Filosofieforum.nl

'Voor de gewone off-topic gesprekken..'

Ik zou wel graag willen - omdat dit toch nooit een forum wordt in de zin van een openbaar forum - dat hier toch wat meer persoonlijke gesprekken kunnen plaatsvinden. Wat denken jullie daar van?
Ik vermoed altijd van die persoonlijke motieven achter de gesprekken die plaatsvinden. Wat mij betreft mag in dit sub-forum wel es een beetje aandacht komen daar voor.

Zo als Neus' uitdaging over een academisch onderwerp wil ik wel es wat meer persoonlijks horen. Het is me ingegeven door Alain, Memeticae en Neus( Pilotuut en vele anderen niet te na gesproken)
Denk ik.
Hoe kun je nu het filosofische losmaken van het persoonlijke?
Je krijgt vaak alleen het eind-resultaat te horen ..
Een beetje filosofie behoort het persoonlijke er bij te betrekken is mijn overtuiging ..

In afwachting van,
Met de meeste hoogachting,
hoor ik graag hoe jullie daar over denken ..

Die uitdaging voor academische onderwerpen was een soort test. In hoeverre is er nu echt behoefte aan academisch. Ik weet in een clubje van vier tot vijf actieve leden hoef je niet veel te verwachten, maar alain gaf wel aan dat hij normen heeft voor dit forum. Dus als het dan gaat om normen ben ik wel benieuwd hoe anderen dat zien. Ik denk eerder dat men van normen af wil als internetter, maar dat is meer mijn persoonlijke invulling.

Tsja persoonlijk vind ik prima, alleen wat heb je aan die persoonlijke verhalen? Als jongeling had ik best wel wat zelfmedelijden, totdat ik een meisje leerde kennen die persoonlijke verhalen had van misbruik en zwerven, waardoor mijn eigen belang ineens heel wat minder van werd.

Zelfmedelijden moet je niet onderschatten, dat heb je nodig. Dat het mij afgenomen werd was traumatisch, ik heb daarover nog steeds medelijden met mijzelf.

En als het om persoonlijke jubelverhalen gaat dan irriteert mij dat al gauw. Eerder nog verkneukelt een mens zich om andermans ellende dan dat hij het fijn vindt dat het de ander zo goed gaat.

In Nederland is het sowieso zo dat alleen als je een hele gewone jongen of meisje bent en niks geen pretenties hebt, dat je dan een beetje gegund wordt dat je meer hebt dan de ander. Verder verdient niemand het meer te hebben dan een ander, en dus ook geen mooiere verhalen, of interessantere historie, of zelfs persoonlijke ellende. Ken je dat verschijnsel van oude mensen die tegen elkaar zitten op te bieden over hoe erg hun kwalen wel niet zijn?

Zo wil ik dat dan toch liever niet doen...

Ik weet eigenlijk ook niet precies wat ik hier mee voor heb.
Misschien iets column-achtigs een persoonlijke aanleiding met een opvatting of filosofische gedachte verbinden of zo.
Of bijvoorbeeld zo'n ROTEB verhaal van Pink Panter.

.. In ieder geval het forum breed benutten: Van academisch tot humor of iets dagelijks. Vooral omdat hier niet gemodereerd wordt.
Nou ja .. Ook een ballonnetje oplaten zeg maar ..

Prima hoor, begrijp me niet verkeerd. Ik denk dat verhalen als die van PP zeker tot begrip leiden op andere momenten als reacties minder te duiden zijn. Dan denk je van "oh ja"

Heb je voor mij ook behoefte aan zoiets?

Yopi, bedoel je misschien dat je geïnteresseerd bent te horen hoe je medeforummers tot hun inzichten en/of conclusies gekomen zijn?

De meesten doen dat toch al wel, zelfs zonder dat je tussen de regels door hoeft te lezen.

De een citeert een boek, de ander geeft zijn redenatie weer.
Weer een ander poneert een stelling en probeert die door (al dan niet Sokrastische) vragen bevestigd of ontkracht te krijgen.

Ik denk, maar wie ben ik helemaal, dat de meeste berichten alhier, pogingen zijn een ander te porren.

Om na te denken over het geuite, dan wel het geuite tot nadenken te geven. Met wellicht een hoop op bevestiging (waarbij ontkenning dan ook als bevestiging telt).

Zo iets, of zo, zeg maar ... ehhh ... "huiskamerfilosofie" als tegenhanger van de academische.



En ik hoop ten zeerste met als bedoeling, iets te leren.
Althans, ik ga daar wel van uit.

memeticae schreef: Om na te denken over het geuite, dan wel het geuite tot nadenken te geven. Met wellicht een hoop op bevestiging (waarbij ontkenning dan ook als bevestiging telt).

hihi, leuke observatie, pas op niet cynisch te worden:-)

Memeticae

Yopi, bedoel je misschien dat je geïnteresseerd bent te horen hoe je medeforummers tot hun inzichten en/of conclusies gekomen zijn?

Ja. Zo iets. Meer verhalend of zo. Is er een aanleiding? Gaat het over een nieuw of ingesleten inzicht?

De meesten doen dat toch al wel

Dat is waar .. Misschien is het ook wel prima zo. Ik denk dat ik er vooral op uit ben dit forum levendig te krijgen en te houden. Of zo.

huiskamerfilosofie

Lijkt me een goed woord er voor. Alsof je onder geestverwanten of vrienden bent.

En ik hoop ten zeerste met als bedoeling, iets te leren.
Althans, ik ga daar wel van uit.

Een vrije verplichting, of een verplichte vrijheid.

Neus

Heb je voor mij ook behoefte aan zoiets?

Zeker wel, maar daar was je al aardig mee bezig de laatste tijd heb ik de indruk.

Laten we dit topic maar als een soort brainstorming zien over het forum zelf. Of zo.

Blijkbaar zijn er mensen zoals Couw, die zo'n sterke behoefte hebben om hun verhaal te vertellen dat het ze geen bal interesseert waar ze inbreken. Ik kan dat gerust hier zeggen omdat ik denk dat ie niks leest. Alleen met zijn missie bezig is.

Dat bedoel ik nou. ff los van Couw, waarvan ik natuurlijk nog niks van weet.
Het lijkt wel of mensen denken dat je als je iets op internet publiceert dat er miljoenen mensen naar je luisteren ..

Vandaar op mijn opmerking tegen Alain. Die wel profeteert en zegt dat het hem niet interesseert hoeveel mensen luisteren.

Voortgedreven door de Waarheid.

En toch .. Kan ik me voorstellen dat je overrompelende waarheden ervaart en daar kond van wil doen.
Communicatie blijft moeilijk met alleen schriftelijke uitwisseling zonder directe context. Het kan variëren van paranoia tot grote inzichten die niks met het bericht wat je leest te maken heeft.
Dát is me inmiddels wel duidelijk ..

Cntrl A, cntrl C, OK!

Blijkbaar zijn er mensen zoals Couw, die zo'n sterke behoefte hebben om hun verhaal te vertellen dat het ze geen bal interesseert waar ze inbreken.

Ik vind het niet zo netjes dat je namen noemt, in dit geval.
Hier zou ik voor schoenen en aantrekken gekozen hebben.

Dat bedoel ik nou. ff los van Couw, waarvan ik natuurlijk nog niks van weet.

Dat bedoel ik.
Ik weet pot ketel zwart. Mijn verleden hier is ook niet geheel vlekkeloos, maar laat deze pot toch ketel schijnen ...
(Misschien komt er wel een Djinn uit? Als we hard genoeg poetsen?)

Het lijkt wel of mensen denken dat je als je iets op internet publiceert dat er miljoenen mensen naar je luisteren ..

Als je iets "op" het internet publiceert, luisteren er, potentieel, milliarden mensen naar je, zelfs als je er niet eens meer bent. Hoeveel in realiteit? (Meer dan 7?) (Wie pleegt de "censuur"?)

Wat dat betreft is internet, of althans deze vorm -die van forum- weinig veranderd met die van de agora in het oude Athene. (Pallas?)

Een marktplaats van ideeën. Soms koop je er een soms verkoop je er een, maar altijd wordt er gesteggeld over het prijsgeven. Soms ook blijf je met je ideeën zitten, omdat niemand ze wil (ver)kopen. Niet jouw marktplaats.

Soms zie je een aantrekkelijk idee, dat je van zins bent te kopen en komt er een derde bij staan die de geboden waar loopt af te kraken, misschien om zijn waren mooier te laten lijken, misschien enkel om het afkraken an sich.
(De recensent*) misschien? Door wie wordt die dan eigenlijk betaald?**))

Nieuwe ideeën, die, die moeilijk zijn te bevatten maar waar een "waarheid" uit schijnt, lijken wel goud waard. Je zou ze je zelfs als statussymbool kunnen aanmeten.

Als een vorm van onbereikbare, elitaire, ideeën. "Mijn brein staat me toe dit idee te begrijpen, het jouwe niet, dus jij bent dom."
Ik vraag me dan af wie de dommerik is.
Want wie verloochen je ermee? Jezelf? ***)
(De schizopaat? Schizopatie als aanverwante aandoening van filopatie dan toch)

Mijn drijfreden om toch, iedere keer weer, antwoord te geven is geboren uit het simpele idee te willen leren: me alles af te vragen. Ik wil eigenlijk geen ultiem antwoord. Ik wil uit alle antwoorden een voor mij bevredigend voorlopig antwoord kunnen samenstellen.

Daarom eindigen alle (nu ja, de meeste dan toch) van alle artikelen die ik schrijf in een vraag. Een, naar mijn mening, zuivere vraag.
Helaas ken ik mezelf nog niet, ben noch psychiater, noch beroepsschrijver, en valt het me moeilijk ieders begrippen te begrijpen. Nochtans doe ik mijn best, als autopsycholoog, maar het valt me op dat zodra ik iemands begrip bevraag, ik beantwoord wordt met stilzwijgen of verongelijktheid. Laat me daar echter niet door uit het veld slaan, ik vraag door ... lul die ik ben.

Ik denk al een heel eind gekomen te zijn, maar heb nog steeds geen antwoord. En dat is dan volgens mij het leuke van filosofie: Je kunt andere mensen de vragen stellen waar jij al had over nagedacht. Of de conclusie geven die jij al bereikte op hun vragen. Om vervolgens te vragen of de conclusie juist was.

Dat is filosofie, zoals ik het zie. Filosofie als experiment van de toegepaste "weten"schap. Als je begrijpt wat ik bedoel.

In alle gevallen zul je een reaktie krijgen. Bevestigend of niet.
(Maar, zoals de neus al adviseerde: waak je cynisch te worden.)

En daar kun je weer van leren, als je wilt.

Of blijven vasthouden aan "het is zo", zonder "want".

Of niet dan?



Hahaa. yopi

Volgens mij heb ik me nu ook eens gehouden aan wat je beoogde met deze draad: Off-topic beschrijven waar je filosofie vandaan komt, zonder daadwerkelijk de filosofie te bedrijven.



HM

Al het hierboven geschreven is, net als deze zin, natuurlijk ook maar een idee. Kopen? Mijn ideeën zijn gratis, kosten niks.

En daarom eigenlijk ook waardeloos ... voor mensen met geld.

::

*) Beroepsfilosoof, beroepswetenschapper. (Met geen andere ethiek dan zijn baan in stand te houden?) De Criticus?

**) Als ik een slimme zakenman zou zijn, zou ik m'n eigen waar afkraken en die van mijn compagnon ophemelen. Hij vraagt dan de dubbele prijs. Zo heeft hij klanten, maar ik ook. Weet de klant veel dat we precies dezelfde waar verkopen? (De recensent betaal je dan om de duurste ("elitaire") waar aan te prijzen "natuurlijk".)

***) Misschien was het nog niet opgevallen, maar mijn onderschrift is een mix, ik vind 'm alleen niet zo verkeerd.
D'r zit wel iets filosofisch in, sportiefs zelfs: Grieks-Romaans worstelen, niks onder de heup: als afspraak ... axioma ... dogma ...

Om het even persoonlijk te maken.
Net het bericht binnen van de jongste zus van mijn vrouw dat ze een ongeluk gehad heeft met een aanrijding. 112, ziekenhuis, terug naar huis, hersenschudding en een gekneusde rib (?) ..

Een week geleden: Uitbehandelde jongste broer met keelkanker. Prognose: 2 maanden tot 2 jaar. Kans op verstikking, katholiek. Gelukkig gezinnetje na toestanden.

Daarvoor mijn laatste twee vrienden. Eén inmiddels gestorven aan longkanker.
Er valt wel iets te lijden in een beschaafd land.

(sic)

Yopi, heftig hoor.

Wij, mijn vrouw en ik, hebben een kleine familie, vrienden en kennisenkring. Zakelijk heeft mijn vrouw omgang met veel mensen, en dan gebeurt er nog wel eens wat, maar dan is er natuurlijk afstand.
Twee jaar geleden bleek mijn dochter necrose in haar heupbot te hebben, mogelijk na een eerdere val ontstaan. Met een heel zware operatie en kans op blijvende invaliditeit gingen we de toekomst in. De operatie is gelukkig volledig geslaagd en ze kan functioneren zonder hulpmiddelen en ziet er weer gewoon uit als een jonge meid zonder kwalen. Wel heeft het geestelijk sporen achtergelaten, maar die sporen kan je ntuurlijk op allerlei manieren krijgen. Ik heb ze zelf bijvoorbeeld door drugsgebruik gekregen. Zo zal iedereen misschien wel wat te verteren hebben, wel of niet door eigen schuld.
Volgens Epictetus is leed er vooral om te laten zien hoe je er mee om kan gaan. Hoewel je misschien zoiets te lullig vindt voor woorden, vind ik het wel een mooie vondst.

Hoe je er mee om kan gaan

Dat zit nog. Gelukkig ben ik daar niet handig in zou ik bijna zeggen.
Ik had al weer spijt van dat bericht .. Maar goed. Bedankt voor je reactie ..

Nu ik dat van mij verteld heb, heb je nu een beter begrip van mij? Waar zitten de onduidelijkheden en waarvoor?

neus schreef:Nu ik dat van mij verteld heb, heb je nu een beter begrip van mij? Waar zitten de onduidelijkheden en waarvoor?

Dat van jullie dochter heb je al eerder verteld, tenminste de aanloop er van.
Het feit dat het zo goed afgelopen is op het eerste gezicht was voor mij wel een soort opsteker. En van die drugs en dat je eigenlijk een vrij geregeld leven leidt heb je ook al vaak genoeg aangegeven. Dus het was niet zó nieuw.

En ook nog je aanleg voor psychose, medicijngebruik en nog veel meer weet ik al van je .. Maar het blijft natuurlijk een beeld dat ik moet vertalen naar mijn eigen ervaringen omdat we alleen omgang hebben via het forum en een tijdje mailen met elkaar.

Vanwaar die vraag eigenlijk?

de vraag is omdat ik het idee heb dat je stelt dat je de ander (o.a. mij) niet kunt begrijpen zonder het persoonlijke verhaal. Ik wil niet graag onbegrepen zijn...dus als ik nog beter bij kan dragen aan het begrepen worden wil ik graag weten hoe.

Ik snap het. Ik bedenk me dat ik natuurlijk gewoon ook vragen kan stellen. Wat stom dat ik dat niet doe en zelf ook vaak alleen eindresultaten post.

Het is toch leren schrijven en leren communiceren of zo ..

Ja haha, heel herkenbaar...

Nou ja. Het is ook belangrijk om waar je impliciet mee bezig bent te kunnen problematiseren. Dat is leuk van filosofie als ze juist in de voortgang van de traditie opnieuw willen beginnen. Maar er blijft altijd iets hangen en dan heet het: herbronnen.

In de hermeneutiek, de kunst van het verstaan, is de traditie maar net zoals ze begrepen wordt...

Hermeneutiek kan stoffig zijn of juist om iets levend te houden of te maken.
Wat dat betreft vond ik die opmerkingen in verband met die franse filosofie wel verfrissend. Zo iets: Voor mijn part dan maar een verwrongen interpretatie van die traditie. Maar ik snap eigenlijk niks van die fransen.

Verstehen is natuurlijk Duits, dat is bij de Fransen de fenomenolgie geworden. Omdat je aan de fenomenen, als psychische toestanden, het meest eerlijke verhaal zou kunnen ontlenen. Ik denk dat hermeneutiek minder pretenties heeft om tot 1 zo eerlijk mogelijk verhaal te komen, maar meer de verhalen op zich op hun betrokkenheid wil toetsen. Je kan je ook afvragen of dat toetsen niet altijd problematisch is, welke methode of elementen je ook kiest.

De Fransen willen meer betrokken zijn bij de samenleving: geëngageerd? Bedoel je dat? Dan heet het misschien existentiële fenomenologie.

En de Duitsers meer op het geestelijk leven georiënteerd (?)

Nog niet zozeer de mensen als de filosofie...

De component "leven" in filosofie is beperkt.

Maar goed dan komen we toch weer bij het academische?

neus schreef:De component "leven" in filosofie is beperkt.

Niet alleen de component "leven".

Ook de component "geest", of phantasie(sic), wordt in een (slechte?) filosofie buiten werking gesteld. Soms schijnt het nodig het met "Der Hammer" erin te moeten drijven.

Door psychologie en biologie erbij te betrekken, de psychologie van empathie, de biologie van spiegelneuronen.

Door daar op te werken kun je je elke filosofie eigen maken.

Zeer academisch allemaal.

Maar wat is filosofie nu helemaal?

Is het: Didactisch? Pedagogisch? Psychologisch? Antigogisch?

Wil degene met een een bepaalde filosofie de ander tonen hoe het kan of hoe het moet? Of toch slechts enkel hoe hij erover denkt?

Wat dat betreft is het wel heel verfrissend te weten te komen hoe een ander tot zijn/haar filosofie gekomen is.
Waarvoor ik yopi dank, met het inrichten van deze draad.

neus' zijn hermeneutiek is natuurlijk van toepassing op al het hier. dit forum, geuitte. We kennen elkaar enkel door schrift.

Maar ik vraag me af of:
Als de tien tot vijftien min of meer actieve mensen op dit forum, elkaar eens in levende lijve zouden ontmoeten.
Onder het genot van een hapje en een drankje en misschien wat lichte muziek.
Door met elkaar te communiceren, hun eigen filosofie in leven zouden weten te houden of misschien zelfs te versterken.

Door de "mens-naar-mens" communicatie alleen.

Dat vraag ik me wel eens af. Hoeveel van ons alleen "hier" durven filosoferen en niet "daarbuiten", in het "echte leven", "the big blue room with the evil daystar."