Volkskrant, 25 mei 2009
Om de burgers duidelijk te maken dat Wilders niet de oplossing is voor hun noden, moeten we hem fijn premier laten worden, betoogt Mohammed Benzakour.
Nu de PVV (vooralsnog virtueel) als onkruid welig blijft tieren, neemt bij de gevestigde partijen de paniek toe. Men weet geen raad met Wilders. In plaats van de man koeltjes met tegenargumenten te counteren zoals ook Willem van der Does liet zien (Volkskrant, Forum, 16 mei), reageren de meeste partijen met afgrijzen, schouderophalen en minzame glimlachjes – 'superieure stilte’ heet dat. En sinds D66, de ChristenUnie, SP en GroenLinks hun smetvrees hebben verklaard en zelfs Wouter Bos zijn rug rechtte is de schrik compleet.
Maar opnieuw werd Wilders op zijn wenken bediend. De man die voortdurend verstoppertje speelt, wegloopt als het heet wordt onder zijn voeten, debatten mijdt, interviews weigert, deze dappere man kan opnieuw de slachtofferrol uitspelen: ‘Links cordon sanitaire!’ – wat een contradictio interminis is daar een cordon sanitaire totaal is en geen links of rechts kent. Maar wie maalt nog om correct taalgebruik als een lawaaierige bangerik heel Den Haag in een comateuze toestand weet te dirigeren?
Het unique sellingpoint van de PVV is ‘weg met de islam!’ met als niche splendid isolation. Het laatste dus waar Wilders op zit te wachten is gezelschap. Dat het CDA en de VVD de deur niettemin op een kier zetten, is moreel bedenkelijk, maar is het ook onverstandig?
De vraag die namelijk brandt: wat is strategisch slim op termijn?
Tot nu toe blijkt geen enkel antiserum werkzaam. Voor protestacties is Wilders doof, voor feiten en argumenten uit intellectuele en wetenschappelijke hoek is hij immuun. Negeren levert niets op omdat Wilders meer media-aandacht genereert dan alle partijen bij elkaar. Debatteren werkt evenmin, omdat Wilders telkens wegduikt en er een opponent nodig is die met dezelfde vurigheid duelleert. Vooralsnog heeft Pechtold als enige die moed en gave getoond, wat hem zetels oplevert, maar niet ten koste van de PVV.
De geest is uit de fles en we krijgen hem er met geen knuffel of knuppel meer in. Om de Wildersgezinde burgers er toch van te doordringen dat de PVV niet de oplossing is voor hun noden moet de aanpak dus over een andere boeg. Dan rest één laatste middel: wens de man alle succes, gun hem het hoogste bestuurlijke mandaat. Niemand anders dan premier Wilders zélf kan immers bewijzen dat hij niet de oplossing is. De tijd is daarom rijp voor ultrarechts, zonder de smoes dat het gehinderd wordt door linkse coalitiegenoten. Laat Wilders maar proberen de daad bij het woord te voegen en moslims het leven zuur te maken door moskeeën te sluiten, boeken te verbieden, hoofddoeken te weren. Laat Wilders maar zijn gang gaan in zijn harde confrontaties met de islamitische wereld.
We zullen meemaken dat niets wordt opgelost, hoe de nieuwe premier kilheid, onvrijheid en radicalisme juist in de hand werkt, terwijl zijn electoraat steeds gefrustreerder raakt. Want Wilders zal zich plotseling gedwongen zien zich rekenschap te geven van de Grondwet, handvesten, resoluties en al die andere afspraakteksten waar hij nooit eerder om maalde. Dan blijkt dat razen langs de lijn iets anders is dan een land besturen.
Voorts valt te verwachten dat de sterk hiërarchische structuur van een uit zijn jasje gegroeide PVV door interne trammelant en gebrek aan competente politici zichzelf aanvreet, zoals bij de Oostenrijkse FPÖ en de LPF is gebeurd.
Ook vanuit het buitenland doemen grote complicaties op. Met Wilders aan de macht slaat Nederland internationaal een pleefiguur. Een boycot van de Verenigde Naties is niet denkbeeldig. Mensenrechtenorganisaties gaan overuren draaien. De Europese Commissie en buitenlandse regeringsleiders, ook Barack Obama, zullen het moeilijk accepteren zaken te moeten doen met een premier die filmpjes maakt van het kaliber Fitna. Handelsrelaties met Noord-Afrikaanse en Arabische werelddelen belanden in onzeker vaarwater, terwijl ambassadeurs vriendelijk wordt verzocht de biezen te pakken. Politiek, cultureel en economisch zal Nederland klappen moeten incasseren en mogelijk zelfs geïsoleerd raken, wat funest is in onze sterk geglobaliseerde wereld.
De nieuwe status quozal op allerlei manieren voelbaar zijn, maar het sterkst op de gevoeligste plek: de portemonnee. Gemor zal opklinken. Oppositie en coalitiegenoten zullen bloed ruiken zodat het wachten is op wanneer en wie de stekker eruit haalt.
Nederland zal dus eerst door deze fase heen moeten voordat het zich kan herstellen. Pas na een kabinetsval zal het electoraat inzien dat de keuze voor ultrarechts een vergissing was; dat de slogans van de PVV onwerkbare en onhoudbare flauwekul zijn. Men zal ontwaken uit een boze droom. Maar daarvoor is dus eerst een boze droom nodig, een schok. Daarom: Laat Wilders fijn premier worden.
Mohammed Benzakouris, columnist en publicist.
