Filosofieforum.nl

Alle andere subjecten en objecten en mijzelf.

Met indirect bedoel ik zoiets als bemiddeld, mediaal, via.

Wat mij betreft (maar daar ben ik nogal onzeker over) is wat daarin, daardoor gebeurd de ware werkelijkheid.

Eén van de polen ben ik, met mijn direct toegankelijke lichaam en begeleider. De andere polen zijn de andere wezens (subject/objecten).

Je zou mijn lichaam en mijn begeleider kunnen zien als het totaal van media die de wisselwerkingen en communicaties met die andere subject/objecten (nobjecten) bemiddelen.

yopi schreef:Alle andere subjecten en objecten en mijzelf.

Met indirect bedoel ik zoiets als bemiddeld, mediaal, via.

Wat mij betreft (maar daar ben ik nogal onzeker over) is wat daarin, daardoor gebeurd de ware werkelijkheid.

Eén van de polen ben ik, met mijn direct toegankelijke lichaam en begeleider. De andere polen zijn de andere wezens (subject/objecten).

Je zou mijn lichaam en mijn begeleider kunnen zien als het totaal van media die de wisselwerkingen en communicaties met die andere subject/objecten (nobjecten) bemiddelen.

Mediaal is altijd relationeel.
Maar die ene pool is geen pool. Die pool kan opzichzelf gezet worden en dat kan met polen niet...En daar zit het verschilletje denk ik. De realiteit vind plaats niet alleen in het midden van het mediale...het kan ook plaatsvinden opzichzelf...zonder relaties en zonder bemiddeling dus..en dat is het ALLEEN ...alle bemiddelingen zijn in je opgenomen...Een redelijke positie, die gevaarlijk kan zijn omdat die gevaarlijk kan zijn voorzover die een gevaarlijke onderdrukte onredelijkheid bevat en dit niet herkent of onderkent wordt. (herkenbaar als woede op de wereld).

Overigens is het niet herkennen van de redelijkheid in die positie weer erg depressief...dan ben je niet spontaan, alleen maar beschouwend nog..

Mediaal is altijd relationeel.
Maar die ene pool is geen pool. Die pool kan opzichzelf gezet worden en dat kan met polen niet...En daar zit het verschilletje denk ik. De realiteit vind plaats niet alleen in het midden van het mediale...het kan ook plaatsvinden opzichzelf...zonder relaties en zonder bemiddeling dus..en dat is het ALLEEN ...alle bemiddelingen zijn in je opgenomen...Een redelijke positie, die gevaarlijk kan zijn omdat die gevaarlijk kan zijn voorzover die een gevaarlijke onderdrukte onredelijkheid bevat en dit niet herkent of onderkent wordt. (herkenbaar als woede op de wereld).

Overigens is het niet herkennen van de redelijkheid in die positie weer erg depressief...dan ben je niet spontaan, alleen maar beschouwend nog..

DIT herken ik helemaal. Heel waar.
Dit is ook waarom ik begonnen ben over de directe toegangen.
Die maken het namelijk mogelijk om je aan de 'ware werkelijkheid' te ontrekken en daarmee een individueel vrij wezen op zichzelf te kunnen zijn. En dat is typisch menselijk.

Stel je de 'ware werkelijkheid centraal', dan is het maar een pool.
Maar die pool is dus inderdaad ook een werkelijkheid, om niet te zeggen jouw persoonlijke absolute werkelijkheid.
Daarom splits ik de topics ook.

Een paradox waarin je een beslissing moet nemen welke werkelijkheid je hoger acht.

Verder is je mogelijkheid - en eigenlijk al zijn - van je eigen wezen een bescherming tegen het andere en een totaal verlies van jezelf hierin.

Het lichaam kan een totale, maar sterfelijke, bescherming bieden. Een precaire absolute vrijheid.
De leidgeest, die zich bescheiden teruggetrokken heeft, biedt je een pad aan die de 'ware werkelijkheid' tot je groei aanbiedt ...
... zonder jezelf te verliezen. Vandaar ook een van zijn andere namen: beschermengel.

Levinas heeft een mooie analyse gemaakt van het fantastische, dat je je kunt ontrekken aan het 'er is'; het il-y-a.
Lezenswaardig.
Een probaat middel tegen slapeloosheid! (komt letterlijk in zijn teksten voor)

Het 'er is' hoeft niet bepaald leuk te zijn.
De grootste angst hierbij is dat je het eeuwig leven zou hebben en altijd de realiteit zou kunnen zien. Dat je niet dood kunt gaan en niet kunt slapen.

(Dit ff, want je andere post heb ik wel even voor nodig om te beantwoorden en deze is maar half beantwoord denk ik)

(toevoeging)
De dictatuur van het algemene (van de Rede) kan het subject vernietigen.

Met de vorige post hoop ik aangegeven te hebben dat zowel die vernietiging, als het eeuwig leven daarvan, als begerenswaardig gezien zouden kunnen hebben geworden zijn moeten kunnen, gedacht kunnen worden, eh..

@yopi

Als ik de woordjes in jou tekst vervang door 'mijn eigen woordjes' dan maakt dit voor mij allemaal perfectly sense!
(zal omgekeerd ook zo zijn!)

Voorbeeldje:
Jouw gebruik van het woordje rede zou ik liever reserveren voor het woordje verstand.

De rede is de spontaniteit die weliswaar spreekt maar niet zozeer VOORschrijft of dicteert..HEt verstand - als zijnde de instantie die de geest van andere mensen en cultuur - representeert, doet aan voorschrijven. Dat is het verstandige.

Een paradox waarin je een beslissing moet nemen welke werkelijkheid je hoger acht.

Leve de para-DOXA.

..als je PARADOXAE dialectisch oplost en daarmee niet de doxa en de para-doxa (de these en antithese) weggooit met het badwater van de oplossing dan erken je dat je juist hier niet moet KIEZEN met je verstand, maar moet KIEZEN met je rede.....


....en dat is - bijna - alleen nog maar mogelijk door je verstand in de maling te nemen door het verzinnen van paradoxen en antitheses. Dat geldt dan voor sociaal gevoelige mensen..De sociale druk van het verstand is best groot vandaag de dag...zogenaamde onverstandigheid wordt vaak genegeerd of belachelijk gemaakt of zelfs afgestraft...onverstandig gedrag van mij maakt andere mensen arrogant, lacherig, kwaad etc...maar de optie serieus nemen staat vaak uitgevinkt...


***LOOP NATUURLIJK WEER ZIJWAARTS UIT DEZE DISCUSSIE, maar dit kwam gewoon even REDELIJK ter sprake***

Mijn kip zonder kop (wat een mooie definitie van rede van je was in dat andere topic) zegt: je kunt de tegenstellingen tussen these's en antithese's niet diep genoeg maken. Vooral door ze elk apart zo lang mogelijk te volgen.
Vervolgens kan er weer een lachje af als je, na de bodems van de draaikolken bereikt te hebben, weer vrij naar boven zwevend je kop boven water uitsteekt: vrij ademend en om je heen kijkend; diepe teugen lucht, de kip onder water latend ...

Hoewel je kop in het zand ook wel es lekker is, en je met je blote gat in de lucht lekker de wind voelt ...

Het 'er is' hoeft niet bepaald leuk te zijn.
De grootste angst hierbij is dat je het eeuwig leven zou hebben en altijd de realiteit zou kunnen zien. Dat je niet dood kunt gaan en niet kunt slapen.

Je zou kunnen zeggen dat wat ik hierboven 'de ware relationele werkelijkheid' noemde aan wezensvorming doet met een tendens naar het individuele. Bij de mens is er dan een bijna volledige afsluiting in zichzelf mogelijk en bij natuurkundige (ook: astronomische en kernfysische ) processen het minst.
Hoewel

Bijna puntvormige singulariteiten en al doordringende krachten/processen ook bestaan in natuurkundige verschijnselen.
Misschien moet ik het verschil noemen: (zelf)Bewuste op zichzelfheid van mensen. Waar dan wel weer een innerlijke splitsing van Ik en Zelf voor nodig is. (Dyadische zelfparing)