Filosofieforum.nl

(Geen wonder dat die beesten reeds bij de oude Egyptenaren reeds aan het hof zaten.)

Graag gedaan . Lachuh he.

arkhétupos schreef: ↑

19 jan 2020, 21:03

Deze is ook leuk. Jij ook bedankt.

arkhétupos schreef: ↑

18 jan 2020, 01:12

Waow, dit vind ik ook prachtige muziek.

Ah mecicsku

orphanage

tool: schism

arkhétupos schreef: ↑

19 jan 2020, 20:59

Maar nog veel belangrijker: Hoe weet die kat(poes) de boel te besturen?

Ben 28 jaar in dienst geweest van een kat. Het zijn bijzondere dieren. Mijn laatste harige werkgever wist precies wanneer ik thuis kwam, terwijl dat elke dag anders was en ook per dag volstrekt onregelmatig. Zodra ik in de auto stapte richting huis werd hij alert en ging voor het raam of de deur zitten. Dat weet ik omdat mijn huisgenoten dat opviel in de tijd dat ik nog bij mijn ouders thuis woonde. En ook later, in mijn eigen huis, omdat ik vaak laat thuis was en mijn moeder dan even naar de kat ging om hem wat aandacht of eten te geven. Dan bleef ze vaak bij hem zitten en dan bleef hij liggen slapen tot een kwartier voordat ik thuis zou zijn. Het maakte niet uit van hoe ver ik vandaan kwam, en of het overdag was of ‘s avonds, hij spitste zijn oren en ging op wacht zitten. Ze zijn zo paranormaal begaafd als maar zijn kan. Ze voelen ziekte en gevoelens ook aan. Mijn laatste kat tenminste zeker. Misschien is dat bij honden ook wel zo, dat weet ik niet, heb er nooit een gehad. De hond van mijn buurvrouw vind ik wel lief. Die heeft altijd een (cocker) spaniël.

En dan nog schieten ze zwerfkatten af.

Ik wil geen huisdier.
(Ik zou het toch niet verzorgen)
Maar soms, vooral 's zomers, komen ze gewoon bij me binnengelopen en doen dan net alsof mijn huis mijn huis niet is.

(Beperkt zich niet toch katten overigens, hoewel ik toch denk dat het vooral Felis silvestris catus is, die het op Sjakie -de huismuis- heeft voorzien.

Eigenlijk doe ik voor die beesten helemaal niet ter zake.

Wat moet het toch heerlijk zijn om zo arrogant te kunnen zijn, en wat voor karmapunten moet je wel niet verdienen om ooit als kat terug te kunnen komen en dan zo behandeld worden:


Daar ga jij ook lelijk van kijken, dat is de macht van die gekke beesten.

Een ode aan Sjakie (Arkhé's huismuis) en aan de drinkebroers onder ons.
Alleen de Nederlandse ondertiteling is van mij.
"Brussels ketje" is een bijnaam voor een echte Brusselaar, iemand die geboren en getogen is in Brussel en het Brussels dialect machtig is.

Eddie Coppens schreef: ↑

20 jan 2020, 12:19

Een ode aan Sjakie (Arkhé's huismuis) en aan de drinkebroers onder ons.
Alleen de Nederlandse ondertiteling is van mij.
"Brussels ketje" is een bijnaam voor een echte Brusselaar, iemand die geboren en getogen is in Brussel en het Brussels dialect machtig is.

Gaaaaaaf. Die muis was vroeger het logo van mijn forum. Didl of zoiets.

The changing of sunlight to moonlight
Reflections of my life
Oh, how they fill my eyes
The greetings of people in trouble
Reflections of my life
Oh, how they fill my eyes
Oh, my sorrows
Sad tomorrows
Take me back to my own home
Oh, my crying (Oh, my crying)
Feel I'm dying, dying
Take me back to my own home
I'm changing, arranging
I'm changing
I'm changing everything
Everything around me
The world is
A bad place
A bad place
A terrible place to live
Oh, but I don't want to die
Oh, my sorrows
Sad tomorrows
Take me back to my own home
Oh, my crying (Oh, my crying)
Feel I'm dying, dying
Take me back to my own home
Oh, my sorrows
Sad tomorrows
Take me back to my own home

Bron: LyricFind

bengel schreef: ↑

20 jan 2020, 21:52

Aspectratio!


Heel veel "youtubers" hebben blijkbaar nog nooit van dat idee gehoord, of weten niet hoe het uit te voeren.

Bah!

Jammer, ik kan het zo niet aanzien!

[quot="bengel"]
bengel schrijft: "daar kun je toch omheen kijken"
[quot]

Neen! Google, doe daar eens wat aan!

Te laat geboren, of niet vroeg genoeg.

If you had been away
And left this world behind
So far away
The problems on your mind
Alone again
Feeling very sad
Left with your memories
If you had been away
And made a lot of fun
No place to stay
Always on the run
Alone again
Feeling very sad
Left with your memories
Is it really worthwhile?
Is it really worthwhile?
Now if you'd been away
And wandered on…

Nota Bene:
"If you had been away"

Hoe luidt dat eigenlijk in Uw Nederlands?

Als U weggeweest zou zijn?
of
Als U weggeweest was?

Ik voor mij kan het niet vertalen, arme taal hoor, dat Engels.
Je kunt er zoveel niet in zeggen, wat wel kan in andere talen, maar wat niet naar het Engels valt om te zetten.

"Ik coop"
"Ik kan er niet mee copen"

De schrijver van deze woorden weet ongetwijfeld wattie bedoelde, maar het begrip van de gebruikte taal laat nog wel wat te wensen over.

"I can't cope with it"
"Ik kan het niet copen"

1 op je rapport, zeggen zowel de leraren Engels als Nederlands dan: "Dit kunnen wij niet te verkopen"

@anthony68, die richting was het op.

HM, Heerlijk!

arkhétupos schreef: ↑

22 jan 2020, 22:09

[quot="bengel"]
bengel schrijft: "daar kun je toch omheen kijken"
[quot]

bengel schreef: ↑

22 jan 2020, 22:09

nadat bengel dacht: "sluit je ogen en je hoort nog beter ook :-)"

[quot="arkhétupos"]
arkhétupos created event: "on error, goto create stuff"
[quot]

Ok

#createstuff: "Thought is the Mother of invention",

geldt dan ook, en dat is paradoxaal.

Een EXNOF van heb ik jou daar.

::

Er zal in de vertaling, cq het compileren, wel wat verloren zijn gegaan, zodat we nu allemaal moeten terugvertalen naar een taal die we niet kennen.
(Where's the source of these libraries?)

En als je begrijpt wat ik dan bedoel, dan hebben we een dubbele oxymoron te pakken:

Alleen maar beter geworden op d’r ouwe dag.




Hoewel als jonkie ook al tof

Ook zo heerlijk nummer. Vroeger helemaal grijsgedraaid. En meegejengeld.

arkhétupos schreef: ↑

19 jan 2020, 20:59

Tranen rollen uit mijn ogen van het lachen.

Laatst kwam ik niet meer bij van het lachen om het volgende fragment uit “Meneer en mevrouw zijn gek” (bedankt voor het in herinnering brengen van dat leuke boek trouwens). Gieren, tot tranens toe ook hier. Mijn moeder zat toevallig naast me toen ik het las en in gierende lach uitbarstte en die was nieuwsgierig. Dus toen ging ik het voorlezen, maar dat lukte steeds niet omdat ik het laatste stukje niet meer uit kon spreken van de lach . Uiteindelijk kreeg ik het dan toch een keer uit mijn strot, waarna zij zelf ook in gieren uitbarstte en de tranen over haar wangen rolden. Nu ik het zeg (nou ja erover schrijf) heb ik alweer de hiklach en ik moet nog maar beginnen met het uit te typen.

[....] Dan bergt ze de bol resoluut weg, legt een aantal guldens op een rij en vraag me zonder van toon te veranderen of ik uit de winkel voor haar enig snoepgoed zou willen meenemen.
‘Wat voor snoepgoed?’ vraag ik verbouwereerd, want ik moet nog wennen aan dat snelle overschakelen van het ene op het andere onderwerp. Het is iets wat de meeste bewoners van Statenkwartier doen.
Tot een antwoord komt het vooralsnog niet, omdat meneer Vellinga, die al een poosje indringend op de geopende deur klopt, luidt begint te roepen. ‘Ik zou willen opmerken dat ik ook graag van die bloemen zou willen genieten’, zegt hij langzaam, articulerend en zéér beslist.
Einstein reageert daar niet op, ze houdt slecht in de gaten dat hij zijn plaats op de drempel niet verlaat en geeft mij vervolgens op wat ik voor haar mag meebrengen.
Meneer Vellinga haalt nu uit zijn aktetas een balpen en een notitieboekje waarin hij, met een gezicht alsof hij een proces- verbaal opmaakt, iets gaat op tekenen. Deze handeling intrigeert mij, maar Einstein trekt zich er niets van aan.
‘Dus graag een ons hoestpastilles, en mars… drie mars, en balisto, driemaal, en een rolletje pepermunt, en spekkies, mmmmm spekkies, geef maar 10 spekkies, en nog wat melkchocola.’
Ik repeteer op mijn vingers: hoestpastilles, mars… Meneer Vellinga schudt een blaadje uit zijn notitieboekje. ‘Alstublieft‘, zegt hij en - op de drempel blijvend - maakt hij er een groots gebaar mee naar mij. ‘Alstublieft, staat alles op, kan niemand vergeten, een hoofd als een zeef, genummerd en wel, kan geen misverstand omtrent bestaan, een hoofd als een zeef.’
Nu haalt hij zijn bril van zijn hoofd, brengt zijn kippige ogen tot vlak boven het geschrevene en leest hardop: ‘No. 1: een ons hoestpastilles, no.2: een hoofd als een zeef, no.3: drie mars, no.4: drie ballisto, no.5: rolletje pepermunt, no.6: tien spekkies, no.7: melkchocola, no.8: een hoofd als een zeef, no.9: hoe laat is het?’
Ik hef mijn pols en kijk op mijn horloge. ‘Elf uur.’
‘O, dank u wel. Hoe laat is het? ‘
Ik hef mijn pols. ‘Elf uur.’
‘O, dank u wel. Hoe laat is het?’
‘Elf uur.’ Zou hij nou doof zijn? Maar dan schiet me te binnen wat Einstein zijn: onthoudt niks. Alleen van vroeger. Blijft hetzelfde vragen.
‘O, dank u wel. Hoe laat is het?’
Voor de vierde maal werp ik in een reflex een blik op mijn horloge. ‘Elf uur.’
Einstein kijkt belangstellend toe en interpreteert mijn zotte reactie verkeerd. Ze tikt op haar voorhoofd en wijst dan naar het mijne. ‘Is ook niet meer zo best, hè,’ zegt ze meewarig.

(over juiste muziek gesproken)

Is toch allemaal synchroniciteit he. Mijn hele leven bleek van de synchroniciteit en de mathematica aan elkaar te hangen. Nu ook weer. Wat is dat toch bijzonder. De liefde van de kosmos groot.

We zijn al bij 2020, volgens sommige jaartellingen, andere zeggen dat we er reeds voorbij zijn, en weer anderen zeggen dat we er nog lang niet zijn.

Ik verlang naar het jaar Pi, eeuwig repeterend en nooit hetzelfde.

Nu het ritme nog zien te vinden.

Ik hoor het joch denken: "Wacht maar! Later als ik groot ben, en langere vingers heb, dan kan ik veel beter spelen!"

Beter wellicht, mooier is een andere categorie.

Maar goed, Mozart was ongeveer net zo oud/groot als hij, toen hij dit componeerde. Dus wat dat betreft klopt het wel.

Hé, mooi ventje is het eigenlijk, heeft wel iets eigenwijs' in zich.

Maar goed, er is ook nog Scriabin, met zijn: "Accord mystique"

En daar heb je toch echt grote handen met lange vingers voor nodig, teneinde dat te kunnen spelen.

Wonderkind of niet.

Oh wacht ... ik vergeet de bronvermelding:

Ja het doet me wel wat, een vrouw zo te zien kwijnen, net of ze een boreling ter wereld brengt en ziet dat het goed is, ofschoon het pijn doet.

arkhétupos schreef: ↑

03 feb 2020, 21:44

Ja het doet me wel wat, een vrouw zo te zien kwijnen, net of ze een boreling ter wereld brengt en ziet dat het goed is, ofschoon het pijn doet.

Mooie muziek.

Deze speelde ik zoooooooo graag op het orgel.

Tweestemmig met mijn zus grijs gezongen.