Formele benadering van de "waarnemings-sprong"

Discussies in je eigen vakjargon.
Gesloten
Gebruikersavatar
ziznl
Posts in topic: 1
Berichten: 2382
Lid geworden op: 11 okt 2007, 12:15
Contacteer:

Formele benadering van de "waarnemings-sprong"

Bericht door ziznl » 05 mar 2009, 12:20

De voilgende informele vragen wil ik hier meer formaliseren.
1. Het Ballen-Experiment:
Ik vraag me af of de weg van een object (bijvoorbeeld een tennisbal) vaststaat - een soort noodzakelijke weg - op het moment dat hij van het tennisracket af-"springt".

2. Het Waarnemings-Experiment:
Analoog hieraan vraag ik me af, of de weg van een object (bijvoorbeeld een appel) vaststaat - een soort noodzakelijke weg - op het moment dat hij naar mijn waarneming toe-"springt".

Bij beide vragen ga ik er overigens van uit dat de 'weg' zelf bekend is en vast-gesteld.
Dat wil zeggen dat bij "de ballen-sprong" de tennisbal door een "zuivere" omgeving springt met en daarmee geremd wordt door een bekende en vastgestelde luchtweerstand, en eventueel zijdelings afwijkt door een bekend en vastgesteld briesje en natuurlijk naar beneden afwijkt door de bekende en vastgestelde zwaartekracht. Ook de "spin" in de bal is bekend en vastgesteld.
Bij de "waarnemings-sprong" zijn er gedurende de afgelegde weg uiteraard ook weerstanden en verstorende krachten die zijdelingse en ondertrekkende afwijkingen kunnen veroorzaken. Maar ook deze zijn bekend en vast-gesteld, zodat er dus rekening mee wordt gehouden.
Om het waarnemen - in eerste instantie - niet te ingewikkeld maken, ga ik er vanuit dat het om een appel gaat die "opzichzelf" in rust is. Het gaat hierbij dus om de 'beweging' of 'sprong' van 'het opzichzelf zijn' van de appel naar 'mijn bewustzijn' van deze appel.

Uiteraard ben ik met name benieuwd naar jullie eigen mening hieromtrent. Deze kunnen jullie kwijt bij het volgende topic http://www.theshower.nl/pfff/forum/viewtopic.php?t=1515


Voor de liefhebbers kan er dan nog gespeculeerd worden over, hoe beroemde filosofen uit het verleden, geantwoord zouden hebben.
Zelf denk ik met name dat de antwoorden van onderstaande kennistheoretische filosofen interessante gezichtspunten zouden opleveren.
1. het antwoord van de 'associatief denkende' David Hume.
2. het antwoord van de 'transcendentaal denkende' Immanuel Kant.
3. het antwoord van de 'dialectisch denkende' Georg Wilhelm Friedrich Hegel.
NeoCartesiaan:
"Ik denk (mezelf), dus ik ben (een bedachte gedachte)."
"Ik spreek (tegen mijn begeerde geliefde), dus jij bent (een besproken sprookje)."
"Ik vecht (tegen mijn gevreesde vijand), dus jij bent (een omstreden strijd)."

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten