De volgorde van de onderwerpen is bij mij verandert

Voor de gewone off-topic gesprekken...
Plaats reactie
Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 7
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

De volgorde van de onderwerpen is bij mij verandert

Bericht door yopi » 10 aug 2016, 16:37

Is dat bij jullie ook zo?
En zo ja, wie heeft dat op zijn geweten?

Leon

Bericht door Leon » 10 aug 2016, 17:07

Het zijn niet alleen volgordelijk andere, maar ook inhoudelijk andere. Vast een AI...die communiceert niet echt, maar doet gewoon.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 7
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 11 aug 2016, 21:28

Vast een AI...die communiceert niet echt, maar doet gewoon.
Dan wil ik wel eens een hartig woordje met de programmeur ervan wisselen.
("Hoe kun je zo stom zijn! Dat had je toch moeten kunnen voorzien?")

Echt hoor, die programmeurs van tegenwoordig ... ze kennen de architectuur niet meer: "Portable moet het zijn, portable".
Hou toch op.

"Wie schrijft de compiler voor portable code?
"En die heeft jou maar goed te interpreteren?"

Affreus. En anders behoorlijk kortzichtig.

Een goed programmeur kent zijn machine:
(En levert nog een mooie anekdote op ook)
The Story of Mel schreef: At the risk of rekindling (or do I mean "with the hope of resurrecting"?)
an old subject, I repost here (with permission!!) an article which appeared
quite some time ago, as these things are reckoned, in that well-respected
electronic journal of humor, "net.jokes". It has been bumping around on
other nets since then. Before complaining about re-runs, take a deep breath
and count from 1 to the number of machines that have joined the net in two
years, then thank me for not cross-filing this in net.arch[:-)].
============================================================================
A recent article devoted to the *macho* side of programming
made the bald and unvarnished statement:
Real Programmers write in Fortran.

Maybe they do now,
in this decadent era of
Lite beer, hand calculators and "user-friendly" software
but back in the Good Old Days,
when the term "software" sounded funny
and Real Computers were made out of drums and vacuum tubes,
Real Programmers wrote in machine code.
Not Fortran. Not RATFOR. Not, even, assembly language.
Machine Code.
Raw, unadorned, inscrutable hexadecimal numbers.
Directly.

Lest a whole new generation of programmers
grow up in ignorance of this glorious past,
I feel duty-bound to describe,
as best I can through the generation gap,
how a Real Programmer wrote code.
I'll call him Mel,
because that was his name.

I first met Mel when I went to work for Royal McBee Computer Corp.,
a now-defunct subsidiary of the typewriter company.
The firm manufactured the LGP-30,
a small, cheap (by the standards of the day)
drum-memory computer,
and had just started to manufacture
the RPC-4000, a much-improved,
bigger, better, faster -- drum-memory computer.
Cores cost too much,
and weren't here to stay, anyway.
(That's why you haven't heard of the company, or the computer.)

I had been hired to write a Fortran compiler
for this new marvel and Mel was my guide to its wonders.
Mel didn't approve of compilers.

"If a program can't rewrite its own code,"
he asked, "what good is it?"

Mel had written,
in hexadecimal,
the most popular computer program the company owned.
It ran on the LGP-30
and played blackjack with potential customers
at computer shows.
Its effect was always dramatic.
The LGP-30 booth was packed at every show,
and the IBM salesmen stood around
talking to each other.
Whether or not this actually sold computers
was a question we never discussed.

Mel's job was to re-write
the blackjack program for the RPC-4000.
(Port? What does that mean?)
The new computer had a one-plus-one
addressing scheme,
in which each machine instruction,
in addition to the operation code
and the address of the needed operand,
had a second address that indicated where, on the revolving drum,
the next instruction was located.
In modern parlance,
every single instruction was followed by a GO TO!
Put *that* in Pascal's pipe and smoke it.

Mel loved the RPC-4000
because he could optimize his code:
that is, locate instructions on the drum
so that just as one finished its job,
the next would be just arriving at the "read head"
and available for immediate execution.
There was a program to do that job,
an "optimizing assembler",
but Mel refused to use it.

"You never know where its going to put things",
he explained, "so you'd have to use separate constants".

It was a long time before I understood that remark.
Since Mel knew the numerical value
of every operation code,
and assigned his own drum addresses,
every instruction he wrote could also be considered
a numerical constant.
He could pick up an earlier "add" instruction, say,
and multiply by it,
if it had the right numeric value.
His code was not easy for someone else to modify.

I compared Mel's hand-optimized programs
with the same code massaged by the optimizing assembler program,
and Mel's always ran faster.
That was because the "top-down" method of program design
hadn't been invented yet,
and Mel wouldn't have used it anyway.
He wrote the innermost parts of his program loops first,
so they would get first choice
of the optimum address locations on the drum.
The optimizing assembler wasn't smart enough to do it that way.

Mel never wrote time-delay loops, either,
even when the balky Flexowriter
required a delay between output characters to work right.
He just located instructions on the drum
so each successive one was just *past* the read head
when it was needed;
the drum had to execute another complete revolution
to find the next instruction.
He coined an unforgettable term for this procedure.
Although "optimum" is an absolute term,
like "unique", it became common verbal practice
to make it relative:
"not quite optimum" or "less optimum"
or "not very optimum".
Mel called the maximum time-delay locations
the "most pessimum".

After he finished the blackjack program
and got it to run,
("Even the initializer is optimized",
he said proudly)
he got a Change Request from the sales department.
The program used an elegant (optimized)
random number generator
to shuffle the "cards" and deal from the "deck",
and some of the salesmen felt it was too fair,
since sometimes the customers lost.
They wanted Mel to modify the program
so, at the setting of a sense switch on the console,
they could change the odds and let the customer win.

Mel balked.
He felt this was patently dishonest,
which it was,
and that it impinged on his personal integrity as a programmer,
which it did,
so he refused to do it.
The Head Salesman talked to Mel,
as did the Big Boss and, at the boss's urging,
a few Fellow Programmers.
Mel finally gave in and wrote the code,
but he got the test backwards,
and, when the sense switch was turned on,
the program would cheat, winning every time.
Mel was delighted with this,
claiming his subconscious was uncontrollably ethical,
and adamantly refused to fix it.

After Mel had left the company for greener pa$ture$,
the Big Boss asked me to look at the code
and see if I could find the test and reverse it.
Somewhat reluctantly, I agreed to look.
Tracking Mel's code was a real adventure.

I have often felt that programming is an art form,
whose real value can only be appreciated
by another versed in the same arcane art;
there are lovely gems and brilliant coups
hidden from human view and admiration, sometimes forever,
by the very nature of the process.
You can learn a lot about an individual
just by reading through his code,
even in hexadecimal.
Mel was, I think, an unsung genius.

Perhaps my greatest shock came
when I found an innocent loop that had no test in it.
No test. *None*.
Common sense said it had to be a closed loop,
where the program would circle, forever, endlessly.
Program control passed right through it, however,
and safely out the other side.
It took me two weeks to figure it out.

The RPC-4000 computer had a really modern facility
called an index register.
It allowed the programmer to write a program loop
that used an indexed instruction inside;
each time through,
the number in the index register
was added to the address of that instruction,
so it would refer
to the next datum in a series.
He had only to increment the index register
each time through.
Mel never used it.

Instead, he would pull the instruction into a machine register,
add one to its address,
and store it back.
He would then execute the modified instruction
right from the register.
The loop was written so this additional execution time
was taken into account --
just as this instruction finished,
the next one was right under the drum's read head,
ready to go.
But the loop had no test in it.

The vital clue came when I noticed
the index register bit,
the bit that lay between the address
and the operation code in the instruction word,
was turned on--
yet Mel never used the index register,
leaving it zero all the time.
When the light went on it nearly blinded me.

He had located the data he was working on
near the top of memory --
the largest locations the instructions could address --
so, after the last datum was handled,
incrementing the instruction address
would make it overflow.
The carry would add one to the
operation code, changing it to the next one in the instruction set:
a jump instruction.
Sure enough, the next program instruction was
in address location zero,
and the program went happily on its way.

I haven't kept in touch with Mel,
so I don't know if he ever gave in to the flood of
change that has washed over programming techniques
since those long-gone days.
I like to think he didn't.
In any event,
I was impressed enough that I quit looking for the
offending test,
telling the Big Boss I couldn't find it.
He didn't seem surprised.

When I left the company,
the blackjack program would still cheat
if you turned on the right sense switch,
and I think that's how it should be.
I didn't feel comfortable
hacking up the code of a Real Programmer."


-- Source: usenet: utastro!nather, May 21, 1983.
"I'll call him Mel,
because that was his name. "
"If a program can't rewrite its own code,"
he asked, "what good is it?"
There was a program to do that job,
an "optimizing assembler",
but Mel refused to use it.

"You never know where its going to put things",
he explained, "so you'd have to use separate constants".
Mel finally gave in and wrote the code,
but he got the test backwards,
and, when the sense switch was turned on,
the program would cheat, winning every time.
Mel was delighted with this,
claiming his subconscious was uncontrollably ethical,
and adamantly refused to fix it.


Voortreffelijk!
Meesterlijk!

"Mel" was duidelijk 'deugdelijk' "geprogrammeerd".

Nu maar hopen dat hij dé AI-programmeur is geworden.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Leon

Bericht door Leon » 11 aug 2016, 21:48

wat een lap, even wachten tot ik in geduld-modus ben...

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 7
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 11 aug 2016, 22:08

Het is het lezen waard, zeker voor een computer-programmeur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 7
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 11 aug 2016, 22:21

Het stotteren:

"maar onvermijdelijk brak van tijd tot tijd, terecht voortdurend door iedereen verwacht, het ogenblik aan dat het aan de grond liep, en op de pijnbank gelegd, met rood opzwellend gezicht, stond hij daar: hetzij dat hij door een sisklank werd gestuit, die hij met breed vertrokken mond, het geluid van een stoom afblazende locomotief nabootsend, lang aanhield, het zij dat zijn wangen zich bij de worsteling met een lipletter bolden, zijn lippen zich in een knetterend snelvuur van korte, geluidloze explosies uitputten: of ten slotte eenvoudigweg dat zijn ademhaling plotseling door jammerlijke haperingen in de war werden gestuurd en hij met trechtervormige mond naar lucht hapte als een vis op het droge- met vochtige ogen erbij lachend, dat is waar, hij scheen de zaak zelf vrolijk op te nemen, maar niet voor iedereen was dat een troost, en eigenlijk viel het publiek niet kwalijk te nemen dat het deze colleges meed (enzovoort``

Uit Doctor Faustus van Thomas Mann.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 7
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 11 aug 2016, 22:48

Grappig, het beschrijft mijn oom.

Die uit de ouderlijke macht ontzet werd omdat hij stal.
Wat stal hij?
Elektronische apparatuur, waaronder een bandopname-apparaat.
Hij had ooit ergens eens gelezen, dat als je jezelf terughoort via een bandopnameapparaat (jaren 50-60 van de vorige eeuw praat ik nu) je het stotteren afleert.

Zijn ouders hadden, met negen kinderen, natuurlijk niet genoeg geld voor een bandopnameapparaat.

Het is daarom onvergeeflijk, dat er nu nog gestotterd wordt.
(Bandopnameapparaten, krijg je tegenwoordig bij aankoop van een pak melk, bij wijze van spreken.)

Over grenzen gesproken.

Mijn oom stal uit noodzaak, niet uit baldadigheid.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Leon

Bericht door Leon » 11 aug 2016, 22:55

waarom moet men eigenlijk praten, wat een psychische druk geeft dat soms...naast mensen die juist gaan praten uit psychische druk...

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 7
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 11 aug 2016, 23:00

Prettige ontboezeming ..

Moest ik nog denken aan het lied van de zilvervloot met koptelefoon op die vertraagd terugkoppelde naar de zanger.

Een soort omgekeerd stotteren met verlengingen en zo.

H hij h heeft ge gewonnen de zil ziiilverrrvll oohohohoot.
Slaap lekker ..

Leon

Bericht door Leon » 11 aug 2016, 23:10

dus...een eindeloze loop, die indexen op memory schrijft, waarbij het memory benaderd wordt...nu ben ik de weg kwijt, het lijkt er op dat een "real programmer" alleen de effecten gebruikt, niet logica schrijft...zoiets?

ik ben trouwens zeer geinteresseerd in "real random", misschien is het willekeurig tijdstip van benaderen van een waarde in memory van een eindeloze loop die telkens geflushed wordt wel een mooie benadering, of ik heb het verkeerd begrepen, want "real random" resulteerde toch in "altijd winnen" ?

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 7
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 11 aug 2016, 23:38

Leon schreef:waarom moet men eigenlijk praten, wat een psychische druk geeft dat soms...naast mensen die juist gaan praten uit psychische druk...
Nou ja, dat valt empirisch te ondervangen.
Zeg maar eens een tijdje niets, of luister maar eens een tijdje niet.

qed, durf ik eigenlijk wel te zeggen.

Maar waar het uit voorkomt? Da's tasten in het duister.

Het duister is zo groot, dat de kans dat je raak tast praktisch nul is.
De kans dat je twee keer raak tast, is nog kleiner.

Althans, dat wil men doen geloven.
De kans is gewoon 50%, je raakt of je mist.

De kans dat je raakt wat je wilt raken, dat is een heel ander verhaal, en valt ook buiten de statistiek.

Dan betreedt je het terrein van filosofie. (Of filosofische Wiskunde, maar dat lijkt me een pot nat)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 7
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 12 aug 2016, 16:17

Leon schreef:dus...een eindeloze loop, die indexen op memory schrijft, waarbij het memory benaderd wordt...nu ben ik de weg kwijt, het lijkt er op dat een "real programmer" alleen de effecten gebruikt, niet logica schrijft...zoiets?

ik ben trouwens zeer geinteresseerd in "real random", misschien is het willekeurig tijdstip van benaderen van een waarde in memory van een eindeloze loop die telkens geflushed wordt wel een mooie benadering, of ik heb het verkeerd begrepen, want "real random" resulteerde toch in "altijd winnen" ?
De zilvervloot is voor jou. Jij hebt hem gewonnen.

Ik zou benieuwd zijn om jouw redenering te horen door iemand die stottert, of door iemand die zichzelf terughoort op zijn koptelefoon.
:greins:

Leon

Bericht door Leon » 12 aug 2016, 16:26

Euh...

King's speech, zo'n mooie ontroerende film, maar wat een gemeen stukje tearjerken...

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 7
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 13 aug 2016, 04:06

Leon schreef:ik ben trouwens zeer geinteresseerd in "real random",
random.org beweert "real-random" te zijn, omdat ze zich baseren op Kosmische Ruis (nou ja, zo ongeveer, het hele verhaal is wat ingewikkelder maar de KR zit wel op de achtergrond.)

Volgens mij is dat juist niet random, maar geordend naar een principe.
Een principe dat misschien nog onbekend is, maar een principe niettemin.

Ze gaan mij er iets te makkelijk van uit, dat de kosmische ruis volkomen random is.

Dat komt door mijn jeugd, ik heb uren naar de "sneeuw" op TV zitten kijken en zag er allemaal verhalen, beelden en figuren in. Later leerde ik dat ik naar "kosmische ruis" zat te kijken, in plaats van naar een zender.
(maar daar draaide ik altijd de ontvanger van af: die beelden stonden me niet aan, blijkbaar. Dan heb ik het overigens wel over een memeticaetje van 4 of 5 jaar oud)

Een vorm van "anti-ruis", dat is misschien wel random.
Op zijn minst is het omgekeerd random, dus kun je altijd het tegengestelde verwachten dan/van wat je verwachtte.

Afbeelding

Maar als valt wat je al dacht, dan is het opeens: "Dit is niet random, dit is causaliteit".

Ik meende dat Jung dat lang geleden al ontkracht had, met het begrip: "synchroniciteit".

Hetzelfde geldt voor geschiedenis: "In de tijd omgedraaide synchroniciteit".
Wie wil mag er verbanden in zien. Causale zelfs, als hij of zij dat wil.

De toekomst zal het leren?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 7
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 13 aug 2016, 16:39

Leon:
ik ben trouwens zeer geinteresseerd in "real random", misschien is het willekeurig tijdstip van benaderen van een waarde in memory van een eindeloze loop die telkens geflushed wordt wel een mooie benadering, of ik heb het verkeerd begrepen, want "real random" resulteerde toch in "altijd winnen" ?
Een moderne Zen-Meester kan hier een puntje aan zuigen.
Moet ik vragen en buigen voor de meester: Wat bedoel je?

Leonardo
Posts in topic: 3
Berichten: 523
Lid geworden op: 19 apr 2014, 22:10
Contacteer:

Bericht door Leonardo » 13 aug 2016, 18:29

memeticae schreef:Het is het lezen waard, zeker voor een computer-programmeur.
Voor een (hobby-)computer-programmeur is het inderdaad wel leuk... :greins:

Deed me denken aan de tijd dat ik nog DATA regels intypte met decimale getallen die dan met READ "ergens" in het geheugen werden gelezen. Tot ik assembler ontdekte. :greins:

Heb ook nog een tijdje tijdens saaie lessen in de kantlijn van mijn schoolschriften machinecode opgesteld.

Leon

Bericht door Leon » 14 aug 2016, 00:05

yopi schreef:Leon:
ik ben trouwens zeer geinteresseerd in "real random", misschien is het willekeurig tijdstip van benaderen van een waarde in memory van een eindeloze loop die telkens geflushed wordt wel een mooie benadering, of ik heb het verkeerd begrepen, want "real random" resulteerde toch in "altijd winnen" ?
Een moderne Zen-Meester kan hier een puntje aan zuigen.
Moet ik vragen en buigen voor de meester: Wat bedoel je?
Nah, einde van het verstand, begin van complex voelen als oorzaak zien voor complexe gedachten.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 7
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 14 aug 2016, 09:41

Denk je niet dat andersom 'complex denken' ook weer het voelen complexer maakt?

Leon

Bericht door Leon » 14 aug 2016, 10:19

Nou dat is zeker ook een mogelijkheid. Als je die complexe denkbeelden in je hoofd hebt, en deze oppakt en er mee doorgaat, dan houd je ook die gevoelens in stand.

Heb je al helemaal niet de mogelijkheid tot complex voelen, dan zal je echter ook die complexe denkbeelden niet kunnen hebben. Het begint bij de fysiek.

Mogelijk geldt wel dat receptiviteit ontwikkeld kan worden, door je bloot te stellen aan muziek/tekst.

Zoals je in het begin Wagner maar onverschillig aanhoort, maar dan (bijvoorbeeld in de setting van de film Melancholia van Lars von Trier) ineens die sehnsucht ervaart.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 7
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 14 aug 2016, 15:52

Ok .. Ik begrijp wel wat je bedoelt.

Ik dacht meer aan dat denken algemene inlevingen mogelijk maakt, waardoor je gevoelsleven, dat tot dan behoorlijk eenvoudig was, complicaties oploopt. Om het medisch te zeggen ..

Leon

Bericht door Leon » 14 aug 2016, 17:45

denken is geen afzonderlijk iets, het is essentieel lichamelijk...

Leonardo
Posts in topic: 3
Berichten: 523
Lid geworden op: 19 apr 2014, 22:10
Contacteer:

Bericht door Leonardo » 14 aug 2016, 18:14

Leon schreef:denken is geen afzonderlijk iets, het is essentieel lichamelijk...
Toch dient er zeker onderscheid gemaakt te worden tussen het denkproces en het fysieke: een steen is ook fysiek; denkt het ook?

Insgelijks voor voor het brein als fysiek begrip: qua substantie is het brein in essentie net zo fysiek als een steen. Het is niet de fysiek die het denkproces ervaart; de stroompjes in het brein zijn niet gelijk aan de ervaring van de gedachte, ALS je er vanuit gaat dat de fysiek van het brein en de steen essentieel gelijk aan elkaar zijn.

Toch?

Leon

Bericht door Leon » 14 aug 2016, 18:37

Hallo Leonardo,

wat heeft denken dan "extra" ?

Leonardo
Posts in topic: 3
Berichten: 523
Lid geworden op: 19 apr 2014, 22:10
Contacteer:

Bericht door Leonardo » 14 aug 2016, 19:02

Leon schreef:Hallo Leonardo,

wat heeft denken dan "extra" ?
"Informatie"? :shifty: Ik weet het ook niet hoor... :whistle:

Nee, dan zou een computer ook kunnen "denken".

Ik weet het niet. Laat maar.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 7
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 14 aug 2016, 19:29

Leonardo schreef:(...) de stroompjes in het brein zijn niet gelijk aan de ervaring van de gedachte, ALS je er vanuit gaat dat de fysiek van het brein en de steen essentieel gelijk aan elkaar zijn.

Toch?
Zeker.

Vooropgesteld dat het afhankelijk is van de samenstelling van een steen (de ene steen is de andere niet) kan ik me voorstellen dat er op atomair niveau in een steen ook een vorm van denkproces aan de gang is.
Als we denkprocessen vergelijken met 'stroompjes', zoals jij het noemt, dan is er binnen de steen zeker een proces aan de gang.
(Elektronen die rond kernen cirkelen en, afhankelijk van het kristalrooster, wel of niet (makkelijk) uitgewisseld kunnen worden met andere elektronen rond de andere kernen; tijdens het vereffenen van lading gaat er -kortstondig zeker- een stroompje lopen.)
Die stroompjes bepalen in feite het 'wezen', cq het 'denkproces', van de steen; ga maar na: als de stroompjes anders gaan lopen kan het kristalrooster wijzigen, waardoor je mogelijk een andere steen overhoudt.

Naar wat de steen denkt, valt enkel te gissen: we spreken immers elkaars taal niet. Toch wordt er gecommuniceerd, voor ons is een steen een steen en voor de steen is een mens een mens. Een soort van extra-verbale communicatie.

Empathisch gezien zou ik kunnen fantaseren dat de steen maar met een vraagstuk bezig is: "Waarom ben ik uit de rots verstoten, en waar eindig ik"
Voor hetzelfde geld is dat de enige filosofie die stenen erop na houden en daarom denken ze al miljarden jaren gelijk.

Of ze denken heel zorgvuldig na, dat kan natuurlijk ook.
;)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 7
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 20 aug 2016, 05:40

Maar goed ik ben geen steen, zo zorgvuldig denk ik niet na.

Dus alle hiaten in mijn denken, zie ik graag opgevuld.
Net zoals een steentje weer kan denken onderdeel van de hele berg te zijn.

Zeg niet dat het onmogelijk is.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten