin" dus) en me richt op de kant van raking heb ik altijd een opening die tenminste groter is dan de Plancklengte (Mits mijn materiaal tenminste zoveel atomen "dik" is, dat ik er geen planklengte "doorheen" kan kijken. Waterijs, bijvoorbeeld, zoals we het kennen, is doorzichtig omdat het een kubisch kristalrooster heeft, maar er bestaan ook hexagonale en zelfs amorfe vormen van ijs, waarvan het helemaal niet zeker is, dat je er doorheen kan kijken. Natuurlijk wel altijd, als het maar een molekuul dik is. De kristalstructuur bepaalt de doorzichtigheid.
Metalen hebben echter een rare eigenschap: die kristalleren niet.
1 atoom Fe of een kilo Fe is in molekulair opzicht hetzelfde, er kan geen licht doorheen. (Houdt maar eens een stuk aluminiumfolie voor de zon, of beter nog: een een-atoom dik stuk bladgoud). Dat is raar.
Hoe kan het, dat terwijl mijn lichtfoton: noch massa, nog grootte heeft, er niet erdoorheen kan komen? Is mijn foton dan groter dan het atoom?
(Nee, dat is een domme vraag)
Maar laten we even terugkeren:
Dus licht dat zowel door een prisma als een spleet is gekomen is genormaliseerd, monochromatisch licht. Alle wijzers zijn even lang en wijzen of omhoog of omlaag.
Optisch actieve stoffen weten de wijzer van de klok te verdraaien en daarbij zijn lengte in stand te houden. Dus als gepolariseerd monochromatisch licht erop valt, kun je een draaiing waarnemen.
Maar waarom zijn die stoffen optisch actief? En heeft de draaiing met de minste weerstand te maken?
Nee, het is een ander verhaal, en toch een voorzetting van hierboven.
(Ik hoop dat hierboven al te hebben uitgelegd)yopi schreef: Klopt het dat licht druk kan uitoefenen?
Ja natuurlijk. Licht, of het foton, is het fenomeem, in het elektromagnetisch veld, dat elektriciteit en magnetisme verbindt. Net zoals het higgs-boson dat voor materie is.
Een elektromagnetische straling (licht), heeft energie en daarom impuls, die in staat is omgezet te worden. Je straalkachel zendt infrarood uit, dat je waarneemt als warmte door het versnellen van de molekulen in je hand bijvoorbeeld.. Hoe denk je dat je (ouderwetse) TV werkt? Elektronen in je oog? Nee, door elektronen gemaakte fotonen in je oog. Over druk gesproken ...
Dat lijkt mij meer chemisch en niet zo bruikbaar voor een lichtzeil.
Die opmerking snap ik niet. Chemie is niet anders dan uit te vinden in welke orbitalen elektronen zich rond een bepaalde kern zouden kunnen bevinden.
Een lichtzeil zou paradoxaal genoeg nooit kunnen werken.
Omdat ze net zoveel straling uitzendt als ze ontvangt. Wil je een werkend lichtzeil hebben, zul je het ten eerste van metaal moeten maken en ten tweede moeten koelen. Gelukkig is de ruimte koud genoeg en neemt alle straling op. Dus kun je net zo goed je lichtzeil verhitten, met laserstralen, of de lichtdruk van een ster achter je.
Nu maar hopen dat de ster die je ontmoet even groot was als die waarvan je vertrok. (!)
Litium is een metaal overigens.
**) Eerst de rest lezen, anders begrijp je het volgende helemaal niet.
Zware lichamen, zoals "onze" Zon, zijn wellicht in staat stukjes van de wijzer af te breken. Nu ben ik een klokje, dat vrolijk voortgaat met de mijn geboden lichtsnelheid, mijn ... ehhhh ... wijzer lekker rond laat draaien, en plots komt er iemand en haalt een stuk van mijn wijzer af; wat gebeurt er dan? Gaat mijn wijzer sneller draaien of ga ik sneller bewegen zodat de lengte van mijn wijzer weer klopt? Dat kan ik niet, ik beweeg als foton reeds met de lichtsnelheid. Rest mij één ding, de lengte van mijn wijzer te verlengen, gaat wel ten koste van mijn energie, mijn frequentie, mijn golflengte. Maar ja, denk ik dan, met mijn stukje wijzer, houd ik tenminste de kernfusie in de zon op gang, ik bedoel, die energie, die wijzertjes moeten toch ergens uit gevormd worden, ik offer me op, met liefde.
Tss, wees dan liever het donkere foton, dat zijn wijzer heeft afgegeven. En hoopt op een nieuwe. Daar zijn er veel meer van, schijnt. Het lijkt wel net alsof iedereen een rol mag spelen.
Het donkere foton. Daar heb ik nog nooit van gehoord. Wat is dat?
Als E=pc=hn=hc/l
( pc = impuls maal c = hn = constante van Planck maal frequentie en frequentie n = c / golflengte)
Zie je de circulariteit van die bewering?
Al die stukjes wijzers, versnellen jouw lichtzeil. En je komt geen meter vooruit. Sterker nog, je gaat achteruit.
Een lichtzeil, door je eigen lasergeweer beschenen, moet je achter je spannen, in de ruimte, ander kom je niet vooruit.
Tegenintuïtieve waarheid, maar toch waar, in het universum is minder dus het stoot af, zo zou je een semipermeabel braan leven kunnen noemen, eenvoudigweg omdat het beslissingen neemt, die tegen de natuur lijken in te gaan.
Maar weet je wat nou zo lullig is ... afremmen van licht- naar normale snelheid kost net zoveel energie, soms lijkt het wel of het meer kost ...
Hier snap ik niet veel van ..
Waarom niet? Wet van behoud van energie geldt overal, toch? Relatief gezien?
yopi schreef:Dat is toch de snelste?
En de verklaring? Of is dit zo algemeen dat het geen verklaring behoeft in het specifieke geval van licht?
Er zijn een aantal manieren, sterker nog, oneindig veel: Natuur weet die ene te vinden, want gebruikt, of liever test, ze allemaal; weet zo de zuinigste:snelste en kortste weg. Maar dat wil nog niet zeggen dat er maar één van is.
Dat lijkt me een erg goede beschrijving. Geld zelfs voor water dat zich een weg zoekt.
Panta Rhei immers.
Waar ik dan wel weer moeite mee heb is het begrip fermion.
Of eigenlijk Pauli vs. Planck.
Wat staat een elektron, want fermion, te doen? Hij mag niet zijn waar hij is, maar heeft zich binnen "begrijpelijke tijd" (één Planckseconde), zich verplicht, want lichtsnelheid, over de afstand van één Planckmeter te verplaatsen ... hoe kan hij dan ooit in zijn uitgangspunt uitkomen?
Een halve Planck heen en een halve weer terug? Mag niet, dan is hij niet verder dan een halve Planck van zich af geweest. Het elektron heeft blijkbaar arbeid verricht, want door niet op zijn eigen plek terug te komen, heeft hij zijn elektrisch veld aangepast, ik zie het nu al golven.
Sommigen noemen dat nulpuntsenergie, of Zitterbewegung. Cherenkov-straling, Zeeman-effect ... &c.
Het elektron is slim, draait aan de ene kant van waar hij draait met een echte neus en aan de ander kant met een inverse neus: hij heeft niet zijn lading, maar slechts zijn polariteit (voor zover je van een monopool van polariteit kan spreken) veranderd: Hij staat op zijn kop.
Hoeveel elektronen kunnen de stoelendans in een baan doen?
Een zit bovenop en de ander zit onderop de stoel.
(ondanks dat ze massa hebben, deert zwaartekracht ze enkel in relatie tot de aarde.)
Hoeveel astonauten ... nee andersom, Wat voor een stoel kan ik maken in het iss zodat alle astronauten kunnen zitten?
Welke vorm heeft die stoel?
En hoe verhoudt die stoel zich tot de reëele nummers
(Waarmee ik maar weer wil aantonen hoe jij geïndoctrineerd bent door descartes en misschien aristoteles)
Is dat erg? Nee!
Het heeft jou denken geschapen.
Maar nu komt het mooiste van de mens, waar davinci zei: david zat al in het blok, kunnen wij buiten het blok vormen vermoeden.
Halleluja! Mens!
Nou nog leren elkaar dat duidelijk te maken:
In dat blok mamer zat david, zegde god. (waarom is het altijd rare grammatica) en daarom kwam hij eruit,
Maar als ik nu david ga inkleien, wat krijg ik dan?
Met bijna oneidig veel klei.
Hoe zit mijn figuur er dan uit?
Nou ja, ik vertrok van een david, maar zie jij die ook in mijn kleihoop?
Eigenlijk is het maar goed dat er protonen bestaan, hebben we in ieder geval niet met al die relativistische elektronen van doen.
"Kom maar hier, ik ben een stuk zwaarder, vlieg weliswaar naar je toe maar dan ben je alweer achter me. Zo neutraliseren we onze verrichte arbeid, zijn: Boson." (ook wel elementair waterstof genoemd)
Nou ja, kijk eens:
Als je dit begrijpt, heb je mij begrepen.
Dus zitten we in een soort van gnothi seauton.
(als je mij kunt snappen moet je jezelf snappen, anders heeft het begrip geen zin)
(En dat is nou net hetgeen bewezen moest worden. Door wie? Geen idee, waarom, ook niet. Het is nu eenmaal een feit. Als jij het met mij eens bent of ik met jou, voelen we ons meer "op aarde" om maar een metafoor te gebruiken. Een andere, die al zou oud is als de mensheid, heet houden van.
De Zeitgeist bepaalt hoeveel we van een ander of van onszelf houden.
Nou ja, wat is er dan überhaupt mis met narcisme?
Ongeacht de spiegels waarin je kijkt, de moralen waarmee je je vergelijkt.
De ethiek die je steeds herijkt.
Wat is er mis, met gewoon normaal te zijn?
:shifty:
:-k
memeticae schreef:Nou ja niks, ik kan je alleen niet uitleggen waarom dat ook in jou voordeel zou moeten kunnen zijn.yopi schreef:memeticae schreef: In zoverre dat ik, bij het nadenken over dit antwoord, de ideeën die over mijn hersenlobben liepen heb weten aan te scherpen. Zodat ze dieper in mijn lobben konden ... eehhh ... zinken, en de hellingen scherper leken.
Heb ik het Licht gezien? Ben ik een Blad?
Die halo boven het emoticon doet vermoeden dat er in ieder geval van een opmerkelijk verschijnsel sprake is.
Nu dat valt wel mee, ik wilde me niet als heilig boontje voordoen. Zeg jij het maar, na lezing, of de aureool past of niet. Of absoluut bestaat.
Nee. Jouw opmerking heeft jouw idee van licht aan mijn idee ervan gekoppeld, en zwerft zo als nieuw mem rond in mijn grijze massa. Scherper is het wel, maar dat betekent enkel dat het oppervlak van de snijkant vergroot is, en dus meer ideeën kan ontmoeten. (Als je dan ook nog eens scheef snijdt, heb je er nog meer!)
Maar waar wilde je heen, met die vraag?
De rol van licht ivm organismen. Bij planten is dat groei en vorm.
Bij dieren is er al sprake van dat men ontdekt heeft dat electriciteit een rol speelt. En er zijn ook ontwikkelingen die wijzen op een rol van licht. Biofotonen, verschijnselen van lichtuitstraling bij celdelingen. de geleidbaarheid van bepaald cellen die vergelijkbaar zijn met glasvezel.
Parallel weten we nu ondertussen dat licht een sterke en snelle informatiedrager kan zijn. Enzovoort.
Het kan ook te maken hebben met waar de vorming van groeihormoon zich voordoet. De vorming van auxine bijvoorbeeld zou gestimuleerd kunnen worden door licht. Dus: waar licht is, is auxine. Een opmerkelijke eigenschap is, dat oudere cellen minder reageren op auxine. Jonge cellen gaan dus voor auxine, Ze leven erop, om maar uit de schaduw van hun oudere soortgenoten te geraken.
Waardoor planten, bloemen en vruchten de nog opmerkelijkere eigenschap kunnen hebben spiralen te vertonen in hun bladgroei,altijd volgens een fibonacci(-achtige) reeks. (De Lucasreeks is er ook een, maar ze hebben gemeen dat beide reeksen de "gulden verhouding" naderen.)
(Dit geldt overigens niet per se voor de planten in je vensterbank, als je ze niet netjes iedere dag, volgens een fibonacci reeks draait. Ze willen gewoon naar buiten, praktisch alle blaadjes aan dezelfde kant.)
(als je er nog wat langer over nadenkt, kom je tot de conclusie dat die spiralen enkel te maken hebben met hoe de aarde rond de zon draait. En toch, in kunstmatige omstandigheden, staat er altijd minimaal een blad de andere kant op, het lijkt wel genetisch bepaald, alsof het programma van de plant toch niet overweg kan met een continue plaats van de lichtbron. Herprogrammeren die plant! Dat is wel zo ethisch.
(Daarom is lampenwiet ook niet hetzelfde als zonnewiet, maar da's een ander verhaal, tenzij de binnenplantjes hetzelfde zouden kunnen meemaken als in de buitenwereld, gesimuleerd dus ... ehm ... "matrixwiet")
Ik wil het hier wel even duidelijk hebben: ik rook geen wiet.
Tenzij, ze door de zon gevormd is, maar dat kun je geen wiet noemen.
Zonnewiet, of zo dan.
Nou ja, dat is lastig, daarom rook ik meestal maar gewoon een hash, een hashiesh van pollen en trichomen.
Ik ben wel zo'n lul dat ik onder de microscoop ga kijken wat ik koop.
En ik ga ervan uit, dat mijn microscopisch zicht me niet bedriegt.
Als ik trichomen zie en mooie lichte bolletjes, nog net niet amber gekleurd, weet ik mijn avontuur.
Als ik stro zie, of andere ondefinieerbare producten, zet ik het opzij.
Het stomste van het verhaal is nu, dat soms de bolletjes en trichomen goed verkopen, en soms de paardeshit en klei.
Het placeboverhaal.
Houdt echter in je achterhoofd dat ik niet de verkoper ben, ik ben slechts de consument.
(Nu, zelfs die nog niet eens, ik vind het alleen frappant dat er iets als "witte heroïne" bestaat, terwijl "iedereen" toch weet dat heroïne een bruine kleverige substantie moet zijn)
Nou ja, QED dan maar, mensen sterven eraan,
Omdat ze niet weten welke drugs ze nemen.
Doe mij dan die kamerplant maar, waar "het" genoom "gewoon"van bekend is en ook niet valt te patenteren.
Ik heb het over koffie natuurlijk, mochten de lezers iets crimineels in mij denken.
Biofotonen lijken mij niets anders dan elektronen. Die zijn m.i. een nog sterkere en snellere informatiedrager, ga maar na: als een elektron van een geëxciteerde toestand naar de rusttoestand terugvalt, doe het dat instantaan. Tezelfdertijd verbreekt het zijn elektrisch veld, natuur lost dit op (deze plotselinge verandering in het elektromagnetisch veld) door het uitzenden van een foton. Balans hersteld: E^2=(m0c^2)^2 + (pc)^2.
(een foton is massaloos dus kun je het reduceren tot: E^2= (pc)^2 en dat tot E = pc EN E = -pc. Wat je overhoudt is dat licht dus impuls heeft, ook wel lichtdruk genoemd. Die kreeg ze door het elektron te verplaatsen. Als je massa verplaatst, krijg je energie, of het kost het. Moeilijk? Geheimzinnig? Nee, ik dacht het niet. Dus geldt lichtzuiging net zo goed, volgens de formule. Helaas wordt dat nog wel eens vergeten ... Als je het niet vergeet kun je zelfs tot een begrip als negatieve temperatuur komen. Of iets als darksuckers.
Misschien verschijnt het wel niet in de media, omdat het niet geaccepteerd zou worden, net als Galileo ooit beweerde dat het wereldbeeld er anders uit ziet als je geleerd hebt. Moeten we de formule dan maar afschaffen? Of wordt het tijd de volledige formule uit te leggen? Heeft dat al plaats?
HM
(Vandaag kostte me nadenken over een antwoord, en dat ging ten koste van mijn werk. Maar ik word gelukkig per uur betaald, dus ik maak het wel weer goed, door eens helemaal niet te denken terwijl ik werk.)
Komtie ...
Laat me eens proberen jouw lichtidee bij te memen:
Als ik een spleet neerzet met een tussenruimte korter dan de wijzers, komen alleen de klokken wiens wijzers op bijvoorbeeld, 12 of 6 uur staan, erdoorheen. En heb ik verticaal gepolariseerd licht. (van alle frequenties, en kleuren, als mijn spleet smal genoeg is)
Ik vroeg me dus af of er zulke smalle spleten gemaakt kunnen worden door instrumentmakers..
Dat is geen probleem, als ik twee scheermesjes op elkaar zet en slechts een kant open ("schuin" dus) en me richt op de kant van raking heb ik altijd een opening die tenminste groter is dan de Plancklengte (Mits mijn materiaal tenminste zoveel atomen "dik" is, dat ik er geen planklengte "doorheen" kan kijken. Waterijs, bijvoorbeeld, zoals we het kennen, is doorzichtig omdat het een kubisch kristalrooster heeft, maar er bestaan ook hexagonale en zelfs amorfe vormen van ijs, waarvan het helemaal niet zeker is, dat je er doorheen kan kijken. Natuurlijk wel altijd, als het maar een molekuul dik is. De kristalstructuur bepaalt de doorzichtigheid.
Metalen hebben echter een rare eigenschap: die kristalleren niet.
1 atoom Fe of een kilo Fe is in molekulair opzicht hetzelfde, er kan geen licht doorheen. (Houdt maar eens een stuk aluminiumfolie voor de zon, of beter nog: een een-atoom dik stuk bladgoud). Dat is raar.
Hoe kan het, dat terwijl mijn lichtfoton: noch massa, nog grootte heeft, er niet erdoorheen kan komen? Is mijn foton dan groter dan het atoom?
(Nee, dat is een domme vraag)
Maar laten we even terugkeren:
Dus licht dat zowel door een prisma als een spleet is gekomen is genormaliseerd, monochromatisch licht. Alle wijzers zijn even lang en wijzen of omhoog of omlaag.
Optisch actieve stoffen weten de wijzer van de klok te verdraaien en daarbij zijn lengte in stand te houden. Dus als gepolariseerd monochromatisch licht erop valt, kun je een draaiing waarnemen.
Maar waarom zijn die stoffen optisch actief? En heeft de draaiing met de minste weerstand te maken?
Nee, het is een ander verhaal, en toch een voorzetting van hierboven.
(Ik hoop dat hierboven al te hebben uitgelegd)
Ja natuurlijk. Licht, of het foton, is het fenomeem, in het elektromagnetisch veld, dat elektriciteit en magnetisme verbindt. Net zoals het higgs-boson dat voor materie is.
Een elektromagnetische straling (licht), heeft energie en daarom impuls, die in staat is omgezet te worden. Je straalkachel zendt infrarood uit, dat je waarneemt als warmte door het versnellen van de molekulen in je hand bijvoorbeeld.. Hoe denk je dat je (ouderwetse) TV werkt? Elektronen in je oog? Nee, door elektronen gemaakte fotonen in je oog. Over druk gesproken ...
Dat lijkt mij meer chemisch en niet zo bruikbaar voor een lichtzeil.
Die opmerking snap ik niet. Chemie is niet anders dan uit te vinden in welke orbitalen elektronen zich rond een bepaalde kern zouden kunnen bevinden.
Een lichtzeil zou paradoxaal genoeg nooit kunnen werken.
Omdat ze net zoveel straling uitzendt als ze ontvangt. Wil je een werkend lichtzeil hebben, zul je het ten eerste van metaal moeten maken en ten tweede moeten koelen. Gelukkig is de ruimte koud genoeg en neemt alle straling op. Dus kun je net zo goed je lichtzeil verhitten, met laserstralen, of de lichtdruk van een ster achter je.
Nu maar hopen dat de ster die je ontmoet even groot was als die waarvan je vertrok. (!)
Litium is een metaal overigens.
**) Eerst de rest lezen, anders begrijp je het volgende helemaal niet.
Zware lichamen, zoals "onze" Zon, zijn wellicht in staat stukjes van de wijzer af te breken. Nu ben ik een klokje, dat vrolijk voortgaat met de mijn geboden lichtsnelheid, mijn ... ehhhh ... wijzer lekker rond laat draaien, en plots komt er iemand en haalt een stuk van mijn wijzer af; wat gebeurt er dan? Gaat mijn wijzer sneller draaien of ga ik sneller bewegen zodat de lengte van mijn wijzer weer klopt? Dat kan ik niet, ik beweeg als foton reeds met de lichtsnelheid. Rest mij één ding, de lengte van mijn wijzer te verlengen, gaat wel ten koste van mijn energie, mijn frequentie, mijn golflengte. Maar ja, denk ik dan, met mijn stukje wijzer, houd ik tenminste de kernfusie in de zon op gang, ik bedoel, die energie, die wijzertjes moeten toch ergens uit gevormd worden, ik offer me op, met liefde.
Tss, wees dan liever het donkere foton, dat zijn wijzer heeft afgegeven. En hoopt op een nieuwe. Daar zijn er veel meer van, schijnt. Het lijkt wel net alsof iedereen een rol mag spelen.
Het donkere foton. Daar heb ik nog nooit van gehoord. Wat is dat?
Als E=pc=hn=hc/l
( pc = impuls maal c = hn = constante van Planck maal frequentie en frequentie n = c / golflengte)
Zie je de circulariteit van die bewering?
Al die stukjes wijzers, versnellen jouw lichtzeil. En je komt geen meter vooruit. Sterker nog, je gaat achteruit.
Een lichtzeil, door je eigen lasergeweer beschenen, moet je achter je spannen, in de ruimte, ander kom je niet vooruit.
Tegenintuïtieve waarheid, maar toch waar, in het universum is minder dus het stoot af, zo zou je een semipermeabel braan leven kunnen noemen, eenvoudigweg omdat het beslissingen neemt, die tegen de natuur lijken in te gaan.
Maar weet je wat nou zo lullig is ... afremmen van licht- naar normale snelheid kost net zoveel energie, soms lijkt het wel of het meer kost ...
Hier snap ik niet veel van ..
Waarom niet? Wet van behoud van energie geldt overal, toch? Relatief gezien?
Er zijn een aantal manieren, sterker nog, oneindig veel: Natuur weet die ene te vinden, want gebruikt, of liever test, ze allemaal; weet zo de zuinigste:snelste en kortste weg. Maar dat wil nog niet zeggen dat er maar één van is.
Dat lijkt me een erg goede beschrijving. Geld zelfs voor water dat zich een weg zoekt.
Panta Rhei immers.
Waar ik dan wel weer moeite mee heb is het begrip fermion.
Of eigenlijk Pauli vs. Planck.
Wat staat een elektron, want fermion, te doen? Hij mag niet zijn waar hij is, maar heeft zich binnen "begrijpelijke tijd" (één Planckseconde), zich verplicht, want lichtsnelheid, over de afstand van één Planckmeter te verplaatsen ... hoe kan hij dan ooit in zijn uitgangspunt uitkomen?
Een halve Planck heen en een halve weer terug? Mag niet, dan is hij niet verder dan een halve Planck van zich af geweest. Het elektron heeft blijkbaar arbeid verricht, want door niet op zijn eigen plek terug te komen, heeft hij zijn elektrisch veld aangepast, ik zie het nu al golven.
Sommigen noemen dat nulpuntsenergie, of Zitterbewegung. Cherenkov-straling, Zeeman-effect ... &c.
Het elektron is slim, draait aan de ene kant van waar hij draait met een echte neus en aan de ander kant met een inverse neus: hij heeft niet zijn lading, maar slechts zijn polariteit (voor zover je van een monopool van polariteit kan spreken) veranderd: Hij staat op zijn kop.
Hoeveel elektronen kunnen de stoelendans in een baan doen?
Een zit bovenop en de ander zit onderop de stoel.
(ondanks dat ze massa hebben, deert zwaartekracht ze enkel in relatie tot de aarde.)
Hoeveel astonauten ... nee andersom, Wat voor een stoel kan ik maken in het iss zodat alle astronauten kunnen zitten?
Welke vorm heeft die stoel?
En hoe verhoudt die stoel zich tot de reëele nummers
(Waarmee ik maar weer wil aantonen hoe jij geïndoctrineerd bent door descartes en misschien aristoteles)
Is dat erg? Nee!
Het heeft jou denken geschapen.
Maar nu komt het mooiste van de mens, waar davinci zei: david zat al in het blok, kunnen wij buiten het blok vormen vermoeden.
Halleluja! Mens!
Nou nog leren elkaar dat duidelijk te maken:
In dat blok mamer zat david, zegde god. (waarom is het altijd rare grammatica) en daarom kwam hij eruit,
Maar als ik nu david ga inkleien, wat krijg ik dan?
Met bijna oneidig veel klei.
Hoe zit mijn figuur er dan uit?
Nou ja, ik vertrok van een david, maar zie jij die ook in mijn kleihoop?
Eigenlijk is het maar goed dat er protonen bestaan, hebben we in ieder geval niet met al die relativistische elektronen van doen.
"Kom maar hier, ik ben een stuk zwaarder, vlieg weliswaar naar je toe maar dan ben je alweer achter me. Zo neutraliseren we onze verrichte arbeid, zijn: Boson." (ook wel elementair waterstof genoemd)
Nou ja, kijk eens:
Als je dit begrijpt, heb je mij begrepen.
Dus zitten we in een soort van gnothi seauton.
(als je mij kunt snappen moet je jezelf snappen, anders heeft het begrip geen zin)
(En dat is nou net hetgeen bewezen moest worden. Door wie? Geen idee, waarom, ook niet. Het is nu eenmaal een feit. Als jij het met mij eens bent of ik met jou, voelen we ons meer "op aarde" om maar een metafoor te gebruiken. Een andere, die al zou oud is als de mensheid, heet houden van.
De Zeitgeist bepaalt hoeveel we van een ander of van onszelf houden.
Nou ja, wat is er dan überhaupt mis met narcisme?
Ongeacht de spiegels waarin je kijkt, de moralen waarmee je je vergelijkt.
De ethiek die je steeds herijkt.
Wat is er mis, met gewoon normaal te zijn?
Nou ja niks, ik kan je alleen niet uitleggen waarom dat ook in jou voordeel zou moeten kunnen zijn.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten
