Het vrije bewustzijn moet het daartoe eerst op afstand zetten.1/Dat vreemde medium kan je ook toe-eigenen.
Ik zie het bezwaar en het verschil niet.2/Met het afstoten loop je ook het risico om eigen dingen op anderen te projecteren natuurlijk.
Door de ander en het andere wordt je je bewust wat weer anderen in je geplant hebben en herken je die als niet van jezelf afkomstig. Maar ik denk dat Stirner vooral oog heeft voor alle implanties die je knechten. Je hebt natuurlijk veel goeds meegekregen in je ontwikkeling. Het verschil tussen anderen die je als volwassene ontmoet en de anderen daarvoor is dat die eerste anderen overdragen op een manier waar je volledig - maar minder vrij en minder bewust - aan meewerkt. Het echte kern zelf wat overblijft na zuivering is zoiets als geest of niets of wat jij platonische ideeenwereld noemde ergens anders.Je kunt het vreemde ook gaan verzorgen en koesteren en er mee gaan samenwerken en samenleven enzo...
Maar goed, de betekenis achter het 'mijzelf' is bij ons hier denk ik verschillend. (Het 'Ken uzelve' is volgens mij namelijk alleen maar mogelijk door de ander en niet door jezelf. Door dit andere en vreemd af te stoten etc kom je mi dus nooit tot het 'kenuzelve en zul je jezelf dus juist veliezen)
Dit is nauwelijks inhoudelijk te noemen, zoals herinneringen aan gedachtes die je elders opgepikt hebt inhoudelijk zijn (ergens gelezen gehoord bijvoorbeeld).
Omdat alles wat je in je opvoeding en scholing en ervaring opgedaan hebt gedeeltelijjk in die vorm jezelf gevormd heeft zou je dus ook kunnen zeggen: Jezelf verliezen om jezelf te vinden.
Denk ik ook. Het gaat dus eerder om het zuiveren van het medium en niet afstoten. En het bewustzijn dat het een medium is en niet per se een vorm van overheersing. Of zo.Er blijft dan echter NIETS over, vandaar ook dat hij en zijn opvolger Nietzsche zoveel vijandigheid oproepen. (Dit NIETS is volgens mij niet NIETS, maar dan toch altijd een potentiele groeikern, en ik geloof eigenlijk wel dat Stirner dit bedoeld. Die groeikern bestaat echter bij de gratie van zijn omgeving. Het moet zich ook vreemde elementen toeeigenen en niet alleen afstoten. Maw het is een meer dialectisch mechansme: ofwel de pendelbeweging tussen subject en object, waarbij wederzijds en wederkerig 'dingen' worden overgedragen.
We zijn het eigenlijk wel eens denk ik. ...
Het zal zijn als tegenhanger voor alle (nog) niet eigen gemaakte stemmen die in mijn hoofd spoken .. denk ik.Belangrijk voor jou is de vreemde inspiraitie die hij jou geeft.