Er zijn een paar dingen heel erg mis met wat je zegt:
okke schreef:
Samen leven is mijn ruimte delen met de ruimtes van anderen.
Jóuw ruimte? Samen leven betekent delen. Het lijkt me dat je eens goed moet nadenken over wat het onderscheid is tussen samen en gescheiden.
Dat kan zonder regels, zodat ik mijn ruimte moet blijven bewaken en alert moet blijven hoe anderen reageren voor het betreden van hun ruimtes.
Aha, het bewaken van de toegeigende ruimte uit angst dat de anderen zich die ruimte, net zoals jij, weer toe willen eigenen...Dat spreekt je ondertekening nogal tegen: Je gedraagt je nu op zo'n manier omdat je tegelijkertijd bang bent dat anderen zich net zo gedragen als jij. Dat geeft gelijk je misvatting aan in je ondertekening: een
wet gaat
nooit algemeen op. Wetten zijn immers onder-
scheidingen. Ik zou je daarom willen vragen om je handtekening aan te passen. Je keert de inhoud van het werk van Immanuel Kant om en maakt het te schande.
In een samenleving volgen natuurlijk en vanzelfsprekend over het delen van elkaars ruimtes gewoontes, gedragingen, afspraken en regels.
Ik ga er eventjes vanuit dat je het woord afspraken vergeten betn. Je uitspraak is overigens niet waar. In een samenleving bestaan van nature geen gewoonten, regels, gedragingen, afspraken of regels. Deze voorbeelden zijn een uiting van de angst dat anderen iets doen wat je zelf niet wilt: uit angst om de eigen orde verworpen te zien. Dat is de psychose en het maken van gewoonten, regels, gedragingen, afspraken of regels is de projectie. Dat ontstaat door het hanteren van een incorrect syllogisme: het verwarren van de major premisse met de minor premisse.
Jeroen schreef:Zonder wetten en regels kan ik anders prima samen leven met de mensen om me heen. Nou woon ik niet zoals de meeste van jullie, maar dat wil niet zeggen dat jullie dat niet ook kunnen.
Dit is het onderscheid tussen het sociale contract en wetten. Weet je nog wat ik daar allemaal over gezegd heb jeroen?
Als je respectvol met jezelf en de ander omgaat, hoeven er helemaal geen regels te zijn.
omdat je jezelf dan zo gedraagt dat je tegelijkertijd kunt willen dat ieder ander zich ook zo zou gedragen inderdaad.
Nou zou je kunnen bediscussiëren of respectvol-zijn niet ook al een regel (of op z'n minst een ver-eis-te) is, maar dat is nou juist waarom er zoveel regels nodig zijn, dat eeuwige geouwehoer naar, tegen en over elkaar. Heb uw naaste lief. Zo klaar als een klontje toch?
Dit is inderdaad waar het misgaat: respect vereist een definiëring en daarmee een regelbasis. Zie je het onderscheid of moeten we het onderscheid tussen het sociale contract en wetten nog eens op formele wijze bespreken?
