Argumentatie tot idealisme …
- Of : alles bestaat slechts in mijn, onze of in dé geest .
 -Processus 1 :Â
Thesis : de ruimte is eindig . Als de ruimte in reële zin, als draagster van 'materiële' substanties, werkelijk bestaat, dan moet ze meetbaar zijn, t.t.z. er moet een bepaald, beperkt aantal 'x' kubieke km, of zelfs kubieke lichtjaren ruimte zijn en bestaan .
Anti-thesis : de ruimte is oneindig . Als de ruimte dan wel bepaald en gelimiteerd zou zijn, dan moet ze begrensd en quasi om-muurd zijn . Door wat ? En wat is er dan na of achter die muur ??? Ja wel, alweer ruimte of uitgebreidheid ; anders kan men zich dat niet voorstellen ...
Conclusie : de ruimte is zowel eindig als oneindig ; wat een contradictie is ; een antinomie ..
Oplossing : de ruimte 'bestaat' niet in zijn reële zin.; en wordt zeker niet gepercepteerd via onze zintuigen ; doch is slechts een middel a priori tot de voorstelling van alle reële, 'materiële' substanties -hetgeen Kant ook al beweerde ...
De ruimte is slechts als idee in de geest en het verstand aanwezig, als middel tot het vormen en voorstellen van alle zogenaamde 'materiële' zijnden .
Bijkomende conclusie : indien er geen reële ruimte bestaat, kunnen ook geen 'materiële' substanties of lichamen er zich in bevinden en bestaan ...
-Processus 2 :
De 'tijd' is eveneens slechts een ideëel begrip, dat geen enkele blijvende existentie verzekert .
Het 'verleden' is er niet (meer), en bestaat slechts als gedachte, idee ; ook de 'toekomst' is er (nog niet,) en bestaat ook slechts als verwachting en idee in de geest . Het 'NU', daar zouden we het moeten mee doen ; maar het 'nu' is net als de 'punt' een 'nihil', en heeft geen enkele duur ...
Dus de Tijd in zijn drie 'tijdsmomenten' verleden, heden en toekomst is er enkel als idee, gedachte, bewustzijn in de (een) geest ...En aldus, al wat in de tijd gebeurt of 'is' , doet dit slechts op een ideële wijze ...
-Zodoende komen we tot een volstrekt 'idealisme' ... ; en misschien was die ‘Ideeën-wereld’ van Plato nog zo gek niet …
Idealisme in de filosofie
Idealisme in de filosofie
"Er is meer..."
Ik heb het gevoel dat ik deze post al drie keer eerder gezien heb.
Is het oude koek of een gouwe ouwe?
Of heb je nog iets aangepast?
Volgens mij kwam ik in een eerdere reactie al met de opmerking dat 'causaliteit', samen met ruimte en tijd de objectiviteit of materie van de ervaarbare wereld uitmaakt.
Er is dus sprake van empirisch realisme, naast de idealiteit die van het subject uitgaat.
Volgens Schopenhauer zit de crux van deze tegenstelling er in dat in de wereld als voorstelling altijd al sprake is van een subject en een object, zonder dat er een Ding an sich daarbij nodig is in die voorstelling.
Hij bouwt de platoonse ideeenwereld om tot iets wat je de voorstelling van de wil zou kunnen noemen.
Die wil zelf zou dan slechts ervaarbaar zijn naast de objectiveerbaarheid van zijn manifestatie in ons lichaam in zoiets als muziek.
Het zou best kunnen dat de absolute geest van Hegel over datzelfde gaat.
Idealisme is wat mij betreft besmet met ontkenning van de objectiviteit van de 'buitenwereld', zoals het materialisme besmet is met de ontkenning van het subject of de waarnemer/actor/denker
Is het oude koek of een gouwe ouwe?
Of heb je nog iets aangepast?
Volgens mij kwam ik in een eerdere reactie al met de opmerking dat 'causaliteit', samen met ruimte en tijd de objectiviteit of materie van de ervaarbare wereld uitmaakt.
Er is dus sprake van empirisch realisme, naast de idealiteit die van het subject uitgaat.
Volgens Schopenhauer zit de crux van deze tegenstelling er in dat in de wereld als voorstelling altijd al sprake is van een subject en een object, zonder dat er een Ding an sich daarbij nodig is in die voorstelling.
Hij bouwt de platoonse ideeenwereld om tot iets wat je de voorstelling van de wil zou kunnen noemen.
Die wil zelf zou dan slechts ervaarbaar zijn naast de objectiveerbaarheid van zijn manifestatie in ons lichaam in zoiets als muziek.
Het zou best kunnen dat de absolute geest van Hegel over datzelfde gaat.
Idealisme is wat mij betreft besmet met ontkenning van de objectiviteit van de 'buitenwereld', zoals het materialisme besmet is met de ontkenning van het subject of de waarnemer/actor/denker
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Het is moeilijk om als het om voorstellingen gaat, ideeën, en als het ware geen tastbare werkelijkheid, om dan te spreken over waarheid.
Want die waarheid is dan slechts een idee naast alle andere ideeën en heeft dan feitelijk geen noodzakelijkheid.
Men zou kunnen betogen dat de waarheid dan slechts een kwestie is van voorkeur, of dat het uitdrukking geven aan wat men een waarheid wil noemen, slechts een uitdrukking is van subjectieve voorkeur.
Zelfs dat idee, als zijnde reflectief, is een uitdrukking van voorkeur, mijn persoonlijke voorkeur is om te reflecteren op de reflectie, om zodoende de diepte in te gaan. Maar de diepte is voor velen zeer onaantrekkelijk. Misschien dat je een dergelijke voorkeur voor diepte slechts vergaart uit een soort van noodzaak. Mensen die vrij willen zijn hebben liever geen noodzaak, of althans daar streven ze naar.
Dat zien ze misschien toch weer als noodzaak.
Want die waarheid is dan slechts een idee naast alle andere ideeën en heeft dan feitelijk geen noodzakelijkheid.
Men zou kunnen betogen dat de waarheid dan slechts een kwestie is van voorkeur, of dat het uitdrukking geven aan wat men een waarheid wil noemen, slechts een uitdrukking is van subjectieve voorkeur.
Zelfs dat idee, als zijnde reflectief, is een uitdrukking van voorkeur, mijn persoonlijke voorkeur is om te reflecteren op de reflectie, om zodoende de diepte in te gaan. Maar de diepte is voor velen zeer onaantrekkelijk. Misschien dat je een dergelijke voorkeur voor diepte slechts vergaart uit een soort van noodzaak. Mensen die vrij willen zijn hebben liever geen noodzaak, of althans daar streven ze naar.
Dat zien ze misschien toch weer als noodzaak.
-
neus
Ik heb het idee dat jij het over reflectie hebt die plaatsvindt als Pa es even een halfuurtje gaat reflecteren (?).
Of in ieder geval een vage aanleiding tot reflectie, geen noodzaak. Een gewoonte of uit verveling of zo ..
Dan herken ik mezelf er in ieder geval in. En dan met het motief dat die reflectie toch es ergens toe moet leiden die diepte zoekt, zonder al te veel hoop en motivatie.
In plaats van 'zelf' te denken pak ik dan liever een boek of iets anders waar ik inspiratie uit kan putten of hoop te putten ..
Of in ieder geval een vage aanleiding tot reflectie, geen noodzaak. Een gewoonte of uit verveling of zo ..
Dan herken ik mezelf er in ieder geval in. En dan met het motief dat die reflectie toch es ergens toe moet leiden die diepte zoekt, zonder al te veel hoop en motivatie.
In plaats van 'zelf' te denken pak ik dan liever een boek of iets anders waar ik inspiratie uit kan putten of hoop te putten ..
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
In tegendeel. Reflectie is voor mij noodzaak omdat ik anders niet de morele keuzen maak die ik wil maken. Morele keuzen zijn dan beslissingen waar je na onwillekeurig reflecteren tevreden over blijft.
Onwillekeurig reflecteren is de werking van het geweten. Misschien dat het sommigen niet zegt, maar mij wel.
Het kan zijn dat iemand geen geweten opbouwt omdat deze geen fouten maakt. Je schijnt van die mensen te hebben. Als je echter fouten maakt of hebt gemaakt komt vanzelf het slechte geweten en dan moet je verder wel doorgaan met reflecteren.
Onwillekeurig reflecteren is de werking van het geweten. Misschien dat het sommigen niet zegt, maar mij wel.
Het kan zijn dat iemand geen geweten opbouwt omdat deze geen fouten maakt. Je schijnt van die mensen te hebben. Als je echter fouten maakt of hebt gemaakt komt vanzelf het slechte geweten en dan moet je verder wel doorgaan met reflecteren.
[quote="Valère"]
-Zodoende komen we tot een volstrekt 'idealisme' ... ; en misschien was die "Ideeën-wereld" van Plato nog zo gek niet [/quote]
Ehh jawel, volstrekt idealisme, maar dan wel voorzover je het een en ander beperkt zou laten blijven tot slechts ruimte en tijd.
En wat Plato aangaat, je kunt hem "idealist" noemen, maar hij staat ook bekend als "realist" (Namelijk: begripsrealist). Dat Plato's realisme vandaag de dag als idealisme wordt gezien kan alleen maar hierdoor veroorzaakt zijn dat men geen filosofie meer heeft waarin beide begrippen, die toch kernbegrippen zijn, en elkaars tegendeel bovendien, hun eigen plaats nog hebben.
-Zodoende komen we tot een volstrekt 'idealisme' ... ; en misschien was die "Ideeën-wereld" van Plato nog zo gek niet [/quote]
Ehh jawel, volstrekt idealisme, maar dan wel voorzover je het een en ander beperkt zou laten blijven tot slechts ruimte en tijd.
En wat Plato aangaat, je kunt hem "idealist" noemen, maar hij staat ook bekend als "realist" (Namelijk: begripsrealist). Dat Plato's realisme vandaag de dag als idealisme wordt gezien kan alleen maar hierdoor veroorzaakt zijn dat men geen filosofie meer heeft waarin beide begrippen, die toch kernbegrippen zijn, en elkaars tegendeel bovendien, hun eigen plaats nog hebben.
Valère is denk ik wel definitief weg bij dit forum. Dus waarschijnlijk krijg je geen antwoord van hem ..
Ik vond het bij Kant zo revolutionair dat hij beide begrippen combineerde en zichzelf transcendentaal idealist, maar ook empirisch realist noemde. Wat dan meestal gekoppeld wordt aan dat dat zijn antwoord was op Leibniz en Hume: Richtingloos (oeverloos) rarionalisme tegenover het scepticisme dat voortvloeit uit radicaal empirisme. Het gekke is dat dan het transcendentaal idealisme een grond geeft aan de empirie; en het empirisch realisme een anker voor het in het luchtledige rondwalen van het rationalisme.
Ik vond het bij Kant zo revolutionair dat hij beide begrippen combineerde en zichzelf transcendentaal idealist, maar ook empirisch realist noemde. Wat dan meestal gekoppeld wordt aan dat dat zijn antwoord was op Leibniz en Hume: Richtingloos (oeverloos) rarionalisme tegenover het scepticisme dat voortvloeit uit radicaal empirisme. Het gekke is dat dan het transcendentaal idealisme een grond geeft aan de empirie; en het empirisch realisme een anker voor het in het luchtledige rondwalen van het rationalisme.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten