Nieuw

[yopi]

Nieuw is kerstmis op het fundament van het heidense natuurfeest van de zonnewende.
Nieuw is de nieuwe dag, die na de slaap komt in de nacht.
Nieuw is de situatie na een echtscheiding of zelfs een nieuwe baan.
Nieuw is elke bekering.
Nieuw is een nieuwe geluidsinstallatie.
Nieuw is dat alle voorspellingen niet uitkomen: Of het nu het weer is of zo iets als de val van de muur in 1989.
Nieuw is dat de VS kwetsbaar blijkt te zijn na 2001.
Nieuw is dat de politieke ideologieën - schaduwen uit het verleden - niet meer toegerust zijn om mensen aan te spreken of items op kunnen lossen.
Nieuw is dat ik na mijn vrijwillig pensioen gedwongen ben tot een afstandelijke kijk op de wereld. Iets wat ik altijd nagestreefd heb. En nu het zover is me veroordeeld heeft tot een passief toekijken.

Mijn voornaamste gedachte bij dit alles is:
De cyclische tijd.

De herhaling van dezelfde paden, waarbij toch altijd een verschil is.
Het voornaamste verschil in die cyclische tijden - die soms zo vertrouwd lijken - is dat de cycli verschillen van nanoseconden tot en met astronomische cycli.

Om dat nou te interpreteren als een beperking van de menselijke geest ...

Het is meer een spanning tussen een geest die zich meer voor kan stellen dan hij zelf kan inzien, en een zicht op lager of geen bewustzijn.
Harmonisch is het niet. Maar het is het eerste nieuwe dat niet in eigen ritme gewoon zijn leven leidt.

Hoe je daar mee om moet gaan is nog steeds een vraag.

Ik ben benieuwd of mensen dat inzien (zo als veel filosofen zich afgevraagd hebben)

In zo'n context wordt het misschien begrijpelijk dat er misschien iets nieuws aan de hand is wat evolutionair verschrikkelijk kinderlijk en nieuw is.

Misschien moet je bij zo iets denken dat je ook maar een mier in de korfgeest bent, die onderhevig is aan iets nieuws dat probeert zich een weg te banen.

Eindelijk iets wat de evolutiewet overtreedt. En wat recht doet aan de herhaling met variaties. Met erfelijkheid en cultuuroverdracht zijn er mogelijkheden die het individu overstijgen:
De onsterfelijkheid zit toch voornamelijk in het voortgaande leven.

Met enige hoop dat het misschien ook wel zo is dat er een verborgen sfeer bestaat die het mechanistisch causaal wereldbeeld overstijgt.

Wat ik trouwens beschouw als de hybris van de wetenschap.

(We zijn nix. We zijn bepaald. - geen zin om uit te wijden - ...En nou dáár trots aan ontlenen. Wat een paradox van mensen die met hun hoofd in de wetenschappelijke hemel verkeren)

[neus]

Hoi Yopi

Hoe je daar mee om moet gaan is nog steeds een vraag.

Als een boom.

Een boom lijkt geen onbehagen te voelen, maar of dat werkelijk zo is...

Tijdens Tai Chi leerde ik dat je "als water" kan proberen te zijn.

[neus]

Hallo Rob,

welkom!

goede vraag, het is misschien nieuw voor jou (subjectief) maar nooit nieuw voor de wereld (objectief) tenzij er nieuwe elementaire deeltjes uit de nulpuntsenergie komen...

willen we het nu echt overe subjectieve dingen hebben? Over objectieve dingen valt weinig te zeggen, het is onbewijsbaar wat objectief waar is (denk ik subjectief)

[neus]

Hallo Rob,

Ik denk nu vooral materieel en vergeet even energie.
Ik neem ook maar even aan dat een deeltje voor eeuwig en altijd bestaat, wat zeker niet waar is.

Dan is de wereld slechts deeltjes in steeds andere combinaties.

De combinatie is misschien nieuw, maar de deeltjes niet.

Objectief zijn er alleen deeltjes. Subjectief zijn die deeltjes op een plek in de ruimte (vanuit jezelf als waarnemer).

Dat soort denken dus...

[memeticae]

Steeds dezelfde thema's en motieven, maar toch iedere keer een ander (nieuw) verhaal?