Wat is intuïtie ?

[yopi]

Wat is intuïtie ?

Komt ze van buiten?
Wat is de bron?
Zijn er soorten te onderscheiden?
Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?
Is ze principieel onzichtbaar?

[Eva Lilith]

Yopi schreef:

Wat is intuïtie ?

Intuïtie is een soort van 'weten' dat veroorzaakt wordt door een bepaald 'zintuig' (in brede kring wel 'het zesde zintuig' en in 'spiri-kringen' wel 'het derde oog' (voorhoofddchakra; indigo-blauw; "ik zie") genoemd). Een zintuig dat door "de wetenschappers" (nog) niet gemeten kan worden met metertjes en in laboratoria enzo en daarom veel van deze mensen nogal onrustig of hoogmoedig ("het bestaat niet") maakt.
Het bestaat natuurlijk wel degelijk.
Wordt door 'droogkloten' onderschat en door 'zwevers' overschat.

Komt ze van buiten?

Intuïtie zélf zit van binnen, maar wordt doorgaans aangesproken (geactiveerd) door iets van buiten. De intuïtie is dan een soort antenne, die naar binnen toe een bepaald weten of een bepaald gevoel veroorzaakt.
(heeft volgens mij ook met gnosis te maken).

Wat is de bron?

Weet ik niet.

Zijn er soorten te onderscheiden?

Sterke en minder sterke (ontwikkelde, of gevoelig ervoor zijn, of zelf genoeg 'ruimte' hebben om het te 'horen/zien/voelen', vaak ook afhankelijk van stemming, omstandigheden, gemoed, etc.).
Maar uiteindelijk gaat het volgens mij om hetzelfde.

Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?

Het bewijst zich simpelweg dikwijls.
(er bestaat echter ook een 'vals' gevoel van intuïtie, bijvoorbeeld wanneer onze hersentjes zich er teveel mee bemoeien, gaan invullen, dingen teveel wensen of willen, achterdocht, (voor)oordeel...etc. Die dingen zijn soms moeilijk uit elkaar te houden, maar blijken uiteindelijk wel).

Is ze principieel onzichtbaar?

Principieel weet ik niet.
Maar vooralsnog denk ik van wel.

[yopi]

Je voelt je wel thuis bij deze vraag merk/denk ik Eva..
Goeie toon/presentatie in ieder geval ...

Wordt door 'droogkloten' onderschat en door 'zwevers' overschat.

Dik eens. Laveren dus om in scheepstermen te spreken.

Ik hou me nog even in in afwachting van reacties van anderen.

[Eddy]

Onderscheidt 'intuïtie' zich van 'instinct' ?

En hier op aansluitend (afhankelijk van het antwoord), hebben dieren ook 'intuïtie'?

[Eva Lilith]

Eddy schreef:

Onderscheidt 'intuïtie' zich van 'instinct' ?

Vind ik wel.
Een instinct vind ik meer een drift. Iets heel krachtigs van binnenuit dat maakt dat je iets gaat doen (of niet doen).
Intuïtie is vaak veel fijngevoeliger (en daardoor soms onduidelijker).
Maar misschien loopt het ergens wel in elkaar over, of is dat onderscheid niet voor iedereen geldig...

En hier op aansluitend (afhankelijk van het antwoord), hebben dieren ook 'intuïtie'?

Weet ik dus niet precies.

[Intangible Radjanamadjo]

Wat is intuïtie ?

Direct weten en een acceptatie van de informatie, zonder stil te hoeven staan bij de herkomst van deze directe kennis.

Komt ze van buiten?

Ik denk zelf dat het van binnen komt, maar het gaat verder dan de rede of het instinct. Het transcendeert namelijk de noodzaak tot nadenken en is direct.

Wat is de bron?

Hart en geest in balans zijn de voedingsbodem; wat de bron is, is mij niet duidelijk.

Zijn er soorten te onderscheiden?

Dat is een kwestie van smaak lijkt mij. Wellicht zorgen verschillende omstandigheden voor verschillende ervaringen van intuïtie, maar ik denk dat het 1 intuïtie is welke per persoon verschilt.

Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?

Er bestaat natuurlijk altijd het gevaar van het verwarren van de troebele geest vol van haar creaties met intuïtie. Ik vermoed dat 'antwoord vanuit de stilte' 1 van de criteria is, maar daarbij denk ik dat je het voor jezelf moet nagaan. Ik probeer iig altijd (bij twijfel) te 'voelen' of datgene wat ik hoor/zie waar is. Maar je kunt daarbij ook weer niet te veel vertrouwen op je gevoel, omdat het zeer wisselend kan zijn en je zicht kan vertroebelen.

Is ze principieel onzichtbaar?

Is de geest zichtbaar? Ik denk dat ze niet zo zeer onzichtbaar is, maar buiten ons zichtsveld. We hebben nog geen goede manier gevonden om haar zichtbaar te maken.

[yopi]

Wat is intuïtie? Zijn er soorten te onderscheiden?

Wat bij mij opkomt als ik aan intuïtie denk is: Inval.
En wel de inval van een mogelijkheid.
Bijvoorbeeld:
de mogelijkheid dat er gevaar dreigt.
de mogelijkheid waar je de oplossing van een wiskundig probleem moet zoeken: een richting of de oplossing zelf.
de mogelijkheid dat je je vergist.
de mogelijkheid dat iets waar is.
de mogelijkheid om iets te doen
Iets verborgens achter datgene waar je je op richt, dat je aandacht verscherpt of juist op iets anders richt (dat laatste bijvoorbeeld: een waarneming vanuit je ooghoeken).
In de diepte dus achter je heldere vlek.
In je ooghoeken in je blik-Veld.
Achter je blinde vlek.
Tastend, kijkend, luisterend, denkend, voelend, willend .. etc.
Maar ook zomaar iets dat je invalt:
Plotselinge herkenning.
Iets naar aanleiding van/uit het verleden.

Kortom de hele godganselijke dag hebben we met allerlei vormen en in grote getale met intuïties te maken.
Ook tijdens je slaap - midden in de nacht - kun je er mee ontwaken. Plotseling rechtop zitten met een zeer heldere inval of gewoon effe denken aan iets wat je in je hoofd moet prenten omdat je het morgen moet doen.

Komen ze van buiten?

Je maakt ze niet zelf, dus in die zin komen ze van buiten.
Het lijkt me wel dat ze met je aktiviteiten nu of in verleden samenhangen.
Je moet ze willen zien om er bewust mee om te gaan.
Je kunt er misschien wel een zintuig voor ontwikkelen of hebt dat al.

Wat is de bron?

Door ervaring denk ik wel dat er een gevoel kan ontstaan van verschillende bronnen waaruit intuïties voort komen.
Bijvoorbeeld:
Angst is wat ze noemen een slechte raadgever. Maar is het paranoïa of je beschermengel als je invalt dat er een mogelijkheid van gevaar is?
Hier kan ik me voorstellen (en ik denk ook wel dat het zo is) dat zich je gevoel uitzuiverd. Het gevoel ten aanzien van de bron bedoel ik.
Een oplossing voor een werkprobleem is misschien wel te lokaliseren in je 'ervaring' met het oplossen van werkproblemen.
Mogelijke handelingen die je als mogelijkheid invallen met betrekking tot goed en slecht hebben misschien te maken met de gewetensvorming zoals dat zo mooi heet.

Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?

Helderheid? Gezuiverd gevoel? Toetsing?
Omdat ik uitgegaan ben van 'invallen van mogelijkheden' denk ik dat je oordeelsvermogen op grond van helderheid, gevoel ten aanzien van een mogelijk oordeel beslist of toetsing nodig is of dat je er op af kunt gaan.
Een beslissing nemen dus, geen criterium. Vallen en opstaan.


Is ze principieel onzichtbaar?
Ik denk dat de intuïties wel als een soort richtpunt vast te houden zijn en in die zin waarneembaar (voor het grijpen).
Bijvoorbeeld intuïties met betrekking tot intuïtie. Je weet min of meer al wat het is.
Vergelijkbaar met een herinnering die je je niet te binnen kunt brengen maar waarvan je weet dat ie er is.

[Eva Lilith]

Yopi schreef:

Wat bij mij opkomt als ik aan intuïtie denk is: Inval.
En wel de inval van een mogelijkheid.
Bijvoorbeeld:
de mogelijkheid dat er gevaar dreigt.
de mogelijkheid waar je de oplossing van een wiskundig probleem moet zoeken: een richting of de oplossing zelf.
de mogelijkheid dat je je vergist.
de mogelijkheid dat iets waar is.
de mogelijkheid om iets te doen
Iets verborgens achter datgene waar je je op richt, dat je aandacht verscherpt of juist op iets anders richt (dat laatste bijvoorbeeld: een waarneming vanuit je ooghoeken).
In de diepte dus achter je heldere vlek.
In je ooghoeken in je blik-Veld.
Achter je blinde vlek.
Tastend, kijkend, luisterend, denkend, voelend, willend .. etc.
Maar ook zomaar iets dat je invalt:
Plotselinge herkenning.
Iets naar aanleiding van/uit het verleden.

O, dan zie jij intuïtie veel ruimer dan ik.
Voor mij valt eigenlijk vooral het violet-gekleurde eronder.
Het lichtblauwe is volgens mij gewoon nadenken en overzien.
Het gele zinnetje vind ik dan juist weer iets dat de intuïtie vaak in de weg zit, of teniet doet.
De laatste 3...weet ik even niet...maar vind ik wéér iets anders.

Je maakt ze niet zelf, dus in die zin komen ze van buiten.
Het lijkt me wel dat ze met je aktiviteiten nu of in verleden samenhangen.
Je moet ze willen zien om er bewust mee om te gaan.
Je kunt er misschien wel een zintuig voor ontwikkelen of hebt dat al.

Met 'ze' bedoel je dan dus 'invallen'?
Ik denk niet dat een intuïtief gevoel perse met (ervaringen in) het verleden te maken hoeft te hebben. Het kan ook helemaal nieuw zijn.
Ook denk ik niet dat je het zintuig ervoor hoeft te ontwikkelen, dat dat er gewoon al is, maar dat je wel kunt leren om er zorgvuldiger naar te luisteren en te leren herkennen (ook 'onzin' en 'ruis' te leren herkennen).

Hier kan ik me voorstellen (en ik denk ook wel dat het zo is) dat zich je gevoel uitzuiverd. Het gevoel ten aanzien van de bron bedoel ik.
Een oplossing voor een werkprobleem is misschien wel te lokaliseren in je 'ervaring' met het oplossen van werkproblemen.

Hier begrijp ik je niet.
En wat bedoel je precies met die 'bron'?

Mogelijke handelingen die je als mogelijkheid invallen met betrekking tot goed en slecht hebben misschien te maken met de gewetensvorming zoals dat zo mooi heet.

Ja, volgens mij is dit ook iets anders dan intuïtie.
Het gevoel van onderscheid tussen 'goed' en 'kwaad' en dan nog een heel groot gebied met overlap... Is eigenlijk ook best 'geheimzinnig'.

Helderheid? Gezuiverd gevoel? Toetsing?
Omdat ik uitgegaan ben van 'invallen van mogelijkheden' denk ik dat je oordeelsvermogen op grond van helderheid, gevoel ten aanzien van een mogelijk oordeel beslist of toetsing nodig is of dat je er op af kunt gaan.
Een beslissing nemen dus, geen criterium. Vallen en opstaan.

Zelf ga ik dus niet uit van die 'invallen' als het om intuïtie gaat, maar met de inhoud van dit stukje met betrekking tot ('mijn') intuïtie ben ik het wel eens.
Vertrouwen en een bepaalde vorm van rust, zijn ook wel essentieel.

Ik denk dat de intuïties wel als een soort richtpunt vast te houden zijn en in die zin waarneembaar (voor het grijpen).
Bijvoorbeeld intuïties met betrekking tot intuïtie. Je weet min of meer al wat het is.
Vergelijkbaar met een herinnering die je je niet te binnen kunt brengen maar waarvan je weet dat ie er is.

Ja, in die zin is het gewoon 'zichtbaar' natuurlijk. Ik had dat in eerste instantie veel letterlijker opgevat. Voor de goede 'verstaander' is het gewoon waarneembaar.

[yopi]

@Eva

O, dan zie jij intuïtie veel ruimer dan ik.
Voor mij valt eigenlijk vooral het violet-gekleurde eronder.
Het lichtblauwe is volgens mij gewoon nadenken en overzien.
Het gele zinnetje vind ik dan juist weer iets dat de intuïtie vaak in de weg zit, of teniet doet.
De laatste 3...weet ik even niet...maar vind ik wéér iets anders.

Misschien zie ik intuïtie wel veel te ruim. Ik ben op zoek naar een soort definitie of afgrenzingen die typerend zijn er voor. Maar ik merk meteen dat anderen zich er ook andere dingen bij voorstellen.
Ik weet niet goed hoe hiermee verder en of jij en anderen hier wel iets in zien.

Met 'ze' bedoel je dan dus 'invallen'?
Ik denk niet dat een intuïtief gevoel perse met (ervaringen in) het verleden te maken hoeft te hebben. Het kan ook helemaal nieuw zijn.
Ook denk ik niet dat je het zintuig ervoor hoeft te ontwikkelen, dat dat er gewoon al is, maar dat je wel kunt leren om er zorgvuldiger naar te luisteren en te leren herkennen (ook 'onzin' en 'ruis' te leren herkennen).

Ik bedoel invallen ja. En ik had het woordje 'of' overal tussen moeten zetten. Dus ik denk zeker helemaal niet alleen aan 'verleden'.
Dat het zintuig er al is en dat je er mee moet leren omgaan:
Dat denk ik ook wel, maar zintuig en omgang gaar hier een beetje in elkaar over denk ik. Zintuig is wat je noemt moeilijker te localiseren als een oog dat je bij wijze van spreke uit je hoofd zou kunnen lepelen.

Hier begrijp ik je niet.
En wat bedoel je precies met die 'bron'?

Inblazing door een goeie of kwade genius. Je ervaring. Je geheugen. Je geweten. Van alles.

Nou ja, ik besef dat ik er nog eens beter over na moet denken en beter formuleren...

[Eva Lilith]

Yopi schreef:

Misschien zie ik intuïtie wel veel te ruim. Ik ben op zoek naar een soort definitie of afgrenzingen die typerend zijn er voor. Maar ik merk meteen dat anderen zich er ook andere dingen bij voorstellen.
Ik weet niet goed hoe hiermee verder en of jij en anderen hier wel iets in zien.

Ikke wel hoor.
Nou ja, ik zie intuïtie in ieder geval als iets anders dan denken, zoeken, instinct, of de andere zintuigen (hoewel de andere zintuigen wel kunnen meehelpen om datgene dat de intuïtie in werking stelt, binnen te laten komen).

Dat het zintuig er al is en dat je er mee moet leren omgaan:
Dat denk ik ook wel, maar zintuig en omgang gaar hier een beetje in elkaar over denk ik. Zintuig is wat je noemt moeilijker te localiseren als een oog dat je bij wijze van spreke uit je hoofd zou kunnen lepelen.

Maar ik zie niet in wat de precieze lokatie van een zintuig zozeer te maken heeft met het leren omgaan ermee. Een oog is tenslotte ook maar alleen een soort instrument... Alléén met je ogen zie nog niks.
Dat komt dan duidelijker tot uiting met je tastzin, denk ik. Je voelt iets met bijvoorbeeld je hand, maar wat er 'in' je hand gebeurt, is eigenlijk niet waar het over gaat.

Misschien vinden we het wel prettig als iets een vast plekje heeft.
Misschien hebben ze daarom in het Oosten dat 'derde oog' uitgevonden.
(Weten we in ieder geval wáár het zit! Hoera!) Maar dat zegt dan nog niks over het gebruik ervan.

[yopi]

Eva schreef:

Maar ik zie niet in wat de precieze lokatie van een zintuig zozeer te maken heeft met het leren omgaan ermee. Een oog is tenslotte ook maar alleen een soort instrument... Alléén met je ogen zie nog niks.
Dat komt dan duidelijker tot uiting met je tastzin, denk ik. Je voelt iets met bijvoorbeeld je hand, maar wat er 'in' je hand gebeurt, is eigenlijk niet waar het over gaat.

Misschien vinden we het wel prettig als iets een vast plekje heeft.
Misschien hebben ze daarom in het Oosten dat 'derde oog' uitgevonden.
(Weten we in ieder geval wáár het zit! Hoera!) Maar dat zegt dan nog niks over het gebruik ervan.

Hé .. toch gevonden? Dit topic bedoel ik ..

Nou ja. Het gaat me niet om de lokatie. Het komt omdat ik denk dat het intuïtie-'orgaan' niet fysiek is, maar gevormd wordt uit een complex van dingen uit de ziel en het denken. En dat het nog niet af is, maar gewekt moet worden en verder ontwikkeld. Zoiets als taal leren en gebruiken.
En, inderdaad met zien is het tot op zekere hoogte hetzelfde.
Tastzin is helemaal een mooi voorbeeld. Je zou de tastzin als metafoor voor alle zintuigen kunnen gebruiken. Vooral als je probeert na te voelen hoe zich dat ontwikkeld en hoe je het gebruikt.
Wat er in je hand gebeurd gaat het inderdaad niet om. In dat verband is het wel grappig om met gekruiste middelvinger en wijsvinger over je neus te strijken: Dan lijkt het of je twee neuzen hebt.
Ook gevouwen handen of met de palmen tegen elkaar is daarom wel apart.

Derde oog, antenne e.d. doet me denken aan eerdere discussie die we gehad hebben.
.. misschien zijn er echt wel een heleboel soorten intuïtie achtige 'organen':
?
.. noem maar op ..
Jij hebt ieder geval uit eigen ervaring daar nog al es wat over geschreven.

[Matt Haydn]

Ik kan onmogelijk geloven dat intuïtie een soort derde oog is, een zesde zintuig, een antenne die in ons de werkelijke aard der dingen laat doorschemeren op een niet nader te duiden wijze. Aangezien de intuïtie op een andere wijze kan worden verklaard die minder aannamen vereist zie ik mij genoodzaakt enkel een alternatieve meer plausibele verklaring te geven van de intuïtie en de bewijslast voor het derde oog bij de vertegenwoordigers van die gedachte te leggen. Voorlopig hoef ik die gedachte niet te ontkrachten, aangezien zij nog niet is bewezen.

Wat is intuïtie dan wel? Intuïtie is een verwachting of herkenning van een bepaalde gebeurtenis. In ons korte, doch heftige bestaan doen wij tal van ervaringen op die in onze geest tal van verwachtingspatronen scheppen. Onze intuïtie vertelt ons wanneer wij iets verwachten of herkennen gebaseerd op in ons verleden gebeurde ervaringen. De intuïtie treedt op zodra iets ervaart waarvan men in het verleden iets soortgelijks heeft ervaren. Voorbeelden:

Een mens heeft in zijn leven vaak genoeg ervaren dat hij het slachtoffer werd van pesterijen. Daardoor heeft hij als bestrijdingdsmechanische geleerd om onmiddelijk de pestkoppen terug te slaan zodat zij ophouden met pesten. Nu gaat hij naar de middelbare school waar er met hem een grapje wordt uitgehaald. Nu herkent deze mens dit als een pesterij en reageert intuïtief door de grappenmaker te slaan. als hem wordt gevraagd waarom hij hem sloeg, kan hij geen verklaring vinden: Het was slechts een intuïtie.

Een filosofiestudent bestudeert na het lezen van talloze teksten een nieuwe tekst. Hij voelt dat er iets mis is met de tekst, maar kan zijn vinger niet op het werkelijke probleem leggen. Nu is het zo dat zijn hersenen door het bestuderen van vele teksten uitermate sterk getraind zijn in het opsporen van incosistenties. Echter, zijn hersenen doen dit sneller dan dat hij er bewust van wordt, maar hij voelt al aan dat er iets niet klopt. Na een geconcentreerde bestudering van de tekst ontdekt hij de fout en bleek zijn intuïtie te kloppen.

"De idee" voelt voor de meeste als een stijlfout omdat we "het idee" gewend zijn. Echter, het is volstrekt correct nederlands.

Dan nu de antwoorden op de vragen:

Komt ze van buiten?

Nee, de intuïtie komt van binnenuit. De intuïtie zelf is een gevolg van jarenlange ervaringen die zowel bewust als onbewust het geheugen zijn binnengeslopen.

Wat is de bron?

De ervaring.

Zijn er soorten te onderscheiden?

Ja & Nee. Kant gebruikt intuïtie op een geheel andere wijze, vergelijkbaar met Aanschouwing. Maar in de intuïtie zoals ik hem bedoel is er een soort.

Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?

Ja, de ervaring.

Is ze principieel onzichtbaar?

Wellicht is er een orgaan.... geen idee.

Verschilt intuïtie van instinct?

Ja, intuïtie is een aangeleerd gevoel gebaseerd op ervaring, instinct is een aangeboren drift gebaseerd op genen.

[yopi]

Een mooi aanschouwelijk verhaal Matt.

Ik denk ook dat het vaak zo werkt.
Alleen denk ik dat een intuïtie er altijd een keer voor het eerst is.
En dat bedoelde ik denk ik met intuïtie toen ik dit topic startte.
Althans, dat dacht ik in mijn achterhoofd geloof ik.
Later bleek dat je er van alles bij en omheen kunt denken.
Voor de zoveelste keer blijkt dat een begrip minder vast is als je op het eerste gezicht zou zeggen.
In dat verband zou ik het wel interessant vinden als ziznl zijn idee over vloeibare begrippen es wat zou uitleggen.

Wat is het object dat hoort bij intuïtie als je dit zelfstandig naamwoord ziet als een verwijzing ergens naar?
Hoe leg je intuïtie uit?

Als je intuïtie vertaalt als inval, iets - een gedachte - die je invalt;
Wat valt er dan in? Waar komt het dan vandaan? Vooral in de situatie dat die inval voor het eerst is en nieuw?

[Jeroen]

Dat derde oog verhaal is slechts een deel van een veel groter geheel. Het derde oog staat symbool voor de 6e chakra.

http://www.stamcel.org/html/chakra6.htm
(een ietwat wetenschappelijke benadering)

Een deel van onze intuïtie komt daar vandaan, maar er zijn meerdere lagen.


Intuïtie voor mij betekent: weten zonder ratio.
En instinct: weten zonder het te weten.


Ik denk dat dieren alleen instinct hebben (op menselijk herkenbaar nivo) en geen intuïtie (op menselijk herkenbaar nivo), omdat hun bewustzijn zich op een ander nivo bevindt dan bij ons mensen.

http://www.christofoor.nl/srsv/v529wete.pdf

[Matt Haydn]

YOPI:
Ik denk dat er talloze diepe gedachteprocessen in ons onderbewustzijn plaatsvinden. Sterker nog, ik denk dat de gedachten die zich in het bewustzijn manifesteren slechts het spreekwoordelijke topje van de ijsberg zijn. Hieruit volgt, en dat is al een diep debat waardig, dat wij van slechts een kleine, een miniscule hoeveelheid, slechts eén druppel van de zee die de werkelijkheid heet, bewust zijn.

Dikwijls zijn wij van slechts delen van onze gedachten bewust en vaak gaan deze gedachten samen met sterke gevoelens die ons influisteren - nee! - toeschreeuwen dat deze hersenspinsels waar zijn. Immers, de meeste denkers zijn zo ijdel dat ze moeilijk kunnen toegeven dat hun pasgeboren gedachtenkindjes absurd of nonsens zijn, maar dat terzijde.

Het object van de intuïtie, als wij het zo mogen noemen, is de onderbewuste kronkeling van het denken die zich plotseling in het bewustzijn openbaart en waardoor het wordt ervaren als een ingeving, een revelatie.

"Alleen denk ik dat een intuïtie er altijd een keer voor het eerst is."

Kun je dit verhelderen, alsjeblieft?

JEROEN:
Ik wil het derde-oog verhaal best geloven, maar wat voor een reden heb ik daartoe? Ik kan mijn intuïties ook verklaren als gevoelens die optreden omdat ik een bepaalde situatie herken en een bepaald gevolg verwacht.

[ziznl]

In dat verband zou ik het wel interessant vinden als ziznl zijn idee over vloeibare begrippen es wat zou uitleggen.

Voor mij zijn begrippen altijd symbolisch of talig uit te drukken. Als ik iets begrijp, dan kan ik er wat over zeggen. VOORdat ik iets ergens over kan zeggen, heb ik vaak wel al een bepaald beeld en een gevoel bij 'de dingen'. Deze "look and feel' loopt dan vloeibaar over in een begrip. En dit begrip wordt dan VASTgesteld. Het begrip is gestold. De overgang van gevoel naar beeld en van beeld naar begrip is echter vloeibaar en veranderlijk. Doordeze vloeibaarheid kunnen ook vastgestelde begrippen weer in beweging komen of oplossen zeg maar....nou snap je het?

Vastgestelde begrippen zijn altijd intersubjectief. En intersubjectiviteit is dus een vaste structuur geworden zoals taal of wetmatigheden of conventies.

Hoe subjectiever hoe vloeibaarder, hoe intersubjectiever hoe vaster.
Sinds enige tijd geloof ik overigens ook in een vloeibare intersubjectiviteit maar dat is een verwonderlijke materie.

De vloeibare intersubjectiviteit heeft dan een structuur die tetraedrisch is, waarbij elke vooronderstelling via 3 mogelijk lijnen, of 3 mogelijke vlakken via minimaal 2 punten op zijn eigen startpunt eindigt en dus op zichzelf terugreflecteert..Een zelffunderend verschijnsel, dus dat zichzelf hiermee ook aktualiseerd en dus verschijnt, maar ook weer verdwijnt omdat het zichzelf in zijn staart bijt. .Maar daar ga ik het nu echt niet over hebben even...pff

[Eva Lilith]

Wat gaat het opeens opmerkelijk vaak over vloeibaarheid.
Goede ontwikkeling!
Intuïtie is natuurlijk zo vloeibaar als wat.

[yopi]

Matt

"Alleen denk ik dat een intuïtie er altijd een keer voor het eerst is."

Kun je dit verhelderen, alsjeblieft?

Ik snap niet dat je dat niet snapt. In je eerste verhaal wijs je op het verleden en hoe een intuitie zich herhaalt. Maar er is toch altijd een eerste reactie. Misschien aangeleerd. Maar toch.
Door de geschiedenis is er altijd een eerste keer dat een nieuwe gedachte of intuitie baan breekt.

Je tweede verhaal vind ik een stuk dichter bij mij komen. Niet zo verklarend als wetenschappelijke verhalen. Spreekt me zeer aan ..
Daar laat ik het even bij.
Ben blij met je op dit forum!
Nieuwe drive .. of zo

[yopi]

ziznl

Hoe subjectiever hoe vloeibaarder, hoe intersubjectiever hoe vaster.
Sinds enige tijd geloof ik overigens ook in een vloeibare intersubjectiviteit maar dat is een verwonderlijke materie.

... de dialoog tussen de subjecten door de vastgestelde begrippen heen.
En met je eigentalig vervolg denk ik: In combinatie met je eigen dialoog tussen het symbolisch gegeven vastgestelde en het contact met je echte zelf. Of zo. Begrijp ik dat een beetje denk je. Ik zelf denk het wel, zoals ik je ken.

Alleen: Hoe kun je vastgestelde begrippen vloeibaar gebruiken. Waarschijnlijk alleen als een ander die vloeibaar opvet.
Bijvoorbeeld dat de keuze van begrippen die je gebruikt al voor een ander een aanwijzing vormen in welke richting je het zoekt.

Kan het even ook niet beter verwoorden.

[yopi]

Wat gaat het opeens opmerkelijk vaak over vloeibaarheid.
Goede ontwikkeling!
Intuïtie is natuurlijk zo vloeibaar als wat.

Maar hoe stel je het vast zonder het vast te stellen? Hoe maak je het duidelijk zonder een beroep te doen op termen waarvan je denkt dat een ander ze begrijpt?

[Eva Lilith]

Maar hoe stel je het vast zonder het vast te stellen? Hoe maak je het duidelijk zonder een beroep te doen op termen waarvan je denkt dat een ander ze begrijpt?

Zo bedoel ik het ook niet....dat je het niet vast zou moeten stellen.
Daar hebben we inderdaad termen voor nodig. Ik gebruik nu dan ook even dat 'vloeibare'.
Het is interessant. Ik denk niet dat intuïtie echt grijpbaar is, omdat het dan geen intuïtie meer zou zijn. Ofzo.

[yopi]

Ik zit nu al weer een tijdje te proberen vat te krijgen op intuïtie zoals ik die opvat. Maar veel verder kom ik niet. Maar goed ..

Ik denk dat je een intuïtie wel vast kan stellen in dezelfde zin als iets anders waar je je op kunt richten. Maar dan inderdaad een ongrijpbaar iets. Je kunt er dus wel op focussen zeg maar.
Analoog aan dat je weet dat je de naam van iemand weet, maar hij wil je maar niet te binnenschieten. Als dat dan wel gebeurt valt hij je als het ware in. Het vloeibare zit em dan in het medium waar je in rond waard; het duister waarin je rond tast.
Van gevoel naar beeld naar begrip zijn dan dingen die opduiken uit dat medium. Je zet die beelden, begrippen en gevoelens tegenover de intuïtie waar je op gefocust bent en kunt dan op de een of andere manier vaststellen of die overeenkomen of iets zeggen over die intuïtie.
Wat natuurlijk vreemd is omdat de intuïtie niet 'zichtbaar' is.

Dat bedoel ik met intuïtie (denk ik)
Kom ik dan terug op mijn eigen vragen bij de start van dit topic dan denk ik:

Komt ze van buiten?
Ja

Wat is de bron?
Al sla je me dood

Zijn er soorten te onderscheiden?
Vele:
Nog niet opnieuw te binnen gebrachte herinneringen
Feiten die nog niet gevonden zijn
Oplossingen die nog niet gevonden zijn
Uikomsten van wat voor zoekprocessen ook (ook beslissingen)
Bedoelingen van mensen
Zomaar invallen die als het ware aan de deur kloppen
Enzovoort

Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?
Gevoel van helderheid
Checken
Puzzelstukken die op zijn plaats vallen
De vergelijking van de intuitie waarop je gefocust bent met wat je je bewust gemaakt hebt, verzameld hebt. Die vreemde mogelijkheid dat dat kan dus ..

Is ze principieel onzichtbaar?
Zo wel 'zichtbaar' als verborgen

[ziznl]

Intuitie is fundamenteel van BINNEN. En dat blijft van binnen.

Tussen intuitie/instinct en taal/gedrag zit de hele rambam bij mij. De vervloeing via gevoelens en beelden naar de cognitieve begrips-geest. En de geest komt naar buiten in gedrag en taal.

Van belang is dan nog het verschil tussen intuitie en instinct.
Dat zijn twee zijdes van dezelfde medaille...de binnenzijde en de buitenzijde, ofwel de passieve kant en de aktieve kant....Instinct laat je los en verdampt of aktieve wijze richting je rambam (gevoel en verbeelding) richting geest.

En intuitie slaat neer in de vloeibare kern en zal daar wel lekker borrelen of weet ik veel wat doen...ik voel het pas weer als er ergens wat instinct uit verdampt ofzo...snappie! Ik voel mijn instinct als wil/verlangen of als emotie. Maar hier worden/zijn de woorden en de verwijzingen van de woorden 'bijna' ongrijpbaar hoor. Ik weet hoe ik dit bedoel en ik weet dat eenieder het kan opvatten zoals zij of hij wil...

[Eva Lilith]

Yopi schreef:

Komt ze van buiten?
Ja

en Ziz schreef:

Intuitie is fundamenteel van BINNEN. En dat blijft van binnen.

De intuïtie zelf zit van binnen. Maar wordt doorgaans geactiveerd door iets van buiten.


Ziz schreef:

Van belang is dan nog het verschil tussen intuitie en instinct.
Dat zijn twee zijdes van dezelfde medaille...de binnenzijde en de buitenzijde, ofwel de passieve kant en de aktieve kant....Instinct laat je los en verdampt of aktieve wijze richting je rambam (gevoel en verbeelding) richting geest.

Bij mij zijn intuïtie en instinct niet twee zijdes van dezelfde medaille (behalve als je MIJ zou zien als 'de medaille') maar zijn twee heel verschillende medailles.

"Je rambam".... moet ik nog geven over nadenken.....
= eigenlijk: Je mikmak.

[Jeroen]

JEROEN:
Ik wil het derde-oog verhaal best geloven, maar wat voor een reden heb ik daartoe? Ik kan mijn intuïties ook verklaren als gevoelens die optreden omdat ik een bepaalde situatie herken en een bepaald gevolg verwacht.

Geloof wat je wil geloven. Het gaat mij niet zo zeer om geloof. Het gaat mij om logica. En ik vind erg veel logica in het oosterse denken. Tis wel even doorbijten, omdat het vaak zo anders is als het westerse denken. Ik zou zeggen, lees de info in die link eens en haal er uit wat je handig of logisch vindt.

[ziznl]

Bij mij zijn intuïtie en instinct niet twee zijdes van dezelfde medaille (behalve als je MIJ zou zien als 'de medaille') maar zijn twee heel verschillende medailles.

"Je rambam".... moet ik nog geven over nadenken.....
= eigenlijk: Je mikmak.

Ik bedoel dan ook precies, dat ik de medaille ben. Beeldend ben ik zelfs de oppervlakte rond een druppel water. Naar binnen zit mijn intuitie te borrelen, naar buiten komt uit mijn intuitie, via mij als oppervlakkig het druppel omvattend geheel, mijn instinct naar buiten, als damp richting de geest van mijn taalgebruik en gedrag. Dit druppeltjes is overigens zeer elementair, van binnenuit veranderlijk. Van buitenaf dingen opnemend en loslatend. IK weet niet in hoever een versmelting van druppeltjes met behoud van eigen druppelidenteit overigens mogelijk is. Ik denk dat dat mogelijk is, dat weet ik zelfs, maar ik weet niet goed hoe dit in beeld of woord te vangen.

[Hoya]

Intuïtie komt door de drinkdeur en instinct via de eetdeur.
Vloeibare intuïtie ontpopt zich tot iets droogs, de intuïtie droogt zodanig op dat er een bruine slordige khringetje overblijft, die ik dan weer met een natte doek moet wegpoetsen.
Het dorre instinct komt binnen als een vaststaand feit, een vastgebeten mening, ëën standpunt dat vloeibaar gemaakt wordt door alsmaar meer mogelijkheden toe te voegen en het uiteindelijk door de drankdeur ontglipt.

Ik ben het dorstige hitje dat sopt en droogt van 1 tot 8, totaal ondergewaardeerd afgescheept met een hongerloontje, als hoer ben je nog beter af.

[ziznl]

Intuïtie komt door de drinkdeur en instinct via de eetdeur.
Vloeibare intuïtie ontpopt zich tot iets droogs, de intuïtie droogt zodanig op dat er een bruine slordige khringetje overblijft, die ik dan weer met een natte doek moet wegpoetsen.
Het dorre instinct komt binnen als een vaststaand feit, een vastgebeten mening, ëën standpunt dat vloeibaar gemaakt wordt door alsmaar meer mogelijkheden toe te voegen en het uiteindelijk door de drankdeur ontglipt.

Zo kan het gaan. Totale ontpopping, opdroging met een bruin vlekje, van jouw intuitie is natuurlijk niet wat jij moet toestaan. Want dat krijg jij echt niet zo gemakkelijk weggepoetst!
En de drink/drankdraaideur moet je niet altijd zo open laten staan, want dan heb je die ontpoppetjes aan het dansen.

Ik ben het dorstige hitje dat sopt en droogt van 1 tot 8, totaal ondergewaardeerd afgescheept met een hongerloontje, als hoer ben je nog beter af.

Tja...het is dat drink/drankdeurtje hoor! Je laat te veel gaan en je staat teveel toe. Daar komt dat door. Een hoer is inderdaad slim, die heeft een kassa bij dat draaideurtje geplaatst. Maar ja die kassier moet dan natuurlijk ook weer eten en drinken...

[Hoya]

Bedankt ziznl, al die goed bedoelde wijze raad die je in mijn schoenen probeert te schuiven laat ik alvast niet toe, inderdaad stukke beter.
Een kassa, dat ik daar niet eerder aan dacht, maar ik ben er toch niet helemaal zeker van of die intuïtie een beetje goed bemiddeld is. Ik zet er voor de zekerheid ook maar een deurwaarder bij.

[ziznl]

Bedankt ziznl, al die goed bedoelde wijze raad die je in mijn schoenen probeert te schuiven laat ik alvast niet toe, inderdaad stukke beter.
Een kassa, dat ik daar niet eerder aan dacht, maar ik ben er toch niet helemaal zeker van of die intuïtie een beetje goed bemiddeld is. Ik zet er voor de zekerheid ook maar een deurwaarder bij.

Geen dank hoor, groene gifwolk. Die bruine vlekjes en kringetjes passen ook bij je, dus blijf poetsen zolang de deurwaarder instemmend knikt. Deurwaarder verschaft inderdaad wel de zekerheid dat er nog een eten en drinkenvragend wezen wordt toegevoegd.

Enne...die bemiddeling was natuurlijk al drooggelegd.....tot dat vlekje.....vlekjes in de vorm van een geschreven tekst in het document van de deurwaarder ...de tien geboden ofzo...of de grondwet...of de rechten van de mens...E=mc2 .....whatever

[Eva Lilith]

Ziz schreef:

IK weet niet in hoever een versmelting van druppeltjes met behoud van eigen druppelidenteit overigens mogelijk is. Ik denk dat dat mogelijk is, dat weet ik zelfs, maar ik weet niet goed hoe dit in beeld of woord te vangen.

Het is mogelijk. De eigen druppelidentiteit komt dan tot uiting via twee-ge-eigende 'dampen' die uit de versmolten druppel(s) loskomen. Daaraan zijn versmolten druppels ook te herkennen.

[Hoya]

ziznl

Geen dank hoor, groene gifwolk. Die bruine vlekjes en kringetjes passen ook bij je, dus blijf poetsen zolang de deurwaarder instemmend knikt. Deurwaarder verschaft inderdaad wel de zekerheid dat er nog een eten en drinkenvragend wezen wordt toegevoegd.

Dat zou toch wel de limit zijn, jij neemt dus aan dat de deurwaarder moeder theresa buiten kan zetten omdat ze alleen schenkt. Misschien zou je je eerst wat beter moeten afvragen wat je zoal voor zeker aanneemt voor je het mij schenkt.

Enne...die bemiddeling was natuurlijk al drooggelegd.....tot dat vlekje.....vlekjes in de vorm van een geschreven tekst in het document van de deurwaarder ...de tien geboden ofzo...of de grondwet...of de rechten van de mens...E=mc2 .....whatever

Whatever is echt een paardenmiddel, dat zou ik pas in laatste instantie gebruiken. De grondwet werkte bij mij als parazeetemol, ik kan hem iedereen van harte aanbevelen.

[ziznl]

@ groene gifwolk

Je wilt het niet snappen he. De deurwaarder verschaft zich OVERAL toegang. Komt dus overal binnen. Naar buitenstappen doe je echt zelf. Wie is er per slot van rekening de baas. Wie draagt de sleutel om zijn nek? Het gifwokje, de vlekjes, de deurwaarder, of is er nu opeens ook weer een sleutelbewaarder met een lange nieuwsgierige nek bijgekomen. Schuif maar aan dan.

Whatever is echt een paardenmiddel, dat zou ik pas in laatste instantie gebruiken. De grondwet werkte bij mij als parazeetemol, ik kan hem iedereen van harte aanbevelen.

Whatever is the best....tenzij je moe bent natuurlijk, want dan ben je inderdaad vatbaar voor koppijn.

Maar ja je ziet het: heb blijft niet bij paracetamol, voor je het weet heb je sleutelbe- en deur-waarders bij je rond de tafel. Feitelijk gewoon mee-eters, ook hun lekkages en daarmee gepaard gaande vlekjes met zich meebrengen. Voor je het weet ben je ondoorzichtig en afgesloten van de wereld. HEt enige zichtbare is dan nog die groene gifwolk. Een gifwolk die tranende ogen geeft, waardoor ze zelf meer en meer uit het zicht zal verdwijnen. Tragisch.

[ziznl]

Ziz schreef:

IK weet niet in hoever een versmelting van druppeltjes met behoud van eigen druppelidenteit overigens mogelijk is. Ik denk dat dat mogelijk is, dat weet ik zelfs, maar ik weet niet goed hoe dit in beeld of woord te vangen.

Het is mogelijk. De eigen druppelidentiteit komt dan tot uiting via twee-ge-eigende 'dampen' die uit de versmolten druppel(s) loskomen. Daaraan zijn versmolten druppels ook te herkennen.

Dus: een druppel met twee dampkringen of een druppel met twee droomwolken. Zoiets. En die droomwolken geven dan donder en bliksem en....de regenboog als er water terugvalt naar de druppel.

[Matt Haydn]

Jeroen:
Ik heb de informatie op de site gelezen. Maar nog zie ik geen overtuigende reden om het te geloven. Uiteraard mag iedereen geloven wat hij wilt, maar ik verwacht van mijn medemens - wellicht geheel onterecht! - dat zij hun overtuigingen en ideeën kunnen onderbouwen. Ik begrijp niet hoe je kunt geloven in een bepaalde waarheid terwijl je geen enkel fundament kunt leveren - het is een ontkenning van de eigen zekerheid!

Geef mij een argument, al is het een emotie, gevoel of openbaring. Waarom zou het verhaal van het derde oog waar zijn?

[Jeroen]

Verder kijken dan je neus lang is.

Een heel eenvoudige reden zou kunnen zijn, dat er aan de andere kant van de wereld miljarden mensen leven voor wie het derde oog net zo normaal is als je neus.

[Matt Haydn]

"Verder kijken dan je neus lang is.

Een heel eenvoudige reden zou kunnen zijn, dat er aan de andere kant van de wereld miljarden mensen leven voor wie het derde oog net zo normaal is als je neus."

Er is ook een miljard mensen die gelooft dat de aarde niet ouder dan 6,000 jaar kan zijn, dat er een zondvloed is geweest die alle dieren van het leven beroofden op de paren van elk soort na die door een onbegrepen jood in een ark werden gered. Er zijn ook zeker miljoenen mensen die geloven dat het juist is om een ongelovige met alle middelen, het liefst gruwelijk, te doden - te vernietigen.

Dat maakt het niet waar. (en dat het miljarden zijn, lijkt me sterk, er zijn zes miljard mensen op aarde, laten we het op bijna een miljard houden).

Verder te kijken dan mijn neus lang is? Dat zelfde kan ik jou ook vertellen, dus daar schieten we niets mee op. Sterker nog, te zeggen dat ik verder moet kijken dan mijn neus lang is impliceert dat ik kortzichtig ben, en simpelweg door deze eigenschap de waarheid van het derde oog niet begrijp. Wel dan, als ik zo kortzichtig ben, is het niet veel meer jouw taak - je heilige plicht - om mij te verlossen van de kortzichtigheid door het leveren van een sterk argument waar ik niet om heen kan?

[Jeroen]

Zoals ik al eerder zei: geloof wat je wil geloven. Ik vind erg veel wijsheid in de oosterse filosofie. Chakra, aura, 3e oog, karma, etc, etc, allemaal handige gereedschappen om op ons westerse gedachtegoed verder te bouwen. Ik beweer niet dat de één beter is dan de ander. Ze complementeren elkaar. En dat bedoelde ik met verder dan je neus lang is kijken, ze hoeven elkaar niet te bijten.

Ken je het rijstexperiment waar Eva over vertelde?

[Matt Haydn]

"In het Formele filosofie subforum word je verzocht om wat beter op te letten wat je schrijft. Probeer on-topic te blijven, probeer je post goed te onderbouwen, en probeer ook een beetje te letten op taalgebruik (met name op de manier waarop je schrijft)."

Jouw eigen woorden. Ik wacht op de onderbouwing van het derde oog.

Ik ken het rijsexperiment van Eva niet, leg maar uit.

[Eva Lilith]

@ Matt,
Het rijstexperiment heeft wat mij betreft niet zozeer met het "derde oog" (wat voor mij overigens een veel meer symbolische betekenis heeft, evenals de andere chakra's en de bijbehorende kleuren...en is die zin wel boeiend...) of met Oosterse spiritualiteit te maken, maar het was wel interessant om te doen.

Staat hier: http://www.theshower.nl/pfff/forum/viewtopic.php?t=890

[Jeroen]

Het rijstexperiment heeft alles met energie te maken. En waar komt die energie vandaan. Juist, van de chakra's. Als je hier meer over wil weten, start dan een apart topic.

[Matt Haydn]

Dat iemand een experiment heeft uitgevoerd met twee potjes en dat in de ene, waar men lief tegen is geweest, de schimmel slomer zich verspreid dan bij de ene, waarmen onaardig is tegen geweest, bewijst natuurlijk helemaal niets.

Omdat:
a) Het een eenmalige experiment is, om werkelijke zekerheid te behalen moet men dit vaker doen.
b) De omstandigheden niet waren gecontroleerd: De grotere groei van schimmel kan vele andere oorzaken hebben.
c) Het tegendeel meer wordt bewezen als het waar is (zoals Ziznl het zegt): Levensvormen groeien beter als je ze uitscheldt.
d) Als het waar is dat levensvormen om ons heen beïnvloed kunnen worden door scheldpartijen of liefkozingen, het nog niets heeft gezegd over chakra's en derde ogen.

Als jij dit als het bewijs ziet dat het derde oog bestaat en dat dientengevolgde dat de intuïtie moet zijn, dan houd voor mij de discussie op. Ik zal zelf ook eens met potjes experimenteren en kijken wat het gevolg is. Maar het zal voor mij niet bewijzen dat het derde oog bestaat.

[bobbyjung]

Interessante vraag.

Laat ik een voorbeeld geven: richtingsgevoel, dat doet denken aan een intuïtie waarbij je in meer of mindere mate een ''gevoel'' hebt welke richting je moet nemen, of het ''gevoel'' in welke richting men zich op dat moment bevind.

Ik denk dat het allerminst een gevoel is. Naar mate iemand meer auto rijdt, zal hij of zij ongetwijfeld meer fouten maken, en bijvoorbeeld een verkeerde richting oprijden (en daar lering uit trekken). Naar mate iemand herhaaldelijk blijft rijden ontwikkelt zich een dergelijk richtingsgevoel. Dit ''gevoel'' verschilt ongetwijfeld per persoon, maar is wel degelijk afhankelijk van zijn of haar eigen ervaringen.

[yopi]

Jij denkt dus dat intuitie een produkt is van eigen ervaring?
Misschien is dat zo in je voorbeeld.
Maar wat denk je bij het woord 'inval' ivm intuitie?

[bobbyjung]

Ja, het lijkt me onomstotelijk dat elke ingeving een product moet zijn van het kenvermogen, grotendeels ingevuld met ervaring + de wijze hoe hierop gereageerd wordt.

Tweede punt wat ik hier wil aanhalen is de volgende: een ingeving die intuïtief genoemd kan worden, is wat mij betreft nogal vaag te definiëren.
Spreken we hier over ingevingen die logisch zijn? Is een intuïtief besluit altijd een goed besluit?

Stel je eens voor: we willen een verdachte (voor de rechtbank) beoordelen op zijn/haar (on)schuld.

We kunnen hier twee manieren voor gebruiken:
-een beredenerende/logische wijze
-een intuïtieve manier (let wel: het gaat mij hier niet om de [ethische] correctheid van intuïtie)

Deze twee benaderingen wijken weliswaar van elkaar af, zij hebben beide maar slechts twee keuzemogelijkheden (schuldig of onschuldig).
Het is vanuit een toekijkende positie nogal lastig om intuïtie van logica te scheiden?

[yopi]

Scherp focussen van het probleem, zoveel mogelijk je ervaring vanuit die focus laten gelden, onbevooroordeeld waarnemen en proberen alle feiten te overzien. Die dingen bij elkaar geven naar mijn idee intuitie de meeste kans. En een paar nachtjes er over slapen en het onbewuste zijn werk laten doen lijkt me ook wel bijdragen.
Dan kan het nog steeds fout zijn.
Logisch redeneren lijkt me dan een controlerende instantie evenals herinneringen scherp krijgen.
De trial en error is het uiteindelijke doorslaggevende proces die de intuitie dan weer scherpt en de ervaring ruimer maakt.
Kun je daarin vinden of mis ik de punten die je wilt maken?

Dat juridische lijkt me vooral scherpen in het onbevoordeeld proberen te zijn.
Dat richtinggevoel lijkt me vooral een goede metafoor voor hoe het proces werkt.