Albert Camus

Dit hoekje van het forum is speciaal gemaakt om te spreken over bekende filosofen, hun filosofieën en hun levens.
Gesloten
Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Albert Camus

Bericht door yopi » 30 okt 2010, 13:07

Als inleiding een samenvatting van zijn denken (abstract: niet zoals in zijn boeken en romans) volgens J. Sperna Weiland uit zijn boek: De mens in de filosofie van de twintigste eeuw.
Misschien een mooie kapstok om over Camus te praten ..
I. Het menselijk bestaan is eindig. Media vita in morte sumus, 'midden in het leven zijn wij in de dood', en er is geen voortzetting van het leven over de dood heen. De dood, wij moeten ons geen illusies maken, is werkelijk het einde en voorbij het einde is er niets.

2. De mens weet van zijn eindigheid. De wind in Djemila, de zon, de maan, de sterren, de geiten op de berghelling weten van niets. Ook zij zijn eindig en ze gaan een keer dood, maar het deert ze niet. Alleen mensen we­ten van dat zijn tot de dood, dat kom je tegen bij bijvoorbeeld Heidegger.

3. Bij het menselijk bestaan horen wensen, verlangens: verlangen naar lief­de, verlangen naar duurzaam geluk, de nostalgie van de verloren onschuld. Daaruit ontstaan utopieën en messianismen (Messias = Christus), die de weg naar het heil verkondigen.

4. De mens leeft in de natuur, maar in de eerste plaats in de geschiedenis, die de geschiedenis is van heer en knecht, van onderwerping en revolte, van oorlogen, van het geweld. Na de dood van God is dat uitgelopen op de stel­selmatige vernietiging van mensen, die geen mensen meer zijn, maar vij­anden.

5. Het eindige leven van de mensen wordt gekenmerkt door de absurdi­teit, waar zij nooit aan zullen ontkomen, omdat de wereld waarin wij le­ven haar gang gaat, niets ziet, niets kan zien, zwijgt. Alles is zoals het is, zinloos, doelloos, Sisyfus met zijn steen.

6. Mensen kunnen zich erbij neerleggen dat dit het is. Zij kunnen zich er ook tegen verzetten, zij hebben de vrijheid om dat te doen. Een theorie van de menselijke vrijheid, een weerlegging van het determinisme enzovoort zijn bij Camus niet te vinden; mensen ervaren hun vrijheid in de revolte.

7. Mensen hebben, Scheler heeft gelijk, het vermogen om nee te zeggen.
Er is niet alleen een metafysische revolte, tegen God, tegen de wereld zoals die is, er is ook een historische revolte, die in vele vormen door de eeuwen heen gaat en die gewoonlijk wordt neergeslagen. Sisyfus is ook Prometheus.

8. Wanneer mensen eenmaal hebben ingezien dat de menselijke conditie van een onomkeerbare absurditeit is, nemen zij afscheid van alle messianismen, ideologieën en grote verhalen, die over het absurde leven heen zijn geschreven. Zij weigeren voortaan de handlangers te zijn van iedere vorm van 'cesarisme' - maar het verlangen blijft.

9.
'Wie heeft besloten om toch maar te leven, misschien alleen maar om­dat hij het niet kan laten, hoe absurd het leven ook is, heeft een leefregel nodig, Die kan hij niet meer ontlenen aan de grote verhalen, waar bij nier in gelooft. Hij zal, wanneer hij zichzelf trouw blijft, geen in een metafysica verankerde ethiek hebben. Hij oriënteert zich op een paar woorden, die hij maar half kan definiëren: niet liegen, niet doden, compassie, tederheid, honnêteté - eerbied voor het leven is al haast te groot.

10. Camus vervangt zonder veel woorden het onveranderlijke wezen van de mens, de menselijke natuur, door de onveranderlijke menselijke condi­tie. Hij kan niet meer zeggen wat de mens 'in wezen' is, wat hij altijd is ge­weest en altijd zal zijn, hij vertelt verhalen over de menselijke conditie en dIe manier(en) waarop mensen daarmee omgaan. Daarmee wordt de over­gang gemaakt van het klassieke essentialisme naar wat wij, hoewel Carnus ons verzekert dat hij geen existentialist is, toch maar existentialisme moe­ten noemen. Hij vraagt niet meer naar het wezen van de mens, maar naar zijn lotgevallen. De vraag is of hij dat zou kunnen volhouden, wanneer hij zich in de filosofie zou begeven.

I I. 'Toch is de natuur er, altijd' en met de natuur de indifférence, die geen onverschilligheid is. Zij wint het altijd van de geschiedenis. Er is een vraag waar Camus geen antwoord op kon geven: wat gebeurt er met de mens( en), wanneer de natuur niet meer bestaat en wanneer het nooit meer stil is?
...............................
------------------------------------------------------------------------------------
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 03 nov 2010, 12:15

http://www.dbonhoeffer.eu/camus_1_oud.htm

Het Plan

Camus maakt in de dagboeken in 1947 een soort schrijversplan. Grenier laat zien dat hij dat in grote lijnen - en in continuïteit! - gevolgd heeft. Door zijn vroege dood kwam hij slechts tot het begin van de derde serie.

Hier is het plan, telkens rond een Griekse mythe:

1. SISYPHUS = Het absurde
L'Etranger - Le Mythe de Sisyphe - Caligula - Le Malentendu.

2. PROMETHEUS = De opstand
La Pest et annexes - L'Homme Révolté - Kaliayev (werd: Les Justes).

3. NEMESIS = Het maathouden
Al in L'Homme Révolté, maar vooral in L'Exil d' Hélène in L'Éte.

................................................
HET ABSURDE - Sisyphus

Wat is absurd?:

Iets ervaren dat kortsluiting maakt met het eigen gevoel van zin en heelheid.

Is de werkelijkheid intrinsiek zinvol of zinloos?
Als je zo vraagt, dat wil zeggen metafysisch 'zin' van 'zijn' afleidt, mis je de dramatiek van het leven. Dan komt het moment van het absurde niet ter sprake.

Camus: 'Het absurde ontstaat uit de confrontatie van de zoekende mens die vraagt en de wereld die op een onredelijke wijze zwijgt'.

Het leven is absurd, omdat 'het zonder absolute transcendente zin geleefd moet worden'. Het leven is menselijk en relatief, er bestaat nergens een absolute garantie die de betrekkelijkheid ervan opheft. Dat humane leven nu wordt absurd als de mens meer wil dan zijn relativiteit en zijn leven op een absoluut fundament wil bouwen.

.............................................................
(ikzelf:)
Het is dus zaak de tegenstelling tussen je zelf (en anderen) en de hele grote Natuur - die ver uitstijgt qua tijd en ruimte en diversiteit boven de hele geschiedenis van 'de mens' - open te houden.
Omdat deze absurditeit de gevoelens van te willen leven juist wekt:
De ontzagwekkend schoonheid, onverschilligheid die geen onverschilligheid is, zwijgzaamheid, kortweg het mysterie van Natuur maakt de typisch menselijke natuur zichtbaar en je eigen identificatie met die menselijkheid in alle bescheidenheid.
Geen overbrugging, geen eenheid, sterfelijkheid.

Maar misschien wel, ... bijna ... Camus:
...zo gaf ik mij tegenover deze nacht vol tekens en sterren voor het eerst over aan de tedere onverschilligheid van de wereld. Het gevoel dat zij zo gelijk was aan mij, mij zo verwant, deed mij beseffen dat ik gelukkig was geweest en dat ik het nog altijd was.
.......................................................
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
Intangible Radjanamadjo
Posts in topic: 1
Berichten: 3278
Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
Contacteer:

Bericht door Intangible Radjanamadjo » 03 nov 2010, 17:40

Ik ken echt helemaal niets van de beste man, maar langzaamaan weet je me toch een beetje te prikkelen yopi.. binenkort eens verder op zoek.. en natuurlijk hier mee lezen en denken.

Waar kan ik wat meer vinden over dat absurde?
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 04 nov 2010, 00:36

een beetje
Dat kan beter ... maar ben ik natuurlijk toch blij mee :)

Waar iets vinden? Ik zou het zo niet weten. Die link die ik gaf is wel aardig. En je zou natuurlijk in de biep es een roman van hem kunnen halen: Het aangename met het aangename verenigen zeg maar ..

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 05 nov 2010, 17:19

Ik heb nog anderhalf hoofdstuk te gaan in de Mythe van Sisyphus, maar laten we bij het begin beginnen. Zo zie ik het Absurde:

In de menselijke natuur zit een verlangen naar rechtvaardigheid en een idee van 'goed en slecht'. Dit staat in tegenstelling tot de natuur. Rechtvaardigheid bestaat alleen in ons verlangen ernaar, en in de natuur is niets goed of slecht.
Bovendien heeft de mens de behoefte om alles te verklaren, en alles te weten. Ook dit is iets dat je alleen in de mens terugvindt, en wat onbereikbaar is. Je weet bijvoorbeeld nooit zeker of je je bewust bent van alle invloeden op een situatie. Dingen gebeuren, en de natuur geeft niet prijs waarom ze gebeuren. In veel discussies valt niet te bewijzen wie gelijk heeft.
En tot slot heeft de mens behoefte aan een zinvol leven. We willen weten waarom we hier zijn, wat ons doel is. We willen dat er een grotere macht is die wel alles weet, en alles stuurt, zodat er structuur en helderheid is. Als er zo'n macht is zullen we daar in dit leven niet conclusief achter komen.

Het Absurde is de tegenstelling tussen de mens en de wereld waarin hij leeft. Het is dan ook absurd dat we hier bijna niet thuis lijken te horen.. Waar zijn onze verwachtingen op gebaseerd?

Zitten we op één lijn Yopi?
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 06 nov 2010, 01:54

Civilis
Zitten we op één lijn Yopi?
Daar lijkt het wel op hè?
Over Camus dan .. (Die ervaring van het absurde zit bij jou wel dieper dan alleen het lezen van dat boek denk ik ..)
Het is dan ook absurd dat we hier bijna niet thuis lijken te horen..
Dat is het ..

Vind je het dan niet bijzonder, dat als je niet meer vraagt wie we zijn of wat een absoluut fundament kan zijn voor het leven, maar vraagt waar we zijn, dat dan juist meer zicht lijkt te komen op die niet meer gestelde vragen?
Als je begrijpt wat ik bedoel (?).
-----------------------------------------------------------------------------------
En kun je je een voorstelling vormen van 'onverschilligheid die geen onverschilligheid is'? Dit omdat je op zoek was naar de 'filosofie van de onverschilligheid' van Camus' oude filosofieleraar: Grenier.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 06 nov 2010, 14:52

(vervolg)

Afbeelding

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 06 nov 2010, 16:57

Die ervaring van het absurde zit bij jou wel dieper dan alleen het lezen van dat boek denk ik
Zeker weten. Ik heb zelfs een theorie over hoe het zo komt. Korte versie:
Ons vermogen om dierengeluiden te imiteren en hinderlagen te leggen ontwikkelde zich tot praten en vooruitdenken. Ons kuddegevoel zorgt voor 'goed' en 'slecht', want daar komen de zorgzame gevoelens vandaan. Zo hebben we stap voor stap ons eigen wereldje gekregen, en zijn we van de natuur weggegroeid.
Vind je het dan niet bijzonder, dat als je niet meer vraagt wie we zijn of wat een absoluut fundament kan zijn voor het leven, maar vraagt waar we zijn, dat dan juist meer zicht lijkt te komen op die niet meer gestelde vragen?
Eigenlijk vind ik het wel logisch. Om een situatie te overzien moet je bij wijze van spreken buiten jezelf stappen, en objectief observeren. Ik begrijp juist niet waarom dit niet tot iedereen doordringt..
Het is wel bijzonder omdat het absurd is ;)
En kun je je een voorstelling vormen van 'onverschilligheid die geen onverschilligheid is'?
Ik stel me voor dat het verwant is aan mijn manier van denken:
Ik geloof niet dat 'goed' en 'slecht' bestaan, of dat er een beloning is voor etisch correct gedrag. Toch zal ik altijd 100% geven om een goed en etisch correct mens te zijn. Zolang het maar mijn eigen ethiek is.
Verschil is dat ik de frustratie niet los kan laten over het slechte. Hier is Taoïsme misschien een uitweg. "Pas als je het goede goed gaat vinden, onstaat het idee van het slechte"
Hoe zie jij deze onverschilligheid?

Daar laat Camus me ook achter. Hij lijkt te stellen dat als ik me bewust ben van het Absurde, ik automatisch behoefte heb om me te blijven verzetten. Bij mij is het anders. Ik wil dolgraag stoppen met verzet, maar ik kan het niet. Ik wil te graag goed zijn.
Albert lijkt heel kort door de bocht te stellen dat als ik me bewust ben an de situatie, ik hem ook zal accepteren. Ik ben het levende bewijs dat dit niet klopt..

Sowieso heb ik bij veel filosofen hetzelfde probleem. Ze gaan er zo vaak van uit dat ik gelukkig ben als ik zelf weet dat ik goed bezig ben. Voor mij is dat niet genoeg. Hitler, Stalin, Bin Laden, ze wisten allemaal zeker dat ze goed bezig waren!

Mis ik iets? Hoe lees jij het?

Het hoofdstuk 'Absurde Creatie' geeft me wel houvast trouwens. Al mijn filosofische en historische studies zijn geïnspireerd door het feit dat ik ooit historische romans ga schrijven. Camus stelt precies dezelfde eisen aan een roman als ik! En de voordelen van creatie zoals hij ze ziet zijn ook zo'n beetje de redenen dat ik wil schrijven.

Hopelijk slaat hij in het hoofdstuk over Sisyphus de spijker goed vast :greins:
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 08 nov 2010, 11:31

Civilis
Zeker weten. Ik heb zelfs een theorie over hoe het zo komt. Korte versie:
Ons vermogen om dierengeluiden te imiteren en hinderlagen te leggen ontwikkelde zich tot praten en vooruitdenken. Ons kuddegevoel zorgt voor 'goed' en 'slecht', want daar komen de zorgzame gevoelens vandaan. Zo hebben we stap voor stap ons eigen wereldje gekregen, en zijn we van de natuur weggegroeid.
Zou best kunnen ..
Maar voor de mensen nu begint het eigen wereldje al ver voor we een bewustzijn van de natuur krijgen zoals bijvoorbeeld jij dat beschrijft.
Al in de baarmoeder is er een soort bewustzijn (empirisch aangetoond); vervolgens in het contact met moeders'; dan steekt de rest van het gezin en de familie zijn neus in dat wereldje; enzovoort; totdat dan veel later een concept van de natuur binnendringt ..

Dus dat buiten je zelf stappen en observeren, waar jij het over hebt, is als het ware een afstand nemen van je 'menselijke wereldje'. Door de onverschilligheid van de Natuur te ontdekken daarmee; m.b.t. goed en kwaad en wat je zo meer kunt noemen t.o.v. die natuur; ontdek je op een andere manier het menselijke (ook in de actualiteit en de geschiedenis). Meer objectief en reflecterend.
Het absurde ontstaat dus laat (als het ontstaat ..).
Of je je een aliën gaat voelen of dat je in het zwijgen en de onverschilligheid van de natuur een mysterie (schoonheid) ervaart, of in je lichaam de wil tot leven, hangt af van hoe je daarna verder denkt en voelt. Waarbij je dan aangewezen bent op jezelf en anderen die er voor jou toe doen. Maar je inbreng zal waarschijnlijk klein blijven.

(wordt vervolgd ..)

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 08 nov 2010, 14:53

(vervolg)
Ik stel me voor dat het(:die onverschilligheid die geen onverschilligheid is) verwant is aan mijn manier van denken:
Ik geloof niet dat 'goed' en 'slecht' bestaan, of dat er een beloning is voor etisch correct gedrag. Toch zal ik altijd 100% geven om een goed en etisch correct mens te zijn. Zolang het maar mijn eigen ethiek is.
Verschil is dat ik de frustratie niet los kan laten over het slechte.
Ik denk dat het bij Camus niet om de onverschilligheid van hem zelf gaat, maar om de onverschilligheid van de grote natuur ten opzichte van hemzelf (of in het algemeen tov de menselijke aangelegenheden). Ook misschien de onverschilligheid van die menselijke aangelegenheden tov de speelruimte die er voor iemand zelf is.
Die frustratie moet dus openblijven om in alle helderheid het absurde van de situatie te blijven ervaren.
Hier is Taoïsme misschien een uitweg. "Pas als je het goede goed gaat vinden, onstaat het idee van het slechte"
Om bijbels te antwoorden: Als je eenmaal van de boom van kennis van goed en kwaad hebt gegeten, wordt je uit het paradijs verdreven om er nooit meer te mogen terugkeren ..
Daar laat Camus me ook achter. Hij lijkt te stellen dat als ik me bewust ben van het Absurde, ik automatisch behoefte heb om me te blijven verzetten. Bij mij is het anders. Ik wil dolgraag stoppen met verzet, maar ik kan het niet. Ik wil te graag goed zijn.
Albert lijkt heel kort door de bocht te stellen dat als ik me bewust ben an de situatie, ik hem ook zal accepteren. Ik ben het levende bewijs dat dit niet klopt..

Sowieso heb ik bij veel filosofen hetzelfde probleem. Ze gaan er zo vaak van uit dat ik gelukkig ben als ik zelf weet dat ik goed bezig ben. Voor mij is dat niet genoeg. Hitler, Stalin, Bin Laden, ze wisten allemaal zeker dat ze goed bezig waren!

Mis ik iets? Hoe lees jij het?
Je denkt toch niet dat Camus het makkelijk had? Volgens hem was de eerste vraag van de filosofie: Moet ik zelfmoord plegen of niet. Jij hebt met zelfmoordpogingen en depressie te maken gehad heb ik begrepen. Nu je daar een beetje uit bent zou ik als leesvoer Arthur Schopenhauer of Emil Cioran aanraden: Een hele heldere 'pessimist' en een scherpe zelf-analyticus die zichzelf te laf vindt voor zelfmoord (en zijn eerste depressie op zijn zesde jaar had meen ik me te herinneren. (Ik noem maar wat me te binnen schiet om te ontkrachten dat filosofen op een hoop geveegd kunnen worden ..
Het hoofdstuk 'Absurde Creatie' geeft me wel houvast trouwens. Al mijn filosofische en historische studies zijn geïnspireerd door het feit dat ik ooit historische romans ga schrijven. Camus stelt precies dezelfde eisen aan een roman als ik! En de voordelen van creatie zoals hij ze ziet zijn ook zo'n beetje de redenen dat ik wil schrijven.

Hopelijk slaat hij in het hoofdstuk over Sisyphus de spijker goed vast
;)
Dat lijkt me geweldig! (Wat vind je van Umberto Eco? Of ken je die niet?)
Heeft dat al een beetje vorm aangenomen? Het plan bedoel ik of misschien wel een onderwerp en/of vorm.
Heb je al es wat geprobeerd?
Kortom: Vertel es ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 11 nov 2010, 17:57

Maar voor de mensen nu
Tsja, ondertussen zijn er al duizenden stapjes geweest. Ik heb het ook meer over de mensheid in zijn algemeen. Noem het maar evolutie voor het gemak..
Ik denk dat door alle verplichtingen, invloeden, en ongeschreven regeltjes de mens zo ver van de natuur is geraakt dat ruim de helft (misschien wel heel ruim) psychische stoornissen heeft. Een weg terug zie ik niet..
Dus dat buiten je zelf stappen en observeren, waar jij het over hebt, is als het ware een afstand nemen van je 'menselijke wereldje'. Door de onverschilligheid van de Natuur te ontdekken daarmee; m.b.t. goed en kwaad en wat je zo meer kunt noemen t.o.v. die natuur; ontdek je op een andere manier het menselijke (ook in de actualiteit en de geschiedenis). Meer objectief en reflecterend.
Het absurde ontstaat dus laat (als het ontstaat ..).
Precies! :klapperdeklap:
Ik denk dat het absurde niet laat hoeft te ontstaan. Ik vraag me af of het wel nodig is om kinderen een schijnwaarheid voor te houden. :-k
Of je je een aliën gaat voelen of dat je in het zwijgen en de onverschilligheid van de natuur een mysterie (schoonheid) ervaart, of in je lichaam de wil tot leven, hangt af van hoe je daarna verder denkt en voelt. Waarbij je dan aangewezen bent op jezelf en anderen die er voor jou toe doen. Maar je inbreng zal waarschijnlijk klein blijven.
Ik heb eigenlijk heel recent ontdekt dat het niet alleen lafheid is dat ik geen ts-pogingen meer doe. Ergens in mijn lichaam zit idd de wil tot leven. Al is het maar om 'kwaliteit te vervangen met kwantiteit'. Zoals Camus het ook stelt: Ik zal in ieder geval een steeds duidelijker beeld krijgen van mijn eigen belevingswereld en filosofie.
De schoonheid van het mysterie herken ik nog niet echt... Maar ik ga me beseffen dat deze denkwijze een proces is, niet een magisch medicijn. Voor filosofische begrippen ben ik nog piepjong! (30)

Heb jij nog voorbeelden van voordelen van 'kwantiteit van leven'? Ik ben wel benieuwd hoe jij dit ziet.
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 11 nov 2010, 18:39

(vervolg)
Ik denk dat het bij Camus niet om de onverschilligheid van hem zelf gaat, maar om de onverschilligheid van de grote natuur ten opzichte van hemzelf (of in het algemeen tov de menselijke aangelegenheden). Ook misschien de onverschilligheid van die menselijke aangelegenheden tov de speelruimte die er voor iemand zelf is.
Die frustratie moet dus openblijven om in alle helderheid het absurde van de situatie te blijven ervaren.
"WhoaWhoaHolditHolditHoldit!" (<-- American football referentie :greins: )
Ik kan me herinneren dat ik las over 'indifference that is not indifference', maar ik weet niet meer precies wat hij zei. Hoezo is het 'not indifference'?

Hier zit precies de onzekerheid bij mij. Ik zou eerder zeggen dat je de frustratie moet accepteren om helder te ervaren, omdat de waarheid hard is. Bedoel ik dan hetzelfde?
Dan is de vraag: Waarom wil ik helder blijven ervaren?
Antwoord: Om wijzer te worden en meer inzicht te krijgen.
Vraag2: En dan? Wat moet ik met mijn wijsheid? Heeft dat nut?

Voor mij is het Absurde de wereld waarin ik leef, maar ik zou er nooit voor kiezen (achteraf bekeken). Ik ben vreselijk jaloers op mijn zus. Zodra ze in de put zit gaat ze bidden, en dan is alles weer goed :pray:
Om bijbels te antwoorden: Als je eenmaal van de boom van kennis van goed en kwaad hebt gegeten, wordt je uit het paradijs verdreven om er nooit meer te mogen terugkeren ..
Als je het zo stelt is de bijbel een goed boek. Denk je dat het zo bedoeld is?
Je denkt toch niet dat Camus het makkelijk had? Volgens hem was de eerste vraag van de filosofie: Moet ik zelfmoord plegen of niet. Jij hebt met zelfmoordpogingen en depressie te maken gehad heb ik begrepen. Nu je daar een beetje uit bent zou ik als leesvoer Arthur Schopenhauer of Emil Cioran aanraden: Een hele heldere 'pessimist' en een scherpe zelf-analyticus die zichzelf te laf vindt voor zelfmoord (en zijn eerste depressie op zijn zesde jaar had meen ik me te herinneren. (Ik noem maar wat me te binnen schiet om te ontkrachten dat filosofen op een hoop geveegd kunnen worden ..
Ik had het nog niet echt door laten dringen dat Albert het ook moeilijk had. Als je eerste indruk van iemand een helder boek is stel je hem niet voor als een boze persoonlijkheid.. Maar ik heb toch ook mijn heldere momenten ;)

Tot voor kort had ik mezelf ook kunnen omschrijven als 'een scherpe zelf-analyticus die zichzelf te laf vind voor zelfmoord'. Een helder pessimist was ik als kind al :snooty:
Geven deze filosofen nog wat houvast? Wat ik 123 over Cioran op internet lees spreekt me wel aan, maar ik hoef geen boek te lezen dat me uitsluitend herinnert hoe k#( het leven is..

Als ik mensen, filosofen, of wat dan ook op een hoop veeg moet je dat niet te letterlijk nemen. Ik heb het dan over de mensen die zelf op de hoop gaan liggen. De rest heeft mijn preken niet nodig ;)
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 11 nov 2010, 19:29

Dat lijkt me geweldig! (Wat vind je van Umberto Eco? Of ken je die niet?)
Heeft dat al een beetje vorm aangenomen? Het plan bedoel ik of misschien wel een onderwerp en/of vorm.
Heb je al es wat geprobeerd?
Kortom: Vertel es ...
Vind ik wel leuk om daar op in te gaan. Ik was al gaan schrijven, maar ik heb het voor de goede vorm naar mijn eigen 'effe voorstellen' verplaatst.
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 11 nov 2010, 20:07

Is een lang verhaal geworden. Het roept een vraag bij me op:
Is 'De Mythe van Sisyphus' een absurd werk? Heeft het daarvoor niet teveel een doel en conclusie?
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 13 nov 2010, 03:03

Al is het maar om 'kwaliteit te vervangen met kwantiteit'. Zoals Camus het ook stelt
Dat herken ik niet. Dat moet je me uitleggen.
Tis nl. lang geleden dat ik de mythe gelezen heb ..
Ik kan me herinneren dat ik las over 'indifference that is not indifference', maar ik weet niet meer precies wat hij zei. Hoezo is het 'not indifference'?

Hier zit precies de onzekerheid bij mij. Ik zou eerder zeggen dat je de frustratie moet accepteren om helder te ervaren, omdat de waarheid hard is. Bedoel ik dan hetzelfde?
Dan is de vraag: Waarom wil ik helder blijven ervaren?
Antwoord: Om wijzer te worden en meer inzicht te krijgen.
Vraag2: En dan? Wat moet ik met mijn wijsheid? Heeft dat nut?

Voor mij is het Absurde de wereld waarin ik leef, maar ik zou er nooit voor kiezen (achteraf bekeken). Ik ben vreselijk jaloers op mijn zus. Zodra ze in de put zit gaat ze bidden, en dan is alles weer goed
Misschien moet je het boek 'Job' es lezen. Dat zal je zus leuk vinden.

Die niet-onverschilligheid is misschien dat wat komt als je eigen onverschilligheid laat varen. Eigen onverschilligheid dan als weigering om naar buiten te kijken en per se in je eigen kop rond te toeren ..
Misschien ..
Als je het zo stelt is de bijbel een goed boek. Denk je dat het zo bedoeld is?
Tis de geboorte in het grote Buiten. Bovendien wilde je er toch uit?
Maar geen idee waar je terecht zou komen natuurlijk. Helaas of niet?
Camus is ook maar een middelaar.
maar ik hoef geen boek te lezen dat me uitsluitend herinnert hoe k#( het leven is..
Dan maar wat vaker naar teletubbies kijken of zo ..
Is 'De Mythe van Sisyphus' een absurd werk? Heeft het daarvoor niet teveel een doel en conclusie?
Tuurlijk. Maar leuk toch zo'n 'happy end': dat we ons voor moeten stellen dat Sisyphus gelukkig is.

.....................
Na Sisyphus komt Prometheus volgens het schrijversplan van Camus.
En na Pometheus (bv. 'De mens in opstand') komt Nemesis.
Ik ben nu het korte verhaal 'Helena's ballingschap' van Camus aan het lezen, dat exemplarisch zou zijn voor 'Nemesis'.
Misschien kom ik daarmee hier in dit topic terug ..
......................
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 13 nov 2010, 03:25

Waarom ineens zo kortaf?
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 13 nov 2010, 13:15

Yopi beweert dat dit leuk bedoeld is.. Het is in ieder geval een deksel op het topic. Plezier met je volgende messias. Levinas ofzo..
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 13 nov 2010, 15:25

Civilis schreef:Yopi beweert dat dit leuk bedoeld is.. Het is in ieder geval een deksel op het topic. Plezier met je volgende messias. Levinas ofzo..
Nou ja .. Dat beweer ik helemaal niet ...
Ik denk dat ik het absurde nog wat verder wilde drijven in mijn eigen gedachten er over:

Wat is er absurder dan je voor te stellen dat iemand die een eeuwige straf ondergaat gelukkig is?

Job interpreteert het zwijgen van zijn god als zijn eigen tekortkoming na verschrikkelijk tekeer te zijn gegaan. In confrontatie met je zus zit hier een brug tussen bidden en zinloze existentie.

Is het niet absurd dat je ongewis van wat je te wachten staat geboren wil worden?

Teletubbies is de uiterste manier om de paradox dicht te gooien.

Levinas is de totale tegenstelling tov Camus voorstelling van het grote buiten.

Verder wil ik me niet verdedigen

Je zou er wat vrijer naar kunnen kijken.
Kijk maar ...

Afbeelding

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 14 dec 2010, 16:09

Heb je de film 'les Revenants' gezien? Dat is nog eens echt een absurd werk! Of anders heb ik geen flauw idee waar de makers naar toe willen..
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 10
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 15 dec 2010, 00:47

Nee. Wat sprak je aan (ik ben van 3 films per dag af en toe terug gegaan naar vrijwel nul)?

Wat in ieder geval absurd is is dat aan de ene kant we onze doden betreuren, dat we ons achtergelaten voelen en hen een plaats willen geven 'ergens' (hemel, hel, kamaloka, herinnering);
en aan de andere kant vooral niet willen dat ze terugkeren, komen spoken, of anderszins ons lastigvallen.
Angst om besmet te raken? Of uit het leven gehaald te worden?

Van de doden niks dan goeds, of niks dan kwaads.

:?

Gebruikersavatar
Civilis
Posts in topic: 10
Berichten: 685
Lid geworden op: 29 jan 2010, 02:58
Contacteer:

Bericht door Civilis » 15 dec 2010, 01:13

Wat sprak je aan?
Echt mijn soort film is het niet helemaal, maar ik vind het wel mooi dat de film nergens heen lijkt te willen. Gewoon een in-depth visie op hoe het zou zijn als er ineens zoveel mensen terugkwamen. De politieke en de persoonlijke kant. Vooral ook omdat niemand zeker weet of het nou echt hun geliefden zijn die terug zijn gekomen.
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten