Filosofieforum.nl

Moreel particularisme.

Iemand?

Misschien een voorbeeld:

Moreel absolutisme / generalisme -> een belofte breken is slecht

Moreel particularisme ->er kan een situatie zijn waarin een belofte breken goed kan zijn

Paradox -> ik beloof dat ik mijn belofte zal breken wanneer dat nodig is.

Maakt zoiets je een betrouwbaar lid van de samenleving?

Particulier gezien valt moralisme onder de rationaliteit
(Het valt te verdelen)

Maar kunnen die partikels tezamen dezelfde moraal maken?

Als je een Opa hebt gehad, die je verhaaltjes vertelde dan wel.
"Zat je Opa aan je zaakje?", dan is opeens het hek van de dam.

Want dan verschijnen de vragen: "Moet ik dat erg vinden?"

En dat is absurd.

Iemand bood me een rol voor een film aan, de gage was 15miljoen, dus ja, ik ben ermee naar bed gegaan.

#stastistiek leert dat dit vaker vrouwen overkomt.

##boyorgirl.

Is begrijp de fascinatie met de moraal niet, degenene die het hardste schreeuwt heeft zich het meest laten misbruiken.

Voor gewin of voor genot?

Dat mogen rechters gaan uitvinden.

Het dunkt me dat steeds meer mensen aandacht krijgen voor het systeem.


Goed vs Slecht, is toch ook genderneutraal?

Ik kan er nog niet mijn vinger opleggen.

neus schreef: ↑

19 jan 2018, 11:52

ik beloof dat ik mijn belofte zal breken wanneer dat nodig is

Nog steeds is het meer een oxymoron.

Maar ik kan meegaan in dat "het beloven" de paradox is.

(Nog buiten de belofte om)

Niet alleen moreel is paticularisme mogelijk. Het pure egoistische behoeftebevredigen gaat ook om de particuliere bevredigingen. Evaluatie wordt steeds meer aan "systemen" overgelaten, waarna dus een markt van particulier consumentisme ontstaat, die niet anders dan als "hemel" zal kunnen gelden.

Om particuliere ongemakken weg te nemen, zal het "lichaam" paradoxaal genoeg (daar waar de behoeften in eerste instantie zitten) moeten verdwijnen.

het is maar een schets...

neus schreef: ↑

19 jan 2018, 11:44

Moreel particularisme.

Iemand?

- "Ik beloof dat ik geloof",

versus

- "Ik geloof dat ik beloof".

En daar een, vreedzame en bevredigende (voor alle partijen), tussenweg in weten te vinden.


Zodat de schuldwijzende vingertjes weggenomen kunnen worden.

Is een hele uitdaging.

Die je moreel particulier zou kunnen noemen.
(Volgens Newton ben je niets anders dan een golffront. Huygens noemde het de mate van verlichting.)

::

Ik noem het: "Facebook-fodder".
(maar dan al wel aan VIVA en Libelle voorbij: "Klaargestoomd voor het echte leven".)

(Ik maakte ooit de fout het als de interpretatie van een bijvoegelijk naamwoord gebruikt te hebben, in plaats van als een deelwoord.)

Dat is: Moreel particularisme.

"In dubio pro reo", neemt dan afscheid van de overhand.

Levensgevaarlijk!
- "Eens een mening, altijd een mening!"
(Kromzichtig gezien: naar vrouwelijke filosofie. Daarom zijn er ook zoveel vrouwelijke filosofen met een gepubliceerde eigen mening. En vooral en voornamelijk op facebook: "De fabriek" is immers vrouwelijk.

En intuïtie ook.

::

Het systeem, daarentegen, is onzijdig.
"Das System", valt zowel binnen de redenatie van Trump en Marx, (of Engels) uit te leggen. En nog op een heleboel andere manieren. "Distributed Antenna System", is er 1 van.

Ergens in zijn uitspraken, valt aan boeddha toe te rekenen: "Wie aan een mening waarde hecht, heeft een individu geschapen."

neus schreef: ↑

20 jan 2018, 09:34

Om particuliere ongemakken weg te nemen, zal het "lichaam" paradoxaal genoeg (daar waar de behoeften in eerste instantie zitten) moeten verdwijnen.

Als eerste geldt dan loslaten van de acquisitie van een lichaam.

Dat is geen, of werkt niet als, persoonlijke taak ...

Ook particulier gezien, werkt het begrip: "bezit", als buitenaards.

Hoewel ik het, als man, zonde zou vinden als al het vrouwelijke verdwijnt. Zelfs al zou ik mezelf ontkennen, valt het absurde te missen.

Het zou dan neerkomen op iets als: "Binnen mijn Wiskunde heeft Gödel geen plaats."
(Wat inherent paradoxaal en oxymoronisch is: "Wat als Gödel zichzelf onbewijzen geeft?")

Aie!

Uit de Intuïtie van A volgde B
Wat uit de intuïtionaliteit van C bleek, vormde D

Dus: als D dan ook A.

Dat is de ziekte van de tijd.

Oorzaken, gevolgen en ratio, laten zich slechts daardoor uitleggen.

Waarom?

Of beter: Zou dat moralistisch zijn?