Stoïcijnse autonomie

[Verwijderde gebruiker]

Ik werd herinnerd aan het stoïcisme, dat zich onafhankelijk opstelt van meningen, en aldus aan de kant van het streven naar autonomie komt, dat bij Immanuel Kant belangrijk is. De meest volmaakte praktische wil is zich richten op autonomie en zie je dus bij het stoïcisme.

De vraag die men kon stellen was of het bij stoïcisme om eer, waardigheid en achting zou gaan, of zoals bedoeld bij Kant de autonomie als resultaat die achting heeft, en het streven slechts de autonomie betreft. Ook zou dan stoïcisme niet met zelfverachting gelijk gesteld kunnen worden, al heeft bij autonomie de achting zelf geen betekenis.

Als Kant met zijn idealisme een Platonisme heeft op het gebied van idee van de rede, dan is stoïcisme met streven naar autonomie ergens ook een Platonisme. Maar belangrijk is dat eigenlijk niet apatheia of onverschilligheid het streven is, maar de volmaakte autonomie.

[arkhétupos]

Onverschillig hoe, jezelf in stand houden: "auto-autonomie".

"Zonder die schaduwen zijn er ook geen figuren."
Aldus de stoïcijns autonoom

De autonome stoïcijn meent dan weer:
"Jij ziet ze pas omdat ik ze maak"

De stoïcijnse stoïcijn:
"Oh. Mooi is dat."

En wat mooi is, houdt zichzelf in stand.
(Vraag maar aan Eris, die weet precies hoe het werkt.)