DE ABSOLUTE THEORIE
Wetten- Logica - Realiteit .
De eeuwige wetten zoals in de wiskunde, de fysica, de logica e.a. staan boven en buiten de ruimte en de tijd ; zijn noodzakelijk en hun aard is ideëel ; terwijl al het overige dat ‘is‘ , ( ook god) niet moet zijn en aldus contingent aan die eeuwige ‘wetten’ moet zijn .
Deze wetten zouden een deel van ‘het’ en van ons bewustzijn zijn ; en de structuur van de dingen ontstaat door een projectie van die ideeën-wetten .
Alleen die eeuwige ideeën en wetten zijn absoluut, dus noodzakelijk en onafhankelijk .
Logica, wiskunde, enz. zijn een absoluut MOETEN-ZIJN, bv. 2+3 MOET 5 zijn, Pi MOET 3,14...zijn, enz.; en dit MOETEN-ZIJN is aldus een absolute WIL ;
En wil of willen is als onze eigen wil om te zetten in energie ( vanuit ideeën bestaande in ons brein ontstaat denken, willen en handelen) ; energie die dus ook volgens de formule E=mc² om te zetten is in massa en materie en dus in de ‘dingen’ zelf van onze realiteit (schepping) ; dus E=mc² wordt E=mc²=Psy (psy= wil, bewustzijn, waarvan de eeuwige wetten deel uitmaken) .
Kortom Logos -logica- een nieuwe ‘god’ ; een nieuwe Theorie van Alles …
Een Absolute Theorie
Een Absolute Theorie
"Er is meer..."
Is een oorzaak (of logisch verband) dan niet principieel objectief? Je kunt van mening verschillen over de manifestatie van de oorzaak, omdat die afhankelijk is van interpretatie. Maar als de oorzaak geen oorsprong vindt in een objectieve realiteit, dan hangt deze dus volledig af, en is gedefinieerd door, een subjectieve uitleg. Je zou dan een ander model kunnen hanteren waarin die oorzaak niet voorkomt. Als we er vanuit gaan dat we logica hanteren, dan is die logica dus inherent pluriform. Maar is dat niet tegen de definitie van logica in?
Het hangt allemaal af van de premissen die je stelt, en die zijn inherent subjectief! Maar als het resultaat van de logische redenatie op basis van die premissen telkens een 'waar' resultaat geeft, dan is die 'waarheid' misschien een teken van het bestaan, en geworteld zijn in, een objectieve realiteit?
Het hangt allemaal af van de premissen die je stelt, en die zijn inherent subjectief! Maar als het resultaat van de logische redenatie op basis van die premissen telkens een 'waar' resultaat geeft, dan is die 'waarheid' misschien een teken van het bestaan, en geworteld zijn in, een objectieve realiteit?
De waarheid is dat er geen waarheid is.
Ik kijk of ik begrijp wat je bedoelt met wat commentaar er bij Leonardo.
Daar naast is het zo dat je zou kunnen zeggen dat we alleen dat vaststellen als werkelijkheid wat past in het raamwerk van oorzaak gevolg en logica. Dan zien we dus maar een deel van die eventuele objectieve werkelijkheid. Dat stuk waarbij zowel het subject als het object nodig zijn.
Een mogelijk ander subject zal dan een andere (objectief ervaarbare) werkelijkheid waarnemen. Dus in die zin niet absoluut. Maar daar is natuurlijk wel mee te leven, maar niet principieel waar.
Mijn punt (heb ik van Kant en Schopenhauer) is dat het subject niet zonder het object kan en andersom.
Ik weet niet wat voor gevoel je bij mijn redenatie hebt.
Zo als ik al zei: Er valt goed te leven met die onzekerheid.
Zoals die twee filosofen het zien zou je kunnen zeggen dat er in ieder geval een overdraagbare waarheid is (naar anderen) en dat we daardoor toch 1 wereld kunnen ervaren: Intersubjectiviteit zou je dat kunnen noemen.
Inderdaad. In zichzelf wel ..Is een oorzaak (of logisch verband) dan niet principieel objectief?
Klopt. Zo ervaren we het ook. Het scepticisme zegt dat hieruit blijkt dat er geen absolute zekerheid over is.Je kunt van mening verschillen over de manifestatie van de oorzaak, omdat die afhankelijk is van interpretatie. Maar als de oorzaak geen oorsprong vindt in een objectieve realiteit, dan hangt deze dus volledig af, en is gedefinieerd door, een subjectieve uitleg.
Daar naast is het zo dat je zou kunnen zeggen dat we alleen dat vaststellen als werkelijkheid wat past in het raamwerk van oorzaak gevolg en logica. Dan zien we dus maar een deel van die eventuele objectieve werkelijkheid. Dat stuk waarbij zowel het subject als het object nodig zijn.
Een mogelijk ander subject zal dan een andere (objectief ervaarbare) werkelijkheid waarnemen. Dus in die zin niet absoluut. Maar daar is natuurlijk wel mee te leven, maar niet principieel waar.
Ik begrijp niet wat je bedoelt met 'inherent pluriform'.Je zou dan een ander model kunnen hanteren waarin die oorzaak niet voorkomt. Als we er vanuit gaan dat we logica hanteren, dan is die logica dus inherent pluriform. Maar is dat niet tegen de definitie van logica in?
Dat is nog steeds empirisme, die de mogelijkheid van scepsis open laat.Het hangt allemaal af van de premissen die je stelt, en die zijn inherent subjectief! Maar als het resultaat van de logische redenatie op basis van die premissen telkens een 'waar' resultaat geeft, dan is die 'waarheid' misschien een teken van het bestaan, en geworteld zijn in, een objectieve realiteit?
Mijn punt (heb ik van Kant en Schopenhauer) is dat het subject niet zonder het object kan en andersom.
Ik weet niet wat voor gevoel je bij mijn redenatie hebt.
Zo als ik al zei: Er valt goed te leven met die onzekerheid.
Zoals die twee filosofen het zien zou je kunnen zeggen dat er in ieder geval een overdraagbare waarheid is (naar anderen) en dat we daardoor toch 1 wereld kunnen ervaren: Intersubjectiviteit zou je dat kunnen noemen.
Als je telkens kunt kiezen welke subjectieve zienswijze je wilt hanteren, dat wil zeggen dat deze zienswijze onder besturing van de vrije wil valt, dan zijn er altijd dingen die je daarmee niet kunt veranderen, en dus niet onder invloed van de vrije wil lijken te staan! Zo ziet bijvoorbeeld je slaapkamer er elke ochtend zo uit als je hem 's avonds hebt achtergelaten! :greins: Dat versta ik onder 'objectief': Een set premissen die, als gehanteerd, steeds dezelfde uitkomst opleveren. Sterker nog: zelfs zonder premissen is de slaapkamer nog iedere ochtend dezelfde! (en dus niet afhankelijk van zienswijze)
De waarheid is dat er geen waarheid is.
Ik bedoel dat de 'uitkomsten' van de logische gevolgtrekkingen zuiver afhankelijk zijn van de gehanteerde premissen, waardoor deze gevolgtrekkingen ook het gevolg zijn van de premissen, en je dus niets anders hebt dan de premissen. Je kunt de premissen derhalve zonder bezwaar veranderen, met als gevolg andere gevolgtrekkingen. Deze gevolgtrekkingen zijn betekenisloos, omdat ze slechts een andere premissen uitdrukken.yopi schreef:Ik begrijp niet wat je bedoelt met 'inherent pluriform'.
Maar ik besef dat ik daarmee de term 'pluriform' nog niet heb verdedigd...
De waarheid is dat er geen waarheid is.
Ik dacht dat je een principiële vraag stelde, maar:Leonardo schreef:Is de notie dat voor alles een logische oorzaak is aan te wijzen een aanwijzing voor (het bestaan van) een objectieve werkelijkheid?
Het is een houvast iig .....zelfs zonder premissen is de slaapkamer nog iedere ochtend dezelfde! (en dus niet afhankelijk van zienswijze)
is het nu de kunst om hier zo veel mogelijk te zeggen?
met een niet te verstane woorden brei,
wat een onzin,
dit is wat de onzin tot stand brengt,
De eeuwige wetten zoals in de wiskunde, de fysica, de logica e.a. staan boven en buiten de ruimte en de tijd
jullie stellen dus dat, onze vertaling van het al, in getal en symboliek
boven het al staan
denkt u dit waarlijk?
met een niet te verstane woorden brei,
wat een onzin,
dit is wat de onzin tot stand brengt,
De eeuwige wetten zoals in de wiskunde, de fysica, de logica e.a. staan boven en buiten de ruimte en de tijd
jullie stellen dus dat, onze vertaling van het al, in getal en symboliek
boven het al staan
denkt u dit waarlijk?
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten