Wiskunde

[arkhétupos]

keer |2|.

[arkhétupos]

||1||-||2||= wortel 2/2

gebruik je tau wordt het simpeler:

||1|| - ||1||= (0)

[arkhétupos]

|1> |0> = <|>

(Lees: "Ket-1 Ket-0 is Bra-ket")

[arkhétupos]

|1> |0> = <|>

(Lees: "Ket-1 Ket-0 is Bra-ket")

Maar ik ben (gelukkig) te dom om dat een computer uit te leggen. Dat laat ik graag aan de generaties na mij over.

::

Mijn welstand houd ik hierbij, mijn welzijn geef ik aan de gok.

[arkhétupos]

Omdat beiden gelijk zijn, kan ik mijn welzijn vergelijken met mijn welstand.

Ik ben happy, Ik ben blij dat ik welvaart heb kunnen, en kan, genieten.

Mensen met een Tesla mag ik niet. Zij die er in rijden dien ik te herprogrammeren.

"Alsof ik Tesla door pi probeer te delen, en de exacte waarde van Pi ken."
- zegt mijn mond vol tanden dan.

::

Waarom komt elektriciteit eigenlijk vandaan?

Is het een tensor, of een afgeleide ervan?
Is het de kracht die de Zon bijeenhoudt?

Of is het dat, dat we denken te begrijpen, maar niet mee weten om te gaan?



Voorlopig blijf ik geloven dat pi gelijk is aan tau gedeeld door twee, dan is de cirkel tenminste rond.

[Verwijderde gebruiker]

er zijn weer verzamelingen van verzamelingen die de oneindigheid van natuurlijke getallen tot nul brengen,

Laat zien!
(Leg uit)

1 ding het ik geleerd, zolang je niet 01 en 001 etc. als natuurlijke getallen hebt is de verzameling reële getallen groter dan de verzameling natuurlijke getallen, want anders laat je gewoon de komma weg om te corresponderen met een natuurlijk getal.

Maar de theorie is dat als je verzamelingen combineert 1,1; 1,2; 1,3; 2,1 ; 2,2 etc. dat dit dan groter is dan de oneindigheid van reële getallen, maar hier kan je ook gewoon de komma weglaten.

Dus ONZIN! dacht ik, als je eenmaal een goede oneindigheid hebt is die altijd even oneindig. De wiskunde doet echter alsof het anders is.

Ja eerst dacht ik wel omdat je dubbelen mag hebben in verzamelingen dat de verzameling dan toch meer elementen moet hebben, maar ook dan kan je de komma weghalen.

Je plakt gewoon alles achter elkaar. Maar goed dan is het soms in de notatie van een verzameling wat anders de ene keer en de andere keer, er is in de verzameling meer onderscheid? Als je 1 combineert met (1,1) is dat wat anders dan 1,1,1, maar goed dan schrijf je voor een haakje tau of zo, zonder komma.

Snap je het nog,

Anders krijg je voor progressie van oneindigheden een halve parabool, of de helft van de tangens, met een nulpunt van de natuurlijke getallen oneindigheid.

[Verwijderde gebruiker]

Eigenlijk denk is is het zo geredeneerd:

De natuurlijke getallen is een halve oneindige lijn (met beginpunt)
De reële getallen in een hele oneindige lijn
Twee reële getallen is twee lijnen (ik wil deze weer combineren tot 1 lijn, maar kan dat alleen in principe)

Je hebt ook een oneindig aantal lijnen. Een vlak.

Dan heb je van het oneindig aantal lijnen (een vlak) weer 1,2, of oneindig, en dat zo verder ad infinitum.

Maar uiteindelijk zegt die oneindige lijn toch al alles?

En misschien zelfs de oneindige nietigheid van een punt zegt alles al.

[arkhétupos]

Snap je het nog,

Ik begrijp je precies.

Anders krijg je voor progressie van oneindigheden een halve parabool, of de helft van de tangens, met een nulpunt van de natuurlijke getallen oneindigheid.

In oneidigheid? (Bedoel je dat je schrijven?)

Nou ja, dan klopt dat plaatje dat ik op de vorige pagina neerpootte dus toch: rood is "N" en staat "bovenaan", als de top van een inverse parabool, als rustpunt van de negatieve absolute tangensfunctie.

(Haal je de negatieve inversies weg: "Rock bottom")

Alsof er "N" rode lappen op een horde wiskundige stieren wordt losgelaten... ?



::

De natuurlijke getallen is een halve oneindige lijn (met beginpunt)

"Met beginpunt." Juist!
Daar steekt dan ook de crux!

"Is het begin gelijk aan het einde?", is het begin een derivaat of een integraal + c?

Intuïtief gezien valt te menen dat, bijvoorbeeld "Z": de verzameling gesigneerde natuurlijke getallen, groter is dan de verzameling ongesigneerde natuurlijke getallen.

Maar is dat wel zo intuïtief?

Helemaal evident is het nog niet, die bewering dient bewezen te worden uit de afspraken die gelden voor "natuurlijke" nummers.
(Zoals: pi, e, tau, phi ... &c ... Oh nee, wacht, dat zijn natuurkundige constanten, waar heel die wiskunde uiteindelijk om gemodelleerd is.)

Tot welke verzameling behoort nul?

0-met-afspraken behoort tot elke verzameling waar nul afspraken mee heeft.
Omdat elke verzameling een afspraak met een andere verzameling wil hebben, zonder de eigen identiteit te verliezen, om de een of andere reden, hebben wiskundigen afgesproken dat 0 bij elke verzameling behoort.

Behalve bij de lege verzameling?

Bravo!

Maar ik had het over wiskundigen, niet over set-theoretici.

Zie je nu waarom elke verzameling, die niet leeg is, alle verzamelingen omvat?

Inclusief zichzelf?!

"Ik ben niet op zoek naar nullen!"
- sauwelios

Een paradox van heb ik jouw daar!

(Of een oxymoron, maar dat hangt meer van jouw geloof af dan het mijne, ben ik bang.)

::

Het is net alsof er onder wiskundigen een angst bestaat, een angst om toe te geven dat zij zelf ook het concept van wiskunde niet begrijpen, en daarom alles in het leven stellen om dat niet bewijsbare, niet-bewijsbaar te maken.

Gödel was ze voor.

::

Stel ik heb 1 boon in "N", dan kan ik 1 en -1 boon in "Z" hebben. Per saldo heb ik in Z nul 'integere' bonen en in "N" nog steeds 1.
(Intuïtief gezien heb ik er opeens 2 ...?)

0 keer pi is gelijk aan 0 keer tau gedeeld door 2.

Ik kan me niet verwijderen van de gedachte dat er ergens een denkkronkel de mist in gaat.
Wellicht de mijne ... dat is immers mogelijk als alles mogelijk is, en ook niet onmogelijk.

::

Het hele gebeuren is natuurlijk afhankelijk van afspraken.
Misschien ken ik de afspraken niet goed, begrijp ik ze niet, of interpreteer ze ander.

Zo valt natuurlijk met elke set axioma's een nieuw dogma te scheppen.
(Zelfs het keuze-axioma kan zo een keuze-dogma worden.)

[Verwijderde gebruiker]

Het keuzeaxioma: uit elke doos met objecten kan ik een object halen.

Ja als je oneindig de tijd hebt kan je dat bewijzen.

De werkelijkheid is dusdanig dat welgeordendheid (losse objecten die je kunt tellen) vermengd is met ongeordendheid (objecten bestaan niet).

Als je wilt bewijzen dat objecten niet bestaan in een doos met objecten, dan kan je de doos verhitten tot een miljoen graden Celsius, of juist eerder afkoelen tot een Einstein-Boese condensaat .

Maar goed dan is het weer ‘taal’ dan bestaat de doos met objecten (verzameling) niet meer.

Binnen het ene taalspel is het keuzeaxioma correct, binnen het andere niet. Maar goed dan moet je dus wel vreemde aannames doen. dozen met objecten die geen objecten zijn, krijg je dan.

[Verwijderde gebruiker]

Een kleine aanpassing uit elke doos met deeltjes kan ik 1 deeltje halen; niet uit de doos met verstrengelde deeltjes, dan haal je er niet 1 maar twee uit.

[Verwijderde gebruiker]

Misschien nog interessanter, de doos met oneindig zware objecten, hoe wil je daar een object uit halen?, ah ja met de oneindig sterke hijskraan...

[Verwijderde gebruiker]

Of de doos die de dozen bevat met een doos met een object, als je een functie uitvoer op de verzameling hoeft die niet een doos met object te bevatten, dan kan je ook een object hebben, en dat is wat anders dan dozen met een doos met object...

[arkhétupos]

Het gaat dus om Taal.
Je beschrijft het goed.

En ook om taalbegrip.

Het is werkelijk idioot hoe de engelsprekende gemeensschap vast blijft houden aan het verveelvoudigen van eenheden:

1 Dollar, 2 dollars

Alsof de dollar een fysieke entiteit is.

Net zo makkelijke hebben ze het over: "Volts, Watts en Newtons."

Maar ik heb liever de kracht van 1 Newton op mijn buik dan die van tien Newtons
(Hij scheen meer dan 100kg massa te hebben, 10 Newtons is derhalve 1000kg massa op mijn buik.)

::

Ik heb er een beetje onderzoek naar gedaan en het blijkt inderdaad voornamelijk Amerikaans Engels te zijn.

1 roebel = 2 keer 1 roebel
1 roebel = twee roebels kan niet.

Evenzogoed geldt dat voor zwaartekracht.

1 meter per seconde per seconde versus 2 meters per secondes per secondes is immer onzin.

immers.

[arkhétupos]

Ik heb one box

met one object

Nu heb ik twee boxes

met two objects

De dozen blijken het zelfde te bevatten.

Heb ik dan twee keer hetzelfde, of kwam hetzelfde twee keer voor?

::

(Vergis je niet, dit gaat tot op hoog politiek niveau.)

[arkhétupos]

Zolang de ene blijft praten over: "We moeten meters maken", en zolang de ander niet begrijpt dat daarmee het vermenigvuldigen van de eenheid mee gemoeid is, kan de ander de ene nooit volledigs begrijpen.

[arkhétupos]

Of de doos die de dozen bevat met een doos met een object, als je een functie uitvoer op de verzameling hoeft die niet een doos met object te bevatten, dan kan je ook een object hebben, en dat is wat anders dan dozen met een doos met object...

Dat is logisch.

Doosloos is zonder doos.

"Doos" is dan een dogma geworden in je bewijs over dozen, maar zegt niets over "het object" an sich.

(Behalve dan dat het zich in een doos kan bevinden.)


Vergelijk

::

Het is een vorm van redeneren die maar al te vaak gebezigd wordt:

1. Elk object is gebonden aan een doos (axioma)
2. Elke doos die een object bevat is een doos (afgeleid axioma per semi-circulaire beredenering)
3. Alle lege dozen zijn objectloos (dogma)

"Wie geen doos heeft is dus objectloos, en daarom tegen dozen."

Logische fout.

Daarom: Tau

[Verwijderde gebruiker]

Misschien gaat het erom wat “een object” is.

Iets waarvan het “anti-object” ook bestaat?

Dan kan een nul-object dus niet. Of je moet geloven in plus-nul en min-nul.

Van links ontstane nul, of van rechts ontstane nul. Descartes dacht ook zo lineair.

Zou je als je het bijvoorbeeld van de ene zijde benadert een object kunnen hebben en als je het van de andere zijde benadert niet?

Alles en niets zijn niet elkaars anti, dat is asymmetrisch.

[Verwijderde gebruiker]

Misschien is het nuttig om te mediteren op open-dicht. Een grid vanuit een bepaalde hoek benaderd is dicht (je botst) . Hoe groter het (grillige) grid, hoe meer je botst. Aan de andere kant hoe kleiner het grid, hoe meer kansen dat je er doorheen vliegt (in een rechte lijn. Of het een object is (je botst) of niet, lijkt dan eerder iets van schaal, en bijvoorbeeld of je wel netjes recht vliegt.

[Verwijderde gebruiker]

Misschien is het nuttig om te mediteren op open-dicht. Een grid vanuit een bepaalde hoek benaderd is dicht (je botst) . Hoe groter het (grillige) grid, hoe meer je botst. Aan de andere kant hoe kleiner het grid, hoe meer kansen dat je er doorheen vliegt (in een rechte lijn. Of het een object is (je botst) of niet, lijkt dan eerder iets van schaal, en bijvoorbeeld of je wel netjes recht vliegt.

Valsspelen-> het grid beweegt->meer en vaker botsen->meer illusie van vastigheid of objecten.

[arkhétupos]

het grid beweegt

Je hebt het wel vaker gehad over je grid-theorie ... zou het je misschien eens in plaatjes kunnen vatten?
Dat is (misschien ook) voor mij wat makkelijker te begrijpen.

("Plaatjesdenkers", U kent ze wel: "Zij die met woorden alleen niets weten duidelijk te maken!")

Audio mag ook, wat ik kan ook goed in audio onderscheiden. (Discrepanties en (onlogische) thema-afwijkingen bespeur ik direct en weet binnen het stuk te passen, als het mooi is.)
(Nog sneller dan met tekst of plaatjes.)

Soms weet ik bij audio bij de eerste tonen al of het me gaat bevallen of niet, en dus ook of ik verder luister of niet.
(Kan dat jou grid zijn?)

Dan is jouw grid niet uniek, integendeel: er bestaan er oneindig veel van.
Toch ben ik benieuwd naar hoe jij die allemaal naar dezelfde basis, wellicht basisvector, of misschien nog beter: "basistensor", wilt laten kijken.

(Is dan niet 1 van de voorwaarden dat er tenminste 'orthogonaliteit' tussen de basiswaarden bestaat?)

Ik ben benieuwd of ik jouw grid-concept enigszins heb begrepen.

Dat tussen oneindige mogelijkheden geen discrepantie mogelijk is, is gelijk aan beweren dat -0 en +0 gelijk zijn aan 0.

Goed = 1
Kwaad = 0

Niet Goed = -1
Niet Kwaad = -0

+0 = OK?

::

Appendix:

In mijn hoofd is niets mis met 1-complement, zolang je er (zelf) maar rekening mee houdt dat als je gaat op- of af- gaat tellen, je altijd (indien negatief) + -1 moet doen om het uiteindelijke antwoord te krijgen. ( heb ik -0 ? uitkomst-1 : +0)

Dan is heel dat verwarrende (en in wezen tegenstrijdige) 2-complement ook niet nodig.
https://en.wikipedia.org/wiki/Two's_complement

Code: Selecteer alles

00b = 0
01b = 1
10b = -0
11b = -1

0 + 1 = q 	=> q = 00 | 01 = 01
-0 + 1 = q => q=10 | 01 = 11



01 | 11 = 11 => -1  (1+(-1)=0
11 | 10 = 11 => -1  (-1+1=0

Het "| " symbool staat voor een: "INCLUSIEVE OF", oftewel een logische som
Het "." symbool staat voor "EN", oftewel een logisch onderscheid.

Net zo goed geldt (-1) + 1 = 0

11 = 2 ?

Voor uitzonderlijke waarden van 2 wel, ja.

[Verwijderde gebruiker]

En

[Verwijderde gebruiker]

dus onder een bepaalde hoek bekeken is er geen object, maar als het grid beweegt (jij dus langzaam bent) is een dergelijke hoek niet te vinden.

[arkhétupos]

AH!

Nu snap ik je!

Denk ik ...

Ik zal even wachten met een reaktie.

Heel even.

::

ik moet jouw idee nog even dusdanig zien te bekokstoven, zodat het begrijpbaar wordt voor iedereen.

Poe hé!

Dat is pas een opgave!

::

Ik heb wel een aantal vragen met betrekking tot de pijl die je tekent: "Wat stelt die pijl voor?"

(Is het: Tijd, beweging, voortgang, conclusie, synchroniciteit?)

::

Of heb jij een ander metafysisch concept bij jouw pijl?

Translaties en rotaties missen nooit in de tijd, niet in de Hilbert noch in de Minkowski ruimtes.
(En voor zover ik het kan bevatten ook in niet (anti-)deSitter ruimten. Tijd speelt daar sowieso niet mee.)

Stel jij jou een nieuwe voorstelling voor?

1 gebaseerd op Tau ipv pi?

Dan ben ik erbij!

[Verwijderde gebruiker]

de pijl is de kijkrichting, op korte afstand is dat meer een kijkhoek, dan zijn er ook meer objecten

[arkhétupos]

"lichtkegel", ken je dat begrip?

[Verwijderde gebruiker]

Ja daar begon het denken van Einstein mee, dacht ik.

In de tijdloze wereld is er 1 richting waarin men kijkt, en een stilstaand grid, waar men doorheen kijkt of tegen botst. Het plaatje, de foto, geeft vervolgens wel een object aan of geen object aan. Wil men dus uit de doos met objecten altijd een object kunnen halen, moet men eerst “goed kijken”. Misschien dat je met blind grijpen verder komt.

Ik zou zeggen dat “goed kijken” juist een erdoorheen kijken is. Dat er dan geen object is, maar wel dat grid. Minimaal volgens een minimale vacuumdichtheid. Geen absoluut vacuum.

Ja zwaartekracht is een verdicht grid.

[Bärbel]

‘Ksnap dr geen reet van. Wel humor, die tekening.

[Bärbel]

Het enige grid dat ik ken is kattengrit. Telt dat ook?

Mag ik nou door voor de magnetron? Nee? Gelukkig want ik hoef geen magnetron.

[Verwijderde gebruiker]

Grid wordt vaak gebruikt in de betekenis van raster.

Een idee dat ik had is dat kruispunten van een raster detecteerbaar zijn, en verbindingen niet.

Dat objecten dus “bestaan” uit gedetecteerde kruispunten.

[arkhétupos]

Heb je zin om "gridtechnisch" naar een nieuw onderwerp te verplaatsen?

(Ik heb het reeds gedaan)