Idealisme in de filosofie
Geplaatst: 01 dec 2012, 15:55
   Argumentatie tot idealisme …
- Of : alles bestaat slechts in mijn, onze of in dé geest .
 -Processus 1 :Â
Thesis : de ruimte is eindig . Als de ruimte in reële zin, als draagster van 'materiële' substanties, werkelijk bestaat, dan moet ze meetbaar zijn, t.t.z. er moet een bepaald, beperkt aantal 'x' kubieke km, of zelfs kubieke lichtjaren ruimte zijn en bestaan .
Anti-thesis : de ruimte is oneindig . Als de ruimte dan wel bepaald en gelimiteerd zou zijn, dan moet ze begrensd en quasi om-muurd zijn . Door wat ? En wat is er dan na of achter die muur ??? Ja wel, alweer ruimte of uitgebreidheid ; anders kan men zich dat niet voorstellen ...
Conclusie : de ruimte is zowel eindig als oneindig ; wat een contradictie is ; een antinomie ..
Oplossing : de ruimte 'bestaat' niet in zijn reële zin.; en wordt zeker niet gepercepteerd via onze zintuigen ; doch is slechts een middel a priori tot de voorstelling van alle reële, 'materiële' substanties -hetgeen Kant ook al beweerde ...
De ruimte is slechts als idee in de geest en het verstand aanwezig, als middel tot het vormen en voorstellen van alle zogenaamde 'materiële' zijnden .
Bijkomende conclusie : indien er geen reële ruimte bestaat, kunnen ook geen 'materiële' substanties of lichamen er zich in bevinden en bestaan ...
-Processus 2 :
De 'tijd' is eveneens slechts een ideëel begrip, dat geen enkele blijvende existentie verzekert .
Het 'verleden' is er niet (meer), en bestaat slechts als gedachte, idee ; ook de 'toekomst' is er (nog niet,) en bestaat ook slechts als verwachting en idee in de geest . Het 'NU', daar zouden we het moeten mee doen ; maar het 'nu' is net als de 'punt' een 'nihil', en heeft geen enkele duur ...
Dus de Tijd in zijn drie 'tijdsmomenten' verleden, heden en toekomst is er enkel als idee, gedachte, bewustzijn in de (een) geest ...En aldus, al wat in de tijd gebeurt of 'is' , doet dit slechts op een ideële wijze ...
-Zodoende komen we tot een volstrekt 'idealisme' ... ; en misschien was die ‘Ideeën-wereld’ van Plato nog zo gek niet …
- Of : alles bestaat slechts in mijn, onze of in dé geest .
 -Processus 1 :Â
Thesis : de ruimte is eindig . Als de ruimte in reële zin, als draagster van 'materiële' substanties, werkelijk bestaat, dan moet ze meetbaar zijn, t.t.z. er moet een bepaald, beperkt aantal 'x' kubieke km, of zelfs kubieke lichtjaren ruimte zijn en bestaan .
Anti-thesis : de ruimte is oneindig . Als de ruimte dan wel bepaald en gelimiteerd zou zijn, dan moet ze begrensd en quasi om-muurd zijn . Door wat ? En wat is er dan na of achter die muur ??? Ja wel, alweer ruimte of uitgebreidheid ; anders kan men zich dat niet voorstellen ...
Conclusie : de ruimte is zowel eindig als oneindig ; wat een contradictie is ; een antinomie ..
Oplossing : de ruimte 'bestaat' niet in zijn reële zin.; en wordt zeker niet gepercepteerd via onze zintuigen ; doch is slechts een middel a priori tot de voorstelling van alle reële, 'materiële' substanties -hetgeen Kant ook al beweerde ...
De ruimte is slechts als idee in de geest en het verstand aanwezig, als middel tot het vormen en voorstellen van alle zogenaamde 'materiële' zijnden .
Bijkomende conclusie : indien er geen reële ruimte bestaat, kunnen ook geen 'materiële' substanties of lichamen er zich in bevinden en bestaan ...
-Processus 2 :
De 'tijd' is eveneens slechts een ideëel begrip, dat geen enkele blijvende existentie verzekert .
Het 'verleden' is er niet (meer), en bestaat slechts als gedachte, idee ; ook de 'toekomst' is er (nog niet,) en bestaat ook slechts als verwachting en idee in de geest . Het 'NU', daar zouden we het moeten mee doen ; maar het 'nu' is net als de 'punt' een 'nihil', en heeft geen enkele duur ...
Dus de Tijd in zijn drie 'tijdsmomenten' verleden, heden en toekomst is er enkel als idee, gedachte, bewustzijn in de (een) geest ...En aldus, al wat in de tijd gebeurt of 'is' , doet dit slechts op een ideële wijze ...
-Zodoende komen we tot een volstrekt 'idealisme' ... ; en misschien was die ‘Ideeën-wereld’ van Plato nog zo gek niet …