Morgen feest!

Discussieer hier over onderwerpen uit kranten, tijdschriften e.d.
Gesloten
Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 5
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Morgen feest!

Bericht door yopi » 04 mei 2015, 17:25

Die paar vlaggetjes halfstok in mijn buurt zagen er bijzonder armoedig uit vergeleken met de uitbundigheid van het bezoek van KWA in Dordrecht nog niet zo lang geleden.
Ondanks mijn pogingen om 4 mei te negeren hebben we vanmiddag een documentaire gezien van de Joodse Omroep over Grünberg en zijn moeder.

Over morgen - 5 mei - had ik een paar weken geleden een ervaring op de bridge-club. Een gezonde oude man, die ik niet zo oud geschat had, die vertelde hoe hij als 12-jarige de intocht van de Canadezen meegemaakt had.

Dan in de media: De echte Jannen.
Die kregen het voor elkaar om in één adem te verzoeken om vluchtelingen (gelukzoekers) te laten verzuipen; Tafoe Dibi (expres verkeerd gespeld) een lul te noemen omdat hij de moslims in Nederland in de zelfde situatie te plaatsen als de Joden in de tweede wereldoorlog; de Grieken een veeg uit de pan; De barbecue-man als held te vereren;
De auto-lobby met het verbod voor oude diesels in de binnenstad van Utrecht als slachtoffer te presenteren; De snabbelaar - zelf uitgeroepen intellectueel - mijn God, het is prima dat zijn naam me niet te binnenschiet - te bewieroken; en dan met die andere lul 'Jan van Heemskerk - of zo - als meeloper (ex Play-Boy).... etcetera ...

Maar ze zijn wel grappig.

Morgen feest, vooral in Dubbeldam. Die zagen het al aankomen dat de kaas van hun boterham gehaald zou worden en zorgen morgen voor een 5 mei-optocht.

De tuintjes en de oranje-vlaggetjes á la de voetbal-gekte en het kroningsfeest gaan morgen in vol ornaat fier hun gang.
De mensen die hier niet aan mee doen krijgen het moeilijk. Ook zeventig jaar na de oorlog. Die zijn fout. Weliswaar niet in de oorlog, maar tóch ...

Blin
Posts in topic: 2
Berichten: 1358
Lid geworden op: 21 nov 2014, 10:17

Bericht door Blin » 04 mei 2015, 18:11

Die documentaire van Grunberg heb ik ook gezien en ik had er eerder ook al een stuk uit gezien. Fascinerend vond ik het. Die wederzijdse liefde moeder en zoon. Op mijn netvlies gebrand staat een fragment dat gister er weer flink bij me inhakte. Armin en zijn moeder zitten in de voortuin van haar huis, hij schrijft een boek over haar en ik denk dan ook dat hij in die periode meer thuis is dan ooit.
Arnon vraagt zijn moeder wat voor kind zijn zus was vroeger en dan antwoord zij met dat zachte gezicht in warme krullerige joodse woorden dat zij heel lief was en gezellig een makkelijk kind. Arnon had daarvoor gevraagd of ze het moeilijk had gevonden om moeder te zijn, helemaal niet lief katzenkroeliekopchen, het was makkelijk.

En dan wil Arnold natuurlijk weten wat voor een kind hij was en dan zegt ze, jij zat gewoon altijd op de grond bij mij. Ging ik dan niet buitenspelen. Nee zegt ze dan, jacobkratzenmoenie, jij deed niets. En dan nog een keer, helemaal niets. Arnold lacht een beetje giechelig en ongemakkelijk tegelijkertijd , ik zat er hetzelfde bij, je voelde het ongemak maar van de andere kant voelde je hun band. Had je niet lever gehad dat ik buiten ging spelen. Jawel zegt ze maar dat was niet zo. Het waren juweeltjes van zinnen omdat er geen enkel verwijt in zat, een soort ongekende emotie herbergde, ik houd het op een band. Maar ik deed toch zeker wel iets, probeert Arnold nog maar eens En dan weer die lieve maar ook neutrale stem, nee, kroelieboeletjevanme, je zat gewoon aan mijn rok verder niets.
Arnold zijn herinnering is toch wel anders dus daar ging hij weer: ik zei toch wel wat mag ik hopen. Jazeker, ashkenazietroeleventje, als je van school kwam dan had je wel verhalen. Arnold kijkt enigszins opgelucht voor zich uit. Maar moeder is nog niet klaar, ze zegt weer met die zachte stem, het waren allemaal verhalen die niet klopte. Je wist gewoon dat ze niet klopte, je vertelde maar wat.
Arnold staart nog even stil voor zich uit, je hoort het rommelen in zijn bovenkamer, en dan vraagt hij: vond je dat vervelend?
Nee, zeker niet, aaronkrullebolletjevonmir, ik vond het altijd zelfs wel leuk.

Slechts een enkele passage die een wonderbaarlijke band weergeeft tussen die twee, het voelde intiem om er naar te kijken, een beetje gênant zelfs, al die troetelwoordjes, zo overdreven in woord maar ze pasten in het spel van moeder en zoon.

Onvoorstelbaar ook hoe open Arnold zich geeft, al die intieme gesprekken in de openbaarheid.

Dan denkt moeder G dat ze doodgaat maar ze is vreselijk bang, Arnold troost haar legt zijn arm even over haar schouder en praat met dezelfde stem met die overdreven troetelwoordjes tegen haar, nee mamsipretselekamsele , je gaat niet dood, geloof me , je gaat niet door, want ik kan je nog niet missen, we worden 120 jaar.

En dan tusen door een oud interview waarin hij zegt dat hij de dood van zijn moeder maar moeilijk zal overkomen maar uiteindelijk denkt hij dat hij daarna trouwen kan. Als dat geen zelfkennis is, hij hield meer van zijn moeder dan hij ooit van een vrouw zou kunnen houden en hij wist dat,belde een paar keer op een dat, dat zou geen vrouw tolereren, wie zou een man willen delen met zijn moeder. En hij weet dat gewoon. Dat maakt de documentaire ook zo bijzonder, er hangt een gloeiend soort neutraliteit tussen die twee.

Dan krijg je stukjes waarin Arnon verteld hoe zij vroeger was. Onvoorstelbare zinnen, dan zij ze dat ze nog liever terug naar de holocaust ging dan een situatie thuis, die oorlog kwam steeds terug in de meest absurde zinnen, en ik dacht, je kan het gewoon echt niet begrijpen, een derde komt daar nooit tussen , het is als een stil verbond.

Wat liefde meestal is, is iets voorwaardelijke, veel lieve dingen zeggen om ze terug te ontvangen, wederzijds strelen van het ego, maar dit was wel zo anders. Er zat op het eerste gezicht voor geen van beide iets in, Arnon kreeg harde woorden en haar zachte rokken, en zij kreeg een jongen die niet strookte met het beeld van zoon maar wel stil naast haar zat. Er was alleen maar band, dat is het. De woorden wisselden , schudden hevig van pool naar pool, liever de holocaust dan jij, lief krulliemopchenkroeliestukchenkuchen. en dat dan weer in een soort gestolde emotie.

Ook zag ik dat ze geopereerd moest worden, ze is een beetje bang en opstandig, de dochter gaat het goed zitten persen, de woorden weer terugdrukken in haar vel, ik denk dat de meeste mensen daartoe geneigd zijn. Zo ,niet Arnom, hij zei gewoon, dat is prima moeschkepringiepropsken, dat heb je van mij, ik ben ook zo, dat is juist goed.

Heerlijke documentaire in haar zoete wereldvreemdheid. Toen we nog de volkskrant hadden had hij ook altijd van die scherpe stukjes op de voorkant, dingen die hij met zijn momski niet kon delen, dacht hij.
Ik blijf altijd graag bij hem hangen maar zijn romans die heb ik nu al verschillende keren geprobeerd maar ik vind er niets aan.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 5
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 05 mei 2015, 02:07

@Blin:
Dankjewel voor deze zuivere verwoording ..

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 5
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 05 mei 2015, 02:14

RobW schreef:
De mensen die hier niet aan mee doen krijgen het moeilijk. Ook zeventig jaar na de oorlog. Die zijn fout. Weliswaar niet in de oorlog, maar tóch ...
Dit is sowieso een lastige.

Naar mijn mening verdient het heel, heel veel aandacht. Maar de realiteit is dat mensen hier geen aandacht voor willen hebben.

Oorlog is een krankzinnige realiteit.
De oplossing ligt voor de hand ..............
In die door jouw gequote zin had ik het over het feest, niet over de herdenking van de oorlog.
Ik neem tenminste aan dat je het over het laatste had met 'heel, heel veel aandacht'.

Dat oorlog een krankzinnige realiteit is ben ik helemaal met je eens.
Dat ik die vierde mei probeer te negeren heeft ook te maken met het gezeur er om heen, niet zozeer het ritueel.

'De oplossing ligt voor de hand ...'
??
Wat dan? Ik kan niks bedenken.

Blin
Posts in topic: 2
Berichten: 1358
Lid geworden op: 21 nov 2014, 10:17

Bericht door Blin » 05 mei 2015, 07:29

Rob W,
ja dat denk ik ook, dat mensen zich niet meer de tijd gunnen te reflecteren, altijd schijnt er haast in de bovenkamer.

Zo dacht ik gister tijdens de twee minuten stilte, al die mensen, waar denken ze in hemelsnaam aan, Zoveel mensen, zoveel gedachten.

Leon

Bericht door Leon » 05 mei 2015, 09:12

De verbazing is de wereld nog niet uit.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 5
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 05 mei 2015, 17:38

Wat je zegt.
Na een slapeloze nacht en om niet in wanhoop te vervallen ben ik maar weer gaan fietsen. Richting Dubbeldam.
En inderdaad: Ik maakte iets mee met de 5 mei optocht.
In eerste instantie zo'n ongeorganiseerd zooitje vergelijkbaar met koningsdag.

Even verderop werd ik overweldigd door dieseldampen.
Jahaa. Een optocht van legervoertuigen uit de laatste oorlog.
Ik kon de bestuurders niet zien. Maar ik stelde me wel voor dat ze een groot plezier hadden om deze karretjes werkend te presenteren.

Een groot succes!

Hier wordt nog in Dubbeldam jaren over nagepraat.
De hele wereld was er!
We waren allemaal goed!
En dat zal nog jaren zo blijven.

Wat zal morgen brengen?

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 5
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 06 mei 2015, 13:41

De speld:

Er zijn schokkende beelden opgedoken van jongeren die verschillende bevrijdingsfestivals verstoren door in stilte de slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog te herdenken.

In Vlissingen was een groepje jongeren muisstil tijdens een optreden van Caro Emerald. Lianne Terwiel (21) stond ernaast: “Het kabaal werd geruisloos verstoord, het was misselijkmakend respectvol. Wij wilden in vrijheid genieten van de muziek, maar werden steeds afgeleid door hun herdenking. Ze stonden ook echt met gevouwen handen naar de grond te kijken. Probeer maar eens uit je plaat te gaan als iemand zo ernstig kijkt. Deze mensen hebben geen greintje respect voor vrijheid die niet vanzelfsprekend is.”

Harmen Vrieling (34) weet om wat voor types het gaat: “Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar het waren toch weer Marokkanen. Die lui staan altijd vooraan om niet te vergeten. Ik wilde nog achter ze aan gaan, maar dat kon niet omdat ze stilstonden.” Vrieling probeerde zich af te sluiten voor het eerbetoon door op een gepaste manier verder te feesten: “Maar makkelijk was dat niet.”

Burgemeester van Vlissingen Letty Demmers reageert verbijsterd: “Dit is gewoon waardig tuig. Ik snap niet hoe mensen het in hun hoofd halen om door Jett Rebel heen te zwijgen. Op Bevrijdingsdag heb je gewoon je bek open te doen, dat is een kwestie van respect. Er is hard gevochten voor onze vrijheid. Dan is het een kleine moeite om één dag in het jaar je longen kapot te schreeuwen.”

Rachid (17) werd door zijn moeder aangegeven nadat ze hem had herkend op de beelden. Hij ontkent dat hij stilstond bij de slachtoffers van de Holocaust: “Ik verveelde me gewoon toen Caro Emerald alweer ‘A Night Like This’ ging zingen.”

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten