Peter Sloterdijk: Sphären II - Globen

Bespreek hier filosofische werken waar je meer van wil weten of die je met anderen wilt delen.
Gesloten
Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 2
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Peter Sloterdijk: Sphären II - Globen

Bericht door yopi » 19 sep 2008, 14:23

De vraag:
"Maar hoe kunnen sferen groeien? Hoe leren intieme werelden, paren, families, horden, kleine volken hun catastrofes, hun scheuringen, hun dreigende overweldiging door explosieve krachten, uiterlijke en innerlijke, te boven te komen? Hoe is het mogelijk dat niet alle op de proef gestelde en overweldigde groepen geruisloos in het ahistorische verdwijnen, maar dat sommige van hen moed vatten datgene te integreren wat gewoonlijk tot vernietiging leidt? Welke veranderingen van levenswijze ondergaan de kleine menselijke gemeenschappen wanneer ze erin slagen het onverdraaglijke bovenmatig te verdragen? Wat gebeurt er met de verbondenen wanneer het hun lukt hun overleven ondanks de meest onvervangbare verliezen door te zetten? Wat leert hen om zich zozeer te beheersen, op te peppen en te verharden, ja, zich zozeer aan een zelfbeeld te committeren dat ze zelf eerder tot noodlotsmachten voor anderen worden dan ten gevolge van uiterlijke omstandigheden noodlotsdrama's te ondergaan?

Hoe de antwoorden op deze vragen ook mogen uitvallen, ze zullen onherroepelijk morfologische gevolgen hebben en daardoor ook een immunologische en sferologische (en eo ipso een uterotechnische) betekenis krijgen. Steeds opnieuw moet verklaard worden hoe groepen mensen hun vormcrises ten gevolge van uiterlijke machten en innerlijke spanningen kunnen doorstaan.

Microsferen groeien uit tot macrosferen voorzover het hun lukt de stress veroorzakende, externe machten in hun eigen radius in te bouwen. Men zou dus de groei van de sferen kunnen omschrijven als een cursus stressverwerking, in het verloop waarvan het uitwendige door insluiting in het binnenste van de sfeer geneutraliseerd wordt. Het zijn vooral proto-politieke stressoren, zoals vijanden en vreemden, sociaal-psychologische stressoren, zoals collectieve depressies, en mentale stressoren, zoals het monsterachtige en de idee van het oneindige, die geïntegreerd moeten worden vooraleer een kleine etno-sferische eenheid zich kan ontwikkelen tot een hoger soort wereldvorm.

Een groep die alle wezenlijke monsters naar binnen getrokken en in zekere zin overwonnen of omheind zou hebben, zou tot een imperium of een hoog-culturele macrosfeer zijn uitgegroeid. Van een onvervalste macrosferische vorm kan alleen dan sprake zijn als ook het grote en grootste op een binnenwereldkarakter kan bogen. In een binnenwereldachtige grote bol moet de wil tot macht congruent zijn met een wil tot bezieling van de hele ruimte. Voorzover wij dat kunnen beoordelen zijn zulke wereldbinnenruimten slechts in drie hoogculturen van de Oudheid consequent ontworpen en doordacht - in China, in India en in Griekenland, die culturen dus die volgens een relatief wijdverspreide scholastieke consensus gelden als de drie geboorteplaatsen van de filosofie. In de kosmologieën van deze culturen begint de morfologische imperatief 'Maak rond en heers' onvoorwaardelijk te gelden."

Gebruikersavatar
ziznl
Posts in topic: 1
Berichten: 2382
Lid geworden op: 11 okt 2007, 12:15
Contacteer:

Bericht door ziznl » 19 sep 2008, 15:20

Ik vind dit heel mooi en heel beeldend verwoord door Sloterdijk.
Zodanig dat ik bijna geneigd ben om te zeggen: ja zo is het!
Maar het is bijna alsof je hierdoor geneigd bent om zelf iets te vergeten......iets nogal wezenlijks...

Het lijkt wel een soort diagnose van de werking van de culturele geest
Therapie wil ik niet naar vragen, omdat er dan weer een nieuwe veilige stressverwerkte sfeer (geformuleerd in een oplossende-tegel-one-liner) ontstaat. Zoals ik zelf uiteraard vaak geneigd ben te doen overigens!

1/ Maar wie is de therapeut? En dan bedoel ik: wie blaast deze bellen?
2/ En wat is het materiaal? Waar is de wand van deze bellen van gemaakt.

Ik zou willen pleiten voor de volgende antwoorden.
1/het lijkachtige binnen-medium (aka de 'fysieke' natuur)
2/het spookachtige buiten-medium (aka de 'mystieke' cultuur)

(3/of voorbeiden het ertussen geklemde echte medium?)
NeoCartesiaan:
"Ik denk (mezelf), dus ik ben (een bedachte gedachte)."
"Ik spreek (tegen mijn begeerde geliefde), dus jij bent (een besproken sprookje)."
"Ik vecht (tegen mijn gevreesde vijand), dus jij bent (een omstreden strijd)."

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 2
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 19 sep 2008, 23:06

Wie blaast deze bellen?
Ik zou zeggen als ik probeer te vertalen en te bemiddelen:
Wij die in het imaginaire opereren.

Het materiaal?
Het monstrueuze, het buiten, het fysieke (zonder de connotaties uit de fysica en materialisme). Dat wat ons draagt, maar ook onze dood herbergt. Dat wat als reëele geintegreerd moet worden om groei mogelijk te maken in het medium van het imaginaire.
Door het scheppen uit en van een symbolische wereld of sfeer waar dit alles een plek heeft of krijgt.
Zolang deze zeepbel nog niet 'alles' omvat blijft er een binnen en een buiten.

Maar deze (westerse?) bol of bollen zijn volgens P.Sl. al uit elkaar gespat en verschuimd. De rest van de oorspronkelijke bol is:
'Das Weltinnenraum des Kapitals'

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten