Wittgenstein
Wittgenstein
In mijn cursus cultuur en levensbeschouwing staat dit:
Met Wittgenstein (1889-1951) kunnen we beweren dat betekenissen van woorden geen mentale essenties zijn, waarnaar verwezen wordt door het gebruik van dat woord. De betekenis van een woord ligt vervat in het gebruik zelf van dat woord. ‘Meaning is use’, schreef Wittgenstein. Hoe leren wij dan de betekenis van een woord? Door te leren hoe en in welke context we het moeten gebruiken. Aan de oorsprong van betekenis ligt niet een woordeloos begrijpen of aanschouwen, maar wel een gemeenschappelijke levensvorm. Wij hebben ons basisvocabularium verworven door op te groeien in een levensvorm.
Kan iemand me uitleggen wat er hier juist mee bedoeld wordt? Ik begrijp niet wat er bedoeld wordt met "de betekenis van een woord ligt vervat in het gebruik zelf van dat woord."
Alvast bedankt!
Met Wittgenstein (1889-1951) kunnen we beweren dat betekenissen van woorden geen mentale essenties zijn, waarnaar verwezen wordt door het gebruik van dat woord. De betekenis van een woord ligt vervat in het gebruik zelf van dat woord. ‘Meaning is use’, schreef Wittgenstein. Hoe leren wij dan de betekenis van een woord? Door te leren hoe en in welke context we het moeten gebruiken. Aan de oorsprong van betekenis ligt niet een woordeloos begrijpen of aanschouwen, maar wel een gemeenschappelijke levensvorm. Wij hebben ons basisvocabularium verworven door op te groeien in een levensvorm.
Kan iemand me uitleggen wat er hier juist mee bedoeld wordt? Ik begrijp niet wat er bedoeld wordt met "de betekenis van een woord ligt vervat in het gebruik zelf van dat woord."
Alvast bedankt!
Een beetje lezen van wat Wittgenstein zelf heeft geschreven kan helpen.
Hij geeft eindeloos voorbeelden. Het makkelijkst zijn waarschijnlijk zijn opgetekende colleges (het rode boek of zo iets. Ik weet het niet meer).
Wijzen en benoemen is slechts 1 voorbeeld. Je kunt bijvoorbeeld ook denken aan hoe straattaal ontstaat, of überhaupt talen ...
Hij geeft eindeloos voorbeelden. Het makkelijkst zijn waarschijnlijk zijn opgetekende colleges (het rode boek of zo iets. Ik weet het niet meer).
Wijzen en benoemen is slechts 1 voorbeeld. Je kunt bijvoorbeeld ook denken aan hoe straattaal ontstaat, of überhaupt talen ...
Volgens mij is het wel Wittgenstein 2 die pas met het voorbeeld van "spel" komt, of gebruikte Herman Philipse dit alleen als voorbeeld om zijn filosofie uit te leggen?
Een spel heeft regels, maar voor het ene spel gelden andere regels dan voor een ander. Toch zijn het allemaal spelen. In het gebruik, het spelen zelf, vind het begrip zijn betekenis.
Een spel heeft regels, maar voor het ene spel gelden andere regels dan voor een ander. Toch zijn het allemaal spelen. In het gebruik, het spelen zelf, vind het begrip zijn betekenis.
Klopt wel geloof ik.
Ik beschouw 'spel' wel als een metafoor of in ieder geval zonder de dagelijkse bijbetekenissen. Het is tenslotte een serieuze zaak.
Wat ook wel van belang is met dat idee van taalspelen is dat er geen metataal bestaat die die spelen kan beoordelen.
Wel kan het ene spel iets zeggen over een ander, maar over het algemeen wordt het spel binnen het spel beoordeelt.
Ik beschouw 'spel' wel als een metafoor of in ieder geval zonder de dagelijkse bijbetekenissen. Het is tenslotte een serieuze zaak.
Wat ook wel van belang is met dat idee van taalspelen is dat er geen metataal bestaat die die spelen kan beoordelen.
Wel kan het ene spel iets zeggen over een ander, maar over het algemeen wordt het spel binnen het spel beoordeelt.
Ja inderdaad. Bij Wittgenstein is het formeel, bij Foucault historisch. Bij Foucault heb ik altijd het idee naar een profeet van het verleden te luisteren. Hij legt de historie uit op een profetische manier, zodat je het verleden ziet als iets nieuws. Dan is er sprake van hermeneutiek waarschijnlijk.
Over kleine hapjes gesproken ..
Ik heb een halfslachtige poging gedaan om ergens midden in de 'filosofische onderzoekingen' wat te lezen en te begrijpen.
Toen dacht ik: Wittgenstein is een grote geest van de kleine hapjes.
En van de grote focus die bij kleine hapjes hoort.
Alle kleine hapjes bij elkaar geven de indruk dat hier toch van een heel grote hap sprake is. Maar wat die precies is? De hap is zo groot dat ie niet ten einde komt. Ook niet door er in te stikken.
Het is zo iets van: Wat zeggen we nou eigenlijk als we iets zeggen?
En: Hoe ontkomen we aan de verwarring die de taal oproept als je die taal zelf tot onderwerp van je gedachten maakt?
Je zou kunnen zeggen dat jou of onze levensvorm prima begrijpt wat ze bedoelt als ze taal gebruikt en dat het dus zinloos is om die tot onderwerp te maken. Maar dat lijkt me te makkelijk (Hoewel het belangrijk is dit wel te beseffen).
Het probleem is waarschijnlijk dat de levensvormen elkaar niet begrijpen of zelfs naar eigen maatstaven beoordelen en toch naast elkaar leven in grote verscheidenheid. Zelfs binnen die levensvormen. Een bron van lulkoek, conflicten en zelfs oorlogen.
Misschien is een metataal mogelijk als je probeert te analyseren hoe het taalspel van de conflict/oorlogs-taal werkt ...
Ik heb een halfslachtige poging gedaan om ergens midden in de 'filosofische onderzoekingen' wat te lezen en te begrijpen.
Toen dacht ik: Wittgenstein is een grote geest van de kleine hapjes.
En van de grote focus die bij kleine hapjes hoort.
Alle kleine hapjes bij elkaar geven de indruk dat hier toch van een heel grote hap sprake is. Maar wat die precies is? De hap is zo groot dat ie niet ten einde komt. Ook niet door er in te stikken.
Het is zo iets van: Wat zeggen we nou eigenlijk als we iets zeggen?
En: Hoe ontkomen we aan de verwarring die de taal oproept als je die taal zelf tot onderwerp van je gedachten maakt?
Je zou kunnen zeggen dat jou of onze levensvorm prima begrijpt wat ze bedoelt als ze taal gebruikt en dat het dus zinloos is om die tot onderwerp te maken. Maar dat lijkt me te makkelijk (Hoewel het belangrijk is dit wel te beseffen).
Het probleem is waarschijnlijk dat de levensvormen elkaar niet begrijpen of zelfs naar eigen maatstaven beoordelen en toch naast elkaar leven in grote verscheidenheid. Zelfs binnen die levensvormen. Een bron van lulkoek, conflicten en zelfs oorlogen.
Misschien is een metataal mogelijk als je probeert te analyseren hoe het taalspel van de conflict/oorlogs-taal werkt ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Ik denk dat ik jouw bezwaren begrijp tegen analytische filosofie. Door telkens buiten/boven de werkelijke discussie te gaan staan bereikt men eerder het tegenovergesetlde van wat men oorspronkelijk als doel had. Maar wat is het oorspronkelijke doel?
Ik denk dat filosofisch debat in essentie seksueel is. Dat het pronken met fantastische stellingen en overtuigende woorden net zoiets is als pronken met pauwenveren. Het oorspronkelijke doel is het vinden van een geschikte partner binnen de seksuele selectie. Natuurlijk is niet alle communicatie direct daarop gericht, ook het vormen van groepen door bevestigen en ontkennen van elkaar (bonding) is aan de orde.
Het zijn vooral de extremen die opvallen, en bij seksuele selectie zijn het de opvallende zaken die de doorslag geven.
Wat is opvallender dan iedere keer een meta-discussie beginnen?
Ik denk dat filosofisch debat in essentie seksueel is. Dat het pronken met fantastische stellingen en overtuigende woorden net zoiets is als pronken met pauwenveren. Het oorspronkelijke doel is het vinden van een geschikte partner binnen de seksuele selectie. Natuurlijk is niet alle communicatie direct daarop gericht, ook het vormen van groepen door bevestigen en ontkennen van elkaar (bonding) is aan de orde.
Het zijn vooral de extremen die opvallen, en bij seksuele selectie zijn het de opvallende zaken die de doorslag geven.
Wat is opvallender dan iedere keer een meta-discussie beginnen?
Ha ha. Vind ik mooi .. Ook al bedoel je het serieus.
Ik denk dat je mijn onbewuste boodschap begrepen heb. Ik hou inderdaad niet van de analytische filosofie. Maar wel van Wittgenstein.
Ik geeft zijn volgelingen de schuld. Die vervormen altijd de boodschap van de meester (vgl. bijvoorbeeld Ouspensky met zijn meester Gurdjieff.)
Ik dacht dat Peter Sloterdijk in zijn boek 'Je moet je leven veranderen' Wittgenstein typeerde als een soort fanatieke monnik die vanuit de hemel pogingen onderneemt om de aarde te bereiken in plaats van andersom.
De volgelingen zijn de meer lelijke mannetjes of zijn de vrouwtjes van de prachtige pauw, die na zijn dood met zijn veren de eer willen opstrijken.
Ik denk dat je mijn onbewuste boodschap begrepen heb. Ik hou inderdaad niet van de analytische filosofie. Maar wel van Wittgenstein.
Ik geeft zijn volgelingen de schuld. Die vervormen altijd de boodschap van de meester (vgl. bijvoorbeeld Ouspensky met zijn meester Gurdjieff.)
Ik dacht dat Peter Sloterdijk in zijn boek 'Je moet je leven veranderen' Wittgenstein typeerde als een soort fanatieke monnik die vanuit de hemel pogingen onderneemt om de aarde te bereiken in plaats van andersom.
De volgelingen zijn de meer lelijke mannetjes of zijn de vrouwtjes van de prachtige pauw, die na zijn dood met zijn veren de eer willen opstrijken.
(vervolg)
.. overigens wilde ik ook aangeven dat het wel zin heeft om zo te onderzoeken als Wittgenstein gedaan heeft ivm een tijd waarin er geen eenheid in levensvormen meer is en er dus een metamorfose nodig is of een meta-moment om een sprong te maken naar een nieuwere filosofie.
Het is dezelfde motivatie die Sloterdijk ook vaak aangeeft: Alleen de weg naar de beschaving staat nog open.
(Dit in verband met dat analyse van de samenlevingen nodig is omdat er allerlei onverkwikkelijke toestanden uit voortkomen. Terwijl in een meer eenduidige samenleving het voldoende is voor individuen om te vertrouwen op hun natuurlijke inlevingsvermogen en natuurlijke kennis van andere mensen)
.. overigens wilde ik ook aangeven dat het wel zin heeft om zo te onderzoeken als Wittgenstein gedaan heeft ivm een tijd waarin er geen eenheid in levensvormen meer is en er dus een metamorfose nodig is of een meta-moment om een sprong te maken naar een nieuwere filosofie.
Het is dezelfde motivatie die Sloterdijk ook vaak aangeeft: Alleen de weg naar de beschaving staat nog open.
(Dit in verband met dat analyse van de samenlevingen nodig is omdat er allerlei onverkwikkelijke toestanden uit voortkomen. Terwijl in een meer eenduidige samenleving het voldoende is voor individuen om te vertrouwen op hun natuurlijke inlevingsvermogen en natuurlijke kennis van andere mensen)
Het is met Wittgenstein, door zijn acceptatie, dat het koortsachtige wat meer geaccepteerd wordt. Deze tijd laat veel van die koortsachtige denkers zien, een torenhoog IQ en barstensvol met kennis, maar eigenlijk de weg kwijt voor hoe je de inzichten in gewone mensentaal moet vatten. Ik denk dat de fascinatie voor taal voorkomt uit het feit dat men als het ware ontdekt hoeveel onvermogen men heeft om meer wiskundige ideeën om te zetten naar proza.
Een betekenis van een woord, daar zeg je me wat, dat is lang niet eenvoudig. De woorden uit mijn studieboeken die zijn allemaal eenvoudig. Neem nou de saccharomyces ceriviseae op de blz die ik net aan het bestuderen ben. Zo'n woord kan niet veel anders betekenen dan een bepaalde gistsoort. Dat wil waarschijnlijk zeggen dat hoe moeilijker het woord, hoe makkelijker de beschrijving. Waarbij ik me dan meteen afvraag of dit nu een filosofische gedachte was en zo ja of ik deze dan nu de wereld instuur of juist weer uit. Oeps, ik wilde dit wel een beetje als ontspanning tussendoor houden.
Nou ja. Laat maar zitten. Ik heb het gemist blijkbaar (en schijnbaar).
Dat van die ladder wat op wiki staat herinner ik me nu weer:
Wiitgenstein van de tractatus: verhandeling over een ladder die je daarna weg kunt gooien.
Misschien Wittgenstein van de filosofische onderzoekingen: Proberen na het weggooien van de ladder er een construeren waardoor je weer de grond kunt bereiken (?)
Dat van die ladder wat op wiki staat herinner ik me nu weer:
Wiitgenstein van de tractatus: verhandeling over een ladder die je daarna weg kunt gooien.
Misschien Wittgenstein van de filosofische onderzoekingen: Proberen na het weggooien van de ladder er een construeren waardoor je weer de grond kunt bereiken (?)
Ja de hele wereld als basis-kamp, dan maakt de plaats horizontaal gezien niet meer zoveel uit.
Ik denk echter dat horizontale verplaatsingen niet ruimtelijk gezien moeten worden, zo van ik ga een meter naar links, maar dat je het meer geestelijk moet zien, zo van ik verplaats me in de geest van mijn naaste. Echt de ander worden zal niet goed mogelijk zijn, waardoor het misschien lijkt alsof verticaal verplaatsen de enige mogelijkheid is. Om vanuit het idee van het onwaarschijnlijkheidsgebergte van Dawkins te denken, dan is verticaal verplaatsen het specialiseren op specifieke vermogens, maar dan is er geen weg terug meer, en wordt horizontaal verplaatsen steeds minder goed mogelijk.
Het je niet in jouw naaste kunnen verplaatsen zie ik als iets dat we eigenlijk niet zouden moeten inleveren, hoe veel voordeel je verder ook kunt hebben van specialisatie.
Ik denk echter dat horizontale verplaatsingen niet ruimtelijk gezien moeten worden, zo van ik ga een meter naar links, maar dat je het meer geestelijk moet zien, zo van ik verplaats me in de geest van mijn naaste. Echt de ander worden zal niet goed mogelijk zijn, waardoor het misschien lijkt alsof verticaal verplaatsen de enige mogelijkheid is. Om vanuit het idee van het onwaarschijnlijkheidsgebergte van Dawkins te denken, dan is verticaal verplaatsen het specialiseren op specifieke vermogens, maar dan is er geen weg terug meer, en wordt horizontaal verplaatsen steeds minder goed mogelijk.
Het je niet in jouw naaste kunnen verplaatsen zie ik als iets dat we eigenlijk niet zouden moeten inleveren, hoe veel voordeel je verder ook kunt hebben van specialisatie.
Als je de westerse wereld opvat in de zin van het kristalpaleis van Peter Sloterdijk is die wereld de enige. Er zijn geen uitgangen zowel horizontaal als verticaal.
Uitgangen: Verticaal vroeger de goden en de hemelen. Daarna wending naar het horizontale in alle globaliseringen met als laatste de virtuele globalisering.
Deze wereld basiskamp noemen geeft een andere kijk op de situatie zoals die nu is. Aan de ene kant wordt de top die tot nu toe in het onwaarschijnlijkheidsgebergte bereikt is door de 'natuurlijke' evolutie het uitgangspunt voor wat later komt. Aan de andere kant vanuit puur menselijk persectief een verkenning vanuit mogelijkheidszin in plaats van realiteitszin.
Als de meerderheid van je naasten immanent in het kristalpaleis leven wordt verplaatsing in hun wel problematisch. Wel ben ik het helemaal eens met jou dat daarom alleen voor het verticale kiezen eigenlijk ook geen optie is.
Dus is selectie nodig; en een combinatie van van horizontale pragmatische en geestelijke verkenningen, en verticale verkenningen individueel en in groepsverband.
Zo iets van: Zoeken naar paden die de imaginaire nieuwe toppen toegankelijk maken voor bestijging.
Uitgangen: Verticaal vroeger de goden en de hemelen. Daarna wending naar het horizontale in alle globaliseringen met als laatste de virtuele globalisering.
Deze wereld basiskamp noemen geeft een andere kijk op de situatie zoals die nu is. Aan de ene kant wordt de top die tot nu toe in het onwaarschijnlijkheidsgebergte bereikt is door de 'natuurlijke' evolutie het uitgangspunt voor wat later komt. Aan de andere kant vanuit puur menselijk persectief een verkenning vanuit mogelijkheidszin in plaats van realiteitszin.
Als de meerderheid van je naasten immanent in het kristalpaleis leven wordt verplaatsing in hun wel problematisch. Wel ben ik het helemaal eens met jou dat daarom alleen voor het verticale kiezen eigenlijk ook geen optie is.
Dus is selectie nodig; en een combinatie van van horizontale pragmatische en geestelijke verkenningen, en verticale verkenningen individueel en in groepsverband.
Zo iets van: Zoeken naar paden die de imaginaire nieuwe toppen toegankelijk maken voor bestijging.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(vervolg)
Ik moest ook nog denken ivm Wittgenstein die probeert een weg van boven naar beneden te vinden aan Nietzsche's Zarathustra.
Die daalt in het begin van dat gelijknamige boek af van zijn plaats op de top van een berg, waar hij overgelukkig is. Hij wil verkoeling zoeken onder de mensen om het teveel kwijt te raken.
Zijn eerste ervaring is met de markt, waar hij merkt dat de mensen daar meer geven om de 'laatste mens' (geef ons die o Zarathustr) dan om de übermensch.
Ik moest ook nog denken ivm Wittgenstein die probeert een weg van boven naar beneden te vinden aan Nietzsche's Zarathustra.
Die daalt in het begin van dat gelijknamige boek af van zijn plaats op de top van een berg, waar hij overgelukkig is. Hij wil verkoeling zoeken onder de mensen om het teveel kwijt te raken.
Zijn eerste ervaring is met de markt, waar hij merkt dat de mensen daar meer geven om de 'laatste mens' (geef ons die o Zarathustr) dan om de übermensch.
Misschien dat de zingeving die voor de mens overblijft nog is de kolonisatie van het onmogelijke. In horizontale zin het leven van andere levens via virtuele levens, in verticale zin het leven verlengen via of doorgeven aan machines.
Zelfs de boeddha lijkt niet de boodschap uit te dragen: "blijf op je plek"
hoewel misschien wel letterlijk.
Zelfs de boeddha lijkt niet de boodschap uit te dragen: "blijf op je plek"
hoewel misschien wel letterlijk.
Dat brengt me op de gedachte dat zingeving in technische zin eigenlijk altijd over expansie gaat. Of dat nu individuen of groepen betreft.
Wees blij met wat je hebt.
Tel uw zegeningen.
Neem genoegen met de realiteit.
Dat werkt allemaal niet.
Sporters, verzamelaars, geldwolven, reizigers en zo nog wat groepen hebben het maar makkelijk zolang het doel tenminste nog niet bereikt is: Alles en de top.
De boedhisten en de asceten zoeken de expansie in het doden van het verlangen.
Lobotomie is ook een optie.
Wees blij met wat je hebt.
Tel uw zegeningen.
Neem genoegen met de realiteit.
Dat werkt allemaal niet.
Sporters, verzamelaars, geldwolven, reizigers en zo nog wat groepen hebben het maar makkelijk zolang het doel tenminste nog niet bereikt is: Alles en de top.
De boedhisten en de asceten zoeken de expansie in het doden van het verlangen.
Lobotomie is ook een optie.
Haha, ik heb nog wat andere gedachten over expansie, zie namelijk het omgkeerde, achterblijvende krimp. Voor de (krimpende) waarnemer is het dan net of de achterblijvende krimp expansie is.yopi schreef:Dat brengt me op de gedachte dat zingeving in technische zin eigenlijk altijd over expansie gaat. Of dat nu individuen of groepen betreft.
Lobotomie is ook een optie.
Wat we dus denken dat expandeert zou ook hetgeen zijn dat van ons overblijft, en dan kunnen we ook proberen onszelf wat mee bijeen te houden.
Zie je de gestaltswitch?
Mijn expansievat heeft twee compartimenten, gescheiden door een membraan.
Aan de ene kant zitten dan als het ware de boeddhisten, het gas, aan de andere kant kan de druk dan oplopen of het zaakje kan gaan lekken. Waar het nu om gaat bij expansie is het overstortventiel. Ik heb niet zo lang geleden nog behoorlijk wat problemen gehad met de mijne, die inmiddels is vervangen.
Aan de ene kant zitten dan als het ware de boeddhisten, het gas, aan de andere kant kan de druk dan oplopen of het zaakje kan gaan lekken. Waar het nu om gaat bij expansie is het overstortventiel. Ik heb niet zo lang geleden nog behoorlijk wat problemen gehad met de mijne, die inmiddels is vervangen.
Je hebt voor de helft gelijk, net als ik trouwens, hoewel het niet echt lucht is maar een gas las ik net.
Jouw reacties zijn luchtig, ik vermoed wel een diepe intelligentie, maar die komt nooit helemaal naar voren door jouw speelse aard. Je lijkt verschillende identiteiten aan te nemen, en een spel met de ander te spelen om verwarring en ik vermoed alleen maar voor de kick. Het is mij te onvolwassen allemaal. Maar ik ben dan vast ook een beetje een zuurpruim.
Jouw reacties zijn luchtig, ik vermoed wel een diepe intelligentie, maar die komt nooit helemaal naar voren door jouw speelse aard. Je lijkt verschillende identiteiten aan te nemen, en een spel met de ander te spelen om verwarring en ik vermoed alleen maar voor de kick. Het is mij te onvolwassen allemaal. Maar ik ben dan vast ook een beetje een zuurpruim.
Ze allemaal bij elkaar houden, dat was dus de uitdaging, en aan de ene kant heb je dan de focus, en toch dat je ook zult moeten loslaten, meebewegen met of het nu expansie is of krimp, en dan met dezelfde snelheid, dat lijkt nog hetgene dat lijden het meest voorkomt. Maar goed de keuze voor vaarwater is er misschien niet altijd.
Jouw verbeelding zegt je dat je bezig bent met sociale experimenten. Wetenschap gebaseerd op fictieve situaties is in mijn ogen niet echt waardevol, ook uitlokking in een wetenschappelijk experiment is geen goede gang van zaken, dus laten we het nog eens over jouw motivatie hebben.Belinda schreef:dus dat komt eruit als ik op het knopje 'wijsneus' druk, interessant.
Ik heb mezelf neus genoemd vanwege de mogelijkheid er wijsneus van te maken, dus leuk dat je dat nu ook gebruikt. De negatieve connotatie van het predicaat "wijsneus" is iets wat ik wel leuk vind. Het geeft de grens aan tot hoever je moet gaan met filosofie, voordat de ander zodanig uit de comfort-zone gaat dat deze geïrriteerd raakt. Ik verbeeld me dat jij nu ook even uit de comfort-zone bent.
Het zou nog mooier zijn als filosoof zijn/spelen de jaloezie op zou wekken bij anderen. Dat zit er in Nederland niet zo in geloof ik. Itt landen als Duitsland, Frankrijk en Engeland.De negatieve connotatie van het predicaat "wijsneus" is iets wat ik wel leuk vind. Het geeft de grens aan tot hoever je moet gaan met filosofie, voordat de ander zodanig uit de comfort-zone gaat dat deze geïrriteerd raakt.
de Hollandse mentaliteit "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg" raak je niet zo gauw kwijt. Pretentieuze mensen moeten in Nederland de schijn hoog houden dat ze eigenlijk heel normaal zijn. Het is een soort geuzennaam "zo lekker gewoon", of "een gewone jongen". Mogelijk heeft men hier het portie abnormaal al gehad, en is het nu wel genoeg.
Op de verdienste wordt hier niemand beoordeeld, of het begrip verdienstelijk krijgt een heel ander soort invulling. Als je dan succes hebt hoef je je niets te verbeelden, want het succes kan je zo afgenomen worden, omdat het succes je nergens speciaal voor wordt gegund.
Als er dan toch iemand is die echt vanuit kunnen iets bereikt, dan was het alleen maar door "hard werken".
Respect voor de hogere is er niet of nauwelijks, men is egalitair, hoewel er nog best veel mensen zijn die liever de Franse behandeling zouden willen krijgen, want stiekem pretendeert men nergens zoveel als in Nederland. Ja juist omdat men voor zichzelf zoveel pretendeert te zijn, kan men het niet hebben dat een ander iets zou zijn, zeker niet de buurman.
Op de verdienste wordt hier niemand beoordeeld, of het begrip verdienstelijk krijgt een heel ander soort invulling. Als je dan succes hebt hoef je je niets te verbeelden, want het succes kan je zo afgenomen worden, omdat het succes je nergens speciaal voor wordt gegund.
Als er dan toch iemand is die echt vanuit kunnen iets bereikt, dan was het alleen maar door "hard werken".
Respect voor de hogere is er niet of nauwelijks, men is egalitair, hoewel er nog best veel mensen zijn die liever de Franse behandeling zouden willen krijgen, want stiekem pretendeert men nergens zoveel als in Nederland. Ja juist omdat men voor zichzelf zoveel pretendeert te zijn, kan men het niet hebben dat een ander iets zou zijn, zeker niet de buurman.
Hoe moet het nu met de (wijs) neus nu hij Drie Honden is? Moet het hele psychologische programma nu worden bijgesteld of gaat Drie Honden op de oude voet voort.De negatieve connotatie van het predicaat "wijsneus" is iets wat ik wel leuk vind. Het geeft de grens aan tot hoever je moet gaan met filosofie, voordat de ander zodanig uit de comfort-zone gaat dat deze geïrriteerd raakt. Ik verbeeld me dat jij nu ook even uit de comfort-zone bent.
Hoe moet ik de oude neus nu inschatten. Is hij als deelnemer dood, leve de gast. Of slaapt hij als deelnemer en is zijn hoedanigheid als gast een droom?
Kan het zijn dat hij dood is en dat hij van zichzelf zegt dat hij niet meer is, althans niet de oude? Maar wie spreekt er als hij zegt dat hij niet de oude is???
Hij is er en hij is er niet.
Taal is echt vreselijk listig en de gedachtes erachter niet minder.
Een vriend van mij heeft een boekje gemaakt in de vorm van een briefwisseling waar het ging over een experimenteel onderzoek om uiteindelijk te beslissen over de paradox van de wedstrijd tussen Achilles en de Schildpad.
De foto-reportage toonde aan dat ondanks een foto-finish de uitslag onbeslist bleef.
De foto-reportage toonde aan dat ondanks een foto-finish de uitslag onbeslist bleef.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast