Authentieke uitspraken der filosoof Heraclitus

[Dmfcasimiri]

[Originele spreuken van Heraclitus - vooralsnog tbv Duitse contacten door mijzelf in het Nederlands naar het Duits vertaald]

[werk in uitvoering !!]

Heraklit von Ephesus
Originalsprüche

Streng geziftetes durch eine exacte filologische methode

Durch Herr D.M.F. Casimiri

Vorwort
Heraklit war ein Orfeusfigur, deshalbe soll nichts verloren gehen was under seine name geschreben steht. Die Ursprung dessen Orfeusfigur war de originale Heraklit, ein wissenschaftliche figür. Es habe sich eine schüle geformirt, daraus die Herakliteër bis zum Bizantischen zeitalter. Hier ein Versuch die DK 22 B 1-139 fagmente der originalen Heraklit aus zu ziften.
Herr D.M.F. Casimiri

1
Τοῦ δὲ λόγου τοῦδε á¼￾όντος ἀιεὶ ἀξÏ￾νετοι γίνονται ἄνθÏ￾ωποι καὶ Ï€Ï￾όσθεν á¼¢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκοÏ￾σαντες τὸ Ï€Ï￾ῶτον• γινομένων γὰÏ￾ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείÏ￾οι εἰσιν, á¼￾οίκασι πειÏ￾ώμενοι καὶ á¼￾πέων καὶ á¼”Ï￾γων τοιοÏ￾των, á½￾κοίων á¼￾γὼ διηγεῦμαι, κατὰ φÏ￾σιν διαιÏ￾έων ἕκαστον καὶ φÏ￾άζων ὅκως ἔχει• τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθÏ￾ώπους λανθάνει á½￾κόσα á¼￾γεÏ￾θέντες ποιοῦσιν, ὅκωσπεÏ￾ á½￾κόσα εὕδοντες á¼￾πιλανθάνονται.

2
διὸ δεῖ ἕπεσθαι Ï„á¿· ξυνῷ• ξυνὸς γὰÏ￾ á½￾ κοινός. τοῦ λόγου δε á¼￾όντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἱδίην ἔχοντες φÏ￾όνησιν.

3
<< á½￾ ἥλιος, >> οá½￾ μόνον, καθάπεÏ￾ á½￾ ἩÏ￾άκλειτός φησι, νέος á¼￾φ᾽ ἡμέÏ￾ῃ <φÏ￾ονεοντος> á¼￾στίν,>> ἀλλ᾽ ἀεὶ νέος συνεχῶς . . . ἅπτεται καὶ σβέννυται.

4
Διο ΗÏ￾ακλειτος ουτος φησιν, ως εἰ πάντα Ï„á½° ὄντα << καπνὸς >> γένοιτο, << ῥῖνες >> ἂν διαγνοῖεν.

5
καὶ ΗÏ￾ακλειτος τὸ << ἀντίξοον >> συμφέÏ￾ον καὶ á¼￾κ τῶν διαφεÏ￾όντων καλλίστην á¼￾Ï￾μονίην καὶ << παντα κατ’ εÏ￾ιν >> γινεσθαι.

6
ΚαθάπεÏ￾ ἩÏ￾άκλειτός φησι• ὄνους σÏ￾Ï￾ματ᾽ ἂν ἑλέσθαι á¼¢ χÏ￾υσόν.

7
συλλάψιες ὅυλα καὶ οá½￾χι ὅυλα, συμφεÏ￾όμενον διαφεÏ￾όμενον, συνᾷδον διᾷδον, καὶ á¼￾κ πάντων ἓν καὶ á¼￾ξ ἑνὸς πάντα.

8
<< Βοσκομενα γινεται• πᾶν γαÏ￾ ἑÏ￾πετὸν τ’ ου πληγῇ νέμεται, >> ως φησιν ἩÏ￾άκλειτός.

9
<< ποταμοῖσι τοῖσιν αá½￾τοῖσιν á¼￾μβαίνουσιν ἕτεÏ￾α καὶ ἕτεÏ￾α ὕδατα á¼￾πιῤῥεῖ• >> καὶ ψυχαὶ δὲ ἀπὸ τῶν ὑγÏ￾ῶν ἀναθυμιῶνται.

10
<< ὕες γαÏ￾,>> φησιν, << ηδονται βοÏ￾βόÏ￾ῳ μᾶλλον á¼¢ καθαÏ￾á¿· ὕδατι.>>

11
Εἰ μὴ καὶ ΔιονÏ￾σῳ πομπὴν á¼￾ποιεῦντο καὶ ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα εἴÏ￾γασται• ωὑτὸς δὲ Ἀίδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναÎ￾ζουσιν.

12
γενόμενοι ζώειν á¼￾θέλουσι μόÏ￾ους Ï„á¾½ ἔχειν, μᾶλλον δὲ ἀναπαÏ￾εσθαι, καὶ παῖδας καταλείπουσι μόÏ￾ους γενέσθαι.

13
θάνατός á¼￾στιν á½￾κόσα á¼￾γεÏ￾θέντες á½￾Ï￾έομεν, á½￾κόσα δὲ εὕδοντες ὕπνος.

14
χÏ￾υσὸν γὰÏ￾ οἱ διζήμενοι γῆν πολλὴν á½€Ï￾Ï￾σσουσι καὶ εὑÏ￾ίσκουσιν ὀλίγον. Κάματός αυτοισιν εστιν μοχθεῖν τε και ἄÏ￾χεεσθαι υπεÏ￾ του ουτου, εν δε ες το μεταβάλλον φηÏ￾ειν τις αυτων ἀναπαύεσθαι.

15
ἄνθÏ￾ωπος á¼￾ν εá½￾φÏ￾όνῃ φάος ἅπτεται ἑωυτῷ, αποθανων, ἀποσβεσθεὶς ὄψεις. ζῶν δὲ ἅπτεται τεθνεῶτος εὕδων, ἀποσβεσθεὶς ὄψεις. á¼￾γÏ￾ηγοÏ￾ὼς ἅπτεται εὕδοντος.

16
κόσμον τόνδε, τὸν αá½￾τὸν á¼￾πάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθÏ￾ώπων á¼￾ποίησεν, ἀλλ᾽ ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται: πῦÏ￾ ἀείζωον, á¼￾πτόμενον μέτÏ￾α καὶ ἀποσβεννÏ￾μενον μέτÏ￾α. […] <Ταδε οÏ￾ων> πυÏ￾ὸς Ï„Ï￾οπαὶ: Ï€Ï￾ῶτον θάλασσα, θαλάσσης δὲ τὸ μὲν ἥμισυ γῆ, τὸ δὲ ἥμισυ Ï€Ï￾ηστήÏ￾. […] θάλασσα διαχέεται καὶ μετÏ￾έεται εἰς τὸν αá½￾τὸν λόγον, á½￾κοῖος Ï€Ï￾όσθεν ἦν á¼¢ γενέσθαι γῆ.


17
ἓν τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι οá½￾κ á¼￾θέλει καὶ á¼￾θέλει Ζηνὸς ὄνομα.

18
νόμος καὶ βουλῇ πείθεσθαι ἑνός.

19
ἀξÏ￾νετοι ἀκοÏ￾σαντες κωφοῖσιν á¼￾οίκασι• φάτις αá½￾τοῖσι μαÏ￾Ï„Ï…Ï￾εῖ: ‘παÏ￾εόντας ἀπεῖναι’.

20
ψυχῇσι θάνατος ὕδωÏ￾ γενέσθαι, ὕδατι δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι, á¼￾κ γῆς δὲ ὕδωÏ￾ γίνεται, á¼￾ξ ὕδατος δὲ ψυχή.

21
<< πολυμαθίη νόον ἔχειν οá½￾ διδάσκει• >> Ἡδίοδον γὰÏ￾ ἂν á¼￾δίδαξε καὶ ΠυθαγόÏ￾ην αὖτίς τε Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον.

22
Τὸ ἰσχυÏ￾ότατον καὶ καθαÏ￾ωτατον πῦÏ￾: [...] τούτῳ ψυχὴ, νοὸς, φÏ￾όνησις, αὔξησις, κίνησις, μείωσις, διάλλαξις, ὕπνος, á¼￾γÏ￾ήγοÏ￾σις· τοῦτο πάντα διὰ παντὸς κυβεÏ￾νᾷ, καὶ τάδε καὶ á¼￾κεῖνα, οá½￾δέκοτε ἀτÏ￾εμίζον.

23
οá½￾κ á¼￾μεῦ, ἀλλὰ τοῦ λόγου ἀκοÏ￾σαντας á½￾μολογεῖν σοφόν á¼￾στιν ἓν: πάντα εἰδέναι.

24
Οá½￾ ξυνιᾶσιν ὅκως διαφεÏ￾όμενον ἑωυτῷ αυτο ομολογεει• παλίντÏ￾οπος á¼￾Ï￾μονίη κόσμου, ὅκωσπεÏ￾ τόξου καὶ λÏ￾Ï￾ης.

25
ἔμπεδον οá½￾δέν, ἀλλ᾿ ὅκως á¼￾Ï‚ κυκεῶνα Ï„á½° πάντα συνειλέονται καί á¼￾στι τὠυτὸ Ï„á½³Ï￾ψις ἀτεÏ￾ψίη, γνῶσις ἀγνωσίη, μέγα μικÏ￾όν, ἄνω κάτω πεÏ￾ιχωÏ￾έοντα καὶ ἀμειβόμενα á¼￾ν τῇ τοῦ αἰῶνος παιδιῇ. Ï„á½· γὰÏ￾ á½￾ αἰών á¼￾στι; Παῖς παίζων, πεσσεύων, διαφεÏ￾όμενος, συμφεÏ￾όμενος• παιδὸς ἡ βασιληίη.

26
πόλεμος πάντων μὲν πατήÏ￾ á¼￾στι, πάντων δὲ βασιλεÏ￾Ï‚, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθÏ￾ώπους, τοὺς μὲν δοÏ￾λους á¼￾ποίησε τοὺς δὲ á¼￾λευθέÏ￾ους.

27
á½￾δὸς ἄνω κάτω μίη καὶ ωὑτή.

28
Τί γὰÏ￾ ἄνθÏ￾ωποι θειοτατοι εισιν; θεοὶ, θνητοί τ’ ανθÏ￾ωποι’ ἀθάνατοι: ζῶντες τὸν á¼￾κείνων θάνατον, τὸν δὲ á¼￾κείνων βίον τεθνεῶτες.

29
ἔνθα δ᾽ á¼￾όντι á¼￾πανίστασθαι καὶ φÏ￾λακας γίνεσθαι á¼￾γεÏ￾τὶ ζώντων καὶ νεκÏ￾ῶν.

30
Τὰδὲ πάντα οἰακίζει ΚεÏ￾αυνός.

31
πάντα γὰÏ￾ τὸ πῦÏ￾ á¼￾πελθὸν κÏ￾ινεῖ καὶ καταλήψεται.

32
<< á½￾ θεὸς ἡμέÏ￾η εá½￾φÏ￾όνη, χειμὼν θέÏ￾ος, πόλεμος εἰÏ￾ήνη, κόÏ￾ος λιμός: >> τἀναντία ἅπαντα· οὗτος á½￾ νοῦς [nach Anaxagoras].<< ἀλλοι οῦται δὲ, ὅκωσπεÏ￾ <πῦÏ￾>, á½￾πόταν συμμιγῇ θυώμασιν, ὀνομάζεται καθ᾽ ἡδονὴν ἑκάστου. >>

33
θυμῷ μάχεσθαι χαλεπόν• á½… τι γὰÏ￾ ἂν θέλῃ, ψυχῆς ὠνεῖτει.

34
<< πυÏ￾ός τε ἀνταμειβὴτὰι πάντα, >> φησιν ἩÏ￾άκλειτός, <<καὶ πῦÏ￾ á¼￾πάντων>> ὅκωσπεÏ￾ χÏ￾υσοῦ χÏ￾ήματα καὶ χÏ￾ημάτων χÏ￾υσός.

35
ΠεÏ￾ιόδους· ὧν á½￾ ἥλιος á¼￾πιστάτης ὢν καὶ σκοπὸς á½￾Ï￾ίζειν καὶ βÏ￾αÏ￾εύειν καὶ ἀναδεικνύναι καὶ ἀνα¬φαί-νειν << μεταÏ￾ολὰς καὶ á½¥Ï￾ας αἳ πάντα φέÏ￾ουσι, >> καθ΄ ἩÏ￾άκλειτον.

36
ὀφθαλμοὶ γὰÏ￾ τῶν ὤτων ἀκÏ￾ιβέστεÏ￾οι μάÏ￾Ï„Ï…Ï￾ες.

37
<< ξυνὸν >> γὰÏ￾ << á¼€Ï￾χὴ >> καὶ << πέÏ￾ας >> á¼￾πὶ κÏ￾κλου πεÏ￾ιφεÏ￾είας.

38
τίς γὰÏ￾ αá½￾τῶν νόος á¼¢ φÏ￾ήν; δήμων ἀοιδοῖσι πείθονται καὶ διδασκάλῳ χÏ￾είωνται á½￾μίλῳ οá½￾κ εἰδότες ὅτι <οἱ πολλοὶ κακοί, ὀλίγοι δὲ ἀγαθοί>. αἱÏ￾εῦνται γὰÏ￾ ἓν ἀντὶ á¼￾πάντων οἱ ἄÏ￾ιστοι, κλέος ἀέναον θνητῶν, οἱ δὲ πολλοὶ κεκόÏ￾ηνται ὅκωσπεÏ￾ κτήνεα.

39
κακοὶ μάÏ￾Ï„Ï…Ï￾ες ἀνθÏ￾ώποισιν ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα βαÏ￾βάÏ￾ους ψυχὰς á¼￾χόντων.

40
οἱ ἄνθÏ￾ακες πλησιάσαντες Ï„á¿· πυÏ￾ὶ κατ' ἀλλοίωσιν διάπυÏ￾οι γίνονται, χωÏ￾ισθέντες δὲ σβέννυνται.



(Allgem. Argument nach allgemeinspräche Vlg. fg. 8, 10, 20, 21, 28 (Version nach Pyth. Heracl. corr.), 35 (dichterliches), 36
(Allgem. Glösse(n): fg. 18 pareontaj apeinai, 23 panta eidenai nach DK 22 B 57 touton epistantai “pleistai eidenaiâ€￾, ) fg 29, fg 38 nach Bias oi pleistoi anqrwpoi kakoi.
NB: fg. DK 22 B 28 b nach fg. 31. Denn Clemens hechtet es an die ekpurwsij theorie.
NB: fg. 32 xummighi nach ‘de diaita’.
NB: fg. 34. wsper crusou crhmata kai crhmatwn crusoj sind wörten des Plutarchos durch sein Version vom DK 22 B 30: Kosmon tonde, fhsin Hrakleitoj, oute tij qewn out’ anqrwpwn epoihsen, wsper fobhqeij mh qeou apognontej. NB: Ich, herr D.M.F. Casimiri, bin die erste persön die hierauf Aufmerksam ist gewesen, die änderen sind immers zu Blödsinnig dafür. Aber sind die wörten okwsper crusou crhmata kai crhmatwn crusoj Heraklits, dann auch die wörten okwsper fobhqeij mh qeou apognontej.
NB: fg. 35 metabolaj kai wraj nach ‘de diaita’ Anfange und anderes.
NB: fg. 37 mog. teloj oder teleut. statt peir. nach ‘de diaita’.

[Bertus]

我什麼都ä¸￾是