Filosofieforum.nl

Ik heb gisteren American Beauty gekeken. Mooie film. Bijzonder ook. Het raakt de hoogten en de diepten van het bestaan. Ergens in een recensie las ik dat de film wordt beschouwd als een klassieker. Daar ben ik het van harte mee eens.

Een ogenschijnlijk nietszeggende scène eruit, die juist veelzeggend is als je het verhaal erbij kent. Maar ik vind het jammer er iets over te verklappen, dus dat doe ik niet.

Wat ik vooral erg inzichtverrijkend vond is die homohatende buurman. En wat daarachter bleek te zitten (wat ik niet noem om geen spoilers te doen). En wat ook indruk op me heeft gemaakt is hoe goed zijn zoon doorheeft hoe hij moet reageren op die vader onder bepaalde omstandigheden. Hoewel ik me tegelijkertijd ook afvraag hoe het zou zijn afgelopen als zijn zoon in dat gesprek met zijn vader in de auto een andere keuze zou hebben gemaakt, dwz anders zou hebben gereageerd. Maar ik denk dat zijn zoon niet heeft geweten wat er achter de homohaat van zijn vader zat.

Het is net alsof je een boek achterstevoren leest, en steeds wijzer wordt.

Maar een echt goede film laat enkel opinie zien, zonder te oordelen.

Net zoals het leven zelf eigenlijk: zuiver door opinie gestuurd.

Ooit komen wij er wel ... samen ... met ons allen.

Alleen nog geestelijk bereikbaar.
Er bestaan mensen die een voorsprong trachten te nemen.

Nu, ja.

Mettertijd kun je ook hen ondervragen.

(Sorry. Ik wilde niet je bericht kapen. Ik moest alleen ook even mijn reaktie kwijt.)