Filosofieforum.nl

Als kind vroeg ik mij vaak af wanneer ik werkelijk begon met leven. Het kon namelijk heel goed dat precies op het moment dat ik "nu" zeg, dat dan pas al mijn herinneringen in een keer in mijn bewustzijn waren gestopt en dat het leek alsof ik al jaren leefde, maar dat ik eigenlijk pas net was geboren. Met als gevolg dat ik elke seconde later me weer kon afvragen of dát niet het moment was dat ik begon. Zo kon ik uren achter elkaar doorbrengen door mezelf af te vragen wanneer ik eigenlijk begon met leven.

Herkennen sommigen van jullie deze gedachte?
En wat zijn de gevolgen van een dergelijke gedachte?
Is er een manier om jezelf ervan te overtuigen dat het niet zo is.

Je wordt er wel wakker van ..
De wereld kun je dan niet meer bijbenen ..
Je stopt .. met leven

Ik herken het enigzins, Matt. Ik heb ook heel wat uren besteed aan het stellen van vragen over mezelf, bij mezelf en tegen mezelf, starend naar een muur of boom of tak of beeldscherm. En iedere keer als ik weer zoekende ben, bemerk ik diep van binnen dat al die vragen zo´n verschrikkelijke zinloosheid openbaren, dat het beangstigend kan zijn, of zoiets.

Als je zo diep gaat twijfelen aan het bestaan, zoals Neo dat doet in The Matrix, dan ís er ook twijfel. Misschien zou men moeten leren vrede te hebben met dat wat ís, en niets meer dan dat...

Geloof is zo slecht nog niet...

Je wordt er wel wakker van ..
De wereld kun je dan niet meer bijbenen ..
Je stopt .. met leven

Ik voel hem, maar ik kan hem niet uitleggen.

Vyumae

Ik voel hem, maar ik kan hem niet uitleggen.

Gelukkig. Ik was al bang, zoals vaak met mijn uitspraken, niet begrepen te worden.

Is jouw doel ons te laten voelen, in plaats van onze ratio op te voeren?

Vyumae schreef:Is jouw doel ons te laten voelen, in plaats van onze ratio op te voeren?

Geenszins .. Ik probeer op een forum als dit juist de ratio te laten spreken. In de zin van:
Het verstand er voor. Maar wel naar het gevoel kijken. In dit geval zag ik net als jij geen mogelijkheid het rationeel te verwoorden, maar kon ik het ook navoelen ... zo iets (denk ik) (haha)

Matt Haydn schreef:Herkennen sommigen van jullie deze gedachte?
En wat zijn de gevolgen van een dergelijke gedachte?
Is er een manier om jezelf ervan te overtuigen dat het niet zo is.

Dit doet me denken aan de verklaring die ik hoorde op zondagsschool dat de aarde werkelijk 6 duizend jaar geleden door God geschapen was; namelijk dat hij de fossielen toen ook geschapen had alsof zij miljoenen jaren oud waren.

Zo kan ik me ook afvragen of ik eerder wel bestond of dat die herinnering nu ontstaan is. Uiteindelijk maakt dat voor mijn functioneren niet zoveel uit, want mijn herinneringen kloppen meestal redelijk met mijn waarnemingen. Ik zou iemand tegen kunnen komen die op grond van mijn herinnering een vergelijkbare herinnering zou moeten hebben, maar die dat juist en pertinent niet heeft. Als dat vaak zou gebeuren ga ik eens met een psychiater praten. Die kan me wel weer geruststellen dan.

Maar je hebt niet alleen herinneringen die je een geschiedenis meegeven. Het zijn ook kennisen, foto´s, aandenkens in de zin van b.v. oud speelgoed, plaatsen waar je geweest bent, familie. En niets van dat alles spreekt elkaar tegen; het vult elkaar aan tot een verhaal.

Trouwens, als het verleden een grap is, en alles alleen begint in het nu, wat voor 'vloek' spreken we dan uit over de toekomst?

Total Recall (de film)

Matt Haydn schreef: Herkennen sommigen van jullie deze gedachte?

Met name rond ontwaken.

En wat zijn de gevolgen van een dergelijke gedachte?

Dat ik vrij snel wakker ben met een verleden, een omgeving en een verwachtingspatroon of plan over de toekomst. Dat laatste is meestal een kortetermijnplan in de trant van: nadat ik naar de plee ben geweest ga ik koffie zetten en dan douchen! Zoiets.

Is er een manier om jezelf ervan te overtuigen dat het niet zo is.

Ja, die vermogens bezit ik, en ik ga ervan uit de meesten van ons.

Onze breinen maken een verleden en een toekomst uit het NU. En we maken een omgeving uit het HIER. Dat zijn apriori vermogens. Blijft natuurlijk een leuke vraag van welk materiaal we dat verleden en dat begin en de omgeving we maken.

Ik weet niet of ik het al eens eerder geplaatst heb op dit forum, maar hieronder staat een persoonlijke gedachtegang die wel aansluit op dit topic:

Alles wat nu is in het universum, is een manifestatie van een progresserende kracht, en de uitkomst van een oeroude rekensom. Die som kunnen we voor onszelf pas helder krijgen (inzicht) als we gaan rekenen. Met andere woorden, alleen maar in het heden zoeken is onafdoende. Het Heden is de bovenste laag van vele Verledens, en maakt onvermijdelijk deel uit van de Toekomst, en is daar de basis van. Maar, de Toekomst komt niet alleen voort uit het Heden, maar net zo goed uit het Verleden. In zekere zin kun je zeggen dat Verleden, Heden en Toekomst één zijn, maar liever zou ik zeggen onlosmakelijk verbonden. Iedere laag uit het Verleden, en iedere daad (dus laag) in het Heden sluit bepaalde Toekomsten uit en maakt andere juist mogelijk.
Als we het hebben over ons inzicht, en de ontwikkeling (= letterlijk evolutie) daarvan, dan zullen de begrippen Verleden, Heden en Toekomst daar denk ik onlosmakelijk mee verbonden zijn. Als we inzicht krijgen in alle lagen die ons bestaan maken wat het is, begrijpen we het Heden, en dus onszelf. We kunnen bewust omgaan met het Heden ten opzichte van de Toekomst. We krijgen inzicht in de eindeloze oersom. Dan krijgt het begrip evolutie ook een andere waarde voor de mens.
Wie de Tijd, oftewel progressie, begrijpt, kan deze manipuleren, en wie de Tijd kan manipuleren, controleert de evolutie. Dát is bewustwording denk ik. Dan kun je jouw volledige latente potenties aan het daglicht brengen en ontplooien.
Maar dit is ook maar een gedachtengang van mij, hoor.

Volgens mij heb ik het eigenlijk al wel eens geplaatst...

"Wie de Tijd, oftewel progressie, begrijpt, kan deze manipuleren, en wie de Tijd kan manipuleren, controleert de evolutie. Dát is bewustwording denk ik. Dan kun je jouw volledige latente potenties aan het daglicht brengen en ontplooien."

Bewustwording is macht verwerven over de werkelijkheid?

Matt schreef:

Bewustwording is macht verwerven over de werkelijkheid?

Nee, denk ik niet.
Bewustwording is aanvaarding van de werkelijkheid verwerven.
Aanvaarding van de werkelijkheid is bewustwording verwerven.

Met een eenvoudige rebus
Won ik tien minuten
Van mijn tijd

Wat te doen met antitiet
Antwoord vervat
Sudoku

Alle getallen op zijn plek
Gevoel van leegte
Go

Zal ik nu voor of achteruit
Ganzenbord, patience
Monoppully

@ Matt:

"Wie de Tijd, oftewel progressie, begrijpt, kan deze manipuleren, en wie de Tijd kan manipuleren, controleert de evolutie. Dát is bewustwording denk ik. Dan kun je jouw volledige latente potenties aan het daglicht brengen en ontplooien."

Bewustwording is macht verwerven over de werkelijkheid?

In het aangehaalde stukje heb ik het niet over macht zoals jij dat waarschijnlijk bedoelt. Ik bedoel in ieder geval Macht in de zin van ´vermogen´, de ´mogelijkheid hebben tot´.


@ Eva:

Nee, denk ik niet.
Bewustwording is aanvaarding van de werkelijkheid verwerven.
Aanvaarding van de werkelijkheid is bewustwording verwerven.

In eerste instantie zou ik het met je eens zijn, maar toch wringt het. Zoals jij het omschrijft schijnt het mij tamelijk passief toe, terwijl ik een streven naar bewustzijn ervaar. Het is denk ik meer het doorgronden van de 'werkelijkheid' en er vervolgens naar handelen. Als men met bewustzijnsontwikkeling alleen maar bewerkstelligt dat men aanvaarding ervaart, is men weliswaar een stap verder, maar toch is er nog geen sprake van transformatie, d.w.z. omzetten van kennis in begrip en handelen.

Doet me denken aan de vijf-minuten hypothese van Betrand Russell:
"Het hele universum is vijf minuten geleden uit het niets ontstaan, precies zoals het toen was, met fossielen in de grond en rimpels op de gezichten van sommige mensen. Ook alle andere tekenen van ouderdom zijn op dat ogenblik ontstaan en bijgevolg maakt bedrieglijk."

We zijn niet in staat om het geringste bewijs te leveren dat die hypothese onwaar is. Alles wat we kunnen aanvoeren - haren die de tijd moeten hebben gehad om zo lang te groeien, littekens van wonden die lang geleden werden opgelopen, jaarringen in boomstammen,. enzovoort - dat alles is in overeenstemming met de hypothese die stelt dat al deze zaken, inclusief hun bedrieglijke tekenen van ouderdom, slechts vijf-minuten gelden ontstonden als een grote kosmische truc.

Dit hoort bij het radicaal scepticisme, de kunst van het twijfelen. Omdat je dit niet kunt bewijzen noch ontkrachten zou het beteken dat je je zou moeten onthouden van een oordeel hierover. Dit zou echter betekenen dat je aan al je herinneringen en zintuiglijke waarnemingen zou moeten twijfelen en misschien zelfs voorlopig buiten boord moet gooien. Radicaal dus.

Je kunt hier het principe vna het evidentialisme tegenover zetten, namelijk:
"Het is irrationeel ook maar iets aan te nemen zonder het toereikend te kunnen bewijzen" Alhoewel het je misschien enige kortdurende verlichting kan bieden haalt dit principe zijn eigen toets niet eens. Hoe kan je die bewering immers aan nemen?

Trouwens wil ik nog even zeggen dat ik me zeer herken in je vragen. Ik zit/zat hier zelf ook vaak mee en het is hierboven al mooi verwoord.

om

Je kunt hier het principe vna het evidentialisme tegenover zetten, namelijk:
"Het is irrationeel ook maar iets aan te nemen zonder het toereikend te kunnen bewijzen" Alhoewel het je misschien enige kortdurende verlichting kan bieden haalt dit principe zijn eigen toets niet eens. Hoe kan je die bewering immers aan nemen?

Geweldig, dit citaat van Bertrand Russell.

yopi schreef:om

Je kunt hier het principe vna het evidentialisme tegenover zetten, namelijk:
"Het is irrationeel ook maar iets aan te nemen zonder het toereikend te kunnen bewijzen" Alhoewel het je misschien enige kortdurende verlichting kan bieden haalt dit principe zijn eigen toets niet eens. Hoe kan je die bewering immers aan nemen?

Geweldig, dit citaat van Bertrand Russell.

En het door deze geweldige Russel vooronderstelde 'gezonde verstand' komt dan ongetoetst uit de lucht vallen. Of is deze geweldenaar juist dat vergeten?
Hij is - denk ik - zich echter niet bewust van dat hij juist met deze uitspraak het tegendeel laat zien.
Russel laat zien dat een aanname irrationeel is, en hij vergeet dat rationele bewijzen gebaseerd zijn op deze irrationele aannames.

Het is vooral geweldig als je van plan bent om niets meer aan te nemen wat niet bewezen is ..

Matt Haydn schreef:Als kind vroeg ik mij vaak af wanneer ik werkelijk begon met leven. Het kon namelijk heel goed dat precies op het moment dat ik "nu" zeg, dat dan pas al mijn herinneringen in een keer in mijn bewustzijn waren gestopt en dat het leek alsof ik al jaren leefde, maar dat ik eigenlijk pas net was geboren. Met als gevolg dat ik elke seconde later me weer kon afvragen of dát niet het moment was dat ik begon. Zo kon ik uren achter elkaar doorbrengen door mezelf af te vragen wanneer ik eigenlijk begon met leven.

Wellicht een tip - mocht je je dit nog steeds afvragen: accepteer de gedachte dat je elke seconde opnieuw geboren wordt, maar vraag je vervolgens niet af of je ook begonnen bent. Als die gedachte blijft opkomen, is de gedachte dus telkens of nieuw of eeuwig herkauwd. Dan is het m.i. aan jou om er invulling aan te geven.

Deze vraag herken ik overigens wel degelijk, maar ik heb het meer in een ander extreem: in hoeverre leef ik nu wel?