Bericht
door Intangible Radjanamadjo » 04 dec 2013, 15:23
Zolang we niet willen kijken bij de bron, onszelf, zal er niet zo snel iets veranderen aan het systeem. We hebben allemaal geld genoeg voor de nieuwe Playstation of XBox, gaan nog steeds op vakantie en de meesten van ons hebben werk.
Doordat ze zien dat er steeds meer mensen in hun omgeving zonder werk komen te zitten, wordt het werk dat eerst wellicht nog werd verafschuwd verheven tot een doel op zich. Het is belangrijk je baan te houden, want anders vind je niet snel iets anders, is de gedachte.
Maar om terug te komen op politiek en democratie, het zijn pogingen om de massa te sturen. Of het de meest eerlijke manier is, is een tweede. Maar zoals met alle pogingen, is ook deze poging in de loop der eeuwen verworden tot een schim van zichzelf. Democratie gaat allang niet meer over het recht van de meerderheid, het samen besturen van het land. Democratie heeft meer en meer ruimte gecreëerd voor de wereld van economie, een abstracte werkelijkheid op zich die geheel losstaat van de echte werkelijkheid.
Hiermee is een richting ingeslagen die doodlopend is. Als wij allemaal enkel voor onszelf willen zorgen, zal het systeem onherroepelijk ineenstorten. De mensen die niet meer gaan stemmen zoals Ro, beginnen in te zien dat er andere manieren moeten zijn. Omdat het draagvlak nu nog klein is, zijn initiatieven in een nieuwe richting nog lastig te bedenken. Op kleine schaal zijn er al een heel aantal die steeds meer voet aan de grond krijgen. Denk hierbij aan het lokaal inkopen van groente, fruit en vlees, de verduurzaming van het productieproces en de algehele zorgen over de huidige staat van de wereld.
Misschien begint het er bij, dat we erkennen dat de huidige situatie krankzinnig is. Het wetenschappelijk-materialisme is doorgeslagen in de verkeerde richting en dient nu de commercie. De evolutietheorie heeft het geloof en vertrouwen van religie vervangen door de wet van de sterksten en ons geloof in een leven na de dood is vervangen door een eenmalige jacht op weg naar zo veel mogelijk macht, status en roem.
Krankzinnig, als je je bedenkt dat we met zijn allen op deze planeet leven en het toch echt samen moeten doen. En dit is wat we nu meer en meer zien. Het idee dat we dienen samen te werken. Vele inheemse groeperingen wereldwijd zijn zich sinds 1987 aan het verbinden en ook in het westen zijn er groeperingen aan het ontstaan (denk hierbij alleen maar aan het relatief grote succes van de Occupy-beweging, hoewel dit geen echt vervolg heeft gekregen). Op het internet kunnen mensen nu met anderen wereldwijd communiceren en kennis is meer dan ooit voor handen.
Het is aan ons om aan onszelf te werken en niet langer de schuld richting politici, de NWO, bankiers, bedrijven of de overheid te schuiven. Ook wij hebben een wezenlijke rol in dit geheel. Als wij leren inzien dat ons een verkeerd beeld van de werkelijkheid van jongs af aan is ingegoten, ontstaat er ruimte om de fout te corrigeren. Het is ons natuurlijke recht. Als mens, onderdeel van de mensheid, onderdeel van de kosmos. Wij zijn zowel individu als verbonden met het geheel.
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.