Filosofieforum.nl

yopi schreef:Hebben we het zo goed dat we naar bezwaren en zwaarte in ons leven zoeken?
Voelen we ons zelf beter als we iets te haten hebben?
Nemen we de hele wereld op ons om de verveling te verdrijven?
Worden we depressief door een regenbuitje?
Spijkeren we onszelf aan het kruis - na een tetanusprik en met ontsmette spijkers zoals in de filipijnen - om wat anderen anderen aandoen?


Ik vraag maar raak..


Moeten we de geest van de zwaarte niet de strot af bijten (vrij naar Nietzsche)

Hebben ze het zo goed dat ze naar bezwaren en zwaarte in hun leven zoeken?
Voelen ze zich zelf beter als ze iets te haten hebben?
Nemen ze de hele wereld op zich om de verveling te verdrijven?
Worden ze depressief door een regenbuitje?
Spijkeren ze zichzelf aan het kruis - na een tetanusprik en met ontsmette spijkers zoals in de filipijnen - om wat anderen anderen aandoen?


Ik vraag maar raak..


Moeten ze de geest van de zwaarte niet de strot af bijten

Afstand en de lichtheid van het bestaan zijn de noodzakelijk rust om de zwaarte en liefde ertussenin te kunnen dragen en tillen.

yopi schreef: ... Maar niet waar ik aan dacht. Je hebt het maar zwaar met je zwaartekracht/liefde ontologie hè?

ziznl schreef:

yopi schreef: ... Maar niet waar ik aan dacht. Je hebt het maar zwaar met je zwaartekracht/liefde ontologie hè?

Oeps>>>>>>deze reaktie was nog voor mijn "edit'. Mijn post is alweer verandert oiv de zwaartekracht!

Met wat meer zwaarte in mijn ontologie ben ik zelf nogal in de wolken, maar iedereen vindt het nogal mistig daar.

Nietsche zei het dan wel, maar:
of hij was zelf tandeloos
of hij kon niet bij zijn eigen strot
of hij begreep er zelf geen snars van
of hij meende helemaal niet wat hij zei

...of hij bedoelde er iets totaal anders mee

Overvloed en onbehagen.

De eigen geschapen arrogantie zorgt mi voor het te-verantwoordelijk voelen.

Voor mij betekend cultuur de wijze waarop je je land verbouwd.

yopi schreef: Wat mij steeds intrigeerde in je 'dinges' is waarom je geen verband ziet tussen licht en liefde. Of zo. Ben dus benieuwd naar of een en ander een beetje vorm begint aan te nemen. Met mij wordt het toch niks..Zoek het op het moment in shampoo en voetbal.

Tomas heeft alles: een succesvolle carrière, een huis in één van de mooiste steden ter wereld, en vooral de charme waarmee hij bijna elke vrouw om zijn vingers windt. Collega’s en vrienden vragen zich elke keer af hoe Tomas het toch voor elkaar krijgt dat de dames steeds weer uit de kleren gaan voor hem.
De donkere blik van Tomas suggereert genoeg. De meeste vrouwen smelten voor hem zodra hij ze aankijkt. Misschien een beetje banaal, maar wel effectief. Het is duidelijk: Tomas heeft alles om zich een vrij leventje te kunnen veroorloven. De enige die zijn blikken gelijkwaardig kan beantwoorden lijkt de excentrieke Sabina te zijn, in haar atelier vol hele en gebroken spiegels, en in haar lingerie met bolhoed op. Zij kijkt dwars door hem heen en lijkt bij de verleiding net zo’n grote rol te spelen als Tomas.
De romance die ontstaat tussen Tomas en Tereza verandert daar ogenschijnlijk niks aan. Maar schijn bedriegt. Tereza en Sabina weten niet goed wat ze met elkaar aan moeten, terwijl Tomas beide verhoudingen aanhoudt. Er ontstaat een boeiende driehoeksverhouding, waarin de spanning van seksualiteit en jaloezie gedurende de hele film naar boven borrelt.

Buiten, in de maatschappij, lijkt eenzelfde proces aan de gang te zijn. Tsjechoslowakije geniet van het socialisme met een menselijk gezicht, maar de dreiging van de communistische hardliners uit het oosten hangt boven Praag. Bijna terloops raken Tomas en Tereza betrokken bij acties hiertegen. Tomas schrijft een artikeltje waarin hij de communistische leiders vergelijkt met Oedipus: als Oedipus zijn fouten beseft, steekt hij zijn ogen uit, maar de communisten hebben niet eens door dat ze een fout maken. Tereza fotografeert de gewelddadigheden tijdens de Russische invasie in Tsjechoslowakije.
Terwijl de a-politieke Tomas de nieuwe machthebbers fileert met zijn terloopse artikeltje, heeft de liefdesspecialist Tomas niet door dat hij zelf de Oedipus is in zijn relatie met Tereza. Als hij, na de eerste nacht met haar, ’s ochtends wakker wordt, ligt zij nog naast hem. Al slapend houdt ze zijn hand vast. Geschrokken, want hij is het niet gewend dat iemand ook blijft, legt hij, in plaats van zijn eigen hand, een boek over Oedipus in haar hand.
Veel later, als Tereza zelf vreemdgaat, in een wanhopige poging om Tomas’ escapades te leren begrijpen, ziet ze Oedipus staan in de boekenkast van de man met wie ze vreemdgaat. Hoewel deze daad haar geen begrip lijkt te geven voor Tomas’ daden, is het uiteindelijk wel de druppel voor haar: Tomas, nu glazenwasser in plaats van hersenchirurg, en Tereza ontvluchten Praag naar het platteland, waar ze rust en liefde voor elkaar hervinden.

Naast het telkens terugkeren van Oedipus’ verhaal, staat de driehoeksverhouding tussen Tomas, Sabina en Tereza centraal in 'The Unbearable Lightness of Being'. Tomas en Sabina hebben al lang een vooral seksuele en sensuele verhouding voor Tereza op het toneel verschijnt. Het is dan ook niet vreemd dat beide vrouwen nogal voorzichtig tegenover elkaar staan, maar verrassend genoeg ontstaat er een vriendschap tussen Sabina en Tereza die op z’n minst óók sensueel genoemd mag worden.
Als alle drie de hoofdpersonen, na de Russische invasie, in Genève zitten, helpt Sabina Tereza door als naaktmodel te functioneren voor Tereza’s foto’s. Een verstandhouding ontstaat tussen de twee vrouwen die beiden zowel slachtoffer als geliefde zijn van Tomas

@Eva: Ik zinspeelde ook een beetje op Kundera. Wat mij van het boek nog bijstaat is helemaal niet die romance, maar ontheemdheid of zoiets.
Die titel vind ik gewoon geniaal en spookt vaak in mijn hoofd rond..zomaar..

yopi schreef:Ziznl: Wat denk je in jouw verband van de titel van dit topic?

Moeten we de geest van de zwaarte niet de strot af bijten (vrij naar Nietzsche)

"Waaraan geloof je?" - Hieraan: dat het gewicht van alle dingen opnieuw bepaald dient te worden.

Erschwerung gibt den Dingen, dem Seienden, das Gewicht zurück (das Sein)

yopi schreef:Quote:
Moeten we de geest van de zwaarte niet de strot af bijten (vrij naar Nietzsche)

Nietzsche schreef (uit boek Awee P.):Quote:
"Waaraan geloof je?" - Hieraan: dat het gewicht van alle dingen opnieuw bepaald dient te worden.

Heidegger schreef (uit zelfde boek):Quote:
Erschwerung gibt den Dingen, dem Seienden, das Gewicht zurück (das Sein)

Ondraaglijk is de 'lichtheid' van het zomaar ronddobberen in neutraalheid dat vaak resulteert in het uit de weg gaan van rake zaken - Zaken die Raken... Het enigszins angstig meanderen op een kalme, steeds hetzelfde blijvende stroom, netjes om de stroomversnellingen en watervallen heen laveren en zorgen dat je nooit tegen een oever opbonkt, want het wilde schuim zou wel eens extatisch kunnen zijn en de oever pijnlijk hard, waardoor er verstoringen optreden in het gelijkmatige, lichte, meedeinen, dat het makkelijkst lijkt, maar misschien wel het minst vervullend en voor-uit-gaand blijkt te zijn, en je uit je slaperige, wellicht onverschillige, onaanraakbare, 'veilige' gangetje kan doen ontwaken, waardoor het lijkt alsof er in een aangekoekte pan die in de week staat wordt geroerd zodat er opeens allerlei deeltjes en dingetjes rond gaan zweven waarvan je dacht dat ze netjes op de bodem lagen en daar ook zouden blijven liggen.

Ondraaglijk is ook té grote zwaarte, en té lange, té lichte lichtheid.

Zaken die Raken

Wat te denken van een stilleven?

sniper schreef:De beste wensen inderdaad

Sorry, floepte me er zo uit

Voelen jullie je zo nu en dan niet zo? Of ben ik de enige?

Groet Allard

Vaak en al meer vind het leven moeilijker te dragen. Al meer vervreemd ik van deze wereld vol met mensen die ik veracht.
Veracht om hun egoïstische, onnadenkende, asociale, domme, hersenloze, oorlogzuchtige, egocentrische, verbitterde, kortzichtige, banale, vieze, misdadige, pedofiele, moordzuchtige, lelijke en onderontwikkelde levens.
Een enkeling daargelaten, dat dan weer wel

Most people are completely miserable, and yet we all want our children to grow up to be exactly like us.

Civilis schreef: Mensen die zich wat van anderen aantrekken worden kapotgemaakt door egocentrische manipulators.

Mensen die hun eigen weg willen zoeken worden kapotgemaakt door de schaapjes in de overheid.

Mensen die wat willen betekenen worden kapotgemaakt door gierige bedrijven.

En zó hard ons best doen om de hele wereld zo te krijgen.

ziznl schreef:Okke en Civilis --> wel aardig van jullie beiden dat jullie in tweede instantie jullie eerste kwetsende reaktie hebben vernietigd, maar misschien is het nog leuker om met die kwetsende eerste reaktie elkaar te respekteren en proberen te achterhalen wat de ander nu precies als kwetsend ervaarde....het waren per slot van rekening slechts woorden. (maar blijkbaar woorden met een bepaalde hoeveelheid affectieve lading of een kwantumAffect)

Waar bemoei je je mee?

Civilis schreef:Niks leuker dan raden wat iemand denkt

okke schreef: Waar bemoei je je mee?