Gespleten paradox

[arkhétupos]

"Kunnen de mensen achterin de zaal mij horen?" Is een voorbeeld van een oxymoron.
"Wat komen jullie hier doen dan?" is de uitbreiding erop, die niets van de oorspronkelijk paradox wegneemt.
("Kunnen de mensen in de zaal mij zien? Waarom enkel jullie?")

[Eddie Coppens]

"Kunnen de mensen achterin de zaal mij horen?"

"Kunnen de mensen achterin de zaal mij horen verstaan?" kan toch, en is een voorbeeld van empirisch onderzoek.
Als er geen reactie komt of wat gemompel is de kans groot dat de spreker niet verstaan wordt.
Er zijn natuurlijk nog andere reacties mogelijk.
(Ik dacht, 'k ga eens meezingen, ik weet niet goed wat eigenlijk het punt is...)

[Bärbel]

"Kunnen de mensen achterin de zaal mij horen?" Is een voorbeeld van een oxymoron.
"Wat komen jullie hier doen dan?" is de uitbreiding erop, die niets van de oorspronkelijk paradox wegneemt.
("Kunnen de mensen in de zaal mij zien? Waarom enkel jullie?")

Ieder in de zaal verstaat slechts dat wat hij verstaan kan. Zo wordt iedere boodschap op evenveel niveaus begrepen als dat er mensen in de zaal zitten. Achterin horen ze in feite niks. Enkel herhaling van wat zij menen reeds gehoord te hebben, niet wetende dat ze niet verstonden wat ze hoorden, en daarom steen en been klagen over hun gehoorvermogen het spreekvermogen van de spreker.

Het is me wat . Hè Leon?

[arkhétupos]

(Ik dacht, 'k ga eens meezingen, ik weet niet goed wat eigenlijk het punt is...)

En als al het gezang verstomt, zing jij dan nog steeds door. Enkel omdat je zingen kunt?
Of zong jij al nog voor wij het konden? In de hoop dat iemand meezingen zou?

Dat is het kenmerk van de gespleten/geslepen paradox: de paradox die in zichzelf geen paradox is.

Maar nuchter gezien er wel 1 is:
Het is, en het is niet.
Wat wie er ook maar welke mening op na houdt:
Het is EXNOF het is niet is altijd waar.

(Dat wilde ik toch maar weer even benadrukt zien, waarom weet ik zelf ook niet. Noem het: "Een gevoel", dan ben je begriptechnisch al vrij veilig. Rest nog gelijken-beschouwing.)

[Eddie Coppens]

In de hoop dat iemand meezingen zou?

In Vlaanderen heeft men het soms over 'meevooizen', opportunistisch beamend meepraten met de spreker.
Ik schijn eerder met eerlijke mensen te maken te hebben, zelden wordt er meegezongen.
Alhoewel, soms...

[arkhétupos]

Alhoewel, soms...

Is het meezingen mooier?

[arkhétupos]

Alhoewel, soms...

Is het meezingen mooier?

Is het meezingen makkelijker dan de oxymoron van de paradox weten te splijten.

Mijn broer liegt altijd, want die scheert zichzelf stiekem.

[arkhétupos]

In Vlaanderen heeft men het soms over 'meevooizen',

Meeneuken in nuchter Hollandsch.

Geen wonder dat al die managmentboeken gigantische aftrek hebben.

[arkhétupos]

Niemand durft toe te geven mijn geschoren broer te kennen.
(Een sentiment dat ik goed kan begrijpen. Ook al heb ik geen broer.)

[Eddie Coppens]

Ik had het over 'vooizen', niet 'vozen'.

voois (de ~ (v.), -zen)
melodie

Woordenboek der Nederlandsche Taal: VOOIS
Middelnederlandss vois. Uit Oudfrans voiz (stem).
Het woord is in de alg. taal sinds de 18de eeuw verouderd, maar in Vl.-België nog bekend.

vergelijk meevooizen

’k Zit al den hiele morgend mè dà voeizeke in mànne kop. (Ik zit al de hele morgen met dat vooizeke in mijn kop).

De laatste stroof van Boerke Naas (G.Gezelle):
Hier stoppe ik. Dichte een ander nu
een voois op boerke Naas;
’t Is waar, ’t en was geen leeuwenhert,
maar toch, ’t en was niet dwaas!

[arkhétupos]

- "Dit is een paradox"
Is al een oxymoron!

- "Ik weet meer dan jij"
Jij weet niet wat ik weet!

Laten we eens een dialoog aangaan en tri-oxidaal worden, met de ozonkam eroverheen: en kijken waar de toner hangen blijft.

[arkhétupos]

Soms, niet altijd, maar vaak wel
herinner ik mij hoe werkelijk het allemaal wel niet kon lijken.

Mijn leven toen.

Had ik maar niet, exnof, had ik maar wel.

::

Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat ik mij nu hier bevind?

Het is Gods wil en anders niet.


::

Dus wee als jij probeert iets slechts tegen mij te zeggen: dan ben jij zelf aan de beurt.

[arkhétupos]

Ik houd van paradoxen

Ik nog meer.

::

Een door mensen bestuurde zwarte helikopter, valt niet te onderscheiden van een ongestuurde witte helikopter.

[arkhétupos]

"Kunnen de mensen achterin de zaal mij horen?"

(Ik dacht, 'k ga eens meezingen, ik weet niet goed wat eigenlijk het punt is...)

Het punt is dat men vanzelf doof wordt voor andere verlangen.

[arkhétupos]

Trump of niet-Trump.

Er schijnt geen mogelijk alternatief.

[arkhétupos]

Het is als een paradoxale oxymoron: "De mensen achterin de zaal reageren niet, omdat ze mij niet begrepen hebben."

Ergo: "Gespleten paradox."