Ja, als jij dat wilt.
Nee, maar dan mag jij wel uitleggen waarom niet.
Misschien?
Dan mag ik ook een woordje doen:
Als filosofie problematisch is, dan zou ik me er niet mee bezighouden als ik jou was.
Het geeft niets dan meer vragen.
Akkoord, op sommige vragen antwoord, maar die roepen weer nieuwe vragen op.
Als jij je daadwerkelijk filosoof meent, dan moet je kunnen zweven op de gedachten van de mensen om je heen.
Accepteren wat je gegeven wordt en de overvloed doorgeven.
Dat is ook een vorm van evolutie: "De 'hebberds' worden er vanzelf uitgehaald."
::
Goed dat is groot gezien, wat heeft dat concreet met jouw leven te maken?
- "Zuig jij nog? Of sta jij al op eigen benen?"
Hoe dan?
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Als jij je daadwerkelijk filosoof meent, dan moet je kunnen zweven op de gedachten van de mensen om je heen.
Accepteren wat je gegeven wordt en de overvloed doorgeven.
Dat lijkt me nogal new-wave-achtig.
Het was het verschil in hun beider opvatting, over wat filosofie is (of zou moeten zijn).
Voor Wittgenstein bestaan er alleen filosofische raadsels, en die ontstonden wanneer 'de taal met vakantie ging', d.w.z. als een taaluiting werd losgemaakt van zijn gebruikerscontext.
In 'Ludwig Wittgenstein - Taal, de dwalende gids' zegt Bert Keizer het zó: Veel traditionele wijsgerige problemen houden geen stand als kritisch wordt gekeken naar de taal waarin ze zijn verwoord. De vraag: 'Waarom zijn wij op aarde?' suggereert een vergelijkbaar antwoord als de vraag: 'Waarom ben ik bij Albert Heijn?' En wat te denken van de uitspraak: 'De ziel zit in het lichaam'? Wie dit zegt, suggereert vaak dat de ziel er ook uit kan, dat ze zelfstandig op stap kan. De uitspraak wordt dan vergeleken met een uitspraak als 'De man zit in het huis'. Maar je zegt ook: 'De stemming zit in het feestje.'
Voor Popper bestaan er wel degelijk filosofische problemen: 'Of we goede gronden hebben om aan te nemen dat de zon morgen zal opgaan lijkt een probleem te zijn dat buiten de taal zelf bestaat. Dus blijven professionele filosofen worstelen met problemen als de mysteries van het bewustzijn en het verband tussen lichaam en geest - ze geloven dat die niet kunnen worden opgelost met behulp van linguïstische analyse." (De vloek van Wittgenstein p.210-211)
Hoewel mijn sympathie onwillekeurig uitgaat naar Popper denk ik dat Wittgenstein met zijn taaltheorie voor een groot stuk juist zat.
Graag gedaan!
Ik beschouw het een beetje als een opdracht om de zogezegd 'moeilijke' filosofische stelsels (zijn er andere?), als voorbereiding tot mijn volgende 'Van muizen...' in behapbare doseringen te 'herschrijven'.
Zoals bij Arkhé/Chris zal dit door geen enkele serieuze filosoof ernstig worden genomen, maar dat zal me worst zijn.
Ik ben o.a. wat in Nietzsche's 'Voorbij goed en kwaad' aan het lezen en wat hij durft te schrijven over academische filosofen, daar is mijn puistjespuber-arrogantie niets tegen.
Voor Popper bestaan er wel degelijk filosofische problemen:
'Of we goede gronden hebben om aan te nemen dat de zon morgen zal opgaan lijkt een probleem te zijn dat buiten de taal zelf bestaat. Dus blijven professionele filosofen worstelen met problemen als de mysteries van het bewustzijn en het verband tussen lichaam en geest - ze geloven dat die niet kunnen worden opgelost met behulp van linguïstische analyse."
(De vloek van Wittgenstein p.210-211)
Hoewel mijn sympathie onwillekeurig uitgaat naar Popper denk ik dat Wittgenstein met zijn taaltheorie voor een groot stuk juist zat.
'Morgen' is maar een 'begrip', net als 'zon' of het opgaan ervan.
Men kan menen dat beiden samen kunnen komen als exclusief niet of
(W EXNOF P)
memeticae schreef:Dus als in, met: "slechts één van beiden is onhoudbaar", zeg maar?
Cf. :"God exnof Duivel"
Dan is het simpel.
(Eén van de twee steekt in allebei, of niet.)
Daarom is taalfilosofie hetzelfde als fenomenenfilosofie: waar je zoekt, vind je.
De "Big bang" is een leugen, tenzij (of liever: "mits" ) je in achtergrondstraling gelooft, die dan weer door E veroorzaakt werd, en door H gemeten en verklaard, binnen die theorie. (Overal heerst gelijke lichtsnelheid, hoe je ook maar meet.)
Geen wonder dat je dan gaat denken dat de aarde rond is, als je aanneemt dat alle punten op de horizon even ver van de waarnemer verwijderd zijn.
(You are home? Hoor ik dat goed?)
De horizon glimlacht! En ziet triest als je achteruit kijkt.
(Dankzij groothoeklenzen, maar wie kan het schelen dat dat enkel in zijn telefoonkamera zit? -"Ik zag het toch zo?")
Ergens laat hij ook nog zien dat ze pal Oost varen, en dus de zonsopgang tegemoet gaan.
Japan, het land van de rijzende zon, doet dat ook. Net als beide Amerikaas, Europa-Afrika, Rusland, Azië en Australië.
(En Nieuw-Zeeland natuurlijk, dat klaagt dat het op geen kaart voorkomt.)
http://doesnewzealandexist.blogspot.com/
::
Bij de juiste "openingsverhouding " is jouw horizon altijd parallel met die van anderen.
Welke de juiste verhouding is?
Daar valt over te filosoferen.
(En verdient het eigenlijk ook, als enige. De rest is immers triviaal.)
::
Een koppel hangt een schilderij op:
"Is het zo recht?"
- "Nee, linkerkant nog een beetje naar beneden"
"Zo?"
- "Ja! Perfect!"
"Hm ik vind het nog steeds scheef hangen"
- "Naar links of naar rechts?"
"Boven en beneden klopt niet."
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ik had hier 'academisch' wel wat pejoratief bedoeld, zeker in de filosofie is veralgemenen gevaarlijk.
Maar vaak zijn het inderdaad 'boterhamfilosofen', vaak te herkennen aan hun zwaarwichtigheid, omslachtigheid en soms kortweg onnozelheid...
Als jij je daadwerkelijk filosoof meent, dan moet je kunnen zweven op de gedachten van de mensen om je heen.
Accepteren wat je gegeven wordt en de overvloed doorgeven.
Dat lijkt me nogal new-wave-achtig.
Is daar wat mis mee?
Of, met "chi-power" in het achterhoofd: "Wat is daar mis mee?"
Zeg maar?
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ben ik nu aan het 'Altzheimeren' of zijn er ergens een paar posts verdwenen?
gebruikers kunnen de inhoud van hun berichten altijd wijzigen, en ik kan verwijderen, welke vrijheid ik voor mijn eigen berichten wel gebruik. Ik doordenk dan bijvoorbeeld de mogelijke consequenties van een tekst en handel dan zo dat ik de teksten terugneem. enkele berichten in de discussie Wittgenstein zijn zo verwijderd. Hier volgens mij niets.
behapbaar en in een prettige vorm gegoten is. Zoals jouw "Muizen".
Wel, vanuit mijn omgeving krijg ik de reactie dat ik het nog te moeilijk heb gemaakt.
Soms te gebald en te weinig rekening houdend met het bevattingsvermogen van de niet-filosofisch ervaren lezer.
Nu heb ik begrepen dat bij jou het lezen grote inspanning vraagt, en toch schijn je mijn schrijfsel te appreciëren.
Daarom ben ik aan het twijfelen: het geheel wat uitvoeriger maken en hierdoor nog toegankelijker, ofwel het maar zo te laten...
Wat denk jij, kan het nog wat verduidelijking gebruiken, hier en daar?
Wat een loftuitingen! Gelukkig kan je niet zien dat ik er een rooie kop van krijg...
Wat ik bijzonder fijn vind, is dat je juist de kwaliteiten opmerkt die ik er zo graag in wou leggen, maar niet wist of dat was gelukt.
Nu hoop ik maar dat een 'tweede lezing' geen teleurstelling brengt...deze avond kan alvast niet meer stuk!
Vermoei je toch maar niet te veel, ik heb de tijd...
