De ondragelijke lichtheid van het bestaan

[yopi]

Hebben we het zo goed dat we naar bezwaren en zwaarte in ons leven zoeken?
Voelen we ons zelf beter als we iets te haten hebben?
Nemen we de hele wereld op ons om de verveling te verdrijven?
Worden we depressief door een regenbuitje?
Spijkeren we onszelf aan het kruis - na een tetanusprik en met ontsmette spijkers zoals in de filipijnen - om wat anderen anderen aandoen?


Ik vraag maar raak..


Moeten we de geest van de zwaarte niet de strot af bijten (vrij naar Nietzsche)

[Arjen]

Hebben we het zo goed dat we naar bezwaren en zwaarte in ons leven zoeken?
Voelen we ons zelf beter als we iets te haten hebben?
Nemen we de hele wereld op ons om de verveling te verdrijven?
Worden we depressief door een regenbuitje?
Spijkeren we onszelf aan het kruis - na een tetanusprik en met ontsmette spijkers zoals in de filipijnen - om wat anderen anderen aandoen?


Ik vraag maar raak..


Moeten we de geest van de zwaarte niet de strot af bijten (vrij naar Nietzsche)

Door acceptatie van datgene wat plaatsvindt ontstaat de mogelijk niet meer bezig te zijn met herinneringen aan het verleden of met gedachten aan de toekomst en zo het plaatsvinden zelf tot je te laten komen. Daardoor wordt het onmogelijk om middels emotie te reageren op het plaatsvinden; het vindt simpelweg plaats.

[ziznl]

De geest van de zwaarte is een gevolg van de geest van de liefde. En Liefde is nogal zwaar. En, als je liefde te licht opvat, dan is er geen sprake van liefde. Hoe meer liefde, hoe meer zwaarte. Ofwel: hoeveel pijn kun je verdragen om lief te hebben. Afstand en de lichtheid van het bestaan vertegenwoordigen een noodzakelijke rust om de (ruimtelijke) zwaarte en liefde tussen deze (tijdelijke) rustpunten te kunnen ' vullen' , ' dragen' en ' tillen' .

Nietsche zei het dan wel, maar:
of hij was zelf tandeloos
of hij kon niet bij zijn eigen strot
of hij begreep er zelf geen snars van
of hij meende helemaal niet wat hij zei

...of hij bedoelde er iets totaal anders mee

[yopi]

@Arjen: Nou dan vervangen we 'we' door 'ze':

Hebben ze het zo goed dat ze naar bezwaren en zwaarte in hun leven zoeken?
Voelen ze zich zelf beter als ze iets te haten hebben?
Nemen ze de hele wereld op zich om de verveling te verdrijven?
Worden ze depressief door een regenbuitje?
Spijkeren ze zichzelf aan het kruis - na een tetanusprik en met ontsmette spijkers zoals in de filipijnen - om wat anderen anderen aandoen?


Ik vraag maar raak..


Moeten ze de geest van de zwaarte niet de strot af bijten

Ziznl schreef:

Afstand en de lichtheid van het bestaan zijn de noodzakelijk rust om de zwaarte en liefde ertussenin te kunnen dragen en tillen.

Mooi! ...
... Maar niet waar ik aan dacht. Je hebt het maar zwaar met je zwaartekracht/liefde ontologie hè?

[ziznl]

... Maar niet waar ik aan dacht. Je hebt het maar zwaar met je zwaartekracht/liefde ontologie hè?

Oeps>>>>>>deze reaktie was nog voor mijn "edit'. Mijn post is alweer verandert oiv de zwaartekracht!

Met wat meer zwaarte in mijn ontologie ben ik zelf nogal in de wolken, maar iedereen vindt het nogal mistig daar.

[yopi]

... Maar niet waar ik aan dacht. Je hebt het maar zwaar met je zwaartekracht/liefde ontologie hè?

Oeps>>>>>>deze reaktie was nog voor mijn "edit'. Mijn post is alweer verandert oiv de zwaartekracht!

Met wat meer zwaarte in mijn ontologie ben ik zelf nogal in de wolken, maar iedereen vindt het nogal mistig daar.

Nietsche zei het dan wel, maar:
of hij was zelf tandeloos
of hij kon niet bij zijn eigen strot
of hij begreep er zelf geen snars van
of hij meende helemaal niet wat hij zei

...of hij bedoelde er iets totaal anders mee

Bij dat laatste zou Jeroen zeggen: Ja, daar zit iets in..lijkt op mijn...

Dat land van mist en wolken is een bron van metaforen denk ik..
Ik begin er maar niet aan.
Wat mij steeds intrigeerde in je 'dinges' is waarom je geen verband ziet tussen licht en liefde. Of zo. Ben dus benieuwd naar of een en ander een beetje vorm begint aan te nemen. Met mij wordt het toch niks..Zoek het op het moment in shampoo en voetbal.

[yopi]

@philotuut: Zo iets zit er inderdaad in het wolkje waar mijn post uit voort kwam..

Overvloed en onbehagen.

In ieder geval een typisch NIEUWE vraag van/over onze cultuur, die vroeger niet op die manier gesteld kon worden (misschien wel een beetje, maar is nu massacultuur..

De eigen geschapen arrogantie zorgt mi voor het te-verantwoordelijk voelen.

Mooi gezegd en helemaal mee eens!

[yopi]

@philotuut

Voor mij betekend cultuur de wijze waarop je je land verbouwd.

Dat meen je toch niet hoop ik?

Mijn vragen komen uit die wolk, maar ik realiseerde me in mijn antwoord aan jou dat ik onderdeel ben van 'onze' cultuur, vooral door jouw opmerking over 'overvloed en onbehagen'

Ik zeg wolk: In die wolk zit o.a. ook Nietzsche, Peter Sloterdijk, Christelijk erfgoed, Verantwoordelijkheidscultuur, me lichter voelen na een licht depressieve periode enzovoort.

[ziznl]

Wat mij steeds intrigeerde in je 'dinges' is waarom je geen verband ziet tussen licht en liefde. Of zo. Ben dus benieuwd naar of een en ander een beetje vorm begint aan te nemen. Met mij wordt het toch niks..Zoek het op het moment in shampoo en voetbal.

Hmm...het gaat om intuitief en speculatief denken hier.
Licht vind ik koud, kil, rationeel, berekenend, zakelijk en van buitenaf komend---> weinig associatie met liefde heb ik hier.
Liefde vind ik zwaar, drukkend, duwend, gevoelig, aantrekkelijk, echt en eigenlijk ook wel iets lichamelijks - ook al hoeft het lichaam hiervoor niet altijd aktueel aanwezig te zijn - en van binnenuitkomend.

En: ook al is het licht er is altijd een aantrekkende zwaartekracht die erop werkt.
En: zwaarte is niet hetzelfde als TE zwaar. Gewoon zwaarte...dat je iets voelt.

[Eva Lilith]

Zwaarte geeft gewicht.
Liefde is zwaarte vermengd met soms lichtheid.
Alleen lichtheid is moordend.
Alleen zwaarte is destructief.
Liefde is zwaarte-kracht.

Liefde van een man, voor een vrouw, is niet zwaarte(kracht) onder je voeten, maar 'zwaarte-(kracht') van boven.
Louter lichtheid doet teveel 'opstijgen'.
Ge-EVEN-wicht-(igheid).
Pijn is soms de zwaarte die liefde gewicht en evenwicht geeft.
En een weten waarom.

Zwaarte mag van mij dan ook beslist niet 'de strot afgebeten' te worden.
Want dan BIJT ik terug!


THE UNBEARABLE LIGHTNESS OF BEING

Tomas heeft alles: een succesvolle carrière, een huis in één van de mooiste steden ter wereld, en vooral de charme waarmee hij bijna elke vrouw om zijn vingers windt. Collega’s en vrienden vragen zich elke keer af hoe Tomas het toch voor elkaar krijgt dat de dames steeds weer uit de kleren gaan voor hem.
De donkere blik van Tomas suggereert genoeg. De meeste vrouwen smelten voor hem zodra hij ze aankijkt. Misschien een beetje banaal, maar wel effectief. Het is duidelijk: Tomas heeft alles om zich een vrij leventje te kunnen veroorloven. De enige die zijn blikken gelijkwaardig kan beantwoorden lijkt de excentrieke Sabina te zijn, in haar atelier vol hele en gebroken spiegels, en in haar lingerie met bolhoed op. Zij kijkt dwars door hem heen en lijkt bij de verleiding net zo’n grote rol te spelen als Tomas.
De romance die ontstaat tussen Tomas en Tereza verandert daar ogenschijnlijk niks aan. Maar schijn bedriegt. Tereza en Sabina weten niet goed wat ze met elkaar aan moeten, terwijl Tomas beide verhoudingen aanhoudt. Er ontstaat een boeiende driehoeksverhouding, waarin de spanning van seksualiteit en jaloezie gedurende de hele film naar boven borrelt.

Buiten, in de maatschappij, lijkt eenzelfde proces aan de gang te zijn. Tsjechoslowakije geniet van het socialisme met een menselijk gezicht, maar de dreiging van de communistische hardliners uit het oosten hangt boven Praag. Bijna terloops raken Tomas en Tereza betrokken bij acties hiertegen. Tomas schrijft een artikeltje waarin hij de communistische leiders vergelijkt met Oedipus: als Oedipus zijn fouten beseft, steekt hij zijn ogen uit, maar de communisten hebben niet eens door dat ze een fout maken. Tereza fotografeert de gewelddadigheden tijdens de Russische invasie in Tsjechoslowakije.
Terwijl de a-politieke Tomas de nieuwe machthebbers fileert met zijn terloopse artikeltje, heeft de liefdesspecialist Tomas niet door dat hij zelf de Oedipus is in zijn relatie met Tereza. Als hij, na de eerste nacht met haar, ’s ochtends wakker wordt, ligt zij nog naast hem. Al slapend houdt ze zijn hand vast. Geschrokken, want hij is het niet gewend dat iemand ook blijft, legt hij, in plaats van zijn eigen hand, een boek over Oedipus in haar hand.
Veel later, als Tereza zelf vreemdgaat, in een wanhopige poging om Tomas’ escapades te leren begrijpen, ziet ze Oedipus staan in de boekenkast van de man met wie ze vreemdgaat. Hoewel deze daad haar geen begrip lijkt te geven voor Tomas’ daden, is het uiteindelijk wel de druppel voor haar: Tomas, nu glazenwasser in plaats van hersenchirurg, en Tereza ontvluchten Praag naar het platteland, waar ze rust en liefde voor elkaar hervinden.

Naast het telkens terugkeren van Oedipus’ verhaal, staat de driehoeksverhouding tussen Tomas, Sabina en Tereza centraal in 'The Unbearable Lightness of Being'. Tomas en Sabina hebben al lang een vooral seksuele en sensuele verhouding voor Tereza op het toneel verschijnt. Het is dan ook niet vreemd dat beide vrouwen nogal voorzichtig tegenover elkaar staan, maar verrassend genoeg ontstaat er een vriendschap tussen Sabina en Tereza die op z’n minst óók sensueel genoemd mag worden.
Als alle drie de hoofdpersonen, na de Russische invasie, in Genève zitten, helpt Sabina Tereza door als naaktmodel te functioneren voor Tereza’s foto’s. Een verstandhouding ontstaat tussen de twee vrouwen die beiden zowel slachtoffer als geliefde zijn van Tomas

Prachtig boek!

[yopi]

@Eva: Ik zinspeelde ook een beetje op Kundera. Wat mij van het boek nog bijstaat is helemaal niet die romance, maar ontheemdheid of zoiets.
Die titel vind ik gewoon geniaal en spookt vaak in mijn hoofd rond..zomaar..

Kundera is van opvatting dat de ideeëngeschiedenis niet die van de filosofie is maar van de literatuur. Mja..
(mja..)

@ziznl: ksnappetgloofik..

[Eva Lilith]

Yopi schreef

@Eva: Ik zinspeelde ook een beetje op Kundera. Wat mij van het boek nog bijstaat is helemaal niet die romance, maar ontheemdheid of zoiets.
Die titel vind ik gewoon geniaal en spookt vaak in mijn hoofd rond..zomaar..

Ik zowel die driehoeksromance (intrigerend) áls ZEKER ook dat ontheemde... Daar past de titel ook helemaal bij vind ik.
Een mooi boek. Lang geleden. Ik heb besloten dat ik 'em nog een keer ga lezen.

@ Ziz,
Ik snap 'et ook.

[yopi]

Ziznl: Wat denk je in jouw verband van de titel van dit topic?

[ziznl]

Ziznl: Wat denk je in jouw verband van de titel van dit topic?

Ik vind dat leven gepaard gaat en ook behoort te gaan met een zekere zwaarte.
Voor mij heeft en krijgt een leven inhoud, diepte en zwaarte (zeg maar "body") door iets mooi te vinden, iets belangrijk te vinden. Voor mij is een 'echt' leven, een leven dat een reden gevonden heeft om voor te sterven. En volgens mij kun je in dat geval dan ook tevreden sterven. Voor mij zijn termen als ontmoeten, hechten en verbinden dus belangrijk. En daarmee vind ik termen als verlichting, onthechting en loslaten feitelijk niets met leven te maken hebben maar juist met het ontbreken van leven.

"The unbearable lightness of being." ken ik als film. Twee schitterende vrouwen (Lena Olin en Juliette Binoche) en een kerel (Daniel Day Lewis). De man begrijpt er - zeker in eerste instantie - geen snars van. Hij lijkt namelijk elk commitment met wie of wat dan ook uit de weg te gaan, terwijl hij kansen genoeg krijgt. Zijn bestaan dreigt daardoor ondraaglijk licht en leeg te zijn.

[yopi]

yopi schreef:

Moeten we de geest van de zwaarte niet de strot af bijten (vrij naar Nietzsche)

Nietzsche schreef (uit boek Awee P.):

"Waaraan geloof je?" - Hieraan: dat het gewicht van alle dingen opnieuw bepaald dient te worden.

Heidegger schreef (uit zelfde boek):

Erschwerung gibt den Dingen, dem Seienden, das Gewicht zurück (das Sein)

[Eva Lilith]

Yopi schreef:

yopi schreef:Quote:
Moeten we de geest van de zwaarte niet de strot af bijten (vrij naar Nietzsche)

Nee dus, vind ik.
Zwaarte is net zo belangrijk als lichtheid.
(of bedoelt hij iets 'speciaals' met DE GEEST van de zwaarte?)

Nietzsche schreef (uit boek Awee P.):Quote:
"Waaraan geloof je?" - Hieraan: dat het gewicht van alle dingen opnieuw bepaald dient te worden.

Ja, kijk, dan wordt het verhaal alweer anders natuurlijk, want dat vind ik dan dus ook wel. De zwaarte en de lichtheid veranderen voortdurend en hat kan geen kwaad om die regelmatig eens te bekijken.

Heidegger schreef (uit zelfde boek):Quote:
Erschwerung gibt den Dingen, dem Seienden, das Gewicht zurück (das Sein)

Wat betekent 'Erschwerung'?


Ondraaglijk is de 'lichtheid' van het zomaar ronddobberen in neutraalheid dat vaak resulteert in het uit de weg gaan van rake zaken - Zaken die Raken... Het enigszins angstig meanderen op een kalme, steeds hetzelfde blijvende stroom, netjes om de stroomversnellingen en watervallen heen laveren en zorgen dat je nooit tegen een oever opbonkt, want het wilde schuim zou wel eens extatisch kunnen zijn en de oever pijnlijk hard, waardoor er verstoringen optreden in het gelijkmatige, lichte, meedeinen, dat het makkelijkst lijkt, maar misschien wel het minst vervullend en voor-uit-gaand blijkt te zijn, en je uit je slaperige, wellicht onverschillige, onaanraakbare, 'veilige' gangetje kan doen ontwaken, waardoor het lijkt alsof er in een aangekoekte pan die in de week staat wordt geroerd zodat er opeens allerlei deeltjes en dingetjes rond gaan zweven waarvan je dacht dat ze netjes op de bodem lagen en daar ook zouden blijven liggen.

Ondraaglijk is ook té grote zwaarte, en té lange, té lichte lichtheid.

[yopi]

@Eva:

Ondraaglijk is de 'lichtheid' van het zomaar ronddobberen in neutraalheid dat vaak resulteert in het uit de weg gaan van rake zaken - Zaken die Raken... Het enigszins angstig meanderen op een kalme, steeds hetzelfde blijvende stroom, netjes om de stroomversnellingen en watervallen heen laveren en zorgen dat je nooit tegen een oever opbonkt, want het wilde schuim zou wel eens extatisch kunnen zijn en de oever pijnlijk hard, waardoor er verstoringen optreden in het gelijkmatige, lichte, meedeinen, dat het makkelijkst lijkt, maar misschien wel het minst vervullend en voor-uit-gaand blijkt te zijn, en je uit je slaperige, wellicht onverschillige, onaanraakbare, 'veilige' gangetje kan doen ontwaken, waardoor het lijkt alsof er in een aangekoekte pan die in de week staat wordt geroerd zodat er opeens allerlei deeltjes en dingetjes rond gaan zweven waarvan je dacht dat ze netjes op de bodem lagen en daar ook zouden blijven liggen.

Ondraaglijk is ook té grote zwaarte, en té lange, té lichte lichtheid.

Toooink!
Gaat me effe te snel ... maar mooi .. (die koekepan! )

[Eva Lilith]

@ Yopi,
te snel voor JOU???

[yopi]

Eva:

Zaken die Raken

Wat te denken van een stilleven?

[Eva Lilith]

Yopi schreef:

Wat te denken van een stilleven?

Of... van Zaken die Raken een levenskunstwerk te maken.

(een gedicht zou ook goed mogelijk zijn...kan zelfs als eerste of derde regel van een haiku).

[yopi]

Kijken en reiken
naar zaken die zoek raken ..
Raken die zaken !

Stil is het even
in een mooi ongeschilderd;
in een stil-leven ...

[Gast]

Ondraaglijk is 'licht'
Bij teveel ontbreken van
Rakende zaken.

[Eva Lilith]

De 'gast' was ik...

[yopi]

Het ondraaglijke licht van de waarheid.

De verlichting in een donker kamertje met de gordijnen dicht na een dag onder het ondraaglijke licht in de woestijn van de werkelijkheid zonder schaduwen.
Met een koel drankje je dorst naar 'waarheid en werkelijkheid' lessen.

[yopi]

De nood van een gebrek aan nood.

Gelukkig hebben we de mexicaanse griep, de kredietcrisis, het terrorisme, het atoomprogramma van Iran en Noord Korea, de dreigende werkeloosheid, de hypotheek, de graspollen, ... , ...

Het sukkelen, de kinderen, de buitenlanders, de ouders, het weer, wat zullen we eten, waar zijn mijn sloffen, ... , ...

De kerkvaders, de filosofie, de opiniemakers, een leven lang leren, ...

Vakantie, amusement, verstrooiing, verveling ...............................

Wat is er eigenlijk 'ondraaglijk licht'?

Vervreemding, overbodigheid, verenkeling, passie, opgaan in, verdrinking, onderdompeling, ... , ...
Vage onvrede, doelloosheid,

[sniper]

Vaak en al meer vind het leven moeilijker te dragen. Al meer vervreemd ik van deze wereld vol met mensen die ik veracht.
Veracht om hun egoïstische, onnadenkende, asociale, domme, hersenloze, oorlogzuchtige, egocentrische, verbitterde, kortzichtige, banale, vieze, misdadige, pedofiele, moordzuchtige, lelijke en onderontwikkelde levens.
Een enkeling daargelaten, dat dan weer wel

Groet Allard

[yopi]

Proost!

[sniper]

De beste wensen inderdaad

Sorry, floepte me er zo uit

Voelen jullie je zo nu en dan niet zo? Of ben ik de enige?

Groet Allard

[Intangible Radjanamadjo]

De beste wensen inderdaad

Sorry, floepte me er zo uit

Voelen jullie je zo nu en dan niet zo? Of ben ik de enige?

Groet Allard

Als ik dat voel, verwacht ik van mezelf vervolgens in de spiegel te kijken om al die elementen ook in mezelf te herkennen. Anders voel ik me arrogant..

[Civilis]

Vaak en al meer vind het leven moeilijker te dragen. Al meer vervreemd ik van deze wereld vol met mensen die ik veracht.
Veracht om hun egoïstische, onnadenkende, asociale, domme, hersenloze, oorlogzuchtige, egocentrische, verbitterde, kortzichtige, banale, vieze, misdadige, pedofiele, moordzuchtige, lelijke en onderontwikkelde levens.
Een enkeling daargelaten, dat dan weer wel

Amen.
Mensen die zich wat van anderen aantrekken worden kapotgemaakt door egocentrische manipulators.
Mensen die hun eigen weg willen zoeken worden kapotgemaakt door de schaapjes in de overheid.
Mensen die wat willen betekenen worden kapotgemaakt door gierige bedrijven.
En zó hard ons best doen om de hele wereld zo te krijgen.

Russell Howard:

Most people are completely miserable, and yet we all want our children to grow up to be exactly like us.

[Verwijderde gebruiker]

edit: Bericht verwijderd.

Zie dit bericht voor een toelichting.

[Intangible Radjanamadjo]

Och Okke, ik herken ook wel deels wat er geschreven staat.. maar het creëert een schijnbare oplossing. Wij vs Zij
Terwijl ik daar niet in geloof. Ik geloof er in dat we uiteindelijk het beste af zijn als er geen wij vs zij meer is..

Daarom reageerde ik ook in het vorige bericht dat ik dan in de spiegel poog te kijken. Voorbij de verschillen en de overeenkomsten te proberen te vinden - zonder daarbij individualiteit te negeren. Dat dit lastig is in de praktijk..

[Civilis]

Ik heb niks gezegd

[Verwijderde gebruiker]

Ik schreef "Wat een onzinnig beschuldigend geklaag en gezeik." als reactie op dit bericht van Civilis. Dat had ik bij nader inzien niet willen doen, want het is ongenuanceerd en kan kwetsend opgevat worden. Waarschijnlijk was het ook kwetsend als ik naar bovenstaand bericht van Civilis kijk. Ik heb daarom mijn bericht verwijderd.

[Civilis]

Ik vond het wel kwetsend ja. Al is dat zo'n groot woord. Ik heb mijn bericht ook gewijzigd.

[ziznl]

Mensen die zich wat van anderen aantrekken worden kapotgemaakt door egocentrische manipulators.

Zoals ik dit lees en op mezelf kan betrekken: In mijn verleden is het gebeurd en in de toekomst zal het gebeuren dat ik wordt geraakt door anderen en dat hier door derden misbruik van wordt gemaakt.

(dit zal mij er niet van weerhouden om mezelf door anderen te laten raken en tevens zal ik bovengenoemde derden moeten raken)

Mensen die hun eigen weg willen zoeken worden kapotgemaakt door de schaapjes in de overheid.

Zoals ik het lees: Als ik spelenderwijs mijzelf door het leven baan op zoek naar nieuwe dingen zonder op zoek te zijn, dan ervaar ik stevige krachten die mij in een keurslijf willen drukken of trekken, waarin ik weliswaar mag spelen, maar toch binnen afgebakende gebieden en het liefst met een reeds gevolgde richting dat tot sociaal voorspelbare en dus te hanteren resultaten leidt.

Mensen die wat willen betekenen worden kapotgemaakt door gierige bedrijven.

Mijn betrekking op deze tekst. Als ik iets onvoorwaardelijk wil doen, omdat ik dat op dat moment goed vind voor iemand anders, dan gebeurde het regelmatig dat ik daar toch levensenergie voor inlever als ik merk dat dit onvoorwaardelijke doen van mij wordt geexploiteerd door derden.

En zó hard ons best doen om de hele wereld zo te krijgen.

Want zo zegt men dan: het is nu eenmaal een oorlog van allen tegen allen! (en dat is gelul, alhoewel ik dol op oorlog ben, maar dat is het 'foutje' in me :greins: )


Okke en Civilis --> wel aardig van jullie beiden dat jullie in tweede instantie jullie eerste kwetsende reaktie hebben vernietigd, maar misschien is het nog leuker om met die kwetsende eerste reaktie elkaar te respekteren en proberen te achterhalen wat de ander nu precies als kwetsend ervaarde....het waren per slot van rekening slechts woorden. (maar blijkbaar woorden met een bepaalde hoeveelheid affectieve lading of een kwantumAffect)

[Verwijderde gebruiker]

Okke en Civilis --> wel aardig van jullie beiden dat jullie in tweede instantie jullie eerste kwetsende reaktie hebben vernietigd, maar misschien is het nog leuker om met die kwetsende eerste reaktie elkaar te respekteren en proberen te achterhalen wat de ander nu precies als kwetsend ervaarde....het waren per slot van rekening slechts woorden. (maar blijkbaar woorden met een bepaalde hoeveelheid affectieve lading of een kwantumAffect)

Waar bemoei je je mee?

[Civilis]

Waar bemoei je je mee?

Volgens mij heeft Ziznl je wel eens boos gemaakt met een soortgelijke opmerking als de mijne.. Iets over voorspelbaar conformisme ofzo. Misschien wil hij via mij onderzoeken hoe dat kwam.

Niks leuker dan raden wat iemand denkt :greins:

[Verwijderde gebruiker]

Niks leuker dan raden wat iemand denkt

Veel plezier.

[ziznl]

Waar bemoei je je mee?

Wow, wat een lekker giftig en overslaand toontje zet je hier op Okke...

Ik was bezig met een poging - tegen beter weten in - om gekwetste ego's tot elkaar te brengen ipv langselkaar of tegenelkaar.

[sniper]

Wat een reactie`s. En dat alleen maar (mede) naar aanleiding van mijn betoog over het, in mijn ogen, vaak doelloze bestaan van het gros van de mensheid.

Ik heb overigens geen idee waarom ik me momenteel zo voel jegens "de rest".....
Ik ken maar weinig mensen waarmee ik me kan identificeren, en dat is niet omdat ik mezelf nu zo intelligent vind maar meer omdat ik het idee heb dat ik in een totaal verschillende wereld leef. Ik heb erg weinig begrip voor domme actie`s en besluiten van anderen en de manier waarop ze met hun leven omgaan of juist niet.

Ik zal niet ontkennen dat een gedeelte uiteraard ook uit mezelf vandaan komt en er het e.e.a. aan shit zit, wellicht iets van vroeger of zo.
Maar dan nog...

Met stip het ergste vind ik nog wel de verontrustende hoeveelheid mensen die hun kindertijd nooit zijn ontgroeit en zich nog steeds gedragen als onverantwoordelijke en onvolwassen stumpers. Hopeloze lege hulzen die er maar op los leven zonder ook maar met iemand rekening te houden in hun omgeving. In mijn buurt stikt het er van. Van opvoeden hebben ze nog nooit gehoort, zitten tot diep in de avond in de kroeg en laten hun kinderen aan hun lot over. En dan de taal die deze achtergestelde kinderen uitslaan, die is ook echt verschikkelijk. Fysiek geweld is in deze gezinnen aan de orden van de dag. Moeders die er alleen voor staan of vaders die aan de drank zijn, het is vrij normaal allemaal.
En het ergste is dat mijn kinderen hiermee worden besmet en mee opgroeien. Steeds moet ik aan hun uitleggen dat wat ze zien en beleven niet normaal is en daar word ik zo moe van.
Maar goed, het is schijnbaar de harde realiteit.

Groet Allard

[Civilis]

M.i. worden mensen, onbedoeld, door alle spotjes van ovh en bedrijven overtuigd dat ze leiding nodig hebben, dat de meerderheid altijd gelijk heeft, en dat achter elke hoek een monster staat waar ze tegen beschermd moeten worden.
Mensen die nooit goed door het leven wakkergeschud zijn weten niet beter dan dat ze beter niet zelf kunnen gaan nadenken.

[Verwijderde gebruiker]

Mensen weten heel goed dat ze zelf kunnen nadenken.

[Civilis]

Wat ben je kinderachtig bezig Okke. Je mag mijn posts gerust negeren als je ze vervelend vind.

[Verwijderde gebruiker]

Ik vind ze niet vervelend, ik vind ze bevooroordeeld.

[Civilis]

Hoor jezelf. Mijn argumenten worden beantwoord met: 'Nee, je bent bevooroordeeld'.
Zou de mening zonder argumenten geen vooroordeel zijn?

[Verwijderde gebruiker]

Ja; mijn mening is ook een vooroordeel. Mijn mening gaat over jou. Jouw mening ging onder andere over "mensen die nooit door het leven wakkergeschud zijn", "het gros van de mensheid", "de rest" en "de verontrustende hoeveel mensen die hun kindertijd nooit zijn ontgroeid". Dat bedoelde ik met bevooroordeeld.

Misschien is "bevooroordeeld" geen goede term om mijn mening/gevoel te beschrijven. Ik vind dat je makkelijk generaliseert en sterk negatieve waardeoordelen aan groepen toekent. Ik geloof niet in groepsdenken; denk dat het voornamelijk negatieve consequenties heeft.

[Civilis]

Dat moet ik bekennen. Ik denk in grote lijnen, patronen, en verbanden. Dat hoort ws ook bij mensen die geschiedenis bestuderen.
Volgens mij zijn op elke regel uitzonderingen, en leer je meer door de grote rode lijn te volgen. En ik geloof oprecht dat de meerderheid van mensen eerst besluit dat ze gelijk hebben voordat ze bedenken waarom ze gelijk hebben. Deze mensen vinden alles in onze maatschappij de best mogelijke oplossing, want 'wij' zijn de goeien.
Naar mijn ervaring zijn mensen die een makkelijk leventje hebben gehad, en nooit zijn geconfronteerd met de duistere kant van ons systeem, ook altijd degenen die democratie en kapitalisme het hardst verdedigen. Valt ze ook niet eens kwalijk te nemen, maar ik krijg juist vooral de duistere kant te zien.
Ik ben ook maar een wandelend referentiekader

ps. Je moet toegeven dat ik het nooit heb over iedereen. Alleen over wat ik de massamensen noem. Als het niet op je van toepassing is heb ik het dus niet over jou. Een massamens komt sowieso niet snel op een filosofisch forum denk ik.
pps Één van die uitspraken is niet van mij! (die over kindertijd)

[Verwijderde gebruiker]

Stempels. Dat is het woord waar ik naar zocht...