Filosofieforum.nl

Vergeet mijn kinderachtigheden

Als het niet speels/experimenteel was waren het geen kinderachtigheden.

Dan waren het misschien onbewuste pogingen tot speelsheid/experiment.

Wat valt er te vergeven?
Ik zie niets kwaads gebeuren.

Ok. Dan ontken ik het ..

Toch maar niet.

De strategie en tactiek van kinderen kan verdomd ernstige vormen aannemen. Als ik die weer in me zelf bespeur moet ik toch maar plaatsvervangend zelf optreden daartegen ..

vind mijn superego. Vind ik als ik me daarmee identificeer.
Vindt het kind in mij van niet. Ik ook niet als ik me met dat kind identificeer.

Perls refereert aan dit soort spelletjes in een mens als het top-dog underdog spel. Dat spel moet zich uit kunnen leven.

Ook tussen mensen.

Integratie is dan het toverwoord van het geloof daarin.

Topdog en underdog, en dan lekker fluctueren, dat is toch meer een soort speelse en experimentele houding van kinderen.

Misschien is daar ook niet van af te komen, trial and error-spel, hoe serieus je het ook benoemt.

Met je afhouden van elk antwoord moet ik je toch vragen:

Ben je in staat tot een besluit waar dan ook over?

Wat dat betreft snap ik het dat je het zo met je dromen druk hebt.

(Waarbij ik moet zeggen dat ik tegenwoordig het zo druk heb met mijn dromen dat ik moe wakker wordt 's ochtends. En dat is pas sinds relatief kort. Daarvoor herinnerde ik me dromen niet. Trouwens ook met in mijn achterhoofd het advies van Rudolf Steiner om vooral niet het droomleven te verwarren met de wakkere staat. Maar met het saaie bestaan van een gepensioneerde - gecombineerd met verhalen van mensen in de hongerwinter en kampen - eist dat toch wel enige aandacht. Om het ff te interpreteren met jouw leven:
Dat moeilijke evenwicht eist zijn tol in je droomleven.
Niet meer als fair om dat te beschouwen als iets dat aandacht verdient.

Maar waarschijnlijk is het algemeen beschouwd wel een verhaal over verschuiving.
Je moet iets. Laten we hopen dat we hier over in gesprek kunnen blijven.

Als levendige dromen ontstaan door besluiteloosheid, dan ben ik graag besluiteloos.

Ik krijg echt nooit een leven zo interessant als in mijn dromen, dus het is het leven dat zulke dromen heeft dat interessant is, ook al is het verder behelpen.

Ik geloof verder niet in verandering. We zijn zo positieve veranderingen aan het najagen dat we niet doorhebben dat het net zo goed allerlei negatieve veranderingen met zich meebrengt, vanwege die symmetrie weer.

ikke schreef:De focus ligt vooral op wakker zijn.

Raar eigenlijk, vind je ook niet?

Geef daar eens antwoord op.

Een interessant toekomstbeeld biedt de film Zero-theorem.

Als het gaat om progressief-conservatief-reactionair schijnt de oudere mens conservatief of zelfs reactionair te worden. Ik heb mijn fase progressiviteit wel gehad. Een verslaving aan science fiction boeken.

Nog steeds liggen er een paar concepten op hun boekvorm te wachten, helaas ben ik vreselijk in dialogen, ook na een cursus.

Geeft niks, ik ben erger.