rede is het subject van spraak en schrift.
spraak en schrift is dan weer object van verstand.
Zodoende verschijnt de rede in het verstand als spraak of schrift.
Indien dit intern blijft, dan verschijnt de rede als gedachte in het verstand.
Een verschijning 'loopt' of 'beweegt' zich door een medium, media zijn bijvoorbeeld 'ruimte tussen plaatsen' en 'tijd tussen momenten', maar ook denken tussen woorden en zinnen.
In de ruimte en in de tijd zijn de media fysiek. In het denken is het medium geestelijk.
Ik denk dat je zo wel verschijning en denken onder de noemer rede kunt brengen.
Maar dit blijft het algemene. Weliswaar met behoud van de empirische in de 'Aufhebung', maar 'gespeichert' onder het algemene.
Aan de andere kant kan ik me wel voorstellen dat je na die bewegingen anders terugkeert bij de verschijnselen en gedachten.
Dat je zelf veranderd bent en (daarmee) de verschijnselen en gedachten ook.
....
ik heb moeite met jouw begrip van medium en bemiddeling, dat betekent dat jij mogelijk ook moeite hebt met mijn begrip hiervan.
Toch, denk ik de dingen wel bij je op te kunnen pikken..
Zoals jij spreekt over een leidgeest als direct toegankelijk subject en het lichaam als direct toegankelijk object.
De leidgeest is mijn 'niet denkende' actueel sprekende ik. Ik kan dan onbemiddeld volstrekt redelijk praten.
Ik kan ook bemiddeld volstrekt verstandelijk of denkend praten.
Het bemiddelde spreken is spreken met een al of niet verborgen gedachte..
Het onmiddellijke spreken is spreken als een kip zonder kop.
Onmiddellijk spreken roept vaak weerwoorden op. Soms zelfs in jezelf..dan ga je je verspreken enzo...maar ook bij iemand anders kan mijn onmiddelijke spreken weerwoorden oproepen. Er ontspint zich een discussie of een gesprek of whatever..
Ik kan me voorstellen dat dat iets met mijn 'vage' leidgeest te maken heeft.
In het onbemiddelde spreken totaal verborgen. Hier ben ik puur het medium van mijn leidgeest.
In het bemiddelde spreken minder of onverborgen. Misschien wel een beetje 'schuins' bezien. Hier blijkt ook het duale karakter. De toegang tot mijn leidgeest zie ik hier dus direct, als het inspirerend is.
Is dan niet het geknutsel achteraf van het verstand.
Mijn lichaam is mijn ziel en dat is volgens mij ook het subject van mijn onbemiddelde spraak en onbemiddelde handelen. De rede kan je daarbij algemeen noemen en mijn lichaam/ziel is de plaats waar de rede voor mij individueel en specifiek wordt.
Volledig mee eens. Maar ik heb dus de toevoeging dat de leidgeest ook een individueel subject is dat samen met mij mijn innerlijk wezen is. (Ik weet niet hoe het anders te zeggen)
Mijn verstand is gevuld met de geest van anderen die door opvoeding en cultuur en scholing in mij hebben plaatsgenomen. Mijn verstand oordeelt. Mijn rede handelt en spreekt. Als er tussen verstand en rede een afstand bestaat dan is er spanning/gevoel (verlangen of angst) of reflectie (indien die spanning te ondraaglijk is en liever plaatsmaakt voor rationalisaties en verklaringen en beschrijvingen).
Hier gaat me wel een licht op.
Op deze manier kan ik datgene wat ik IK (DE REDE of MIJN ZIEL) noem plaatsnemen direct in mijn lichaam, ik ben dan intuitief en spontaan zeg maar. Maar MIJN ZIEL kan ook in de bemiddelde positie van MIJN verstand plaatsnemen. Ook in mijn bemiddelde positie ben ik mezelf vind ik. Maar wel een aangepaste idioot, vind de ikpositie vanuit mijn lichaam vaak.
Ja, dat heb je met andere mensen (en de wereld)
Dan is er bij mij altijd nog een derde positie en dat is de onaangepaste positie die is onderdrukt door mijn verstand. Er is namelijk ook een onaangepaste positie die door mijn verstand wordt gedoogd. Dat is dus mijn spontane intuitieve ik.
Die laatste onderdrukte positie van mijn spontane ik, herken ik het meest in anderen waar ik me vreselijk aan kan ergeren...maar die met toch raken en in alle ergernis toch respekt afdwingen ofzo...het zijn mijn echte vijanden...Daarom probeer ik mijn vijanden wel vaak in de ogen te kijken...en heel vaak zie ik dan ook mezelf...maar dat is best monterlijk en vreemd en nauwelijks bespreekbaar ofzo (vanwege mijn eigen aangepaste verstand dan he).
Superego versus leidgeest. Ik denk dat ik hier dus spontane intuitieve ik zou vervangen door de leidgeest. Dit is dan gezien vanuit de positie van het praktische ego of de dagelijkse persoonlijkheid.
Ik? ik? wie is ik. 'Ik' lijkt wel stuivertje te wisselen voor wie er aan het woord wil in mij...
Drie posities dus
1 spontane positie als redelijke these,
2 spontane onderdrukte positie als onredelijke antithese
3 een niet volstrekt onafhankelijke en bemiddelde verstandelijke en cultuurlijke positie.
Zoiets..
Jouw Leidgeest kan ik dus nu wel plaatsen als zijnde MIJN ziel ofwel mijn lichaam als mijn ziel in zijn spontane positie is geplaatst. En JOUW lichaam kan ik nog niet zo goed plaatsen als object dan. Als ik mijn lichaam als object zie, dan is het bemiddeld en ben ik volstrekt vervreemd van mijn lichaam. Dat ervaar ik dus als ik wezenloos in mijn ogen staar of wezenloos naar mijn bewegende vingers staar. Ik ervaar dat als dissociatie. Mijn lichaam als subject IS dus mijn leidgeest en mijn spontane positie.
De verwarring over het lichaam als object:
Ik bedoel dat het lichaam net als alle andere objecten benaderd kan worden als iets uit de buitenwereld. Maar dat het verschil er in zit dat het lichaam het enige object is dat van BINNENUIT DIRECT toegankelijk is.
Die dissociatie heb ik ook ergens hier op het forum laatst ter sprake gebracht. Weet alleen niet meer waar.
In ieder geval bedoel ik niet dat je het lichaam als object moet zien, maar dat het lichaam dus het enige object is dat van binnenuit waargenomen kan worden. Met de toevoeging van jouw spontane zijn (die dan achteraf bewust te maken is of middels anderen)
Als ik je nu ik dit heb opgeschreven opnieuw doorlees dan zie ik dat jijzelf ook best een beetje krom LIJKT om te gaan met het lichaam als subject aan de ik kant en als object aan de wereldkant ofzo..Ik ben dan nog wel benieuwd naar jouw status van het bemiddeldende want denkende verstand...de plaats waar de geest van jou leermeesters, opvoeders en cultuur zich nestelt. De plaats van de gemeenschapszin, de plaats waardoor communicatie mogelijk is en waarin cultuur zijn weerslag kan krijgen en kan worden gekopieerd en doorgegeven...De cultuur wordt hier overigens NIET gecreeerd, die wordt namelijk in de REDE gecreeerd.
Een flip flop schakeling, waar het verstand de splitsende faktor is die door de paradox gefrustreerd kan worden.
Mijn punt is vaak, dat ik vind dat het verstand teveel de overhand krijgt. en de rede te weinig kans..Nu is dat iets wat ik mezelf natuurlijk aandoe...maar het is het spanningsveldje waar ik last van heb. Temeer daar ik soms op zaak ga naar redelijkheid en die zelfs binnen mijn eigen vriendenkring niet altijd kan vinden, terwijl er verstand in overvloed is overal.
Maar mijn indruk is dat je altijd aansluiting zoekt bij de leidgeest van anderen en niet bij hun verstand. Of niet?
Gelukkig vind ik nog genoeg redelijkheid trouwens, maar het mag van mij wel ietsje meer. De verhouding verstandigheid en redelijkheid is een beetje scheef getrokken en ik merk zelfs dat ikzelf vaak veel te verstandig ben en daarmee mijn onredelijke ik sterk onderdruk zodat mijn redelijke ik ook in een groter spanningsveld moet staan.
Verstand is dus een speelbal van wie zich daar maar meester van kan maken.
Het beste is dus ook zowel bij je zelf als bij anderen aan te sluiten bij het beste.
Redelijkerwijze is dat het verstandigste.
Je ziet het pas als je het door hebt (Cruyff).
Wat de woordjes betreft: Verstand?; rede/Rede?; subject?
Ik denk dat jouw leidgeest en de mijne als begrip het beste bij elkaar kunnen komen als je de leidgeest in je ontwikkeling als mens ziet. Van oorsprong is de leidgeest het leidende principe in de ontwikkeling.
Eerst de ontwikkeling van het lichaam; dan later in de ontwikkeling van Ik; dan later onderdrukt en weggemoffeld als het Ik steeds meer op de voorgrond treed. Onbewuster als lichamelijk spontane positie en naar de achterwereld van de wereld gedrukt.
Daardoor doet de leidgeest zich het meest weer in het symbolisch gelden. Komt altijd weer te voorschijn en zoekt zijn wegen.
...vaag gezwets misschien...maar het is in alle redelijkheid opgeschreven zonder al te veel mijn verstand te gebruiken..
![[scatter]](./images/smilies/scatter.gif "[scatter]"){kind=small}
