Zwaartekrachtsenergie benut: de gevolgen?

[Arjen]

Gadget: Gravia LED lamp



Gepubliceerd op maandag 25 februari 2008


Er zijn de laatste tijd veel innovaties op het gebied van licht. Binnenkort mogen wellicht onze oude vertrouwde gloeilampen niet meer gebruiken.
Om milieubewuster te worden komt de ene na de andere verbetering, bijvoorbeeld op het gebied van spaarlampen. Milieubewuster dan de Gravia LED lamp kan het niet worden.

De lamp geeft een sfeervolle verlichting en hij is in verschillende kleuren verkrijgbaar. Wie denkt dat een LED-lamp, zeker eentje die zichzelf van energie voorziet, weinig licht uitstraalt, komt bedrogen uit. De LED’s produceren 600-800 Lumen. Dat is vergelijkbaar met een gloeilamp van 40 Watt.


Zwaartekracht
De innovatie zit ‘m in de manier waarop de lamp zijn elektriciteit krijgt. In de langwerpige lamp zit een gewicht dat langzaam naar beneden valt en een radertje laat ronddraaien. Dit levert genoeg energie op om 10 LED’s te verlichten. Deze LED's projecteren hun licht op de Acryl-lens die het licht versterkt en tegelijkertijd verzacht. Het gewicht doet er vier uur over om naar beneden te vallen, daarna moet je het ophijsen.


Levensduur
Zoek je een lamp die lang mee gaat, dan is dit helemaal je ding! De techniek is zo ontworpen dat de lamp 200 jaar meegaat, bij een gebruik van 8 uur per dag, 365 dagen per jaar. Dat is langer dan jij, tenminste zoals het er nu uitziet. Het enige wat je af en toe moet vervangen is de Acryl-lens. die gaat 'slechts' 15 jaar mee.


Beschikbaarheid
Helaas is er alleen een prototype beschikbaar. Je kunt de lamp dus met geen mogelijkheid bestellen. Evenmin is bekend hoeveel de lamp gaat kosten. Dat laatste zal voor veel mensen echt een factor van belang zijn.


Door: DAG / Martin Gijzemijter

Ik wkam dit artikel tegen op de nieuwssite van Planet. Ik vond het een interessant artikel. De manier waarop deze gadget werkt is eenvoudig te begrijpen denk ik. Topicvraag is welke gevolgen eventuele massa benutting van deze energiebron zullen hebben. Met andere woorden: wat denken jullie dat de gevolgen zullen zijn en waarom?

[Mtheman]

Naja duidelijk toch de electriciteitverbruik zal aanzienlijk minder zijn, mits globale massa verbruik van de lamp. Echter zo'n lamp zal wel weer klauwen vol geld kosten net als zo'n spaarlamp en daardoor ook al kan het makkelijk uit als je een lange term visie aanhoudt, het blijft een investering die niet iedereen zich kan permiteren, dus tja afwachten. Maar LED's zijn wel de toekomst, gaan langer mee en geven ook wel voldoende licht, dat kan het probleem niet mogen zijn.
Maar welke gevolgen zit jij zelf aan te denken?

[Arjen]

Ik vraag mezelf af of er niet een addertje onder het gras zit. Wanneer we teveel fossiele brandstoffen gebruiken verzieken we het milieu. wanneer we teveel waterenergie gebruiken moeten we stuwmeren aanleggen wat ook de boel uit verband trekt. Wanneer we teveel zonne energie gebruiken nemen we teveel hitte op. Wat zal er gebeuren wanneer we teveel zwaartekrachtsenergie benutten? Of is zwaartekrachtsenergie onuitputtelijk?

[Verwijderde gebruiker]

Het is dezelfde energie als mechanische klok; een gewicht moet opnieuw opgehezen worden als het benedengekomen is.

Het ophijsen levert de energie. Wel vreemd dat met het optillen van een gewicht (hoe zwaar zou het lampgewicht zijn?) een lamp 4 uur kan branden. Kost het optillen van een gewicht werkelijk zoveel energie?

Wat de energiebron betreft werkt een waterkrachtcentrale ook op zwaartekracht. De energie is onuitputtelijk; althans hij bestaat zolang er materie bestaat.

[Arjen]

Dit

Het is dezelfde energie als mechanische klok; een gewicht moet opnieuw opgehezen worden als het benedengekomen is.

is in tegenspraak met

Wat de energiebron betreft werkt een waterkrachtcentrale ook op zwaartekracht. De energie is onuitputtelijk; althans hij bestaat zolang er materie bestaat.

Welke van de twee gedachten denk je dat waar is in dit geval?

[Verwijderde gebruiker]

Waar zijn beide uitspraken in tegenspraak? In beide gevallen beweegt een massa omlaag (gewicht of water). En in beide gevallen moet de massa als deze beneden gekomen is weer omhoog gebracht worden (handmatig of door verdamping en neerslag).

[Verwijderde gebruiker]

In beide gevallen wordt er geen energie opgewekt door zwaartekracht, maar door bewegingskracht. Als het gewicht op zijn laagste punt is beweegt deze niet meer en levert deze geen energie meer om de lamp te laten branden. De grootte van de zwaartekracht is echter niet gewijzigd (hooguit een minescule fractoe toegenomen, omdat het gewicht zich iets dichter bij de aarde bevindt).
Bij zowel een waterkrachtcentrale als een Gravia-LED-lamp wordt bewegingsenergie omgezet in elektriciteit.

[Arjen]

De tegenspraak bestaat eruit dat bij de gewichten van de klok rekening gehouden is met het weer omhoog takelen van de gewichten. De opmerking over waterkracht suggereert een vorm van perpetuüm mobile.

[Verwijderde gebruiker]

Bij waterkracht is rekening gehouden met verdamping en neerslag hogerop, dus ook met het weer omhoog brengen van 'de gewichten'.

[Arjen]

Daar had ik nog niet bij stilgestaan. Het verandert wat mij betreft het dilemma niet: "Is zwaartekracht een energiebron die uitputbaar is?"

[Verwijderde gebruiker]

Zwaartekracht is een kracht. Deze kracht kan voor beweging zorgen. De beweging is de energiebron.

Als je met zwaartekracht kan zorgen dat iets in beweging komt en in beweging blijft zonder dat aan die beweging een einde komt, heb je onbeperkte energie. Anders heb je andere energie nodig om het weer in een positie te brengen dat de zwaartekracht het in beweging brengt.

Wat dat betreft is verbranding een vergelijkbare kracht; als een stof kan verbranden zonder geconsumeerd te worden, heb je onbeperkte energie.

[Arjen]

Zwaartekracht is een kracht. Deze kracht kan voor beweging zorgen. De beweging is de energiebron.

Right....

Zwaartekracht is de energiebron. Beweging zou een gevolg daarvan kunnen zijn.

Wat dat betreft is verbranding een vergelijkbare kracht; als een stof kan verbranden zonder geconsumeerd te worden, heb je onbeperkte energie.

De vraag is dus of zwaartekrachtsenergie ooit opgebruikt zal worden.

[Verwijderde gebruiker]

De vraag is dus of zwaartekrachtsenergie ooit opgebruikt zal worden.

Ja; als alles naar beneden is gevallen.

En verbrandingsenergie is opgebruikt als alle brandstof is verbrand.

[Arjen]

De vraag is dus of zwaartekrachtsenergie ooit opgebruikt zal worden.

Ja; als alles naar beneden is gevallen.

Dan kan het toch nog steeds nieuwe dingen naar beneden trekken? Is het niet zo dat het juist in kracht is toegenomen omdat het aan massa is toegenomen?

[Verwijderde gebruiker]

De vraag is dus of zwaartekrachtsenergie ooit opgebruikt zal worden.

Ja; als alles naar beneden is gevallen.

Dan kan het toch nog steeds nieuwe dingen naar beneden trekken? Is het niet zo dat het juist in kracht is toegenomen omdat het aan massa is toegenomen?

Als alles naar beneden gevallen is, kan het geen andere dingen naar beneden trekken. Ook als alle materie vergaan is, zal er geen zwaartekrachtsenergie meer gebruikt worden.

[Jeroen]

Wat zal er gebeuren wanneer we teveel zwaartekrachtsenergie benutten? Of is zwaartekrachtsenergie onuitputtelijk?

Eigenlijk staat het antwoord op deze vraag in het artikel zelf:

Het gewicht doet er vier uur over om naar beneden te vallen, daarna moet je het weer ophijsen.

We brengen dus zelf de boel weer in evenwicht.

1. het gewicht valt - zwaartekracht energie wordt verbruikt (niet erg natuurkundig, maar je snapt wat ik bedoel)
2. je hijst het gewicht weer op - nieuwe zwaartekracht energie is gemaakt

[Arjen]

@okke:

Als alles naar beneden gevallen is, kan het geen andere dingen naar beneden trekken. Ook als alle materie vergaan is, zal er geen zwaartekrachtsenergie meer gebruikt worden.

Maar niets hierin suggereert dat die zwaartekrachtsenergie verbruikt wordt.

@Jeroen:

We brengen dus zelf de boel weer in evenwicht.

Het is van nature in evenwicht gezien iedere actie een gelijke en tegenovergestelde reactie teweegbrengt. De wet van behoud van energie is hiermee gemoeid. Het ophijsen van een gewicht heeft hier niets mee van doen.

1. het gewicht valt - zwaartekracht energie wordt verbruikt (niet erg natuurkundig, maar je snapt wat ik bedoel)

De vraag is of het daarmee "ver"bruikt wordt.

2. je hijst het gewicht weer op - nieuwe zwaartekracht energie is gemaakt

Jaja, ik maak zwaartekrachtsenergie door iets omhoog te hijsen???

Maak ik dan ook fossiele-energie door te tanken?

[Jeroen]

Het zwaartekracht principe heeft te maken met kinetische energie.

Wanneer je een voorwerp optilt, stop je er energie in, die weer vrijkomt wanneer het voorwerp (terug) valt.

Daarom kost het kracht om iets op te tillen.

[Arjen]

Het zwaartekracht principe heeft te maken met kinetische energie.

Wanneer je een voorwerp optilt, stop je er energie in, die weer vrijkomt wanneer het voorwerp (terug) valt.

Daarom kost het kracht om iets op te tillen.

Kinetische energie is een rekenmiddel. Het bestaat niet in werkelijkheid. Daar komt bij dat een object niet energie bezit totdat het in beweging komt, maar het juist die beweging is die die energie behelst.

[Jeroen]

Wat jij wilt.

[Intangible Radjanamadjo]

Daar komt bij dat een object niet energie bezit totdat het in beweging komt, maar het juist die beweging is die die energie behelst.

Object = (net als al het andere) een uiting van energie (weliswaar in een speciale vorm, maar het blijft energie)

[Verwijderde gebruiker]

Daar komt bij dat een object niet energie bezit totdat het in beweging komt, maar het juist die beweging is die die energie behelst.

Een object kan enkel in beweging zijn ten opzichte van een ander object. Als het niet in beweging is ten opzichte van een ander object, bevat het potentie om te bewegen; gravitatiekracht of zwaartekracht.

[Arjen]

Wacht eventjes hoor, jullie maken een set denkfouten volgens mij.

De kern van al deze denkfouten is de gedachte dat als een object iets niet doet dit wel in de vorm van die energie die dit kan bewerkstelligen al aanwezig is. Dit is niet zo.
Niet voor zwaartekrachts energie, niet voor bewegingsenergie en kinetische energie bestaat al helemaal niet.

Dat een object in beweging is in verhouding tot een ander object is weliswaar voor onze zintuigen waar, maar niet in de realiteit.

Wel is het waar dat materie energie is. Het is echter geen wzwaartekrachts energie. Wel behelst iedere materie een stukje zwaartekrachts energie. Dit houdt niet in dat die materie onderhevig is daaraan in de zin zoals de boven beschreven beweging, maar dat het op andere objecten een bepaalde kracht uitoefend. Zwaartekrachtsenergie heeft dus niets te maken met de positie van het object, maar is altijd aanwezig.

[Verwijderde gebruiker]

Zwaartekrachtsenergie heeft dus niets te maken met de positie van het object, maar is altijd aanwezig.

Ik ben het eens dat de kracht altijd aanwezig is.

De vraag of de kracht of de energie op kan is daarmee opgelost, want de kracht is altijd aanwezig.

De enige twee gevallen dat de gravitatiekracht 'op' is, is als (1) er geen massa meer is of als (2) alle massa zich op één punt bevindt.

[Arjen]

De vraag of de kracht of de energie op kan is daarmee opgelost, want de kracht is altijd aanwezig.

Hier begint de vraag pas. Heeft die zwaartekracht eigenlijk wel te maken met die materie; of is die materie aanwezig omdat die zwaartekracht op de plaats van de materie is?

De enige twee gevallen dat de gravitatiekracht 'op' is, is als (1) er geen massa meer is of als (2) alle massa zich op één punt bevindt.

- Kun je (1) aantonen?
- Ik kan aantonen dat (2) niet klopt. Als alle materie zich op een punt bevindt en er bestaat geen zwaartekracht, dan zou het weer uit elkaar drijven. Dit gebeurt echter niet. Het bestaan van klompen materie bewijst het.

[Jeroen]

Arjen, heb jij enige fysische chemie kennis of benader je dit puur filosofisch?

Materie trekt materie aan, omdat het van tegengestelde pool is. Zo trekt een H+ deeltje een OH- deeltje aan en vormen samen water. Wanneer het H+ en OH- deeltje fuseren, ontstaat er een nieuw, neutraal deeltje. Als alle deeltjes in het heelal zouden fuseren, zijn er geen polen meer, is er dus ook geen aantrekking meer.

[Verwijderde gebruiker]

Een kracht heeft een richting en een grootte. Als alle massa zich op één punt bevindt, is er geen richting mogelijk van de kracht en is die kracht er dus niet. Als er geen massa is, is er geen grootte van de kracht, en is de kracht er dus ook niet.

[Arjen]

@Jeroen:

Arjen, heb jij enige fysische chemie kennis of benader je dit puur filosofisch?

In ieder geval voldoende om het onderscheid tussen natuurkundige en scheikundige reacties te kennen. Daarnaast wil ik graag aangeven dat we het over zwaartekracht hebben en niet over chemische reacties.

Materie trekt materie aan, omdat het van tegengestelde pool is. Zo trekt een H+ deeltje een OH- deeltje aan en vormen samen water. Wanneer het H+ en OH- deeltje fuseren, ontstaat er een nieuw, neutraal deeltje. Als alle deeltjes in het heelal zouden fuseren, zijn er geen polen meer, is er dus ook geen aantrekking meer.

Dit is een chemische reactie. Zwaartekracht is iets anders. De formule voor zwaartekrachtsenergie tussen twee objecten is deze:

F=G(m1m2:r^2)

Daarnaast wil ik de aandacht vestigen op het feit dat zwaartekrachtsenergie variëert van locatie tot locatie op deze planeet. Dit heeft te maken met de homogeniteit van onze planeet en toont aan dat onze planeet dus niet als een object gezien kan worden, maar dat deze krachten ook nog werken binnen onze planeet.

@okke:

Een kracht heeft een richting en een grootte. Als alle massa zich op één punt bevindt, is er geen richting mogelijk van de kracht en is die kracht er dus niet. Als er geen massa is, is er geen grootte van de kracht, en is de kracht er dus ook niet.

Ik heb je twee punt al weerlegd. Kun jij je eerste punt aantonen?

[Jeroen]

Maakt niet uit hoe je het noemt, maar zwaartekracht onstaat doordat het ene deeltje het andere aantrekt. Als je dit niet begrijpt, ontkent, dan heeft verder discussieren weinig zin, omdat je dan vanuit een valse veronderstelling gaat redeneren.

Op aarde is er zwaartekracht omdat de aardkloot (dichte verzameling deeltjes) alles naar het middelpunt trekt (punt van grootste dichtheid). Daarom is er op de maan minder zwaartekracht, omdat de maan minder massa heeft.

[Arjen]

Maakt niet uit hoe je het noemt, maar zwaartekracht onstaat doordat het ene deeltje het andere aantrekt. Als je dit niet begrijpt, ontkent, dan heeft verder discussieren weinig zin, omdat je dan vanuit een valse veronderstelling gaat redeneren.

En wat bedoel jij daar precies mee?

Op aarde is er zwaartekracht omdat de aardkloot (dichte verzameling deeltjes) alles naar het middelpunt trekt (punt van grootste dichtheid). Daarom is er op de maan minder zwaartekracht, omdat de maan minder massa heeft.

Nee; datgene wat naar het middelpunt trekt is een resultante die als gevolg van het resultante zijn niet overal gelijk is. Welke deeltjes trekken elkaar dan precies aan en op welke wijze?

Met andere woorden: ik stel die theorie ter discussie waar je naar verwijst.

[Jeroen]

In de natuurkunde is het een algemeen feit dat zwaartekracht onstaat doordat massa andere massa aantrekt.

Kan je onderbouwen waarom je dit tegenspreekt?

[Verwijderde gebruiker]

@Jeroen
Zwaartekracht gaat uit van puntmassa's. De aarde is geen punt, maar heeft een volume. Vandaar dat de massa van de aarde als geheel niet overal gelijk is. De puntmassa per deel van de aarde is niet gelijk; bij gebergten is deze hoger dan bij dalen. De zwaartekracht kan daardoor per plek op het aardopppervlak verschillen.

@Arjen
Je schrijft dat de definitie van zwaartekracht gelijk is aan F=G(m1m2:r^2). Zoals ik schreef bestaat F niet als de massa niet bestaat (m=0) of als de afstand niet bestaat (r=0). Jij schrijft dat zonder zwaartekracht deeltjes uit elkaar zullen drijven en dat er dan weer zwaartekracht ontstaat. Dit zou zo kunnen zijn, maar op het moment dat alles zich op één punt bevindt, is er geen zwaartekracht. Mijn tweede punt heb je dus niet weerlegt; je hebt wel aangegeven dat onder andere omstandigheden (als deeltjes zich niet (meer) op één punt bevinden) zwaartekracht wel (weer) bestaat, maar je hebt niet weerlegt dat op het moment dat zwaartekracht niet bestaat als er geen afstand tussen massa's bestaat. Snap je dat?
De bewijsvoering van het eerste punt ligt in de definitie die je zelf gaf: zonder massa is er geen gravitatiekracht. Begrijp je?

[Arjen]

@okke:
Ik heb het juist wel tegengesproken. Waar jij het over hebt is een "punt" wat buiten de ruimte-tijd bestaat blijkbaar. Anders heeft het omvang en bestaan er daardoor verschillende punten. Daarmee zwaartekracht. Jouw hypothese speelt zich af op een ander ontologisch niveau: a priori. Maar dat heb je nooit zo kunnen volgen. Ik vraag me daardoor af of deze discussie wel gevoerd kan worden.

@Jeroen:
Ik spreek niets tegen; ik stel iets trer discussie. Mijn vraa op dit moment is of zwaartekracht aanwezig is waardoor matrie zichzelf ophoopt, of dat materie aanwezig is waardoor zwaartekracht ontstaat. De formule suggereert beide; ik heb echter wat vraagtekens hierbij.

[Jeroen]

Tja, je kan alles wel ter discussie stellen. Waarom is 1+1 2?

Als ik daar een tegenargument voor heb, heeft het zin om het af te vragen.

Voor mij lijkt het er echter op, dat jij geen tegenargumenten hebt, maar het wel ter discussie stelt. Het lijkt er dus op, dat je alleen wilt discussieren, en niets wil oplossen.

Deze hele discussie is voor mij dus tamelijk zinloos, omdat jij vanaf je 1e post tot nu nog niet één argument hebt gevoerd, wat de zwaartekracht, zoals wij die vanuit de natuurkunde kennen, in een ander daglicht zou stellen.

Je stelt vragen, maar ontkent vervolgens het antwoord.

Wat wil je bereiken?

[Verwijderde gebruiker]

Dat klopt Arjen. Ook de theorie dat er geen massa bestaat is enkel theorie. Die twee theoretische omstandigheden zijn de enige omstandigheden die ik mij kan bedenken waarop gravitatiekracht niet (meer) bestaat.

In alle andere gevallen bestaat deze wel. Dus in de praktijk kan de zwaartekracht niet op gaan.

[Jeroen]

Ik was misschien een beetje te hard, te direct, te recht voor zn raap in mn vorige reactie. Dus dezelfde vraag op een andere manier gesteld:

Is zwaartekracht energie iets dat je kan benutten?

Hoe zie jij dit, arjen? Hoe werkt dat dan?

[Arjen]

Dat klopt Arjen. Ook de theorie dat er geen massa bestaat is enkel theorie. Die twee theoretische omstandigheden zijn de enige omstandigheden die ik mij kan bedenken waarop gravitatiekracht niet (meer) bestaat.

In alle andere gevallen bestaat deze wel. Dus in de praktijk kan de zwaartekracht niet op gaan.

Ik geloof niet dat je mijn post begreep...

Ik was misschien een beetje te hard, te direct, te recht voor zn raap in mn vorige reactie. Dus dezelfde vraag op een andere manier gesteld:

Is zwaartekracht energie iets dat je kan benutten?

Hoe zie jij dit, arjen? Hoe werkt dat dan?

Klaarblijkelijk is het te benutten. De mens doet het op verschillende manieren al jaren. Een mooi voorbeeld vond ik de klok. Een tijdje geleden heeft ziznl een pleidooi gemaakt voor zwaartekracht als reden voor het ontstaan van ruimte en tijd. Als ik er nu eens naar kijk vind ik dat behoorlijk plausibel. Het is in ieder geval zo dat het een soort onuitputtelijke energiebron lijkt te zijn. Deze bron implodeert bij het verzamelen van teveel massa en heeft een structurerende werking op "de realiteit". Dat doet me nogal aan de wetenschappelijke scheppingsleer denken (big bang).

Vandaar de (open) vraag: hoe kan dit? Zie ik dit juist? Mis ik iets?

[Jeroen]

Aha, nou snap ik je vraag.

Als we een klok opwinden, die gebruik maakt van de zwaartekracht, dan stoppen we er eerst energie in, en de zwaartekracht zorgt er voor dat die energie er weer uit komt.

De zwaartekracht is dus geen kracht die verbruikt wordt en is daarom ogenschijnlijk onuitputtelijk.

Kan jij een systeem bedenken waar de zwaartekracht zelf verbruikt wordt?

[Arjen]

Als we een klok opwinden, die gebruik maakt van de zwaartekracht, dan stoppen we er eerst energie in, en de zwaartekracht zorgt er voor dat die energie er weer uit komt.

De gedachte klopt niet volgens mij. De zwaartekrachtsenergie werkt altijd op objecten. Ook als ik de gewichten van de klok op de klok zelf leg. De klok echter biedt een gelijke en tegenovegestelde kracht waardoor de gewichten blijven liggen (als de klok stevig genoeg is).

De zwaartekracht is dus geen kracht die verbruikt wordt en is daarom ogenschijnlijk onuitputtelijk.

De zwaartekracht is iets heel anders. Het is een vorm van "veld" wat zicht uitstrekt vanuit een bepaald punt. Als er meerdere van deze velden dicht op elkaar zitten ontsaan er resultante's. Het heeft daarmee niets te maken met gebruiken of niet; maar met waar deze kracht nu eigenlijk aanweig is. Een energieveld bestaat immers ook uit electronen. Zolang niets deze electronen afvangt is er sprake van een kringloop (in theorie) en neemt het energieveld niet af in kracht. Mijn vraag is hoe zwaartekracht dan eigenlijk werkt.

Kan jij een systeem bedenken waar de zwaartekracht zelf verbruikt wordt?

Nee dus. Jouw systeem echter klopt niet zo..

[Jeroen]

Mijn vraag is hoe zwaartekracht dan eigenlijk werkt.

Hmm, dat begin ik me na jouw verhaal nu ook af te vragen. Zit wel wat in wat je zegt. Waarom trekken 2 deeltjes elkaar aan? Waarom trekken 2 magneten elkaar aan, bijvoorbeeld? Ik weet bijna wel zeker dat het met polariteit te maken heeft. In de natuur, in het heelal zie je overal het streven naar balans. Een + deeltje trekt dus waarschijnlijk een - deeltje aan, omdat ze allebei balans willen. Samen zijn ze neutraal.

[Verwijderde gebruiker]

Kent iemand een natuurkundestudent aan wie deze vraag voorgelegd kan worden?

[Arjen]

Die natuurkundestudent zou je het relaas van de wikipedia vertellen. Het lijkt echter anders in elkaar te zitten allemaal..

[Verwijderde gebruiker]

Waaruit lijkt het anders in elkaar te zitten?

[Arjen]

Ik denk dat zwaartekracht dat transcendentale is wat ruimte en tijd behelst. De grenzen van ons helal zouden dan de grenzen van de zwaartekracht zijn (met "holtes" ertussen). Die tijd en ruimte zijn dan als het ware gekromd; maar dan andersom: het is de kromming. Daarmee kan ik ook verklaren wat gevoel in de vergelijking doet: het is mijn persoonlijke deeltje zwaartekracht; a priori en een met de rest. Het is er gelijk aan en deel ervan.

Ofzo..

[Verwijderde gebruiker]

Daar zou je best gelijk in kunnen hebben.

Zwaartekracht is wel (ook?) waar te nemen, dus zal het niet alleen het transcendentale behelzen.

[Arjen]

Maar zwaartekracht heeft geen massa en is daarmee niet fysiek. Wel heeft het invloed op het fysieke.

[Sado]

Naar ik meen wist zelfs Mr Newton zelf niet wat de zwaartekracht nu precies was, hij beschreef enkel de werking er van. Honderden jaren verder zijn we geloof ik nog steeds even ver, alhoewel ze naar ik me kan herinneren wel zoeken naar een deeltje wat zwaartekracht zou overbrengen.

[Arjen]

Wat zijn jouw gedachten hierover?

[ziznl]

Natuurkundig is er alleen een beschrijving van zwaartekracht en geen verklaring. Het is dus onjuist om te beweren dat zwaartekracht door massa zou ontstaan. Het is juist om te verklaren dat massa en zwaartekracht gerelateerd zijn, maar dit behoeft geen oorzaak-gevolg-relatie te zijn.
Zwaartekracht is overigens een convergerende samentrekkende kracht, alsof de ruimte krimpt. En elektromagnetisme is een divergerende en uitzettende kracht, alsof de ruimte dus uitzet met een snelheid van c. Zwaartekracht zorgt ook voor de korrelige opbouw van het universum en in die zin kun je zeggen dat het de zwaartekracht is die massa doet ontstaan in plaats van dat massa de oorzaak is van zwaartekracht. Elektromagnetisme en licht zorgen juist voor een egale verdeling binnen het universum. We hebben dus enerzijds een Korrelig en anderzijds een Gelijkmatig universum. Vergelijk maar met het oplossen en neerslaan van een stof in een oplossing.

Ik denk dat er continu ruimte gevormd wordt door het uitzenden van licht en dat er continu ruimte verloren gaat door het krimpen van zwaartekracht. Als twee voorwerpen naar elkaar toevallen, dan kun je namelijk zeggen dat de ruimte tussen die voorwerpen krimpt. De daadwerkelijke ruimte die een massa inneemt is een soort negatieve inzichzelf gekeerde ruimte. Doordat deze ruimte door zwaartekracht ontstaat kan ook een positieve echte ruimte ontstaan tussen die massa's. De negatieve ruimte en positieve ruimte kun je 'iets-niets' en 'niets-niets' noemen. En deze onevenwichtige situatie is een soort dynamisch (on)evenwicht.

Niet-natuurkundig is de zwaartekracht merkbaar als een echt gevoel van aantrekking. Zwaartekracht is equivalent aan liefde. Het verbuigt de ruimte, trekt objecten aan, kan aanleiding zijn voor botsingen, maar kan ook de boel in banen leiden in een zonnestelsel. Waarbij elke planeet zich in zijn eigen ruimte of baan 'vrij' kan bewegen. Zwaartekracht is een heel bijzonder fenomeen, waar we nog maar heel weinig van snappen. Newton en Einstein, beiden wetenschappers die de therie over zwaartekracht echt een stapje verder hebben gebracht, onderkenden dit feit ook. Zwaartekracht is mysterieus en normaal tegelijk. Het is zo normaal dat je op de grond kleeft en het is zo normaal dat er een boven en een onder is. Dat normale komt allemaal door de mysterieuse zwaartekracht.


Ik heb overigens nog uitgerekend hoeveel gewicht 1 meter omhoog gebracht moet worden om een lamp met een opbrenst van 40 Watt gedurende 4 uren te laten branden. Uitgaande van een efficientie van 10% ofzo komt dat al gauw neer op een kilootje of 60-duizend. Beetje zware lamp dus.

40 Watt is namelijk 40 Newtonmeter per seconde. Dat is dus 40*4*3600 Newtonmeter per 4 uur. Dat is dus 600.000 Newton over 1 meter en dat is dus een gewicht van 60000 kg tegen een zwaarekracht van 1 g die een kracht produceert van 10 Newton bij 1 kg.

Of het is 80 kg over 750 meter omhoog brengen. Kan ook, maar dan wordt het weer een beetje een hoge lamp.

[yopi]

@ziznl:

Niet-natuurkundig is de zwaartekracht merkbaar als een echt gevoel van aantrekking. Zwaartekracht is equivalent aan liefde. Het verbuigt de ruimte, trekt objecten aan, kan aanleiding zijn voor botsingen, maar kan ook de boel in banen leiden in een zonnestelsel. Waarbij elke planeet zich in zijn eigen ruimte of baan 'vrij' kan bewegen.

Zwaartekracht zorgt voor de samenklontering tot materie, waardoor objecten of samenstelsels van objecten ontstaan waarbinnen nieuwe wetten gelden op micronivo, die niet op macronivo gelden. Daarmee geldt ook het uitsluitingsprincipe dat samenhangt met de analogie van liefde: een systeem waarbinnen eigen wetten gelden die anderen buitensluiten.

Licht heeft als eigenschap materie zichtbaar te maken als buitenkant, zonder de innerlijke wetten zichtbaar te maken. De buitenkant maakt op een bepaalde manier liefde mogelijk door verhulling van die binnenkant. De binnenkant zou afstotend kunnen werken.

Liefde maakt binnenkanten zichtbaar en kan uitsluitingsprincipe weer oplossen in licht, waardoor nieuwe scheppingen mogelijk zijn.

Samenklontering schept ruimte door uitsluitingsprincipe.
Licht schept ruimte door oplossing van uitsluitingsprincipe.
Liefde schept ruimte door oplossing van uitsluiting en door schepping van insluiting die uitsluit.

Of zo..