Jeroen schreef:Imo heeft niemand het recht een ander kwaad aan te doen!
We hebben de plicht lief voor elkaar te zijn!

Lief zijn.
Lees eens wat Kafka!
Of Catch-22 (alleen de eerste 50 pagina's zijn al genoeg)
Jeroen schreef:Imo heeft niemand het recht een ander kwaad aan te doen!
We hebben de plicht lief voor elkaar te zijn!
Omnisofie leidt mij iets te gemakkelijk tot monomanie.Omnisofie is een poging tot bewustwording.
Daar noem je het andere UITERSTE van het verhaal.Bewustwording van alle facetten (ipv blindstaren op 1 kant v/h verhaal)
Da's dus wéér dat andere uiterste.@Eva:
Er schuilt even groot gevaar in het omgekeerde; denken dat je het bij het rechte eind hebt en vanuit die redenatie allerlei verschrikkelijkie dingen doen (oorlog voeren, martelen, ophanging, doodstraf, gevangenisstraf, straffen op zich, kinderen vertellen wat ze NIET mogen, de lijst gaat nog erg lang door)
Right!Eva Lilith schreef:
Mijn motto is dan ook altijd maar:
Daar waar de lichtende schijnwerpers van onze geest, tastend en zoekend rond de planeten cirkelen, en - al rondvliegende meteorieten vermijdend die eventueel onze eventuele schedel kunnen splijten dan wel de inhoud daarvan kunnen doen wakker schudden - op zoek zijn naar waarheid, daar wordt ontdekt dat het heelal zowel géén als wél een einde kent, nét wat we maar kiezen te zien of wensen te geloven, al naar gelang de situatie en hoe onze interpretatie van de dingen ons in die situatie het meest of minst zal gerieven of opbreken. En daar waar de donkere krochten van onszelf weer afdalen naar de aarde - moe van het lichtend rondcirkelen en geen stevigheid of houvast gevonden hebbend - draaien we ons weer lekker om in ons bedje en geven ons de dag daarna over aan Dionysische drankgelagen (of was dat in onze droom???) én aan het braaf studeren voor goede cijfers en het gewenste aanpassen, teneinde een begrijpelijke leefwereld te creëren, van waaruit de kronkels van onze onnoembare, ongrijpbare beweegredenen en drijfveren tóch telkens weer opstijgen naar universele sferen, waar een vacuum is, maar toch ook een gevuldheid, een einde en geen einde, een liederlijke orgie en een staatsbanquet met strikte entiquette... Zodat alles uiteindelijk klopt en we gelukkig alles begrijpen en toch ook weer niets begrijpen, waardoor de aard der dingen nog véél beter klopt maar tegelijkertijd nooit kloppend te denken is!
En juist daarom ben ik van mening dat je je oordeel uit moet stellen (skepticisme). Op die manier wordt je niet misleidt door je eigen aannames. Middels wat inductief redeneren ben ik tot de conclusie gekomen dat als iets èn waar is èn niet waar de bepalende factor op een ander (ontologisch) niveau plaatsvindt. Vandaar ook formules zoals Ex Falso Sequitur Quodlibet.Eva Lilith schreef: Mijn motto is dan ook altijd maar:
Daar waar de lichtende schijnwerpers van onze geest, tastend en zoekend rond de planeten cirkelen, en - al rondvliegende meteorieten vermijdend die eventueel onze eventuele schedel kunnen splijten dan wel de inhoud daarvan kunnen doen wakker schudden - op zoek zijn naar waarheid, daar wordt ontdekt dat het heelal zowel géén als wél een einde kent, nét wat we maar kiezen te zien of wensen te geloven, al naar gelang de situatie en hoe onze interpretatie van de dingen ons in die situatie het meest of minst zal gerieven of opbreken. En daar waar de donkere krochten van onszelf weer afdalen naar de aarde - moe van het lichtend rondcirkelen en geen stevigheid of houvast gevonden hebbend - draaien we ons weer lekker om in ons bedje en geven ons de dag daarna over aan Dionysische drankgelagen (of was dat in onze droom???) én aan het braaf studeren voor goede cijfers en het gewenste aanpassen, teneinde een begrijpelijke leefwereld te creëren, van waaruit de kronkels van onze onnoembare, ongrijpbare beweegredenen en drijfveren tóch telkens weer opstijgen naar universele sferen, waar een vacuum is, maar toch ook een gevuldheid, een einde en geen einde, een liederlijke orgie en een staatsbanquet met strikte entiquette... Zodat alles uiteindelijk klopt en we gelukkig alles begrijpen en toch ook weer niets begrijpen, waardoor de aard der dingen nog véél beter klopt maar tegelijkertijd nooit kloppend te denken is!
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast