Hoi pgr83, ik denk dat ik je hier wel iets verder mee kan helpen. Omdat je het zo als een open vraag stelt wil ik echter gezegd hebben dat ik slechts een student in de filosofie ben en geenszins een authoriteit op dit gebied. Wat ik dus ga zeggen is slechts mijn mening. Wel ken ik overigens een paar feiten en zal deze dingen dan ook duidelijk proberen aan te geven. Ik hoop overigens ook dat je de linkjes zult volgen om zo wat achtergrond informatie te vinden.
Voor een existentialist is het zo dat "goed" en "kwaad" in de persoon zelf te vinden zijn. De persoon zoekt in zichzelf naar wat als "goed" ervaren wordt en concludeert dat dit ook "goed" voor een ander is. Iemand kan op die manier tegelijkertijd willen dat dit een universele wet wordt.
Wanneer we niet in ons zelf zoeken naar wat "goed" (of "verkeerd") is, maar ons laten leiden door een externe bron, komen we onherroepelijk uit op een bepaalde doelmatigheid daarin. Als ik het idee heb dat datgene wat de de wet daadwerkelijk "goed" is, dan zal uiteindelijk het "doel" de middelen gaan heiligen. De wet stelt namelijk dat ik aan haar moet confimeren en dat betekent ook wel de regels van het regime opvolgen. In Hitler Duitsland zou dit wel eens heel erg verkeerd uit kunnen pakken. Der Führer roept op een dag dat alle Joden maar naar de kampen moeten en een burger zou dit, in de veronderstelling dat dit een goed "doel" is, uitvoeren. In mijn
mening is dit niet "goed". Het is nogal
hypothetisch.
Daarentegen zouden we kunnen kijken naar wat er in een persoon zelf speelt. De persoon in kwestie vindt het zelf niet leuk om in een concentratie kamp terecht te komen en concludeert dat niemand dit leuk vindt. Deze persoon zal deze opdracht dan ook niet uitvoeren in de veronderstelling dat het een universele wet zou moeten zijn om elkaar dit niet aan te doen (Naar alle waarschijnlijk zou de persoon in Nazi-Duitsland overigens zelf in het kamp terecht gekomen zijn: Befehl ist befehl.). De persoon in kwestie ziet het als zijn "plicht" zich niet zo te gedragen.
We zien dat dit gedrag als voordeel heeft dat het probeert een algemeen geldende regel te vinden met betrekking tot wat "goed" is. Dit in tegenstelling tot het eerder genoemde gedrag (kijken naar een bepaald orgaan wat "goed" voor ons bepaald) om zo te vergeten dat we anderen misschien wel kwaad doen om dit "doel" te bereiken. Ook heeft het als voordeel dat wanneer we leren we gelijk bij machte zijn om ons gedrag aan te passen en zo dankzij dit nieuwe besef het geleerde een ander niet meer aan te doen. Stel je maar eens voor wat het met je zou doen om met de inzichten die je hebt in Nazi-Duitsland te moeten overleven. Ik denk dat je dit niet zou kunnen maar omdat je jezelf gedwongen zou zien om te handelen ten bate van anderen in een kamp terecht zou komen.
Het existentialisme is (o.a.) een voortvloeisel van de filosofieën van
Immanuel Kant. Hij zoekt ook naar dat "goede" in zichzelf. Dankzij zijn
categorische imperatief komt hij tot de gedacht: "Wat u niet wil dat uzelf geschiedt, doe dit ook een ander niet.". Op deze manier kan zoeken naar wat in zich zelf bestaat (existeert). Vanaf daar kunnen we proberen om universele regels te vinden. Het zoeken naar deze objectieve waarheid is de kern van het existentialisme.
p.s. Ik hoop dat je me het gebrek aan enige eloquentie vergeeft. Ik had een pracht bericht getiept maak ben dit verloren door een verlies van contact met het forum. Dat heeft me wat geïrriteerd. Sowieso is er niets mooiers te bedenken dat datgene wat in pure originaliteit in iemand opborrelt. Dit bericht dekt de inhoud overigens wel aardig. In de vorige was het in mijn mening echter allemaal wat duidelijker.
Ik hoop in ieder geval dat je zult vragen naar de dingen die je niet duidelijk zijn en me zult wijzen op de dingen die mogelijkerwijs niet kloppen.
Arjen